Holocaust, Strikelight @ Πειραιώς Club Academy, 02/10/25

Σε μια ημέρα με ποικίλες επιλογές συναυλιακών δρώμενων, η επιστροφή των ιστορικών Holocaust στη χώρα μας ήταν μια επιλογή πιστή στις αρχές του αυθεντικού heavy metal underground. μάλιστα, με το θρυλικό "The Nightcomers" άλμπουμ τους να αποδίδεται στην ολότητα του και τους Strikelight να ανοίγουν αυτή τη βραδιά, το συνολικό πακέτο έμοιαζε απολύτως ελκυστικό.

Οι Έλληνες heavy metallers, άλλωστε, είναι μια μπάντα αυθεντική, ολοκληρωτικά πιστή στο πνεύμα του ανόθευτου heavy metal και αυτό έδειξε και σε αυτήν της την εμφάνιση. Μάλιστα, είχαμε την τύχη να απολαύσουμε ζωντανά και δύο νέες συνθέσεις της (η μία Instrumental), ενώ η προσθήκη του William Joestar, μεταξύ άλλων νέων αφίξεων, φαίνεται να δίνει στην μπάντα τον ίσως πιο ικανό φωνητικά τραγουδιστή της μέχρι τώρα πορείας της.

Γενικότερα, αυτό το lineup του σχήματος του Θοδωρή Βογιατζή φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό, βρίσκοντας ολοένα και περισσότερο τα πατήματα του όσο περνάει ο καιρός, και κάνοντας μας να ανυπομονούμε για το επόμενο δισκογραφικό του βήμα, όταν αυτό έρθει με το καλό. Μέχρι τότε, απολαύσαμε μια τίγκα metal εμφάνιση, με τα ψεγάδια της, την αστάθεια στον ήχο, αλλά και συνθετικές κι εκτελεστικές κορυφές που αποδόθηκαν με περίσσεια ψυχή και τσαγανό.

Στο κυρίως πιάτο της βραδιάς, ωστόσο, είχαμε τους Holocaust, με τους Σκωτσέζους heavy metallers να ευθύνονται για έναν από τους διαχρονικούς ύμνους της μουσικής που λατρεύουμε, το αθάνατο "Heavy Metal Mania" μέσα από το θρυλικό "Nightcomers" ντεμπούτο τους. Το συγκεκριμένο άλμπουμ, δε, θα αποδιδόταν στην ολότητα του, μαζί με άλλα τραγούδια της μπάντας, γεγονός που έδινε άλλη βαρύτητα στην όλη εμφάνιση.

Πλέον ως κουιντέτο, με τρεις κιθαρίστες επί σκηνής, οι Holocaust μοιάζουν - και είναι - άλλη μπάντα από εκείνη που είχαμε ξαναδεί πριν κάμποσα χρόνια στην χώρα μας. Αυτό που δεν αλλάζει και παραμένει ο σταθερός πυλώνας του εκάστοτε lineup τους είναι ο John Mortimer, με τον Σκωτσέζο μουσικό να στέκει ως μια cult μορφή της σκηνής, ένας frontman που συνεχίζει την κληρονομιά αυτής της ιστορικής αρμάδας.

Ωραίος, πηχτός ήχος με τα στρώματα των κιθαρών να βοηθά σε αυτό, σοβαροί παίκτες και οι Danny McGrath και Steven Patterson που έδωσαν το τρίτο τους live με την μπάντα, αλλά τα highlights της βραδιάς ήρθαν κυρίως από τα όσα μουσικά παρουσιάστηκαν, ειδικά όσο φτάναμε στα τελειώματα της βραδιάς. Πρώτο εξ αυτών η απόδοση και οι αντιδράσεις στο "The Small Hours", ένα κομμάτι που έκαναν γνωστότερο οι Metallica με τη διασκευή τους σε εκείνο, και τελικά απόλυτο αποκορύφωμα το "Heavy Metal Mania", το οποίο έκλεισε πανηγυρικά την όλη βραδιά.

Πραγματικά, με εκπληκτικά ζεστές αντιδράσεις από το κοινό και την μπάντα να απολαμβάνει στο έπακρο αυτήν την ατμόσφαιρα και να μας ευχαριστεί με κάθε τρόπο, η βραδιά υπήρξε μια διδαχή πως το heavy meta δεν χρειάζεται φιοριτούρες για να στέκει ως η καλύτερη μουσική, για όσους είμαστε ταγμένοι σε αυτή και την απολαμβάνουμε. Μια σκηνή, μερικοί ενισχυτές κι ένα κοινό, κι εδώ είμαστε - Heavy Metal is our story.

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κονταράκης