Post Lovers

Οι ιδιαίτερες φωνές κάνουν τους δίσκους ελκυστικούς και βάζουν τη σφραγίδα του σπάνιου πάνω τους. Οι Post Lovers είναι η μπάντα που έχει μια ξεχωριστή ταυτότητα λόγω της Ελένης Καραγεωργίου, η οποία ηγείται του project και χαρίζει τις διαφορετικές αποχρώσεις της φωνής της σε κάθε τραγούδι, μετατρέποντας ελαφρά indie κομμάτια σε μελωδίες που εξυμνούν τον θάνατο, τον έρωτα, την άρρωστια, την πόλη, τους φίλους.

Μην ανησυχείτε, το "Drive" δεν ήρθε να μας υπενθυμίσει τα προβλήματα της πανδημίας καθώς τραγούδια όπως το "On the Pill" έχουν αέρα ξέγνοιαστου καλοκαιριού. Το μόνο που το συνδέει με τη σημερινή κατάσταση είναι η τεχνική του επεξεργασία η οποία πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown. Η Ελένη Καραγεωργίου έχοντας την εμπειρία από το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ (2018), μας παρουσιάζει μια πιο δυναμική δημιουργία με περισσότερες κιθάρες και μεγαλύτερη σαφήνεια στον ήχο. Τα ερεθίσματα των Post Lovers δεν έχουν αλλάξει από την πρώτη τους δουλειά, κάτι θα δουν, κάτι θα ακούσουν, θα το μεταφράσουν σε στίχους και θα το μεταμφίεσουν σε μια '90s νοσταλγική μελωδία. Αυτό συνέβη και με το πιο επιθετικό, για τα δεδομένα του συγκροτήματος, "The Word (Mansplaining)", το οποίο διαθέτει έντονα και επίμονα κιθαριστικά riff φλερτάροντας με τα όρια του post punk και του indie ήχου. Η πρώτη μου επαφή με τον δίσκο έγινε με το τραγούδι "Palmistry", με το οποίο αρχικά δεν εντυπωσιάστηκα διότι σκέφτηκα, τί θα μας προσφέρει άλλη μια indie rock μελωδία; Όλα αυτά τα πήρα πίσω όταν εισήχθησαν τα πρώτα λόγια της τραγουδίστριας η οποία φαντάζει στα μάτια μου ένα καθημερινό πλάσμα που έχει τεντωμένες τις κεραίες του και δέχεται ερεθίσματα απ’ ότι της κινεί το ενδιαφέρον. Όπως έχει προτείνει πρόσφατα και η ίδια το "Drive" ακούγεται φορώντας ακουστικά και εγώ προσθέτω πως χρειάζεται επίσης ένα ανιαρό απόγευμα που η πόλη σταματάει απότομα να κινείται και φαίνεται να ισορροπεί στους ρυθμούς του "Run Like Flood".