Whores, Godsleep, Falooda @ Aux Club 29/04/25

Η ανακοίνωση της ζωντανής εμφάνισης των Whores έπειτα από εκείνο το μνημειώδες live πριν εφτά χρόνια μόνο ως πλήρως καλοδεχούμενη μπορούσε να χαρακτηριστεί. Μάλιστα, η συνθήκη της πρόσφατης κυκλοφορίας τους, "War" όπου βρήκε τον ήχο τους να αλλάζει και να εξελίσσεται σε κάτι εξίσου εκρηκτικό με την πρότερη noise rock εποποιία τους, εκτόξευσε την αναμονή αλλά και τις προσδοκίες στα ύψη. Ιδανικότερη ακόμη, η πλαισίωση της συγκεκριμένης εμφάνισης από τους όλο και περισσότερο στην άνοδο τοπικούς ήρωες Godsleep αλλά και τους ανερχόμενους μανιακούς Falooda. Το βράδυ της προηγούμενης Τρίτης λοιπόν ήταν καθόλα προκαθορισμένο να γεμίσει από διάφορες εκδοχές του noise rock και προσφιλών του ιδιωμάτων και μπορούμε να αποκαλύψουμε από τώρα πως τα πράγματα πήγαν ιδιαίτερα καλά.

Ο συγγενικός χώρος του Arch Club, Aux Club, όπως έχει αποδείξει και σε προηγούμενες συναυλίες που φιλοξένησε, χαρακτηρίζεται από ιδανικό κλίμα για τέτοιου τύπου συναυλίες αλλά και εξαιρετικό ήχο που βοηθάει πολύ το συνολικό τελικό αποτέλεσμα. Αν έπρεπε κάπως να τεστάρει τα όριά του, αυτό θα ήταν με τον ηχητικό πλουραλισμό των Falooda. Είναι ορισμένες περιπτώσεις που αυτό το «αν δεν το δεις δεν μπορείς να καταλάβεις», δεν επαφύεται στο πτωχό λεξιλόγιο του γράφοντα ή / και ανταποκριτή, αλλά επειδή πραγματικά ό,τι και να περιγράψει ο τελευταίος, στερείται του μουσικού βιώματος. Η αξιαγάπητη μούρλα των Falooda, μπορεί να συγκριθεί σε περιπλοκότητα μόνο με την ίδια τους τη μουσική.

Η σκηνική τους παρουσία τραβάει το μάτι στον ανυποψίαστο με το καλημέρα, ειδικότερα φυσικά αυτή του τραγουδιστή τους που εντός ενός πλαισίου πάρα πολύ απαιτητικών φωνητικών συμμετέχει και δραστηριοποιεί το κοινό του, όσο η τριάδα οργάνων από πίσω του επιδίδεται στην απόδοση ιδιαίτερα πλούσιων σε ιδέες και ήχους συνθέσεων, που αποτυπώνεται με περίσσιο κάλλος στο ηχητικό πουργκατόριο του πρώτου τους demo, "Demo 2024". Στοιχεία noise, math rock, post-hardcore, ίσως και μερικά στοιχεία του περιοδικού πίνακα, συνθέτουν ένα τρελό αποτέλεσμα που μάλλον προωθήθηκε και από τον πολύ καθαρό ήχο που ο χώρος διεξαγωγής προσέφερε. Ευτυχώς αρκετοί τους έχουν πάρει ήδη χαμπάρι. Όσοι ακόμη είστε οπαδοί του απαιτητικού σκληρού ήχου, μην αργήσετε.

Προχωράμε και ο χώρος γεμίζει με αυτόν τον ευχάριστο τρόπο που η συναυλία δεν είναι sold out, αλλά είμαστε πλέον αρκετοί άνθρωποι για να νιώθουμε οικεία και κάπως σαν μία κοινότητα. Στα τελευταία συναυλιακά δρώμενα που γυρνούν γύρω από πρωτοεμφανιζόμενους ή και λιγότερο καλλιτέχνες του post punk και noise rock χώρου, μπορούμε να παρατηρήσουμε πως η Αθήνα δημιουργεί σταθερά μία μικροσκηνή κοινού που στηρίζει τις εν λόγω συναυλίες ανελλιπώς, πράγμα που προσωπικά ελπίζω πως θα βοηθήσει και στη μακροβιότητά τους. Σε αυτό το κλίμα παρατήρησης, παρότι λίγο πιο μακριά από αυτό τον ήχο και κοντινότερα στο βρωμοροκεντρόλ αλλά σίγουρα αναγνωρίσιμοι και πάντα ευχάριστη προσθήκη, οι Godsleep παίρνουν τη σκυτάλη για να ζεστάνουν τα αίματα πριν το κυρίως πιάτο.

