Madder Mortem

Όσον αφορά τα δεδομένα της metal μουσικής, οι Madder Mortem ίσως να αποτελούν το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εξόφθαλμα ταλαντούχου συγκροτήματος που για κάποιο λόγο αυτή τη στιγμή δεν είναι τεράστιο σε παγκόσμια κλίμακα. Οι Νορβηγοί Madder Mortem παλεύουν στο (ευτυχώς όχι τόσο πια) underground για μια γεμάτη εικοσιπενταετία, δημιουργώντας σταθερά δίσκους διαμάντια που είναι σχεδόν αδύνατο να περιχαρακωθούν από μία απλή περιγραφή. Doom, avante-garde, progressive, post-metal, blues, όλα μπορούν να βρουν το χώρο τους στα χέρια αυτών των ανθρώπων και να βγάζουν νόημα. Όλα αυτά έφτασαν μια συγκλονιστική κορυφή το 2009 με το "Eight Ways", ενώ έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει τα επίσης ποιοτικά "Red In Tooth And Claw" και "Marrow". Φέτος, από το "Eight Ways" στον όγδοο δίσκο τους και μετά από μια πάρα πολύ παράξενη περίοδο έξι χρόνων, οι Madder Mortem παραδίδουν το "Old Eyes, New Heart" και δίνουν την εντύπωση πως η φράση "απάτητη κορυφή" δεν υπάρχει για αυτούς, μιας που τα κατάφεραν πάλι.

Φυσικά, σήμα κατατεθέν των Madder Mortem είναι η φωνή της τραγουδίστριάς τους, Agnete. Μιλάμε για ένα λαρύγγι που θα ζήλευε ο καθένας, μπορεί να τραγουδήσει γλυκά, φωναχτά, καθαρά, στα όρια του brutal, να φωνάξει τόσο που θα πονέσει την ψυχή σου. Μια φωνή που δεν έχω ξαναβρεί όμοιά της σε κανένα μουσικό είδος. Από αυτές που μεταμορφώνονται από μητρική φιγούρα σε οργισμένο δαίμονα χωρίς καμιά δυσκολία, όχι όμως με την κλασσική εναλλαγή καθαρού και brutal, αλλά με μια αλλαγή ύφους που είναι ικανή να τρομάξει.

Το παράξενο είναι, ότι οι Madder Mortem παρά το γεγονός ότι διαθέτουν μια φωνή που τους κάνει να ξεχωρίζουν, καταφέρνουν να είναι αναγνωρίσιμοι και από τον τρόπο που γράφουν μουσική. Μέσα στο "Old Eyes, New Heart", οι Madder Mortem εκμεταλλεύονται αυτά τα ταλέντα τους στο έπακρο μιας που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα δίσκο που εναλλάσσεται μεταξύ ηρεμότερων συνθέσεων που θυμίζουν blues ή dark Americana και σκληρών, metal κιθαριστικών συνθέσεων και ρυθμών οι οποίοι στοιχίζονται σε μία πληθώρα μουσικών στρώσεων. Αυτή η πολυπλοκότητα οδηγεί παραδόξως σε ένα πολύ ξεκάθαρο, αρμονικό αποτέλεσμα και όχι σε κάτι ακατανόητο, κομμάτια που απαιτούν το χρόνο σου και σου κρύβουν μυστικά που θα ανακαλυφθούν σε επόμενες και επόμενες ακροάσεις.

Το δίδυμο της Agnete και του αδερφού της, BJ, που είναι και τα δύο εκ των τριών ιδρυτικών μελών του συγκροτήματος, βγήκαν μέσα από ένα περίπλοκο ταξίδι αποδοχής του εαυτού τους αλλά και οικογενειακής απώλειας, μιας που ο μεγαλύτερος οπαδός τους, ο πατέρας τους Jakob, έφυγε από τη ζωή λίγο πριν την ολοκλήρωση του "Old Eyes, New Heart". Συμμετέχοντας όμως στη δημιουργία του πίνακα που κοσμεί το εξώφυλλο, είναι μαζί τους και σίγουρα, περήφανος. Το "Old Eyes, New Heart" πραγματεύεται λοιπόν το πικρό δίπολο ελπίδας και απογοήτευσης, μια αίσθηση που περνά σε κάθε του δευτερόλεπτο. Τα κομμάτια είναι έξυπνα σπασμένο σε ήρεμες, ζεστές συνθέσεις και οργισμένες progressive metal παράνοιες, ή και εναλλαγές αυτών των στοιχείων ακόμη και μέσα στο ίδιο κομμάτι. Ως προπομποί του δίσκου, το single "Towers" αποδίδει την ξεκάθαρα επιθετική πλευρά του δίσκου, ενώ τα "The Head That Wears The Crown" και "Unity", χαρακτηρίζονται από αυτή την εναλλαγή.

