Madder Mortem σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, 10-11/10/09

Από τον Γιάννη Βόλκα, 20/10/2009 @ 11:25

11/10/09, Sin City, Αθήνα.

Εντάξει. Είναι σχεδόν απίστευτο, αλλά η Ελλάδα φαίνεται πως είναι η αγαπημένη χώρα των Νορβηγών. Αν αναλογιστεί κανείς τα ονόματα που μας έχουν επισκεφθεί τα τελευταία χρόνια, θα συναντήσει πάμπολλα σχήματα που ουδέποτε έκαναν live τακτικά. Μερικά παραδείγματα αποτελούν η εμφάνιση των Arcturus στη Θεσσαλονίκη (στην πρώτη τους περιοδεία, ever), η πολυαναμενόμενη επίσκεψη των Ulver στην Αθήνα και οι δύο συναυλίες των Dodheimsgard, μεταξύ άλλων. Πραγματικά, κάτι αντίστοιχο, ως σκέψη και μόνο, θα φάνταζε πρωταπριλιάτικο αστείο πριν από μερικά χρόνια.

Ξεκινώντας με τη θέση του opening act της βραδιάς, το όνομα των Universe217 θαρρώ πως δε χρειάζεται συστάσεις, λόγω της αναμφίβολης ποιότητας που τους διακρίνει, αλλά και των πολυάριθμων live εμφανίσεων που δίνουν ανά καιρούς, υποβοηθώντας με τέτοιο τρόπο μια ευρύτερη αναγνώριση στους κύκλους της εγχώριας doom και experimental σκηνής.

Επίσης, δε χρειάζεται, πιθανώς, να αναφέρουμε τον επαγγελματισμό που σταθερά επιδεικνύουν στο ζωντανό κομμάτι της δουλειάς τους, ή μάλλον καλό θα ήταν να το λάβουμε ως ένα σημείο αναφοράς, επειδή η εν λόγω εμφάνιση πρέπει να ήταν και η καλύτερη απ' όσες έτυχε να παρακολουθήσω προσωπικά έως σήμερα. Τα αίτια που οδήγησαν σε μια κυριολεκτικά αποστομωτική παρουσία ήσαν -σε πρώτη φάση- ο άψογος ήχος καθ' όλη τη διάρκεια του set (παίζει να ήταν καλύτερος κι από αυτόν των Madder Mortem) και -σε δεύτερη- η αντικατάσταση του παλιού τους drummer με τον αντίστοιχο που συμμετέχει και στο στρατόπεδο των Need, ο οποίος παρεμπιπτόντως έμοιαζε τρομερά σταθερός στην πρώτη αυτή εμπειρία, γεμίζοντας τον γράφοντα με προσδοκίες πως η μπάντα θα καταφέρει να ξεπεράσει, εν καιρώ, τα υψηλά standards που η ίδια έθεσε στο παρελθόν.

Φτάνοντας στο κομμάτι των Madder Mortem, η δουλειά του κριτικού φαντάζει δύσκολη, επειδή ειλικρινά δε γνωρίζω αν δύναμαι να περιγράψω κατάλληλα μια πραγματικά αψεγάδιαστη εμφάνιση. Απ' όποιον τομέα κι αν το πιάσουμε, θα καταλήξουμε στο ίδιο ακριβώς ερώτημα. Είναι άξιο απορίας πως μια μπάντα με την -όχι και τόσο πλούσια- ζωντανή εμπειρία των Madder Mortem καταφέρνει να επιδεικνύει τέτοια συνέπεια στο ρόλο της. Από την απόδοση των τραγουδιών, μέχρι τη σκηνική παρουσία κι από την οικεία στάση προς το κοινό, μέχρι τον ευχάριστα επαγγελματικό τους χαρακτήρα, τα μέλη ξεπέρασαν το μέγιστο των προσδοκιών, ενώ ζούσαν κι απολάμβαναν κάθε λεπτό στη σκηνή, συναισθήματα που μέναν έκδηλα στις εκφράσεις των προσώπων τους.

