«A Beginner’s Guide»: '80s U.S. Power Metal - Part II

Επιστρέφουμε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού για να θυμηθούμε τη χρυσή δεκαετία του αμερικανικού heavy metal ήχου

Από τον Σπύρο Κούκα, 14/01/2020 @ 14:24

Τέσσερα χρόνια μετά το εκτενέστατο πρώτο μέρος του οδηγού αρχαρίων στο U.S. power metal, το οποίο συμπεριελάμβανε τα περισσότερα από τα κυρίαρχα/γνωστότερα συγκροτήματα του είδους και αποτέλεσε μια σοβαρή εισαγωγή στο χώρο του αμερικανικού metal των ‘80s, επιστρέφουμε με το δεύτερο μέρος και 15 επιπλέον σχήματα και δίσκους που αξίζουν να αναφερθούν συμπληρωματικά.

Μάλιστα, με τον ήχο να εξελίσσεται εν τη γενέσει του και να περιλαμβάνει μπάντες μιας ευρείας, παγκόσμιας γεωγραφικής κλίμακας, σε αυτό το δεύτερο σκέλος του αφιερώματος δεν αναφέρονται μονάχα σχήματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και από τη γειτονική καναδική σκηνή. Ο λόγος, ξεκάθαρος. Το U.S. power metal δεν ορίζεται τόσο με γεωγραφικά κριτήρια, όσο με καθαρά μουσικά/υφολογικά, καθώς σύντομα επεκτάθηκε και έξω από τα όρια της Βορείου Αμερικής, βρίσκοντας ταλαντούχους «ακολούθους» που υπηρετούν ιδανικά τον εδραιωμένο ήχο του.

Όσο για τη δισκογραφική αφετηρία του είδους, οι απόψεις διίστανται. Εξαιρώντας για ακόμη μια φορά τις αμιγώς epic metal μπάντες (Manowar, Manilla Road, Virgin Steele, αλλά και το "Battle Cry" των Omen), η U.S. power metal εκκίνηση φαίνεται να μοιράζεται ανάμεσα στους Savatage, τους Jag Panzer και τους Queensryche. Οι πρώτοι, κυκλοφορώντας το "Sirens" full length στο πρώτο μισό του 1983 και οι άλλοι δύο παρουσιάζοντας τα ντεμπούτα EP τους την ίδια χρονιά, φαντάζουν να έχουν τον ίδιο λόγο ως προς την πατρότητα του είδους. Εξετάζοντας, ωστόσο, το θέμα και βάσει επιδραστικότητας τους στη σκηνή, οι Queensryche φαίνεται να κερδίζουν στο νήμα αυτόν τον άτυπο τίτλο, καθώς η επιρροή τους διακρίνεται ξεκάθαρη ακόμη και στις επόμενες δεκαετίες, ορίζοντας έναν στρατό σχημάτων που τους μιμήθηκε ηχητικά.

Σε αυτή την πρώτη συνέχεια του αφιερώματος, λοιπόν, επιλέχθηκαν και παρουσιάζονται χρονολογικά 15 ακόμη σπουδαία άλμπουμ του αγαπημένου αυτού ιδιώματος, με πολλές κι εξέχουσες δουλειές της εποχής να μένουν κι αυτή τη φορά εκτός, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη «επιστροφή» μας στα U.S. power metal εδάφη, που αργά ή γρήγορα θα συμβεί ξανά...


Malice - In The Beginning...
(1985)

Malice - In The Beginning...

Όπως οι περισσότερες αμερικάνικες heavy metal μπάντες που σέβονταν τον εαυτό τους, οι Malice είχαν εντρυφήσει στα έργα των Judas Priest, επιλέγοντας να εξελιχθούν εντός αυτού του ήχου μέσα στα ‘80s. Αυτό, βέβαια, διόλου τους εμπόδισε από το να κυκλοφορήσουν δύο σπουδαίους δίσκους στα μέσα της χρυσής δεκαετίας του σκληρού ήχου. Ο καλύτερος εξ αυτών, το δυνατό "In The Beginning..." έχει όλα όσα χρειάζονται για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, διαθέτοντας τόσο έναν τραγουδιστή με ικανότατο λαρύγγι και προσωπικότητα (παρά τα σημεία που αναμενόμενα Halford-ίζει) όσο κι έναν από τους ύμνους του ιδιώματος, το κολλητικό "Godz Of Thunder". Δυστυχώς, παρά την επανασύνδεση τους εντός των ‘00s (με τραγουδιστή τον «πολύ» James Rivera), ο θάνατος του Mick Zane το 2016, φαίνεται πως έβαλε ένα οριστικό τέλος στη μουσική τους κληρονομιά.