Εμβαθύνοντας λίγο περισσότερο στο δίσκο, το εναρκτήριο "Coming From The Dark", εμβατηριακό, δυναμικό, με τους ρυθμούς των κρουστών να βρίσκουν τον BP και τον Mads που ασχολούνται με τα κρουστά σε κυκεώνα έμπνευσης, περιγράφουν αρκετά καλά το τι πρόκειται να σε βρεί εντός του "Old Eyes, New Heart". Λίγο αργότερα, τo "Master Tongue" θα ακολουθήσει παρόμοια προσέγγιση. Είναι όμως οι πιο ήρεμες στιγμές του δίσκου, η ηρεμία πριν την καταιγίδα που ξαφνιάζουν καθώς δεν τις περιμένεις. Κομμάτια σαν τα "On Guard" και "Cold, Hard Rain", που εμποτισμένα με blues ήχους ζεσταίνουν την ψυχή σου με μια ψευδεπίγραφη ελπίδα πριν η φωνή της Angete στα επόμενα λεπτά ξαφνικά σου θυμίσει την ευθραυστότητά της. Όπως κάνει εμβληματικά προς το τέλος του "Here And Now", όταν εκεί που σπαραξικάρδια φωνάζει αλλεπάλληλα "And now my heart will brake", ενώ σπάει στην κυριολεξία η φωνή της.

Είναι όμως το προσωπικό μου αγαπημένο, "Things I'll Never Do" λίγο πριν το τέλος, που αποτελεί ένα μεγάλο Madder Mortem κομμάτι. Χαοτικές κιθάρες, συνεχείς αλλαγές μελωδιών, η Agnete σε απόλυτη έκσταση - συνοδευόμενη πάντα από δεύτερα φωνητικά όλων των μελών του συγκροτήματος - είναι η ίδια η απόγνωση που θα σε τραβήξει στα ζοφερά βάθη του υπαρξιακού σου χάους. Προστατευτικά όμως, ο δίσκος δεν κλείνει με αυτό το καθ' όλα βίαιο περιστατικό, αλλά το μελαγχολικό "Long Road", την προσωποποίηση δηλαδή ενός ανθρώπου μετά από μία μεγάλη απώλεια, που είναι έτοιμο όμως σιγά σιγά να διαβεί το δρόμο του. Με τα ίδια σωματικά εργαλεία, μα με ανανεωμένη ψυχή.

Όχι πως τους έλειπε ταλέντο, όχι πως φοβόμασταν ότι δεν μπορούν να γίνουν καλύτεροι από όσο έχουν υπάρξει αλλά τους είχαμε πίστη, μα οι Madder Mortem έφτασαν το πιο ώριμο σημείο της καριέρας τους. Ένας δίσκος όπου δεν υπάρχει άγουρη νιότη μα νεανική όρεξη, πέντε άνθρωποι που πλέον διέσχισαν την προσωπική τους δυσφορία και απώλεια, συγγράφουν για κάθε άτομο που έχει γεννηθεί με την κατάρα της συνειδητοποίησης ότι η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη ακόμη κι αν έχεις τα βασικά. Το "Old Eyes New Heart" είναι ένας δίσκος που θα μας συνεπάρει για φέτος, αν υπάρχει η διάθεση για κάτι συναισθηματικά μα και πνευματικά απαιτητικό. Μακάρι αυτό να τους οδηγήσει και στην δημοτικότητα που πραγματικά αξίζουν.

Bandcamp | Spotify