Riot, Mystery, Marauder, Steamroller Assault live
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 21/04/2006 @ 17:03
17/04/06, Underworld Club, Αθήνα
Τους τελευταίους μήνες η χώρα μας έχει γίνει πόλος έλξης σε συγκροτήματα που έχουν αγαπηθεί πάρα πολύ από πολλούς, ιδιαίτερα από τις μεγαλύτερες γενιές. Dokken, Bonfire, Death SS, Demon, Diamond Head, Praying Mantis, Solitude Aeturnus, Grim Reaper κλπ είναι μερικά από τα ονόματα που επισκέφτηκαν την Ελλάδα σίγουρα όχι στο ζενίθ της καριέρας τους, όπως θα έπρεπε, αλλά -μάλλον- στο ναδίρ. Όσο και αν ακούγεται βαρύ εξηγούμαι εννοώντας ότι δεν ήρθαν και στην πιο δημιουργική φάση της καριέρας τους. Σίγουρα όμως οι βραδιές που πέρασε το ελληνικό κοινό μαζί τους θα μείνουν αξέχαστες είτε για τις θετικές, είτε για τις μέτριες, είτε για τις αρνητικές εικόνες που άφησαν πίσω τους.
Όσοι παρακολούθησαν τις συναυλίες αυτές (όλες ή κάποιες) αποκόμισαν τουλάχιστον την ικανοποίηση του ότι είδαν ζωντανά, ίσως και για μοναδική φορά για κάποιες, αγαπημένες μπάντες του παρελθόντος, μπάντες που έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στο μεταλλικό χάρτη.
Στην κατηγορία των αγαπημένων συγκροτημάτων είναι και οι Αμερικανοί Riot οι οποίοι έρχονται στα δικά μας πάτρια εδάφη για δεύτερη φορά, θέλοντας να αποδείξουν ότι η τέχνη δεν ξεχνιέται. Αυτό το ξέρει το ελληνικό κοινό το οποίο με τη μεγάλη του προσέλευση έδειξε στο group έμπρακτα την αγάπη του.
Έξω από το χώρο ο κόσμος ήταν από νωρίς κάτι παραπάνω από πολύς. Δυστυχώς για ακόμη μια φορά η ώρα έναρξης στην αφίσα δε συνέπεπτε με την πραγματική ώρα έναρξης του live. Περίπου 45-50 λεπτά μετά την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι πολλά υποσχόμενοι Steamroller Assault. Δυστυχώς δεν ήξερα το εν λόγω group οπότε δε γνωρίζω και πολλές λεπτομέρειες γι' αυτό. Στα περίπου 20 και κάτι λεπτά που έπαιξαν πιστεύω ότι κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό. Το βρώμικο speed / thrash τους με πολλές φανερές επιρροές από τις '80s μεγάλες μπάντες του ύφους σίγουρα ευχαρίστησε το κοινό το οποίο δεν είναι συνηθισμένο σε τέτοιες μπάντες. Χαίρομαι που σιγά σιγά η Ελλάδα παράγει και γεννά συγκροτήματα τα οποία αρέσκονται να παίζουν πέραν των τετριμμένων. Ο ήχος δυστυχώς δεν ήταν πολύ καλός oπότε συμπεράσματα θετικά ή αρνητικά για το ποιόν της μπάντας δε μπορούν να βγουν. Θεωρώ ότι με συνεχή δουλειά, υπομονή και επίμονη μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στο χώρο. Αναμένω μια νέα τους εμφάνιση...