Slauter Xstroyes - Winter Kill
(1985)

Slauter Xstroyes - Winter Kill

Μια μπάντα θρύλος του αμερικανικού underground, η οποία κατά το παρελθόν έφαγε άπειρη λάσπη από κόσμο που δεν καταλάβαινε τη μουσική της (φθάνοντας να συμπεριλαμβάνονται σε υψηλές θέσεις σε λίστες και συζητήσεις για τις χειρότερες μπάντες που έχουν υπάρξει), οι Slauter Xstroyes αποτελούν τον ορισμό της αδικημένης περίπτωσης σχήματος. Η μουσική τους υπήρξε σαφώς μπροστά από την εποχή της, προσπαθώντας να επεκτείνει τα όρια του τότε heavy metal και να το μπολιάσει με ξεχωριστές prog δομές και εξάρσεις, τα σχιζοφρενικά φωνητικά του Jon Stewart και οι τόσο προσωπικοί στίχοι αποτελούν ένα κεφάλαιο μόνα τους και δεν ακούγονται μα βιώνονται μέχρι την τελευταία τους ανάσα, ενώ το υπερβατικό μπάσο του Brent Sullivan χαράζει απρόβλεπτα μπασο-θέματα εις το διηνεκές, στο πιο «δύσκολο» άλμπουμ του παρόντος αφιερώματος.


Warrior - Fighting For The Earth
(1985)

Warrior - Fighting For The Earth

Σπουδαίος δίσκος. Το ντεμπούτο των Warrior μονάχα έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού κυκλοφόρησε σε μια εποχή που έβγαιναν αριστουργήματα με το τσουβάλι και παρ’όλα αυτά κατάφερε να ξεχωρίσει. Με επιρροή τους Riot και ήχο που έτεμνε τους Armored Saint με τους Lizzy Borden, οι Καλιφορνέζοι ένωσαν δύο κόσμους φαινομενικά αταίριαστους, εκείνον του πιο εκλεπτυσμένου metal που λοξοκοιτάζει προς το hard rock παρελθόν του και αυτόν του αντρίκιου, στιβαρού heavy, έχοντας και μια γρεζάτη φωνή με ιδανικό εύρος να ηγείται.


Deaf Dealer - Keeper Of The Flame
(1986)

Deaf Dealer - Keeper Of The Flame

Αν και Καναδοί, οι Deaf Dealer αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα U.S. power metal μπάντας μουσικά, με το "Keeper Of The Flame" να είναι το ένα από τα δύο άλμπουμ τους (το έτερο, "Journey Into Fear", κυκλοφόρησε επίσημα μόλις πριν μερικά χρόνια, αν και το υλικό του χρονολογείται από το 1987) που οφείλει ο οπαδός του είδους να ακούσει. Έχοντας κιθάρες που φτύνουν mid-tempo riffs με το τσουβάλι, ένα «άτακτο» μπάσο στην πρώτη γραμμή κι έναν καθ’ολα ικανό, μετρημένο τραγουδιστή, η επιρροή των Iron Maiden φιλτράρεται σε ένα αποτέλεσμα που κοιτάει στα ίσια σχεδόν οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ του εν λόγω ή του προηγούμενου αφιερώματος.


Iron Cross - Iron Cross
(1986)

Iron Cross - Iron Cross

Το ένα και μοναδικό άλμπουμ των metallers από τη Florida φαντάζει ως το κολασμένο υβρίδιο των "Show No Mercy", "Metal Church" και "Sirens",δίχως αμφιβολία. Φλερτάροντας με το πρώιμο thrash, έχοντας σχετικά ακραία στιχουργική θεματολογία και προτιμώντας τους Angel Witch από τους Iron Maiden στο ερώτημα περί αγαπημένης NWOBHM μπάντας, το "Iron Cross" φαντάζει σαν ένα ακόμη πιο αδικημένο "Darkness Descents" στα αντίστοιχα χωράφια του U.S. power, καθώς όσοι - λίγοι - το γνωρίζουν, αναγνωρίζουν ασυζητητί τη σπουδαιότητα του.