Απόλυτη μορφή της εμφάνισης, κατ' εμέ, στάθηκε η Agnete, η οποία δεν έδειχνε να διστάζει ακόμη και στα πιο δύσκολα -προς ερμηνεία- μέρη, ενώ η σκηνική της παρουσία φανέρωνε μια γυναίκα που πραγματικά τιμά τον όρο frontwoman με κάθε κίνηση, δίχως παράλληλα να λυπάται την όποια ενέργεια ξόδευε στον τομέα του headbanging. Όλα τα μέλη, βέβαια, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό επί σκηνής και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο η ζέστη αποτέλεσε βασικό περιεχόμενο των δηλώσεών τους - δίχως να έχουν άδικο, από τη στιγμή που η θερμοκρασία εκείνο το βράδυ κυμαινόταν σε καλοκαιρινά επίπεδα. Παρ' όλα αυτά, η αναφερθείσα κόπωση δεν τους εμπόδισε να φέρουν εις πέρας την προγραμματισμένη διάρκεια του set, η οποία, συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι οι διακοπές ανάμεσα στα τραγούδια ήσαν μικρές κι αμελητέες, κατάφερε να αγγίξει την καθαρή διάρκεια των δύο ωρών - φαινόμενο σπάνιο για ένα σχήμα αντίστοιχων δεδομένων.

Οι Madder Mortem όμως δεν είναι μια απλή περίπτωση μπάντας, όπως ιδίοις όμασι διαπιστώσαμε, αφού κάθε μέλος της, ως μουσικός, φαίνεται να πιστεύει πραγματικά σε αυτό που κάνει, εμμένοντας αληθινό στις ιδέες και το έργο του. Κι επί την ευκαιρία, μπορεί η περιγραφή να ηχεί ελαφρώς τυποποιημένη, αλλά σε αυτό το σημείο βρίσκεται όλη η ουσία του θέματος. Μέχρι και αγκαλίες εθεάθησαν μεταξύ της Agnete κι ενός συγκινημένου οπαδού έπειτα από το τέλος της συναυλίας, ενώ η εγκάρδια αυτή «επικοινωνία» με το κοινό δεν έμεινε ως μεμονομένη σκηνή, παρά ως το γενικότερο κλίμα που έπλεε στην ατμόσφαιρα. Δεν είναι τυχαίο, εξ' άλλου, το ότι τα μέλη διέθεσαν όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο για όσους φίλους έμελλε να παραμείνουν στο χώρο μετά το πέρας της εμφάνισης. Οι περιγραφείσες εικόνες εξηγούν τα πάντα, πιστεύω, και σε τελική ανάλυση, αν σε κάτι αντίστοιχα «υπόγεια» έχουμε παρακολουθήσει τα καλύτερα live από πλευράς οπαδικής, ή αν προτιμάτε οικογενειακής, ατμόσφαιρας, εκείνο το βράδυ της Κυριακής στο Sin City, οι Madder Mortem μας έκαναν να νιώθουμε λες κι επιστρέφουμε στο σπίτι μας. Τόσο απλά.

Υ.Γ.: Ως γενόμενο και μόνο, απόλυτο highlight αποτέλεσε η -αναβαθμισμένη σε '09 δεδομένα- εκτέλεση του "This Mortal Sins", την οποία με χαρά προετοίμασαν και παρουσίασαν αποκλειστικά στη χώρα μας. Παράξενο, αλλά οι Νορβηγοί φαίνεται πως αγαπούν πολύ αυτό τον τόπο. Υπερβολικά πολύ, δεδομένου πως για όσες πτυχές μας ενώνουν, υπάρχουν άλλες τόσες που μας χωρίζουν.

To setlist της εμφάνισης:
Formaldehyde
The Flesh, The Blood And The Man
Life, Lust And Liberty
Breaker Of Worlds
Omnivore
Desiderata
The Little Things
These Mortal Sins
Ten Times Defeat
Plague On This Land
Armour
Hypnos
Faceless
Hangman
My Name Is Silence
M for Malice
A Different Kind Of Hell
---------------------------
Rust Cleansing
Necropol Lit

Γιάννης Καγκελάρης

10/10/09, Harley Bar, Θεσσαλονίκη.

