Gorgon

Οι Γάλλοι Gorgon είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Αρχικά, δεν είναι η μοναδική γαλλική metal μπάντα που ονομάζεται Gorgon και κυκλοφορεί δίσκο αυτήν την εποχή. Δεν είναι αυτός όμως σημαντικός λόγος για να ακούσει κάποιος τον νέο τους δίσκο. Την δεκαετία του '90, οι Gorgon ήταν αρκετά δραστήριοι στο γαλλικό underground, χρόνια πριν αυτό ξεπροβάλλει απειλητικότερο και επιβλητικότερο από ποτέ, κυριαρχώντας στην διεθνή σκηνή. Διαλυόμενοι το 2001, ύστερα από μερικά cult διαμαντάκια, αλλά και εξώφυλλα που διεκδικούσαν θέση σε λίστες με τα πιο αντιαισθητικά, επανέρχονται με τον νέο τους δίσκο, "The Veil Of Darkness" δέκα οκτώ χρόνια αργότερα, χάρη στο πείσμα του mainman τους Chris Chatelet.

Εκ πρώτης ακροάσεως, οι σημαντικές παρατηρήσεις είναι οι εξής. Πρώτον, οι Gorgon δεν ακούγονται όπως η κλασική γαλλική black metal μπάντα. Δεύτερον, απομακρύνονται από το πιο μελωδικό παρελθόν τους, για χάρη ενός πιο ρυθμικού και επιθετικού. Τρίτον, ο δίσκος έχει μια rock και punk αλητεία και ενέργεια που φαίνεται να κυριαρχεί. Το "The Veil Of Darkness" είναι 42 λεπτά ενεργητικού κιθαριστικού και ρυθμικού black metal.

Αν οι Dark Funeral, ή οι Gorgoroth συνδύαζαν τις διδαχές των Darkthrone αυτής της χιλιετίας, μπολιάζοντάς τες με αρκετές Maiden δισολίες και συνθετικές δομές πρώιμων Bathory, το αποτέλεσμα θα ήταν παραπλήσιο του "The Veil Of Darkness". Ο δίσκος, ύστερα από ένα σύντομο instrumental, ξεκινάει την επίθεσή του με το "Still Six Six Six". Το concept και οι στιχουργικές αναφορές των Gorgon δεν διεκδικούν, όπως και τα υλικά των συνθέσεων, δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά είναι αρκετά το the point για να πετυχαίνουν την δημιουργία σκοτεινού κλίματος. Το εν λόγω κομμάτι με το D-beat του και τις rock κιθάρες του προϊδεάζει επαρκώς για το τελικό αποτέλεσμα.

Ευτυχώς για τον ακροατή, ο δίσκος έκτοτε ανεβάζει στροφές και φανερώνει όλες τις ιδιαίτερες πτυχές του. Η διαδοχή του ομότιτλου κομματιού από το "Border Of The Forest", παρουσιάζει την ικανότητα του συγκροτήματος να συνδυάζει κλασικά black metal riff με παραδοσιακές δισολίες και μνημειώδεις φωνητικές γραμμές, χωρίς οι συνθέσεις να διαρκούν αρκετά ώστε να κουράσουν, κάτι που οφείλεται στην συνολικότερη punk προσέγγιση. Ειδικά το ομότιτλο, που κινείται σε πιο mid tempo μονοπάτια, μαζί με τα πλήκτρα, χτίζει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα η οποία γίνεται και εθιστική εξαιτίας του καλπασμού των ρυθμικών οργάνων.

Τραγούδια όπως το "The Roots Of My Fantasies" και το "Posthumous Bewitchment" προσδίδουν μια μικρή αλλά ζωτική ποικιλομορφία στο "The Veil Of Darkness". Αν και το μοτίβο είναι ίδιο, οι καίριες εναλλαγές κλασικομεταλλικών μελωδιών με μαυρομεταλλικές, φροντίζει ώστε κανένα μουσικό μέρος να μην κουράσει από την επανάληψή του. Οι Gorgon πετυχαίνουν έτσι να κρύψουν μερικώς το γεγονός πως τα riffs από μόνα τους δεν είναι αρκετά δυνατά για να σηκώσουν στις νότες τους ολόκληρες τις συνθέσεις. Είναι δυνατά και ενθουσιώδη, μελωδικά και επιθετικά, τόσο, όσο χρειάζεται μια σύνθεση τεσσάρων λεπτών για να χτυπήσει αστραπιαία και μετά να δώσει την θέση της στην επόμενη. Το συνολικό αποτέλεσμα, τους δικαιώνει σε αυτήν την προσπάθεια.

To "The Veil Of Darkness" δεν είναι ο black metal δίσκος που θα ξεχωρίσει στο ιδίωμα, ούτε ο δίσκος που θα επεκτείνει τα όρια του. Είναι όμως ένα αποτέλεσμα που δικαιώνει μια νεκρανάσταση δέκα οκτώ χρόνια αργότερα, και μια υπενθύμιση πως η επιστροφή στις ρίζες δεν είναι απαραίτητα πισωγύρισμα. Οι Gorgon, ακούγονται ταυτόχρονα ανανεωμένοι αλλά και old school, βλάσφημοι αλλά και ρυθμικοί. Τα τραγούδια του νέου τους δίσκου, είναι κολλητικά και καλογραμμένα. Αυτό το τελευταίο, από μόνο του, είναι το άγιο δισκοπότηρο πολλών συγκροτημάτων. Κομμάτια όμως σαν το "Burn For Him" και το προαναφερθέν "Posthumous Bewitchment" δείχνουν πως υπό το μαύρο σήμα του τράγου, black metal συγκροτήματα όπως οι Gorgon θα βρίσκουν διαρκώς θησαυρό.