Chelsea Wolfe

Birth Of Violence

Sargent House (2019)
Από τον Νικόλα Ρώσση, 17/09/2019
Εγκαταλείποντας τη νεότευκτη τραχύτητά της, προσανατολίζεται σε ακουστική ατραπό στρωμένη με μουσικά δάκρυα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο ήχος της Chelsea Wolfe όσο περνούσαν τα χρόνια αποκτούσε περισσότερη βαρύτητα και ενέργεια. Ιδίως τα τελευταία δύο της άλμπουμ είχαν μια σαφώς πιο «σκληρή» μουσική προσέγγιση αποδίδοντας μεγαλύτερη έμφαση στα τύμπανα, ενώ ταυτόχρονα έβαζαν και τις κιθάρες στην πρίζα.

Στο "Birth Of Violence" όμως η Chelsea αποστασιοποιείται ξεκάθαρα από τη βαρύτερη γραμμή των προηγούμενων άλμπουμ και συνειδητά επανέρχεται σε πιο ακουστικές φόρμες. Συνειδητά κλειστοφοβικός και εσωστρεφής δίσκος, όπως και ο τρόπος που ηχογραφήθηκε στο σπίτι της Chelsea Wolfe επιδιώκοντας την πλήρη απομόνωση, προσπαθεί να μιμηθεί αυτό το συναίσθημα, το οποίο εν μέρει αποτυπώνεται στα αυλάκια του άλμπουμ.

Προσωπικά, έβρισκα περισσότερο ενδιαφέρον στις πιο δαψιλείς ενορχηστρώσεις των προκατόχων του "Birth Of Violence", καθώς στην πραγματικότητα (από καπρίτσιο) η ανοχή μου σε ξεκάθαρα και ολοκληρωτικά ακουστικά μονοπάτια περιοριζόταν κατά κόρον στον Elliott Smith. Βέβαια, υπάρχουν ψήγματα τα οποία κρατούν μια επαφή με το "Hiss Spun" και το "Abyss", όπως το "Deranged For Rock & Roll".

Επίσης, το γεγονός ότι η Chelsea έχει απεμπολήσει σε μεγάλο βαθμό τη χρήση της ηλεκτρικής κιθάρας και την ένταση των τυμπάνων, τα οποία μερικώς έχουν ησυχάσει με μπαγκέτες «σκούπες» ή έχουν αντικατασταθεί από ηλεκτρονικά στοιχεία, δεν στερεί το σκότος, το έρεβος και την αβάσταχτη θλίψη στις απογυμνωμένες πλέον συνθέσεις (βλ. "Be All Things", "Preface To A Dream Play").

Θεωρώ ότι όσοι έδιναν περισσότερο βάρος στις ελεγειακές μονωδίες της φωνής της Chelsea θα ανακαλύψουν νέο υλικό που θα τους γοητεύσει και πάλι. Στην τελική ανάλυση, το "Birth Of Violence" δεν υστερεί σε τίποτα και αποτελεί μια ειλικρινή συνέχεια στη δισκογραφία της Chelsea Wolfe. Όμως όσοι μαγνητίστηκαν από την τραχύτητα και κρυφομεταλλική διάθεση των πιο πρόσφατων δίσκων, όπως εγώ, ίσως -λέω ίσως- αρχικά να δυσκολευτούν να διυλίσουν την επιστροφή της Chelsea στις πιο folk μέρες της, παρά την ωμή δραματικότητα των μελωδιών.

  • SHARE
  • TWEET