Συνέντευξη: God Is An Astronaut
30/10/2008 @ 04:08
Λίγες μέρες πριν την εμφάνισή τους στην Αθήνα, το Rocking μίλησε με τον Torsten Kinsella των God Is An Astronaut για την ως τώρα πορεία τους, τις live εμφανίσεις τους και το νέο τους δίσκο...
Κατ' αρχήν πώς καταλήξατε στο όνομα του συγκροτήματος;
Ήταν 2002, βλέπαμε τηλεόραση αργά τη νύχτα και πετύχαμε την ταινία Medium στο κανάλι sci-fi και ένας από τους χαρακτήρες είπε "God is an astronaut and Oz is over the rainbow" και μου άρεσε πολύ η όλη φράση. Ήταν κάτι αυθόρμητο, εκείνη την περίοδο είχαμε ένα σχήμα με όνομα Super AD, που ήταν ένα ηλεκτρονικό/remix project και είχαμε γράψει αρκετά οργανικά κομμάτια τα οποία μας άρεσαν αρκετά, αλλά το όνομα δε βοηθούσε πολύ στις ζωντανές εμφανίσεις, οπότε όταν ακούσαμε τη φράση μας έκανε κλικ αμέσως.
Είχατε κανένα πρόβλημα λόγω του ονόματός σας ως τώρα;
Μόνο μερικά e-mails στο web site μας και κάποια παράξενα βλέμματα λόγω του merchandise μας. Στην Αμερική αρέσει πολύ το όνομα, ενώ στην Αγγλία το μισούν, το βρίσκουν προσβλητικό.
Παίζετε στην Αθήνα την 1η Νοεμβρίου για πρώτη φορά, τι σκέψεις έχετε;
Το περιμένουμε με ανυπομονησία, θέλουμε να έρθουμε στην Ελλάδα αρκετό καιρό τώρα. Δεν κάνουμε πάρα πολλές συναυλίες και θέλουμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να συστηθούμε σωστά, κάτι που γίνεται σχεδόν πάντα.
Ήταν να παίξετε το Μάρτιο αλλά αναβλήθηκε η συναυλία, γιατί έγινε αυτό;
Νιώθαμε πως δεν προετοιμαζόταν σωστά από τεχνικής πλευράς η εμφάνισή μας στην Αθήνα. Ναι, είναι ένα θέμα και τα χρήματα, αλλά για μας προέχει η ποιότητα της συναυλίας, ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι μας βλέπουν και το Μάρτιο δε θα ήταν καλή η συναυλία. Από τότε έχετε δει μερικά πολύ καλά οργανικά συγκροτήματα και θέλουμε να βεβαιωθούμε πως θα αποδώσουμε εξίσου καλά.
Σας χαρακτηρίζουν post rock/electronica. Εσείς πώς θα αυτοχαρακτηριζόσασταν;
Δε με ενοχλεί ο όρος post rock, με ενοχλούν όμως όλοι οι «κανόνες» που απορρέουν από το εκάστοτε είδος μουσικής. Μας έχει τύχει να μας πουν σε συναυλία πως δεν έχουμε τη δυναμική των Mono στον ήχο μας. Μα οι Mono παίζουν τη δική τους μουσική κι εμείς τη δική μας! Όταν πρωτοξεκινήσαμε, μας χαρακτήριζαν dance music, το οποίο είδος πέθαινε εκείνη την εποχή και είχαμε απελπιστεί.
Λέγεται πως ο πρώτος σας δίσκος το 2002 ηχογραφήθηκε με τη βοήθεια μόνο ενός sampler και ενός sequencer. Ισχύει;
Ναι, ισχύει. Στην αρχή έτσι δουλεύαμε τα κομμάτια μας, μιας και είχαμε μια πιο «χορευτική» προσέγγιση, μας είχαν επηρεάσει και συγκροτήματα όπως οι Massive Attack. Όμως μετά έπρεπε να παίζουμε το δίσκο ζωντανά κι έτσι χρειάστηκε να προσθέσουμε κι έναν drummer.
