Hail Spirit Noir

Eden In Reverse

Agonia (2020)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 18/06/2020
Οι Hail Spirit Noir δεν άφησαν την πορεία τους να εξελιχθεί τυχαία, επιχειρώντας μια έντονη ηχητική διαφοροποίηση
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Από το 2016 και το "Mayhem In Blue", το διάστημα που μεσολάβησε για την κυκλοφορία νέου δίσκου από τους Hail Spirit Noir, είναι το μεγαλύτερο από κάθε άλλο. Το δήλωσε και η ίδια η μπάντα, πως είναι ο δίσκος που αφιέρωσαν τον περισσότερο χρόνο στη δημιουργία του. Συνεπώς, η ανυπομονησία για το τι θα επέφερε ηχητικά και κυρίως, καλλιτεχνικά, το νέο προσωπείο της μπάντας, ήταν, δικαίως, μεγάλη.

Κρίνοντας από την ταυτότητα των τριών πρώτων δίσκων της μπάντας, η δήλωσή της πως επηρεάζονται από '80s, με τη ψυχεδέλεια και το progressive στοιχείο να αναμένονται πιο έντονα, προϊδεάστηκα για μια ηχητική διαφοροποίηση. Έχοντας επίγνωση πως αυτά τα στοιχεία ήταν ανέκαθεν, από το ντεμπούτο της, στον πυρήνα τους, θεώρησα πως το επόμενο βήμα, δεν θα είναι μετέωρο. Η μπάντα πλέον είναι εξαμελής, ενσωματώνοντας στη συνθετική διαδικασία τα επί σκηνής μέλη, οπότε το αποτέλεσμα θα ήταν προϊόν μιας συνειδητής προσπάθειας.

Βέβαια, η συνειδητή μουσική υλοποίηση του καλλιτεχνικού οράματος, δεν είναι κάτι καινούργιο για τους Hail Spirit Noir. Τα συνθετικά όργια που ανέδειξαν δίσκους όπως το "Oi Magoi" σε κορυφαίους, τόσο για την εγχώρια όσο και τη διεθνή σκηνή, δεν ήταν μόνο αυτοσχεδιασμοί, μόνο ταλέντο, και απλώς μια πολυσχιδής ηχητική ταυτότητα που σχιζοφρενικά άλλαζε εκφραστικά προσωπεία. Η διαπίστωση αυτή, μπορεί να έλθει σχετικά άμεσα από μια επανεξέταση του προαναφερθέντος "Mayhem In Blue". Ενώ φαινομενικά η μπάντα έδειχνε να μην εξελίσσει περαιτέρω τον ήχο των προκατόχων της, παρουσιάζοντας μια ωριμότερη εκδοχή τους, είχε φροντίσει να εισάγει το μήλο της τωρινής της έριδος, τον σπόρο του κακού.

Η ανακοίνωση του τίτλου καθώς και το εξώφυλλο, κατέστησαν τα πράγματα τρόπον τινά σαφέστερα. Με το ενδιαφέρον μου να κεντρίζεται από την ομοιότητα του εξωφύλλου ως προς το περίγραμμα, με αφίσες του "2001: A Space Odyssey" άρχισα να αποδέχομαι τη διαφαινόμενη ηχητική έκφραση. Οι ακροάσεις του δίσκου, αποκάλυψαν αυτόν τον φιλοσοφημένο retro-futuristic χαρακτήρα που ήθελε η μπάντα να προσδώσει στον τέταρτο δίσκο της. Η αντιστροφή της ανθρώπινης δημιουργίας, η επίκληση στον Δαρβίνο και τον Dawkins, δεν μου φαίνονταν πολύ μακριά από τα νοήματα της μνημειώδους ταινίας του Kubrick.

Το εισαγωγικό "Darwinian Beasts" επαναφέροντας μια μελωδία από το ομότιτλο τραγούδι του προκατόχου, παρουσιάζει ευθυτενώς την εξέλιξη της μπάντας. Ο σπόρος του κακού, άνθισε. Η εξέλιξη του "Incense Swirls" παρουσιάζει τον νέο, παραδοσιακά ανορθόδοξο, χαρακτήρα της μπάντας. Παραδοσιακά, γιατί η οργανική δουλειά και οι φωνητικές γραμμές, παραπέμπουν ευθέως στους προπάτορες του είδους, ενώ τα synths, προσθέτουν, στα πλαίσια και της γενικότερης αναβίωσης τους, όσα αισθητικά αναζητά η μπάντα. Ο χαρακτήρας όμως είναι ανορθόδοξος, γιατί, η διάθεση της μπάντας να μην οδηγήσει σε ένα ξέσπασμα, παρά μόνο σε ανατροφοδότηση της αγωνίας, υποδηλώνει πως αυτός ο δίσκος επιδρά ψυχολογικα, με ένα αγχωτικό, εναλλακτικό, τρόπο. Η αντιστροφή, είναι πραγματική.