Ο σοφός λαός λέει ποτέ να μην κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλο. Πόσες φορές όμως ένα εντυπωσιακό booklet μας κίνησε τα ενδιαφέρον ώστε να ακούσουμε ένα συγκρότημα που δε γνωρίζαμε; Φυσικά αυτές οι αγνές εποχές έχουν περάσει, οι πληροφορίες που δεχόμαστε είναι πολλές, τα χρήματα λίγα και έτσι το downloading μοιάζει μονόδρομος. Στις αγνές εκείνες εποχές είχα δει για πρώτη φορά στα ράφια το νέο τότε "Deadlands" των Madder Mortem. Το περιεχόμενο ευτυχώς ήταν εξίσου εντυπωσιακό και μας έκανε τότε να αναρωτιόμαστε αν θα βλέπαμε ποτέ στη χώρα μας το συγκρότημα αυτό. Τα χρόνια πέρασαν, οι Νορβηγοί παρέμειναν συνεπείς στις δισκογραφικές τους προσπάθειες, αλλά δεν κατάφεραν να κάνουν την εμπορική επιτυχία που έκαναν άλλες female-fronted μπάντες (λογικό, αφού τα κοινά τους σημεία είναι ελάχιστα).

Και ενώ στην Ελλάδα η πλειοψηφία ακόμα πιπιλίζει τη γέννηση του πολιτισμού, θεωρεί μεγαλύτερη διεθνή καριέρα αυτή του Αντώνη Ρέμου και πολύ ευχαρίστως θα εξαφάνιζε από τον χάρτη τους βλάσφημους Rotting Christ, στη Νορβηγία οι Madder Mortem κάνουν συναυλίες στο εξωτερικό με κρατική επιδότηση.

Μπροστά σε ελάχιστο κόσμο ανέβηκαν στη σκηνή οι Agnes Vein. Αδιαφορώντας για την απουσία του κόσμου, κατέβασαν τα κεφάλια και υπέβαλαν το σεβασμό τους σε οτιδήποτε heavy, από τους Βathory μέχρι τους Neurosis. Λακωνικοί στους στίχους και στα λόγια απέναντι στο κοινό, άφησαν τη μουσική να μιλήσει. Πιο σκοτεινοί από παλιότερα, αλλά εξίσου επικοί, δείχνουν ότι συνδυάζουν την εξέλιξη με το παρελθόν.

Σεμνή και χαμογελαστή έκανε την εμφάνισή της η πεντάδα, με frontwoman τη γλυκύτατη Agnete M. Kirkevaag και τον κόσμο να διπλασιάζεται, αλλά πάλι με δυσκολία να ξεπερνά τα 50-60 άτομα. Το Σαββατοκύριακο αυτό ο κόσμος χωρίστηκε στη μάζα που (για ανεξήγητο σε μένα λόγο) τίμησε την πρώην τραγουδίστρια των Nightwish και στους λίγους που προτίμησαν κάτι διαφορετικό.

Αυτό το διαφορετικό είχαν εξ' αρχής οι Madder Mortem μουσικά αλλά και στα ιδιόρρυθμα φωνητικά της Agnete. Όπως μας είχαν υποσχεθεί, παρακολουθήσαμε ένα δίωρο σετ (live πολύ μεγαλύτερης διάρκειας από ό,τι συνηθίζουν), με βάση, όπως αναμενόταν, το τελευταίο τους "Eight Ways", με κομμάτια όπως τα "Formaldehyde", "The Little Things", "Armour", "A Different Kind Of Hell", "The Flesh The Blood & The Man" κ.α..

Έχοντας τη διάθεση να μας προσφέρουν ένα πλήρες show, τίμησαν όλους τους δίσκους τους, ακόμα και το ξεχασμένο "Mercury". Όσο περνούσε η ώρα οι Madder Mortem όχι μόνο δεν κούραζαν, αλλά γίνονταν όλο και πιο δυναμικοί. Σε αυτό βοήθησαν φυσικά και τα κομμάτια "Necropol Lit", "Rust Cleansing", "M For Malice" που ξεσήκωσαν το κοινό.

Η συνολική παρουσία των Νορβηγών δεν άφηνε περιθώρια για παράπονα. Μεγάλο σε διάρκεια σετ, μουσικοί που παραμένουν στο χώρο του metal, τολμώντας όμως να πειραματιστούν, και μια από τις πιο εκφραστικές και θεατρικές τραγουδίστριες των τελευταίων ετών. Μ for Malice, M for Modesty!

Γιάννης Βόλκας

Χωρίς μουσικά όρια αλλά δηλωμένος fan, μεταξύ άλλων, των Beatles, Pink Floyd, Gathering και Nightstalker. Μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στο Stones Rock Bar στη Θεσσαλονίκη, το Rocking.gr, τις συναυλιακές φωτογραφήσεις...