Μετά από μια μικρή φυσιολογική καθυστέρηση τη σκυτάλη πήραν οι γερόλυκοι Marauder. Εκείνη τη νύχτα το group γιόρταζε 16 χρόνια πορείας γεμάτα από καλές και κακές στιγμές. Θεωρώ ότι οι καλές είναι περισσότερες μια και η εν λόγω μπάντα είναι εδώ και πολλά χρόνια στις καρδιές των Ελλήνων και όχι μόνο οπαδών. Με κομμάτια όπως τα "Say Ιt Αgain", "Return Οf Τhe Warrior", "The Greek Revolution Begins" κλπ κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό το οποίο συμμετείχε διαρκώς. Οι Marauder είναι, τουλάχιστον για μένα, μπάντα που χαίρεσαι να τη βλέπεις. Κάθε τους εμφάνιση είναι το κάτι άλλο. Όσες φορές τους έχω δει δεν τους έχω βαρεθεί ποτέ. Την ίδια άποψη μάλλον είχε και ο κόσμος που είχε σχεδόν γεμίσει το χώρο μια και όταν είπαν την καληνύχτα τους, μετά από περίπου 45 λεπτά, δεν τους άφηνε να κατέβουν από τη σκηνή. Έτσι με το "For Us The Metal Is Enough", κομμάτι που τους αντιπροσωπεύει απόλυτα, χαιρέτισαν το ελληνικό κοινό δίνοντας του νέο ραντεβού για μια ακόμα μεγάλη εμφάνιση. Στην πραγματικά πολύ καλή εμφάνιση τους βοήθησε και ο ήχος τους που ήταν ομολογουμένως ό,τι έπρεπε. Η εμφάνιση τους είναι τρανή απόδειξη του ότι μια μπάντα όσο ωριμάζει αποδίδει καλύτερα... Εις το επανιδείν λοιπόν...
Η συνέχεια ευτυχώς ήταν ανάλογη των εικόνων που υπήρχαν μέχρι στιγμής. Μετά από λίγα λεπτά στη σκηνή ανέβηκαν οι έτεροι γερόλυκοι Mystery. H εμφάνιση τους δε διέφερε πολύ σε ποιότητα και διάρκεια από αυτή των Marauder. Διέφερε σε στυλ και κομμάτια μια και οι Mystery λοξοκοιτάνε αρκετά τον παλιό ροκ ήχο ο οποίος είναι εμπλουτισμένος με σύγχρονα progressive στοιχεία. Και αυτοί είναι στις καρδιές των Ελλήνων οπαδών και το ξέρουν. Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία στιγμή της εμφάνισης τους έκαναν τα πάντα για να διασκεδάσουν τον κόσμο. Οι Mystery έχοντας και αυτοί πολύ καλό ήχο απέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο μερικά από τα τραγούδια που τους έχουν καθιερώσει στις συνειδήσεις όλων. Το "Unicorn" αλλά και το ομότιτλο "Mystery", κομμάτι που είχαν να παίξουν χρόνια, ήταν για τον γράφοντα στιγμές αναδρομής στο παρελθόν τους. Η συγκεκριμένη τους εμφάνιση ήταν από τις καλύτερες που έχω δει. Κέρδισαν επάξια το χειροκρότημα του κόσμου και αποχώρησαν δίνοντας και αυτοί νέο ραντεβού μαζί μας. Μακάρι στο όποιο μελλοντικό live να έχουν την ίδια απόδοση...
Η ώρα ήταν ήδη 22:40 όταν δύο από τα μέλη των Riot αλλά και κάποιος από το crew (ή ο manager τους, δεν ξέρω) έκαναν την εμφάνιση τους στη σκηνή για soundcheck. Το γεγονός ότι το συγκρότημα είναι ανενεργό αυτό το διάστημα, οι φήμες ότι το group ήταν απροβάριστο και με ακόμα έντονες τις άσχημες εικόνες 2 μέρες πριν όπου η πολυαναμενόμενη συναυλία των Grim Reaper δεν ήταν καλή δυστυχώς, δεν ήταν και ότι καλύτερο για να περιμένει κανείς. Το soundcheck πάντα με τους προαναφερόμενους κρατούσε κάπως παραπάνω. Η ώρα είχε αρχίσει να περνάει. Η αναμονή ήδη 40 λεπτών έφερε τις πρώτες μουρμούρες και ίσως και κάποιο μικρό ξενέρωμα. Δέκα λεπτά μετά το group έκανε την εμφάνιση του στη σκηνή σκορπώντας φρενίτιδα ενθουσιασμού. Ευτυχώς η μετέπειτα εμφάνιση του διέλυσε κάθε σύννεφο αμφιβολίας. Μετά από μια σχετικά σύντομη μουσική εισαγωγή, το συγκρότημα που αποτελείτο κατά τα 3/5 από τη σύνθεση του μεγαλειώδους album "Sons Of Society" με το κομμάτι "Johnny's Back" έβαλε μπουρλότο στο χώρο. Από 'κει και πέρα εκείνο το βράδυ με κομμάτια όπως τα "Twist Of Fate", "The Man" και "Angel Eyes" από την πρόσφατη δισκογραφία τους αλλά και με τα "Outlaw", "Altar Of The King", "Flight Of The Warrior", "Tokyo Rose", "Hard Lovin' Man" και "Swords And Tequila" από το ένδοξο παρελθόν απέδειξαν και αυτοί ότι η παλιά μπάντα -συνήθως- έχει το ζουμί.
