Avatar

Δεν είχα ποτέ καλή σχέση με τους Avatar. Καταλαβαίνω το hype, απόλυτα, γιατί προέρχεται κυρίως από τις εμφανίσεις τους και λιγότερο από τη δισκογραφική τους πορεία, αλλά live δεν τους έχω δει ποτέ, άρα πως να το ακολουθήσω; Από την άλλη βρε παιδί μου, ακόμα και στα show χρειάζεται ένα υλικό, μουσικό, για να τα στηρίξει. Εγώ με το ζόρι φτιάχνω ένα EP best of που να γουστάρω. Έτσι μπήκα διστακτικά στη νέα δουλειά των Σουηδών, πολύ διστακτικά. Και δεν άλλαξα σημαντικά την άποψή μου όταν βγήκα…

Δηλαδή μπαίνει το πρώτο κομμάτι και σηκώνω ένα βλέφαρο από το πολύ ανεβαστικό, happy-popy-dancing, super catchy ρυθμό και ρεφρέν. Οκ, πολύ Motionless In White, αλλά ούτως ή άλλως στην ίδια area κινούνται και οι δυο τους. Το δεύτερο από την άλλη έχει τρία πράγματα, όχι λάθος τέσσερα, που πρέπει να σημειώσω. Πρώτον, δε μου άρεσε. Γιατί είναι τόσο τετριμμένο που κάνει τους Sabaton να ακούγονται innovative. Σε κάθε τους δουλειά. Δεύτερον, είναι το πρώτο που μου κόλλησε από το δίσκο. Τρίτον, ξαφνικά γύρισε 180 μοίρες ο ήχος σε metalcore meets melodeath meets Lamb Of God, από το πουθενά. Τέταρτον, το video είναι ιδιοφυές! Άντε βγάλε συμπέρασμα τώρα με τις αντιφάσεις.

Ε, μετά όμως μπαίνει το τρίτο τραγούδι κι ευθύς ελέγχω αν άλλαξα δίσκο, κατά λάθος. Επικό heavy metal με viking χαρακτήρα. Ναι βρε, Σουηδοί είναι, αλλά τί σχέση έχει αυτό με τα προηγούμενα; Ή τα επόμενα; Άντε πάει καλά, πάμε στο επόμενο. Ghost. Ξεκάθαρα. Με λίγο από Motionless, Falling In Reverse και Ice Nine Kills στο ρεφρέν. Από που ήρθε ο Πάπας στο πακέτο δεν κατάλαβα, αλλά να σου πω κάτι, δεν προσπάθησα κιόλας. Το κομμάτι είναι ωραίο, αρκετά, αλλά είναι εντελώς ξεκάρφωτο. Και γενικά αυτή είναι η φάση του δίσκου. Μεμονωμένες στιγμές που ξεχωρίζουν υπάρχουν σίγουρα. Το πρώτο, το ομώνυμο, το πολύ ωραίο "Howling At The Waves" και όχι μόνο. Αλλά σα σύνολο είναι ένας ΑΧΤΑΡΜΑΣ. Ναι, ροή δεν υπάρχει με κανένα σκεπτικό η οπτική. Οριακά ακούγεται σαν compilation. Και όχι μιας μπάντας. Μέχρι και Samael άκουσα, στο "Abduction Song", και Silent Hill στο "Dead And Gone And Back Again" και, έξω από κάθε μα κάθε λογική, το τελευταίο τραγούδι είναι βαθιά επηρεασμένο από Alice In Chains.

Κακός δίσκος; Μάλλον. Κακά κομμάτια; Όχι, σε καμία περίπτωση. Τουλάχιστον όχι όλα. Έχει τις στιγμές του; Σαφώς! Και πολύ διασκεδαστικές μάλιστα! Live τους έβλεπες; Χθές! Θα ξαναβάλεις ποτέ ν’ ακούσεις το "Don't Go In The Forest" ολόκληρο; Μπααα…