M.A.R.S. - Project: Driver
(1986)

M.A.R.S. - Project: Driver

Ένα από τα καλύτερα, αλλά και πιο βραχύβια heavy metal supergroup της δεκαετίας του ’80 μας προσέφερε ένα και μονάκριβο άλμπουμ νεοκλασικού heavy metal όπου η μελωδική του φύση υπερισχύει των αιχμηρών άκρων του. Έτσι, οι εκτελεστικές και δημιουργικές ικανότητες των αξιότιμων Tony MacAlpine, Tommy Aldridge, Rudy Sarzo συνδυάστηκαν σε ένα αποτέλεσμα σχεδόν ιδανικό, βρίσκοντας στο πρόσωπο του, σαφώς πιο άσημου (εκείνη την εποχή) αλλά εξίσου ταλαντούχου, Rob Rock, την πιο ταιριαστή φωνή για να αναδείξει την ποιότητα του υλικού. Κρίμα που δεν συνεχίστηκε το project και μετά την κυκλοφορία του "Project: Driver", αφού το αποτέλεσμα του υπήρξε κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον.


Sword - Metalized
(1986)

Sword - Metalized

Αν και με όνομα πλήρως κοινότυπο (με ένα απλό ψάξιμο, βρίσκεις τουλάχιστον μια χούφτα μπάντες να έχουν δισκογραφήσει με τη συγκεκριμένη ονομασία), οι Sword από το Quebec του Καναδά πιθανότατα είναι το πιο αξιόλογο (μαζί με τους Τεξανούς stoner/heavy metallers The Sword) σχήμα από τα υπάρχοντα ομότιτλα. Ξεκινώντας ως μια μπάντα διασκευών στους Kiss, στις αρχές των ‘80s, θα έπρεπε να περάσουν μερικά χρόνια για να διαμορφώσουν το δικό τους ήχο και να καταφέρουν να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ, μια αναμονή που άξιζε και με το παραπάνω. Βλέπετε, το "Metalized", με το αβίαστο groove του, τις έξυπνες κιθάρες του και τη σχεδόν αλάνθαστη τραγουδοποιία (οκ, ίσως με μια-δυο εξαιρέσεις) παραείναι δυνατό για να αγνοηθεί, χαρίζοντας στον Καναδούς μια θέση στη heavy metal αιωνιότητα.


Agent Steel - Unstoppable Force
(1987)

Agent Steel - Unstoppable Force

Τί να πούμε που δεν έχει ειπωθεί για αυτή την απόκοσμη, ασταμάτητη μεταλλική λαίλαπα και τον - κυριολεκτικά και μεταφορικά - εξωγηίνο John Cyriis; Οι Καλιφορνέζοι Agent Steel στέκονται ως μια από τις πιο κυρίαρχες και χαρακτηριστικές παρουσίες του speed metal χώρου, με το ντεμπούτο τους σχεδόν να ορίζει πως ακούγεται αυτό το πολύ ιδιαίτερο υποείδος. Στο "Unstoppable Force", όμως, οι ταχύτητες πέφτουν σε σημεία, η συνθετική λογική γίνεται πιο πολύπλοκη και ουσιώδης και ο Cyriis συνεχίζει να επικοινωνεί με άλλους πλανήτες, αλλά έχοντας σαν «εικόνισμα» τις ερμηνείες του Geoff Tate, με αποτέλεσμα ένα δίσκο πιο ώριμο και κατασταλαγμένο, που έυκολα εντάσσεται στο παρόν αφιέρωμα.