Αλήθεια, πόσο σημαντικό πιστεύετε πως είναι για ένα συγκρότημα να μπορεί να αποδίδει τα κομμάτια του ζωντανά χωρίς προηχογραφημένο υλικό;
Δεν είναι κακό να χρησιμοποιείς ό,τι τεχνολογία σου διατίθεται, απλά πιστεύω πως π.χ. χρησιμοποιώντας αποκλειστικά drum machines δε μπορείς να βγάλεις την ενέργεια που θέλεις, ενώ η παράλληλη χρήση τους με κανονικό drummer είναι πολύ βολική. Νομίζω πως πρέπει κανείς να πειραματίζεται και να εξερευνεί, χωρίς να προσπαθεί να βγάλει κάτι που έχει ήδη αντιγραφτεί μέχρι θανάτου. Αν μπορείς, σπάσε όλους τους κανόνες!
Πιστεύετε πως η εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας στη σύνθεση των κομματιών στερεί αυτό το κάτι ιδιαίτερο που πηγάζει από τον κάθε μουσικό;
Καταλαβαίνω τί λες, αλλά δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο συμφωνώ. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που πρέπει να προσέξουμε. Ορισμένες φορές αυτό εκφράζεται από πολύ κακούς μουσικούς που παίζουν τα ίδια πράγματα μέχρι θανάτου -πάρτε για παράδειγμα τη λεγόμενη indie σκηνή- και πιστεύουν πως θα πρέπει να γίνουν αποδεκτά και να αναπαραχθούν από το ραδιόφωνο κλπ. Πιστεύω πως το συναίσθημα πηγάζει από εσένα που γράφεις τη μουσική. Υπάρχει μια λεπτή ισορροπία, αλλά μπορείς να εκμεταλλευθείς δημιουργικά την τεχνολογία, χωρίς να χαθεί το συναίσθημα από τις συνθέσεις. Ναι, οι Led Zeppelin δε χρησιμοποιούσαν τόση τεχνολογία στην εποχή τους, απλά ήταν απίστευτοι μουσικοί, αλλά π.χ. στην πρόσφατη συναυλία τους στο Λονδίνο χρησιμοποίησαν τα πάντα: in-ear monitors κλπ. Έχουν αλλάξει οι εποχές, πρέπει να χρησιμοποιείς ό,τι σου διατίθεται αλλιώς είσαι ξεπερασμένος.
Τι έχετε να πείτε όσον αφορά τα βίντεο που προβάλλονται στις συναυλίες σας;
Στην αρχή τα βίντεο ήταν αρκετά λεπτομερή και αφηγηματικά, ενώ τώρα έχουν έναν κάπως πιο συνοδευτικό ρόλο. Απλά εμπλουτίζουν την όλη εμπειρία και έχεις κάτι να κοιτάς εκτός από το μαύρο τοίχο πίσω από το συγκρότημα. Δεν ξέρω πως έχει η κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά π.χ. στην Ιρλανδία είναι πάρα πολύ δύσκολο να συγκινηθεί το κοινό μιας συναυλίας. Πιστεύω πως σε ορισμένες χώρες η μουσική από μόνη της δεν αρκεί, σε πολλά μέρη που έχουμε παίξει απλά στέκονται με σταυρωμένα χέρια και φαίνεται πως δε διασκεδάζουν καθόλου. Φαίνεται πως ειδικά στην Αγγλία, την Ιρλανδία, την Αμερική και γενικά σχεδόν σε όλες τις αγγλόφωνες χώρες ο κόσμος δεν είναι εξοικειωμένος με την οργανική μουσική και τα οπτικά εφέ έχουν βοηθήσει σημαντικά σ' αυτόν τον τομέα. Απλά ελπίζω να μη χρωματίσουν αρνητικά κάποιο κομμάτι, καθώς γνωρίζω πως καθένας πλάθει τις δικές του εικόνες στο μυαλό του όταν ακούει κάποιο κομμάτι. Για παράδειγμα, εχω δει πολλά βίντεο στο YouTube στα οποία το κομμάτι "Suicide By Star" συνοδεύεται από αυτοσχέδιες εικόνες ή σκηνές από την Οδύσσεια του διαστήματος. Επίσης, τα οπτικά εφέ μπορούν να αλλάξουν, διατηρώντας την ίδια μουσική από πίσω και αυτό έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις στις οποίες έχουμε κάνει τα βίντεο πιο ατμοσφαιρικά παρά αφηγηματικά.
