Medieval Demon

Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρούμε την επιστροφή αρκετών παλαιών ελληνικών σχημάτων τα οποία είχαν σταματήσει εδώ και χρόνια την όποια δραστηριότητά τους. Η επαναδραστηριοποίηση συμβαίνει είτε σαν συναυλιακό δρώμενο ή σαν δισκογραφική δουλειά. Μια τέτοια περίπτωση είναι οι Αθηναίοι Medieval Demon που είχαν κυκλοφορήσει το "Demonolatria" μέσω της Unisound πίσω το 1998. Κοντά λοιπόν στα 20 χρόνια είχαμε να ακούσουμε κάτι καινούργιο από ένα συγκρότημα που ήταν καλό παράδειγμα περιγραφής του τι εστί ελληνικό black metal.

To "Medieval Necromancy" έρχεται υπό την αιγίδα μιας από τις πιο καλές underground εταιρίες, της αμερικάνικης Hell's Headbangers. Αυτό το δεδομένο μαζί με το νεκροταφειακό,ασπρόμαυρο εξώφυλλο είναι ένα καλό εισαγωγικό. Αλλά με το που σκάει το "Chthonic Curses" ούτε κατά διάνοια περίμενα τέτοια έκπληξη. Τσίμπαγα τον εαυτό μου και δεν το πίστευα. Η χρήση της λέξεως επιστροφή δεν είναι και η πιο ορθή, μιας και προϊδεάζεσαι για κάτι κοντά στα standard του group την δεκαετία του '90. Ε, λοιπόν οι τύποι τα σμπαράλιασαν όλα. Όχι μόνο έπιασαν τα επίπεδα του παρελθόντος τους αλλά τα υπερκέρασαν παρασάγγας. Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να πει κάτι διαφορετικό όταν έρχεται αντιμέτωπός ηχητικά με το νέο τους CD.

Ας δούμε ένα ένα τα στοιχεία του δίσκου. Αρχικά οι κιθάρες οι οποίες είναι εντυπωσιακές ιδιαίτερα στα απίστευτα τους riff. Μέσα από την μήτρα των Varathron (μέχρι τους δύο πρώτους δίσκους) και τους Agatus σε διαολίζουν στο έπακρο. Ιδιαιτέρως τραγούδια σαν τα "Moldy Wings Of Death" ή το "Into The Caves Of Blood" σε στέλνουν στον αγύριστο. Τρομερές συνθέσεις, το δε κλείσιμο στο "Moldy..." απλά δεν υπάρχει!

Άλλα τραγούδια βγάζουν μια πιο αποκρυφιστική διάθεση κοντά στους Mortuary Drape, ή κοντά στη σατανίλα των Death SS. Κατάρες από γυμνές μάγισσες μέσα σε δάση συνεπαίρνουν τον ακροατή όπως και οι ιαχές μυστικών ιερατείων που καλούν απόκοσμους θεούς θα τον γυροφέρνουν. Υπό το φως του φεγγαριού τράγοι σκούζουν και εμείς θεατές εισερχόμαστε σε μια εντελώς black metal εμπειρία. Δίχως φιοριτούρες οι Medieval Demon έχουν πάρει τα στοιχεία που πρέπει, τους φέρθηκαν με σεβασμό και με μια εντελώς χαλαρή διάθεση βγάζουν κάτι τόσο καλό που δεν το πιστεύεις.

Άλλο στοιχείο που μου άρεσε είναι ο ήχος του tympani ή κάτι κοντά σε αυτό. Προφανώς το μυαλό μας θα παίξει με τους Master's Hammer (αυτό είναι καλό προφανώς) και αν στην αρχή φαντάζει υπερβολική η χρήση τους στη πορεία μοιάζουν απαραίτητο στοιχείο για τον δίσκο. Εξαιρετικά επίσης τα πλήκτρα, τα φωνητικά όπως και η γυναικεία παρουσία στα "Les Litanies De Satan" και στο "The Great He Goat". Στο ποίημα του Baudelaire ή σκιά της Diamanda κάνει, αμυδρά, την παρουσία της.

Άφησα χρόνο στο "Medieval Necromancy", επίτηδες, να δω αν θα κρατούσε ο αρχικός ενθουσιασμός μου. Τελικά ακόμα και τώρα, σε περίπου διάστημα δύο μηνών ακροάσεων δεν το χορταίνω το άτιμο! Σαν την μπίρα μετά τα παϊδάκια. Δεν πιάνει την τελειότητα, κι αυτό λόγω του ομώνυμου και του "Blackmoon Sacrifice" τα οποία είναι ελαφρά πιο κάτω από τα υπόλοιπα τραγούδια. Αλλά σαν συνολική προσπάθεια ξυρίζει. Επίσης και για να κλείσω αυτό το κρεσέντο ο ήχος που έχουν επιτύχει είναι ο πιο ταιριαστός που θα μπορούσαν να 'χουν. Βγάζει μαυρίλα και σκοτάδι όπως και μια αισθητική ταινίας τρόμου. Ταυτόχρονα όμως - και αυτό είναι το πιο ζόρικο - είναι ισορροπημένος, όλα τα στοιχεία μέσα στις συνθέσεις τους έχουν τη βαρύτητα που τους αρμόζει. Μαζί με το "Patriarchs Of Evil" των Varathron ότι καλύτερο θα ακούσετε φέτος στον εν λόγω χώρο.