Πραγματικά χαλάλι η μεγάλη καθυστέρηση. Σύμμαχος και σε αυτούς ήταν ο ήχος ο οποίος ήταν ο καλύτερος της βραδιάς. Ψιλομελανά σημεία του live τους ήταν τα κουραστικά και χωρίς ουσία solo κιθάρας ανάμεσα στον ύμνο "Road Racin'", με ενδιάμεση διασκευή του "Eleonor Rugby" των Beatles, και solo drums που έκαναν, τα οποία «κατέβασαν» το αρκετά «ανεβασμένο» ακροατήριο. Εκείνο το βράδυ ακούσαμε επίσης και μια διασκευή στο all time classic "Burn" των Deep Purple αναρωτώμενοι μήπως θα ήταν καλύτερο ένα ακόμα δικό τους κομμάτι. Μετά από περίπου μία ώρα και δέκα λεπτά εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι. Είχαν ξεχάσει όμως να μας ερμηνεύσουν δύο από τα κομμάτια - κράχτες που έχουν, τα "Thundersteel" και "Warrior". Έτσι ξαναβγήκαν σύντομα στη σκηνή για να τα παίξουν. Όπως είναι κατανοητό το club ήταν έτοιμο να πέσει από τις αντιδράσεις του κόσμου...
Κάπως έτσι άλλο ένα -μάλλον σύντομο σε διάρκεια- live έλαβε τέλος. Ευτυχώς ήταν αίσιο γιατί δε θα άντεχα δύο απογοητεύσεις σε δύο μέρες. Οι Riot έκλεισαν πολλά στόματα. Καιρός είναι να κάνουν και κάποιο καλό studio album όπως παλιά γιατί θεωρώ ότι η τελευταία τους δουλειά δε χρήζει μεγάλης προσοχής όπως αυτές του παρελθόντος.
Τους τελευταίους μήνες η χώρα μας έχει γίνει πόλος έλξης σε συγκροτήματα που έχουν αγαπηθεί πάρα πολύ από πολλούς, ιδιαίτερα από τις μεγαλύτερες γενιές. Dokken, Bonfire, Death SS, Demon, Diamond Head, Praying Mantis, Solitude Aeturnus, Grim Reaper κλπ είναι μερικά από τα ονόματα που επισκέφτηκαν την Ελλάδα σίγουρα όχι στο ζενίθ της καριέρας τους, όπως θα έπρεπε, αλλά -μάλλον- στο ναδίρ. Όσο και αν ακούγεται βαρύ εξηγούμαι εννοώντας ότι δεν ήρθαν και στην πιο δημιουργική φάση της καριέρας τους. Σίγουρα όμως οι βραδιές που πέρασε το ελληνικό κοινό μαζί τους θα μείνουν αξέχαστες είτε για τις θετικές, είτε για τις μέτριες, είτε για τις αρνητικές εικόνες που άφησαν πίσω τους.
Όσοι παρακολούθησαν τις συναυλίες αυτές (όλες ή κάποιες) αποκόμισαν τουλάχιστον την ικανοποίηση του ότι είδαν ζωντανά, ίσως και για μοναδική φορά για κάποιες, αγαπημένες μπάντες του παρελθόντος, μπάντες που έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στο μεταλλικό χάρτη.
Στην κατηγορία των αγαπημένων συγκροτημάτων είναι και οι Αμερικανοί Riot οι οποίοι έρχονται στα δικά μας πάτρια εδάφη για δεύτερη φορά, θέλοντας να αποδείξουν ότι η τέχνη δεν ξεχνιέται. Αυτό το ξέρει το ελληνικό κοινό το οποίο με τη μεγάλη του προσέλευση έδειξε στο group έμπρακτα την αγάπη του.
