Uli Jon Roth, Ailafar @ Eightball Club, 02/09/15

Μου άρεσαν ανέκαθεν οι Scorpions. Μου αρέσουν από μικρό παιδί και έχω συγχωρέσει πολλά παραστρατήματά τους. Ακόμα περισσότερο μου αρέσουν οι Scorpions εποχής Uli Jon Roth, η λεγόμενη χρυσή εποχή, όχι τόσο εμπορικα όσο ποιοτικά. Η εμφάνιση του γηραιού κιθαρίστα, ακόμα και σε ένα ακουστικό set, θα έπρεπε να ενθουσιάσει τους αμέτρητους οπαδούς των Γερμανών στην χώρα μας. Δυστυχώς όμως χωρίς "Holiday", "Wind Of Change" και "Still Loving You" καταλήγουμε σε μια βραδιά με 150 παρευρισκόμενους, αριθμός απαράδεκτος τόσο για το όνομα όσο και για την τεχνική κατάρτιση του συμπαθέστατου κύριου Roth.

Την βραδιά άνοιξαν οι ντόπιοι Ailafar σε ένα επίσης ακουστικό set με μια σύνθεση που αποτελούνταν από μια κιθάρα και δύο φωνές, μια αντρική και μια γυναικεία. Λιτοί και απέριττοι μας παρουσίασαν αρκετές δικές τους συνθέσεις, καθώς και δυο διασκευές στο "Hysteria" των Def Leppard και το "Rockin' In The Free World" του Neil Young.



Αν και το ακουστικό set δεν είναι κατάλληλο ώστε να κατανοήσουμε απόλυτα το ύφος τους, οι συνθέσεις οι οποίες κινούνται σε ένα μελωδικό hard rock / aor στυλ ακούγονται πολύ ενδιαφέρουσες ενώ ο ήχος τους είναι τόσο εμπορικός και ευκολοάκουστος όσο το συγκεκριμένο ύφος απαιτεί. Οι δυο φωνές στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων με τον Σταύρο Ανδρεάδη όμως να ξεχωρίζει. Χωρίς υπερβολή πρόκειται για μια από τις καλύτερες φωνές που έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια και συντέλεσε τα μέγιστα ώστε να με ωθήσει να ασχοληθώ περισσότερο με τους Ailafar.

Με ύφος ταπεινό και δυσανάλογο του τεράστιου ονόματός του ανέβηκε στην σκηνή του Eightball ο Uli Jon Roth συνοδευόμενος από τους David Klosinski και Niklas Turmann στις κιθάρες και τον Corvin Bahn στα πλήκτρα. Ο Turmann εξαρχής έκλεψε την παράσταση ανάμεσα στην τριάδα των μουσικών αφού ανέλαβε και το μεγαλύτερο μέρος των φωνητικών, τα οποία φυσικά βρίσκονται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτά του Roth. Λογικό, αφού ο γερόλυκος ουδέποτε ειδικευόταν σε αυτόν τον ρόλο σε αντίθεση με την κιθάρα όπου ελάχιστοι συνάδελφοί του τολμούν να συγκριθούν μαζί του.



Η αρχή έγινε εντυπωσιακά με τα "I've Got to Be Free" και "They Need A Million" των Scorpions, συνθέσεις που απειροελάχιστες φορές έχουμε την τύχη να ακούσουμε σε εμφανίσεις των Γερμανών. Συνέχεια με το "Fire Wind" των Electric Sun το όποίο αφιερώθηκε στον local superstar Gus G. Πρόκειται για μια από αυτές τις στιγμές όπου όλοι οι κόποι ενός καλλιτέχνη επιβραβεύονται, η στιγμή που το είδωλό σου αναφέρεται σε σένα με τα καλύτερα λόγια.



Ακολούθησε το "Starlight", πριν επανέρθουμε στην δισκογραφία των Scorpions. "We'll Burn The Sky", "Sails Of Charon" και "Fly To The Rainbow" έγιναν αποδεκτά με ενθουσιασμό αν και συγκεκριμένα το "In Trance" ήταν αυτό που έκανε τον κόσμο να πλησιάσει την σκηνή και να συμμετέχει πιο ενεργά στο σόου.



Σε αντίθεση με πολλούς μουσικούς ανεξαρτήτου ηλικίας, ο Uli Jon Roth δεν δίστασε να κάνει ένα μικρό διάλειμμα ώστε να επιτύχει το επιθυμητό αλλά πλέον τόσο σπάνιο (για άλλους) δίωρο εμφάνισης. Έτσι επέστρεψε δριμύτερος, «κούμπωσε» την Sky Guitar και το ακουστικό σόου μετεμορφώθηκε σε ηλεκτρικό rock 'n' roll party με τα "Pictured Life", "Virgin Killer", "Hell Cat" και "Dark Lady", καθώς και τις διασκευές στα "All Along The Watchtower" του Bob Dylan και "Little Wing" του Hendrix. H ικανοποίηση έφτασε στο αποκορύφωμα και η επιθυμία για μια μελλοντική επανασύνδεση του τεράστιου Uli με τους υπόλοιπους «Σκορπιούς» επίσης.



Η εμφάνιση του Uli Jon Roth απέδειξε ότι ο Γερμανός καλλιτέχνης σέβεται τον εαυτό του, τους οπαδούς του αλλά και την τέχνη που υπηρετεί εδώ και 45 χρόνια. Ένας καλλιτέχνης τον οποίο απολαμβάνεις να παρακολουθείς και κάθε βράδυ αν σου δοθεί η δυνατότητα.

Κείμενο / φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας