New York Dolls

Ο δάσκαλος (New York Dolls) και ο μαθητής (Motley Crue). Ακόμα θυμάμαι έναν ηλικιωμένο καθηγητή μου που μας έλεγε ότι η μεγαλύτερη ικανοποίηση του ήταν όταν τον σταματούσαν στο δρόμο παλιοί μαθητές του και με πόσο σεβασμό του συμπεριφέρονταν. Οι μαθητές των Dolls είναι δεκάδες, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τους Motley, Guns, The Clash, και τραγουδιστές άμεσα επηρεασμένους από αυτούς, όπως τους Morrissey, Michael Stipe και πολλούς άλλους. Στην επερχομένη περιοδεία τους στην Αμερική, οι Motley Crue, εκτός από τους Poison, θα έχουν και τους New York Dolls μαζί τους, ως ελάχιστο φόρο τιμής προς αυτούς.

Για τους New York Dolls και την επίδραση τους στη rock σκηνή χρειάζεται ένα ξεχωριστό αφιέρωμα και εν συντομία αξίζει να αναφέρουμε ότι ιδρύθηκαν το 1971 στη Νέα Υόρκη, παίζοντας κάτι ανάμεσα σε rock/punk/glam, ενσωματώνοντας στον ήχο τους και στοιχεία από blues. Στη σύντομη πορεία τους, μέχρι τη διάλυση τους το 1976, πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν δύο άλμπουμ και να αφήσουν το στίγμα τους στη σκηνή της Νέας Υόρκης. Μετά τη διάλυση τους, τα διάφορα projects των μελών, τα αναρίθμητα best of και live άλμπουμ που κυκλοφόρησαν, καθώς και ο έκλυτος βίος του κιθαρίστα τους, Johnny Thunders, ο οποίος πέθανε από ναρκωτικά, τους κρατούσαν πάντα στην επικαιρότητα, για να φτάσουμε στο 2004 και να ανακοινωθεί η επανασύνδεση τους με τη βοήθεια του Morrissey.

Σήμερα βρίσκουμε τους New York Dolls να έχουν από την αρχική τους σύνθεση τους David Johansen στα φωνητικά και Sylvain Sylvain στην κιθάρα, με την προσθήκη του Frank Infante, γνωστό από τους Blondie, επίσης στην κιθάρα, και να κυκλοφορούν το τρίτο τους album μετά την επανασύνδεση, με τίτλο "Dancing Backward In High Heels".

Το άλμπουμ καταφέρνει να είναι ρετρό, δίχως να ακούγεται ξεπερασμένο. Ακόμα, το cd έχει τη μορφή βινυλίου, επιβεβαιώνοντας τη ρετρό αισθητική που έχει το άλμπουμ. Ξεκινώντας από την παραγωγή, παρατηρούμε ότι είναι περισσότερο ραδιοφωνικά προσανατολισμένο, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό να είναι η μελωδία και όχι οι κιθάρες, που ήταν αντιπροσωπευτικό στοιχείο του ήχου των Dolls στις πρώτες τους δουλειές. Αυτό ίσως να ξενίσει λίγο τους οπαδούς της πρώτης περιόδου, αλλά από τη στιγμή που ο Johnny Thunders δεν υπάρχει πια, δεν υπήρχε και νόημα να κυκλοφορούν κάτι που να θυμίζει τις πρώτες τους δουλειές.

Οι μελωδίες είναι το στοιχείο που υπάρχει διάχυτο σε όλο το δίσκο και οι New York Dolls καταφέρνουν να μας ταξιδέψουν στο rock 'n' roll των '50s και '60s με σωστή και μελετημένη χρήση σαξοφώνου, πιάνου και φωνητικών, που παραπέμπουν σε αυτές τις εποχές. Επιπρόσθετα, η μικρή διάρκεια, μόλις 38 λεπτά, βοηθά στο να μην κουραστεί καθόλου ο ακροατής και ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα, ακόμα και για ακροατές που δεν είναι αυτά τα ακούσματα τους.

Δε θα κρύψω ότι περίμενα να ακούσω τους New York Dolls όπως τους ήξερα και πραγματικά εξεπλάγην θετικά από το τελικό αποτέλεσμα.

Μαζί με το cd κυκλοφορεί και ένα DVD που περιέχει ένα ενδιαφέρον making of the album, διάρκειας 50 λεπτών, καθώς και 4 τραγούδια από μια εμφάνιση τους το 2010, κάνοντας ακόμα πιο ελκυστική την αγορά του. Εάν θέλετε να μπείτε στο κλίμα του cd, αναζητήστε το "Streetcake" που ανοίγει το δίσκο και εάν σας αρέσει, προβείτε άφοβα στην αγορά του. Εάν όχι, θα χάσετε την ευκαιρία να ακούσετε καλή μουσική και να ανακαλύψετε γιατί ακόμα οι New York Dolls είναι "So Fabulous".