Paradox

Tales Of The Weird

AFM (2012)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 29/11/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ο Charly Steinhauer ποτέ δεν ξέχασε πώς να γράφει riffάρες. Απόδειξη τόσο το "Collision Course", που κάλυψε κενό έντεκα χρόνων από τους δύο πρώτους δίσκους των Paradox, όσο και τα "Electrify" και "Riot Squad", τα οποία τους εκπροσώπησαν επάξια κατά την περασμένη δεκαετία. Τρία χρόνια μετά το τελευταίο, οι Γερμανοί speed / thrashers επανέρχονται με την έκτη τους δουλειά, αποφασισμένοι να εντείνουν την προσπάθειά τους για ανάκτηση του χαμένου εδάφους.

Με το "Tales Of The Weird", η επιστροφή τους στα λημέρια του "Heresy" είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Το ομώνυμο κομμάτι είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχουν γράψει από το 1989 και δώθε, με εννιά λεπτά μελωδικού σφυροκοπήματος να σε εισάγουν στον δίσκο με τον πιο γαμηστερό τρόπο. Τα "Day Of Judgment" και "Brutalized" ανεβάζουν τις ταχύτητες, ενώνοντας το groove των τελευταίων κυκλοφοριών με το άψογο τεχνικό παίξιμο της μπάντας. Ιδιαίτερα καίριο ρόλο στο τελευταίο παίζουν οι δύο προσθήκες των Christian Münzner (Obscura, πρώην Necrophagist) και Daniel Buld, σε κιθάρα και drums αντίστοιχα, συνθέτοντας το αρτιότερο lineup της ιστορίας των Paradox από πλευράς τεχνικής κατάρτισης.

Η συνέχεια βρίσκει την μπάντα να διευρύνει το ύφος της, είτε επενδύοντας στη μελωδία μέσα από το μετριασμένο σε ταχύτητα "Fragile Alliance" είτε τείνοντας προς καθαρές power φόρμες ("Brainwashed"), πριν επιστρέψει στα γνώριμα speedαριστά της πρότυπα με τα "Escalation" και "Slashdead". Τα riff του Steinhauer είναι ουσιώδη και ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ, δημιουργώντας αυτομάτως συνειρμούς με το ένδοξο παρελθόν, ενώ και η φωνή του παραμένει χαρακτηριστικά αναλλοίωτη. Παρ' όλα αυτά, δεν λείπουν και κάποια μοντέρνα στοιχεία, κυρίως στις σολάρες που αραδιάζει ο Münzner και συχνά τείνουν προς progressive-τεχνικοdeathίλα, με το rhythm section των Keller / Buld να φέρνει τις πιο σύγχρονες αντιλήψεις στο τραπέζι.

Λίγο αργότερα, το δίλεπτο ακουστικό "Zeitgeist", απαραίτητο για την ομαλοποίηση της ροής, προλογίζει εν είδει διαλείμματος τον έσχατο καταιγισμό του "The Downward Spiral". Τέλος, η bonus διασκευή στο "A Light In The Black" των Rainbow -με τη βοήθεια του Bob Katsionis στα πλήκτρα- ολοκληρώνει το άλμπουμ όσο μεγαλειωδώς του αξίζει, μετά από 55 γεμάτα λεπτά.

Κι επειδή κοντεύω να γίνω πιο γραφικός κι απ' τα στενοσόκακα της Ύδρας, το κόβω κάπου εδώ... Ελπίζω απλώς το "Tales Of The Weird" να φέρει το όνομα των Paradox εκεί που δικαιωματικά πρέπει να βρίσκεται, ανάμεσα σ' αυτά των σπουδαιότερων thrash/speed συγκροτημάτων της Γερμανίας, έστω και με εγκληματική καθυστέρηση. Προφανώς, ο δίσκος είναι αναπόφευκτη επιλογή/πρόταση, γιατί οφείλουμε να ξεχωρίζουμε το καλό metal όταν το βλέπουμε.
  • SHARE
  • TWEET