Πιστεύετε πως στα οργανικά συγκροτήματα οι τίτλοι των κομματιών λειτουργούν ως αναπλήρωση της απουσίας στίχων;
Ξέρεις, είναι αστείο, αλλά μόλις ολοκληρώσαμε τις ηχογραφήσεις του νέου δίσκου και είχαμε πάλι μεγάλους τίτλους κομματιών και τα απέρριψα όλα! Κράτησα μόνο μικρούς τίτλους. Έχει γίνει κλισέ πια... Στους πρώτους δίσκους δίναμε περιγραφικούς τίτλους για να προϊδεάσουμε τους ακροατές ως προς το σε τι αφορά το κομμάτι, αλλά τότε δε γινόταν σε υπερβολικό βαθμό αυτό με τους τίτλους. Σήμερα βλέπεις όλα τα νέα "post-rock" συγκροτήματα με γελοιωδώς μεγάλους τίτλους κομματιών που προσπαθούν να αυτοπροσδιοριστούν ως post-rock και ψαγμένοι και αυτό με ενοχλεί πραγματικά. Παλιά ήταν αυθεντικό, αλλά πλέον έχει παλιώσει.
Όσον αφορά το νέο σας δίσκο;
Ήταν να κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2009, αλλά τελικά θα βγει τον επόμενο μήνα και δε θα λέγεται "All Τhings Lost Below", αλλά θα είναι self-titled. Θα έχει 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 64 λεπτών. Πήραμε τα καλύτερα στοιχεία από τους τρεις προηγούμενους δίσκους και τα συνδυάσαμε σε ένα μεγάλο δίσκο. Ως και τον τελευταίο μας δίσκο ("Far From Refuge") προσπαθούσαμε να μην επαναλαμβανόμαστε. Στον καινούριο δίσκο θα έχουμε ρυθμικά μέρη όπως στο "Far From Refuge", ηλεκτρονικά στοιχεία από το "All Is Violent, All Is Bright" και drum loops από το "The End Of The Beginning". Ο τρόπος ηχογράφησης θυμίζει αρκετά τον πρώτο δίσκο. Θα έχουμε σύντομα όλα τα κομμάτια στο MySpace και θα παίξουμε 2 ή 3 κομμάτια από τον καινούριο δίσκο στην Αθήνα.
Κατ' αρχήν πώς καταλήξατε στο όνομα του συγκροτήματος;
Ήταν 2002, βλέπαμε τηλεόραση αργά τη νύχτα και πετύχαμε την ταινία Medium στο κανάλι sci-fi και ένας από τους χαρακτήρες είπε "God is an astronaut and Oz is over the rainbow" και μου άρεσε πολύ η όλη φράση. Ήταν κάτι αυθόρμητο, εκείνη την περίοδο είχαμε ένα σχήμα με όνομα Super AD, που ήταν ένα ηλεκτρονικό/remix project και είχαμε γράψει αρκετά οργανικά κομμάτια τα οποία μας άρεσαν αρκετά, αλλά το όνομα δε βοηθούσε πολύ στις ζωντανές εμφανίσεις, οπότε όταν ακούσαμε τη φράση μας έκανε κλικ αμέσως.
Είχατε κανένα πρόβλημα λόγω του ονόματός σας ως τώρα;
Μόνο μερικά e-mails στο web site μας και κάποια παράξενα βλέμματα λόγω του merchandise μας. Στην Αμερική αρέσει πολύ το όνομα, ενώ στην Αγγλία το μισούν, το βρίσκουν προσβλητικό.
Παίζετε στην Αθήνα την 1η Νοεμβρίου για πρώτη φορά, τι σκέψεις έχετε;
Το περιμένουμε με ανυπομονησία, θέλουμε να έρθουμε στην Ελλάδα αρκετό καιρό τώρα. Δεν κάνουμε πάρα πολλές συναυλίες και θέλουμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να συστηθούμε σωστά, κάτι που γίνεται σχεδόν πάντα.