Έξω από το χώρο ο κόσμος ήταν από νωρίς κάτι παραπάνω από πολύς. Δυστυχώς για ακόμη μια φορά η ώρα έναρξης στην αφίσα δε συνέπεπτε με την πραγματική ώρα έναρξης του live. Περίπου 45-50 λεπτά μετά την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι πολλά υποσχόμενοι Steamroller Assault. Δυστυχώς δεν ήξερα το εν λόγω group οπότε δε γνωρίζω και πολλές λεπτομέρειες γι' αυτό. Στα περίπου 20 και κάτι λεπτά που έπαιξαν πιστεύω ότι κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό. Το βρώμικο speed / thrash τους με πολλές φανερές επιρροές από τις '80s μεγάλες μπάντες του ύφους σίγουρα ευχαρίστησε το κοινό το οποίο δεν είναι συνηθισμένο σε τέτοιες μπάντες. Χαίρομαι που σιγά σιγά η Ελλάδα παράγει και γεννά συγκροτήματα τα οποία αρέσκονται να παίζουν πέραν των τετριμμένων. Ο ήχος δυστυχώς δεν ήταν πολύ καλός oπότε συμπεράσματα θετικά ή αρνητικά για το ποιόν της μπάντας δε μπορούν να βγουν. Θεωρώ ότι με συνεχή δουλειά, υπομονή και επίμονη μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στο χώρο. Αναμένω μια νέα τους εμφάνιση...
Μετά από μια μικρή φυσιολογική καθυστέρηση τη σκυτάλη πήραν οι γερόλυκοι Marauder. Εκείνη τη νύχτα το group γιόρταζε 16 χρόνια πορείας γεμάτα από καλές και κακές στιγμές. Θεωρώ ότι οι καλές είναι περισσότερες μια και η εν λόγω μπάντα είναι εδώ και πολλά χρόνια στις καρδιές των Ελλήνων και όχι μόνο οπαδών. Με κομμάτια όπως τα "Say Ιt Αgain", "Return Οf Τhe Warrior", "The Greek Revolution Begins" κλπ κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό το οποίο συμμετείχε διαρκώς. Οι Marauder είναι, τουλάχιστον για μένα, μπάντα που χαίρεσαι να τη βλέπεις. Κάθε τους εμφάνιση είναι το κάτι άλλο. Όσες φορές τους έχω δει δεν τους έχω βαρεθεί ποτέ. Την ίδια άποψη μάλλον είχε και ο κόσμος που είχε σχεδόν γεμίσει το χώρο μια και όταν είπαν την καληνύχτα τους, μετά από περίπου 45 λεπτά, δεν τους άφηνε να κατέβουν από τη σκηνή. Έτσι με το "For Us The Metal Is Enough", κομμάτι που τους αντιπροσωπεύει απόλυτα, χαιρέτισαν το ελληνικό κοινό δίνοντας του νέο ραντεβού για μια ακόμα μεγάλη εμφάνιση. Στην πραγματικά πολύ καλή εμφάνιση τους βοήθησε και ο ήχος τους που ήταν ομολογουμένως ό,τι έπρεπε. Η εμφάνιση τους είναι τρανή απόδειξη του ότι μια μπάντα όσο ωριμάζει αποδίδει καλύτερα... Εις το επανιδείν λοιπόν...
Η συνέχεια ευτυχώς ήταν ανάλογη των εικόνων που υπήρχαν μέχρι στιγμής. Μετά από λίγα λεπτά στη σκηνή ανέβηκαν οι έτεροι γερόλυκοι Mystery. H εμφάνιση τους δε διέφερε πολύ σε ποιότητα και διάρκεια από αυτή των Marauder. Διέφερε σε στυλ και κομμάτια μια και οι Mystery λοξοκοιτάνε αρκετά τον παλιό ροκ ήχο ο οποίος είναι εμπλουτισμένος με σύγχρονα progressive στοιχεία. Και αυτοί είναι στις καρδιές των Ελλήνων οπαδών και το ξέρουν. Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία στιγμή της εμφάνισης τους έκαναν τα πάντα για να διασκεδάσουν τον κόσμο. Οι Mystery έχοντας και αυτοί πολύ καλό ήχο απέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο μερικά από τα τραγούδια που τους έχουν καθιερώσει στις συνειδήσεις όλων. Το "Unicorn" αλλά και το ομότιτλο "Mystery", κομμάτι που είχαν να παίξουν χρόνια, ήταν για τον γράφοντα στιγμές αναδρομής στο παρελθόν τους. Η συγκεκριμένη τους εμφάνιση ήταν από τις καλύτερες που έχω δει. Κέρδισαν επάξια το χειροκρότημα του κόσμου και αποχώρησαν δίνοντας και αυτοί νέο ραντεβού μαζί μας. Μακάρι στο όποιο μελλοντικό live να έχουν την ίδια απόδοση...