Οι Godsleep ζωντανά, σπάνια θα απογοητεύσουν. Με σταθερό ηχητικό τους θεμέλιο την πρόσφατη δισκογραφική δουλειά τους "Lies To Survive" και σκηνική παρουσία αιχμηρά δουλεμένη σε αμέτρητες πλέον σκηνές του εσωτερικού αλλά κυρίως του εξωτερικού, οι Godsleep απλά ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Ο ήχος τους πάντα μεστός και οδεύοντας απευθείας στο συναυλιακό νόημα, είναι ικανός να ζεστάνει και το πιο απαιτητικό ή άσχετο με τον ήχο τους κοινό, για μικρότερες ή και πολύ μεγαλύτερες μπάντες που θα τους ακολουθήσουν στο σανίδι. Η παρουσία της Aime χωρίς ποτέ να προσπαθεί η ίδια να γίνει το επίκεντρο, το καταφέρνει με περίσσια ευκολία με το γρέζι στα φωνητικά της αλλά και την αβίαστα αλήτικη στάση της χωρίς η τελευταία να υποβαθμίζει στο ελάχιστο και τη θηλυκή της πλευρά. Μέσα σε όλα, ακούσαμε και το ολοκαίνουριο κομμάτι τους "Bridges", κι έτσι το έδαφος είχε στρωθεί επίσημα για να το διαλύσουν και οργώσουν οι Whores.

Η ένταση σε συζήτηση ντεσιμπέλ, η ενέργεια και το πάθος των Whores είναι παράγοντες που μπορεί κανείς να περιμένει εάν έχει ξαναβιώσει ζωντανά τη συναυλιακή λαίλαπα των Whores. Αυτό όμως που δεν ήταν αναμενόμενο, ήταν το πόσο τα παραπάνω στοιχεία αρνούνται να σβήσουν όσο περνάνε τα χρόνια. Η τριάδα των Christian Lembach, Casey Maxwell και Douglas Jennings Barrett μπορεί να ξεκίνησαν να διαλύουν το σύμπαν σε ηλικία που είχε περάσει κατά πολύ την εφηβεία τους, το πάθος τους όμως γι’ αυτό που κάνουν τους ανακηρύττει σε αιώνιους έφηβους. Το μπάσιμο του "Fake Life" από το βαθύ παρελθόν άλλωστε κρούει τον κώδωνα της ωτοασπίδας για τους προσεκτικούς (ή και αδύναμους, θα έλεγε κάποιος).

Ο ήχος τον Whores εξαπολύεται κρυστάλλινος, αναλλοίωτος, παρά την πηγαίνα noise φύση του. Είναι αυτό το απόλυτο βρε αδερφέ που στα noise ηχοχρώματα που όταν ζωντανά ακούγονται στεντόρεια, κάτι γαργαλάει την καρδούλα σου με ευχαρίστηση. Πόσο μάλλον σε συνδυασμό με ένα προσεκτικά διαλεγμένο setlist που κάνει στάσεις σε όλη την έκταση της δικσκογραφίας τους, επιδεικνύοντας και όλα τα κρυφά και φανερά ταλέντα του πρόσφατου "War". Αν θες απόδειξη, ας μιλήσουμε για την τιτάνια συναυλιακή απόδοση του εμβατηριακού "Imposter Syndrome". Είναι μερικές φορές που δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από τρία άτομα για να τρίξουν τα ντουβάρια.

Η τριπλέτα φυσικά, οδηγείται από την περσόνα του Lembach που σε πλήρη αναντιστοιχεία με την σαρωτική, διαχρονική ερμηνεία του, ο φιλικός του χαρακτήρας και το αξιολάτρευτο boomer χιούμορ του αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία μιας εμφάνισης των Whores. Εν μέσω αρκετά ισχυρών πολιτικών σχολιασμών και παντός τύπου αστείων οι κομματάρες των Whores έδιναν και έπαιρναν. Προσωπικό αποκορύφωμα της ελαφράς πολυλογίας του η προσπάθεια αστείου που πήγε να κάνει προσπαθώντας να τραγουδήσει "Cum On Feel The Noise" των Quiet Riot με το απαραίτητο follow up του να σιγουρευτεί εάν πιάσαμε το αστείο, ξαναρωτώντας. Ηχητικό αποκορύφωμα η επιστροφή στα "I Am Not A Goal Oriented Person" και "I Have Prepared A Statement" που διέλυσαν και το τελευταίο κολυμπηθρόξυλο.

Μια πλήρως ικανοποιητική βραδιά, όπου προσωπικά διαβλήθηκε μόνο από το μελανό σημείο στο οποίο θέλω να εφιστήσω την προσοχή για άλλη μία φορά, του γεγονότος πως συναυλίες που διαρκούν αρκετά μετά τις δώδεκα σε καθημερινή, είναι μιας παλιάς κοπής τακτική στην οποία κυριολεκτικά κανένας μας δεν θέλει να επιστρέψει – άσε που νομίζω πως η πλειοψηφία των ατόμων που στηρίζουμε αυτή τη σκηνή έχουμε πατήσει και μία ηλικία πλέον. Ειδικά όταν σε κάποιες περιπτώσεις αρχίσει και γίνεται νόρμα περισσότερο από εξαίρεση. Τούτου λεχθέντος στο πλαίσιο του να τα λέμε όλα, η συναυλία με άρχοντες τους Whores είναι κάτι που θα θέλαμε να βλέπουμε λίγο συχνότερα και ευχαριστηθήκαμε με την ψυχή μας.

Φωτογραφίες: Spiros Steriotis