Ήταν να παίξετε το Μάρτιο αλλά αναβλήθηκε η συναυλία, γιατί έγινε αυτό;
Νιώθαμε πως δεν προετοιμαζόταν σωστά από τεχνικής πλευράς η εμφάνισή μας στην Αθήνα. Ναι, είναι ένα θέμα και τα χρήματα, αλλά για μας προέχει η ποιότητα της συναυλίας, ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι μας βλέπουν και το Μάρτιο δε θα ήταν καλή η συναυλία. Από τότε έχετε δει μερικά πολύ καλά οργανικά συγκροτήματα και θέλουμε να βεβαιωθούμε πως θα αποδώσουμε εξίσου καλά.
Σας χαρακτηρίζουν post rock/electronica. Εσείς πώς θα αυτοχαρακτηριζόσασταν;
Δε με ενοχλεί ο όρος post rock, με ενοχλούν όμως όλοι οι «κανόνες» που απορρέουν από το εκάστοτε είδος μουσικής. Μας έχει τύχει να μας πουν σε συναυλία πως δεν έχουμε τη δυναμική των Mono στον ήχο μας. Μα οι Mono παίζουν τη δική τους μουσική κι εμείς τη δική μας! Όταν πρωτοξεκινήσαμε, μας χαρακτήριζαν dance music, το οποίο είδος πέθαινε εκείνη την εποχή και είχαμε απελπιστεί.
Λέγεται πως ο πρώτος σας δίσκος το 2002 ηχογραφήθηκε με τη βοήθεια μόνο ενός sampler και ενός sequencer. Ισχύει;
Ναι, ισχύει. Στην αρχή έτσι δουλεύαμε τα κομμάτια μας, μιας και είχαμε μια πιο «χορευτική» προσέγγιση, μας είχαν επηρεάσει και συγκροτήματα όπως οι Massive Attack. Όμως μετά έπρεπε να παίζουμε το δίσκο ζωντανά κι έτσι χρειάστηκε να προσθέσουμε κι έναν drummer.
Αλήθεια, πόσο σημαντικό πιστεύετε πως είναι για ένα συγκρότημα να μπορεί να αποδίδει τα κομμάτια του ζωντανά χωρίς προηχογραφημένο υλικό;
Δεν είναι κακό να χρησιμοποιείς ό,τι τεχνολογία σου διατίθεται, απλά πιστεύω πως π.χ. χρησιμοποιώντας αποκλειστικά drum machines δε μπορείς να βγάλεις την ενέργεια που θέλεις, ενώ η παράλληλη χρήση τους με κανονικό drummer είναι πολύ βολική. Νομίζω πως πρέπει κανείς να πειραματίζεται και να εξερευνεί, χωρίς να προσπαθεί να βγάλει κάτι που έχει ήδη αντιγραφτεί μέχρι θανάτου. Αν μπορείς, σπάσε όλους τους κανόνες!
Πιστεύετε πως η εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας στη σύνθεση των κομματιών στερεί αυτό το κάτι ιδιαίτερο που πηγάζει από τον κάθε μουσικό;
Καταλαβαίνω τί λες, αλλά δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο συμφωνώ. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που πρέπει να προσέξουμε. Ορισμένες φορές αυτό εκφράζεται από πολύ κακούς μουσικούς που παίζουν τα ίδια πράγματα μέχρι θανάτου -πάρτε για παράδειγμα τη λεγόμενη indie σκηνή- και πιστεύουν πως θα πρέπει να γίνουν αποδεκτά και να αναπαραχθούν από το ραδιόφωνο κλπ. Πιστεύω πως το συναίσθημα πηγάζει από εσένα που γράφεις τη μουσική. Υπάρχει μια λεπτή ισορροπία, αλλά μπορείς να εκμεταλλευθείς δημιουργικά την τεχνολογία, χωρίς να χαθεί το συναίσθημα από τις συνθέσεις. Ναι, οι Led Zeppelin δε χρησιμοποιούσαν τόση τεχνολογία στην εποχή τους, απλά ήταν απίστευτοι μουσικοί, αλλά π.χ. στην πρόσφατη συναυλία τους στο Λονδίνο χρησιμοποίησαν τα πάντα: in-ear monitors κλπ. Έχουν αλλάξει οι εποχές, πρέπει να χρησιμοποιείς ό,τι σου διατίθεται αλλιώς είσαι ξεπερασμένος.