Η συνέχεια με το "Alien Lip Reading", εμβαθύνει στην ψυχεδελική πλευρά του δίσκου, αποτελώντας τη σύνθεση που θυμίζει περισσότερο, κυρίως λόγω των εφέ και των φωνητικών της, το παρελθόν της μπάντας. Το mid tempo όμως παραμένει, παρά τις θεματικές εναλλαγές, επεκτείνοντας, ελαφρώς, πέραν του δέοντος αυτή την πλευρά της μπάντας. Το κλείσιμό με τις απόκοσμες κραυγές όμως, μπορεί και να λειτουργεί έτσι επειδή ακριβώς βρίσκεται σε αυτό το πλαίσιο.

Το "Eden In Reverse" βρίσκει τους Hail Spirit Noir να ενδίδουν πλήρως στο περίτεχνο και ελαφρώς παλαιομοδίτικο progressive στοιχείο τους. Το αποτέλεσμα, είναι ένας δίσκος ο οποίος φροντίζει να βυθίσει τον ακροατή στην αισθητική του, να εξαπλώσει μια τεχνοκρατική και συχνά ψυχρή αύρα, όπου τα τραγούδια λειτουργούν περισσότερο θεματικά, συμπληρώνοντας το γενικότερο soundtrack. Εξαίρεση βέβαια, αποτελεί το πιο ευθύ "Crossroads", όπου η εκπληκτική φωνή του Lars Nedland των Borknagar Solefald, δίνει μια ελεγειακή αίσθηση στον κεκαλυμμένο κυνισμό του δίσκου.

Το ακραίο στοιχείο εκλείπει σχεδόν ολοκληρωτικά, με τους Hail Spirit Noir να υπερασπίζονται το concept της νέας τους προσπάθειας. Όταν δε, επιχειρήσουν να το ανακινήσουν στη μνήμη, με τον τρόπο που ενσωματώνεται στο "The First Ape On New Earth", τότε παρουσιάζουν την κορυφαία στιγμή του δίσκου. Παρά το ότι η μπάντα επέλεξε να βασίσει τις δυναμικές της στον διάλογο μεταξύ κιθαριστικών θεμάτων και synths, με τα φωνητικά να μετατίθενται ως εκκρεμές στους δυο πυλώνες, η απουσία τακτικών ξεσπασμάτων δεν εκμεταλλεύεται αυτήν την αντιπαράθεση.

Όπως και στην «Οδύσσεια του Διαστήματος», δεν θα μπορούσε η μετάβαση από τους πιθήκους στον μελλοντικό άνθρωπο να μην παρουσιαστεί μεγαλοπρεπώς. Το ξέσπασμα του δεκάλεπτου κλεισίματος του δίσκου, "Automata 1980", είναι αποκαλυπτικό. Η εξαιρετική σύμπτυξη όλων των ηχητικών πλευρών της μπάντας οδηγεί σε ένα νευρώδες φινάλε όπου τα synths ολοκληρώνουν τον κύκλο. Το νέο σταυροδρόμι στο οποίο βρέθηκε η μπάντα, ξεπεράσθηκε πράγματι μέσω φυσικής εξέλιξης. Η νέα όψη των Hail Spirit Noir, παρά το ότι υποστηρίζει το όραμα της μπάντας, δεν καταφέρνει να υλοποιηθεί εξίσου αβίαστα, με την ομοιομορφία να υπερκαλύπτει την προσωπικότητα των κομματιών.

Επιστρέφοντας στο ρετρο-φουτουριστικό στοιχείο που εξελίσσεται στο "Eden In Reverse", η αξιοποίηση των synths, δεν δύναται να αναδείξει ισάξια τη σύμπτυξη που ίσως να επιθυμούταν. Οι ενορχηστρώσεις εδράζονται δυσανάλογα στο παλαιομοδίτικο στοιχείο, και ενώ οι συνθέσεις έχουν την απαιτούμενη ποιότητα για να υπερασπιστούν αυτή την ηχητική τροπή, δεν παρουσιάζουν ένα μέλλον, όσο ριψοκίνδυνο και θαρραλέο το αναζητούσα κατά τις ακροάσεις. Στο τέλος της «Οδύσσειας του Διαστήματος», ένας νέος (υπερ)άνθρωπος βρέθηκε να αγναντεύει τη Γη, πλήρης γνώσης, ικανός να ξαναγράψει την ιστορία του είδους. Το "Eden In Reverse", δείχνει τον δρόμο, ίσως και να είναι ο δρόμος, αλλά στέκεται στην άκρη του κόσμου παρατηρώντας τον και όχι αναδημιουργώντας τον, όπως θα όφειλε το διαβολικό χάος που αναδύεται της φύσης μας.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET