Paradox

Electrify

AFM (2008)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 28/02/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι έχοντες άποψη για τους Paradox δε μπορούν παρά να συμφωνήσουν ότι το συγκρότημα είναι από τα καλύτερα που έχει αναδείξει η γερμανική thrash σκηνή των '8s. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα 2 πρώτα τους albums "Product Of Imagination" και "Heresy", με τα οποία χαρακτηρίστηκαν ως οι νέοι Metallica; Βέβαια το group δεν «άγγιξε» ποτέ αυτόν το χαρακτηρισμό, αφού οι αλλαγές μελών και η διαμάχη που είχαν με την τότε εταιρία τους, τη Roadrunner, το ώθησαν να μπει στη ναφθαλίνη στα τέλη της δεκαετίας του '80, σταματώντας μια πορεία που φαινόταν ευοίωνη.

Περίπου 10 χρόνια μετά, το ενδιαφέρον που έδειξαν κάποιες εταιρίες τους επανέφερε στο προσκήνιο. Η κυκλοφορία του "Collision Course" έδειξε ότι το ταλέντο το είχαν ακόμα. Ο δίσκος ήταν η κατά κάποιον τρόπο συνέχεια του "Heresy", χαροποιώντας τους οπαδούς. Μετά την κυκλοφορία το συγκρότημα ξανασίγασε, μιας και ο mainman του group, Charly Steinhauer, υπέφερε από κατάθλιψη, λόγω των πολλών θανάτων συγγενικών προσώπων που αντιμετώπισε αλλά και εξαιτίας μιας σοβαρής ασθένειας που είχε στο έντερο. Παρ' όλα αυτά, δεν το έβαλε κάτω και με τη βοήθεια του κιθαρίστα του group, Kai Pasemann, έβαλαν και πάλι τη μηχανή σε λειτουργία.

Στις αρχές του τρέχοντος έτους, 8 χρόνια μετά την προηγούμενη δουλειά τους, κυκλοφόρησαν τον τέταρτο studio δίσκο τους. Μετά και την ακρόαση του δίσκου, θεωρώ πως η αναμονή άξιζε τον κόπο. Το νέο album κινείται συνθετικά και ηχητικά εκεί που μας άφησαν το 2000. Το "Electrify" έχει γραφτεί, συνθετικά, από τον Steinhauer, δείχνοντας τη θέληση που έχει να γράψει τραγούδια, έτσι ώστε να «πνίξει» κατά κάποιον τρόπο τα προβλήματα του. Ανέλαβε επίσης και την παραγωγή, θέλοντας να δώσει τον ήχο που επιθυμεί εκείνος. Στο τελικό mixing τον βοήθησε ο Jacob Hansen που έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως οι Destruction και Hatesphere, βάζοντας και αυτός, βάση της εμπειρίας του, το λιθαράκι του σε αυτή την πολύ καλή δουλειά.

Το album είναι concept, αφού οι στίχοι του είναι εμπνευσμένοι από την ταινία "The Lawmover Man". Σε γενικές γραμμές πραγματεύεται τον σύγχρονο κόσμο του internet και το πως αυτό επηρεάζει τον άνθρωπο. Τους αξίζει ένα μικρό μπράβο, γιατί καταπιάστηκαν με ένα τόσο σύγχρονο θέμα και όχι τα τετριμμένα με διαβόλους, σατανάδες κλπ. Ο οπαδός ακούγοντας το δίσκο θα βρει 10 πολύ καλά τραγούδια heavy / power / speed/ trash στοιχείων, τα οποία οι Paradox έχουν παντρέψει αρμονικά, με σαφή έμφαση στα δύο τελευταία στυλ.

Η μελωδία και στο δίσκο αυτό κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Να ομολογήσω ότι, παρόλο που συνολικά το album σε κερδίζει, είναι ένα σκαλί πιο κάτω ποιοτικά από τον προκάτοχο του, αφού έχουν πέσει λίγο οι ταχύτητες, κινούμενοι σε ελαφρώς πιο προοδευτικά μονοπάτια, παρά in your face metal όπως τους είχαμε συνηθίσει. Ευτυχώς τα progressive στοιχεία είναι λίγα και οι ταχύτητες πολλές. Δεν υπάρχει λόγος σύγκρισης με τα δύο πρώτα albums, γιατί παίζουν σε άλλη κατηγορία. Η απόδοση του group για έναν ακόμα δίσκο είναι υψηλή, αφού οι Steinhauer και Pasemann έχουν βρει στα πρόσωπα των Olly Keller (μπάσο) και Roland Jahoda (drums) τους άξιους συναδέλφους για την επίτευξη ενός σωστού αποτελέσματος.

Οι Paradox κάνουν φιλότιμες προσπάθειες για να μείνουν ζωντανοί στη μουσική ιστορία, κάτι που μάλλον καταφέρνουν, βάσει των αποτελεσμάτων των δουλειών τους. Μακάρι να τους πάνε όλα καλά και να μην ξαναβγάλουν νέο υλικό μετά από 5 ή 6 ή περισσότερα χρόνια. Είναι κρίμα γιατί θα τους άξιζε μια καλύτερη πορεία...

  • SHARE
  • TWEET