Τι έχετε να πείτε όσον αφορά τα βίντεο που προβάλλονται στις συναυλίες σας;
Στην αρχή τα βίντεο ήταν αρκετά λεπτομερή και αφηγηματικά, ενώ τώρα έχουν έναν κάπως πιο συνοδευτικό ρόλο. Απλά εμπλουτίζουν την όλη εμπειρία και έχεις κάτι να κοιτάς εκτός από το μαύρο τοίχο πίσω από το συγκρότημα. Δεν ξέρω πως έχει η κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά π.χ. στην Ιρλανδία είναι πάρα πολύ δύσκολο να συγκινηθεί το κοινό μιας συναυλίας. Πιστεύω πως σε ορισμένες χώρες η μουσική από μόνη της δεν αρκεί, σε πολλά μέρη που έχουμε παίξει απλά στέκονται με σταυρωμένα χέρια και φαίνεται πως δε διασκεδάζουν καθόλου. Φαίνεται πως ειδικά στην Αγγλία, την Ιρλανδία, την Αμερική και γενικά σχεδόν σε όλες τις αγγλόφωνες χώρες ο κόσμος δεν είναι εξοικειωμένος με την οργανική μουσική και τα οπτικά εφέ έχουν βοηθήσει σημαντικά σ' αυτόν τον τομέα. Απλά ελπίζω να μη χρωματίσουν αρνητικά κάποιο κομμάτι, καθώς γνωρίζω πως καθένας πλάθει τις δικές του εικόνες στο μυαλό του όταν ακούει κάποιο κομμάτι. Για παράδειγμα, εχω δει πολλά βίντεο στο YouTube στα οποία το κομμάτι "Suicide By Star" συνοδεύεται από αυτοσχέδιες εικόνες ή σκηνές από την Οδύσσεια του διαστήματος. Επίσης, τα οπτικά εφέ μπορούν να αλλάξουν, διατηρώντας την ίδια μουσική από πίσω και αυτό έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις στις οποίες έχουμε κάνει τα βίντεο πιο ατμοσφαιρικά παρά αφηγηματικά.
Πιστεύετε πως στα οργανικά συγκροτήματα οι τίτλοι των κομματιών λειτουργούν ως αναπλήρωση της απουσίας στίχων;
Ξέρεις, είναι αστείο, αλλά μόλις ολοκληρώσαμε τις ηχογραφήσεις του νέου δίσκου και είχαμε πάλι μεγάλους τίτλους κομματιών και τα απέρριψα όλα! Κράτησα μόνο μικρούς τίτλους. Έχει γίνει κλισέ πια... Στους πρώτους δίσκους δίναμε περιγραφικούς τίτλους για να προϊδεάσουμε τους ακροατές ως προς το σε τι αφορά το κομμάτι, αλλά τότε δε γινόταν σε υπερβολικό βαθμό αυτό με τους τίτλους. Σήμερα βλέπεις όλα τα νέα "post-rock" συγκροτήματα με γελοιωδώς μεγάλους τίτλους κομματιών που προσπαθούν να αυτοπροσδιοριστούν ως post-rock και ψαγμένοι και αυτό με ενοχλεί πραγματικά. Παλιά ήταν αυθεντικό, αλλά πλέον έχει παλιώσει.
Όσον αφορά το νέο σας δίσκο;
Ήταν να κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2009, αλλά τελικά θα βγει τον επόμενο μήνα και δε θα λέγεται "All Τhings Lost Below", αλλά θα είναι self-titled. Θα έχει 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 64 λεπτών. Πήραμε τα καλύτερα στοιχεία από τους τρεις προηγούμενους δίσκους και τα συνδυάσαμε σε ένα μεγάλο δίσκο. Ως και τον τελευταίο μας δίσκο ("Far From Refuge") προσπαθούσαμε να μην επαναλαμβανόμαστε. Στον καινούριο δίσκο θα έχουμε ρυθμικά μέρη όπως στο "Far From Refuge", ηλεκτρονικά στοιχεία από το "All Is Violent, All Is Bright" και drum loops από το "The End Of The Beginning". Ο τρόπος ηχογράφησης θυμίζει αρκετά τον πρώτο δίσκο. Θα έχουμε σύντομα όλα τα κομμάτια στο MySpace και θα παίξουμε 2 ή 3 κομμάτια από τον καινούριο δίσκο στην Αθήνα.
Στέλιος Προεστάκης
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