Η ώρα ήταν ήδη 22:40 όταν δύο από τα μέλη των Riot αλλά και κάποιος από το crew (ή ο manager τους, δεν ξέρω) έκαναν την εμφάνιση τους στη σκηνή για soundcheck. Το γεγονός ότι το συγκρότημα είναι ανενεργό αυτό το διάστημα, οι φήμες ότι το group ήταν απροβάριστο και με ακόμα έντονες τις άσχημες εικόνες 2 μέρες πριν όπου η πολυαναμενόμενη συναυλία των Grim Reaper δεν ήταν καλή δυστυχώς, δεν ήταν και ότι καλύτερο για να περιμένει κανείς. Το soundcheck πάντα με τους προαναφερόμενους κρατούσε κάπως παραπάνω. Η ώρα είχε αρχίσει να περνάει. Η αναμονή ήδη 40 λεπτών έφερε τις πρώτες μουρμούρες και ίσως και κάποιο μικρό ξενέρωμα. Δέκα λεπτά μετά το group έκανε την εμφάνιση του στη σκηνή σκορπώντας φρενίτιδα ενθουσιασμού. Ευτυχώς η μετέπειτα εμφάνιση του διέλυσε κάθε σύννεφο αμφιβολίας. Μετά από μια σχετικά σύντομη μουσική εισαγωγή, το συγκρότημα που αποτελείτο κατά τα 3/5 από τη σύνθεση του μεγαλειώδους album "Sons Of Society" με το κομμάτι "Johnny's Back" έβαλε μπουρλότο στο χώρο. Από 'κει και πέρα εκείνο το βράδυ με κομμάτια όπως τα "Twist Of Fate", "The Man" και "Angel Eyes" από την πρόσφατη δισκογραφία τους αλλά και με τα "Outlaw", "Altar Of The King", "Flight Of The Warrior", "Tokyo Rose", "Hard Lovin' Man" και "Swords And Tequila" από το ένδοξο παρελθόν απέδειξαν και αυτοί ότι η παλιά μπάντα -συνήθως- έχει το ζουμί.
Πραγματικά χαλάλι η μεγάλη καθυστέρηση. Σύμμαχος και σε αυτούς ήταν ο ήχος ο οποίος ήταν ο καλύτερος της βραδιάς. Ψιλομελανά σημεία του live τους ήταν τα κουραστικά και χωρίς ουσία solo κιθάρας ανάμεσα στον ύμνο "Road Racin'", με ενδιάμεση διασκευή του "Eleonor Rugby" των Beatles, και solo drums που έκαναν, τα οποία «κατέβασαν» το αρκετά «ανεβασμένο» ακροατήριο. Εκείνο το βράδυ ακούσαμε επίσης και μια διασκευή στο all time classic "Burn" των Deep Purple αναρωτώμενοι μήπως θα ήταν καλύτερο ένα ακόμα δικό τους κομμάτι. Μετά από περίπου μία ώρα και δέκα λεπτά εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι. Είχαν ξεχάσει όμως να μας ερμηνεύσουν δύο από τα κομμάτια - κράχτες που έχουν, τα "Thundersteel" και "Warrior". Έτσι ξαναβγήκαν σύντομα στη σκηνή για να τα παίξουν. Όπως είναι κατανοητό το club ήταν έτοιμο να πέσει από τις αντιδράσεις του κόσμου...
Κάπως έτσι άλλο ένα -μάλλον σύντομο σε διάρκεια- live έλαβε τέλος. Ευτυχώς ήταν αίσιο γιατί δε θα άντεχα δύο απογοητεύσεις σε δύο μέρες. Οι Riot έκλεισαν πολλά στόματα. Καιρός είναι να κάνουν και κάποιο καλό studio album όπως παλιά γιατί θεωρώ ότι η τελευταία τους δουλειά δε χρήζει μεγάλης προσοχής όπως αυτές του παρελθόντος.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