Leatherwolf - Leatherwolf
(1987)

Leatherwolf - Leatherwolf

Στο δεύτερο ομότιτλο άλμπουμ τους (είχε προηγηθεί, τρία χρόνια νωρίτερα, το επίσης ομότιτλο ντεμπούτο τους), οι Leatherwolf φαντάζουν ως μια αρχετυπική U.S. metal μπάντα της εποχής, με ιδιαίτερο γνώρισμα τους τις τριπλές κιθάρες, τα ξεκάθαρα ρεφρένs και την ελαφριά κλίση προς έναν πιο «εμπορικό» ήχο. Μάλιστα, αυτή η «ανοιχτομυαλιά» της μπάντας και η ευρύτητα επιρροών της φαίνεται και από τη διασκευή της στο "Bad Moon Rising" των Creedence Clearwater Revival, ενώ το πλεονέκτημα της ύπαρξης τριών κιθάρων προσφέρει ανά στιγμές έναν ζηλευτό τρισδιάστατο ήχο, ξεχωρίζοντας τους Leatherwolf του σωρού της εποχής τους. Και το επόμενο, "Street Ready" είναι ζηλευτό, αλλά εδώ τους έμαθε ο (ας πούμε) πολύς κόσμος, αλλά και τελειοποίησαν τις μανιέρες τους.


Shok Paris - Steel And Starlight
(1987)

Shok Paris - Steel And Starlight

Οι Shok Paris θα μπορούσαν να είναι το αμερικανικό alter ego των Cloven Hoof επί Russ North, αφού ο ήχος τους ακούγεται πολύ πιο βρετανικός από τη μέση αμερικανική μπάντα που γούσταρε τους Iron Maiden και είχε δισολίες. Πολύ περισσότερο, δε, οι metallers από το Cleveland, με τη στεντόρεια φωνάρα του Vic Hix, τις λυρικές κιθάρες που εξελίσσουν εκείνες του "Night Of The Blade" υπό ένα Priest-ικό πρίσμα και τις αμέτρητες τραγουδάρες του, θα μπορούσαν να έχουν πολύ μεγαλύτερη απήχηση από αυτή που απήλαυσαν, γεγονός που αποδεικνύεται και από την εγχώρια αποδοχή της «διασκευής» (για να μην πούμε κλοπής) του "Lost Queen" από γνωστό Έλληνα «συνθέτη» για χάρη ενός εγχώριου pop τραγουδιστή.


Attacker - The Second Coming
(1988)

Attacker - The Second Coming

Όντας ενεργοί κι ακμαίοι μέχρι και σήμερα, οι Attacker στέκονται ως μια από τις συνεπέστερες μπάντες υπό την U.S. power metal ταμπέλα, κυκλοφορώντας μονάχα από αξιόλογους έως εξαιρετικούς δίσκους από καιρό σε καιρό. Το δεύτερο άλμπουμ τους που παρουσιάζεται εδώ, τους βρίσκει με τραγουδιστή τον αδικοχαμένο John Leone (των speed metallers Phantom Lord) και τον επίσης εκλιπόντα Tom D’Amico να συμπληρώνει το δίδυμο στις κιθάρες με τον Pat Martinelli, εξαπολύοντας μια ολομέτωπη επίθεση ούτε μισής ώρας, αλλά τόσο λυσσαλέας που παρασέρνει ό,τι βρεθεί στο διάβα της. Το εντυπωσιακό, δε, με το συγκεκριμένο σχήμα, είναι πως δείχνει πως μπορεί να συνεχίσει κοντά στο peak των δυνατοτήτων του, με τα πιο πρόσφατα "Giants Of Canaan" και "Sins Of The World" να επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.


Gargoyle - Gargoyle
(1988)

Gargoyle - Gargoyle

Δίσκος - κόσμημα για το U.S. power metal ιδίωμα, που εύκολα θα μπορούσε να διακριθεί σε μια κουβέντα ως το πλέον αντιπροσωπευτικό ηχητικά άλμπουμ του είδους, το ομότιτλο ντεμπούτο των Gargoyle αποτελεί μια στιγμή που όλα συντέλεσαν υπέρ των όσων σπουδαίων ακούμε σε εκείνο. Κι αν η παραγωγή θέλει τα φωνητικά του Tim Lachman πιο μπροστά από τις φανταστικές κιθάρες, τίποτα δεν μπορεί να μετριάσει το μεγαλείο του συγκεκριμένου άλμπουμ. Ή σχεδόν τίποτα, καθώς η παρουσία του "Aryan Diplomacy" και η απολύτως επιλήψιμη στιχουργία του αμαυρώνει την κληρονομία του δίσκου, θέτοντας ερωτήματα πολιτικής φύσεως που δύσκολα μπορούν να απαντηθούν με σιγουριά.


Hittman - Hittman
(1988)

Hittman - Hittman

Έχοντας επιστρέψει στη δράση εδώ και κάποιο καιρό κι ετοιμάζοντας το νέο τους άλμπουμ που αναμένεται εντός της χρονιάς, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και ζωντανά πέρυσι μια από τις σπουδαιότερες μπάντες που δηλώνουν τους Queensryche σαν μια κυρίαρχη τους επιρροή. Το ομότιτλο ντεμπούτο τους, δε, είναι τόσο καλό, γεμάτο ύμνους κάθε λογής και ταχυτήτων ("Dead On Arrival", "Breakout", "Metal Sport" ενδεικτικά) και τη φωνάρα του Dirk Kennedy να κοντοζυγώνει το δυνατόν πιο κοντά στις ερμηνευτικές κορυφώσεις του απλησίαστου Geoff Tate της εποχής, που μοιάζει απίστευτο πως οι Hittman κατάφεραν να μείνουν στην αφάνεια.


Lizzy Borden - Master Of Disguise
(1989)

Lizzy Borden - Master Of Disguise

Ίσως το πιο «δαντελωτό», θεατρικό και ετερόκλητο από τα υπόλοιπα άλμπουμ του αφιερώματος, το τέταρτο άλμπουμ των shock metallers από το Los Angeles μοιάζει η πιο σπουδαία στιγμή της καριέρας τους. Ρίχνοντας κλεφτές ματιές στον εμπορικό ήχο του τότε, χρησιμοποιώντας εκτεταμένα πλήκτρα, τιμώντας τις hard rock καταβολές τους (και τις αναφορές στους/στον Alice Cooper που δεν μένουν μονάχα στο όνομα) και χρησιμοποιώντας ιδεατά πολυφωνίες και «μεγάλα» ρεφρέν, η ροή του υλικού δεν ξεχνούσε να εντείνει τις ατμόσφαιρες και να βαρύνει τον ήχο όπου χρειαζόταν.’Ετσι, το "Master Of Disguise" αποτέλεσε ένα σχεδόν άριστο άλμπουμ που υποτιμήθηκε αδίκως την εποχή που κυκλοφόρησε, έφτασε στο status του παραγνωρισμένου τα επόμενα χρόνια και περιμένει να ανακαλυφθεί και από τους ακροατές του σήμερα.


Oliver Magnum - Oliver Magnum
(1989)

Oliver Magnum - Oliver Magnum

Βουτώντας στα πιο βαθιά U.S. metal νερά, βρίσκουμε μια από τις πλέον παραγνωρισμένες μπάντες του ιδιώματος, τους μυθικούς Oliver Magnum. Από τις πολύ αγαπημένες μπάντες του γράφοντα σε αυτό το είδος, κατάφεραν να κυκλοφορήσουν επισήμως τέσσερα demos αλλά μόλις ένα full length, κι αυτό δίχως τον αυθεντικό τους τραγουδιστή (και μέλος τους σε σχεδόν ολόκληρη την πορεία τους) Mark Mueller, αλλά με τον James Randel (που κατόπιν θα τραγουδούσε και στο τρομερό "Stranger Than Fiction" των Forté). Με το «περίεργο» εξώφυλλο να μην βοηθά ιδιαίτερα, την εποχή να χαντακώνει τις όποιες προοπτικές για διάκριση και τη μουσική (όπου οι κιθάρες που κεντούσαν σε ένα συνολικά συναρπαστικό songwriting) να είναι συγκινητικά στον δικό της υπερβατικό κόσμο, το ντεμπούτο και πιθανότατα ύστατο Oliver Magnum άλμπουμ δείχνει επακριβώς την κατάσταση της εποχής για τις underground αμερικανικές heavy metal μπάντες.

  • SHARE
  • TWEET