Sputnik Festival: Nightstalker, Nebula, Okwaho @ Άλσος Στρατού, Γουδή, 27/09/19

Drink, Smoke, Listen, Re-pit

Η εμφάνιση των πάντοτε απολαυστικών Nightstalker, και φυσικά των σπουδαίων Nebula, στα πλαίσια του Sputnik Festival, αρκούσαν για να βρεθούμε το περασμένο Σαββάτο στο Άλσος Στρατού στο Γουδή, σε μία βραδιά που κυριάρχησε το stoner rock στοιχείο, παρότι μια Fu Manchu ιδέα πλανιέται πάνω από τα ψυχεδελικά riff. Αν και εφόσον ο Eddie Glass αναλαμβάνει φωνητικά και την κιθάρα.

Okwaho

«Ελάτε πιο κοντά, να σας μυρίσουμε θέλουμε μόνο», είπαν οι Okwaho για να σπάσουν την αμηχανία του κόσμου που δειλά-δειλά μαζεύτηκε στην κεντρική σκηνή προελκυόμενος από τις χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες και τις άγουρες κραυγές του τραγουδιστή. Οι Okwaho ή αλλιώς λύκοι στη γλώσσα των Μοϊκανών συνδυάζουν blues rock τζαμαρίσματα με doom sludge στοιχεία επιδιώκοντας να δημιουργήσουν ένα σκοτεινό προφίλ. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2013 και κυκλοφόρησε πέρσι το ομώνυμο άλμπουμ της.

Το αξιοσημείωτο με την περίπτωση τους είναι ότι παίρνουν σαφή πολιτική θέση μέσω κομματιών τους όπως "Fuck Your God" και "Kill All Them Fascists". Επηρεασμένοι από τον ήχο των Sleep και των Electric Wizzard γράφουν στίχους ενάντια στον φασισμό, στη θρησκεία και στον νεοφιλελευθερισμό. Βαριά grooves, αργοί και χαμηλοί τόνοι χαρακτήρισαν το set της μπάντας που φαίνεται πως κάνει ακόμη νεαρά βήματα, αν και σχηματίστηκε το 2013, σ’ αυτή τη σκηνή που απαιτεί ακόμη πιο βρώμικες και εκκεντρικές τσιρίδες για να σταθείς όρθιος και φυσικά να ξεχωρίσεις. (Α.Χ)

Nebula

Μεγάλη ατραξιόν του φεστιβάλ, τουλάχιστον για εμάς, υπήρξαν αναμφισβήτητα οι Αμερικανοί Nebula, ένα εκ των κορυφαίων συγκροτημάτων της πρώτης γενιάς του stoner, με μητρικό όχημα τους Fu Manchu. Έχοντας επανακάμψει πρόσφατα κυκλοφορώντας μάλιστα το αξιόλογο άλμπουμ "Holy Shit", και με έντονες τις μνήμες από μια φανταστική εμφάνιση πριν από 15 χρόνια και κάτι μήνες στο Gagarin, στην περιοδεία του "Space Ritual", ήταν σχεδόν αναμενόμενο ότι η τυπάρα που ακούει στο όνομα Eddie Glass και οι δύο συνοδοιπόροι του στο rhythm section θα παρέδιδαν ένα ακόμη rock 'n' roll μάθημα, όπερ και εγένετο.

Το κατέβασμα στην Αθήνα, μία μέρα πριν την εμφάνισή τους στο Street Mode Festival, αρχικά προγραμματισμένο για κλειστό χώρο, μεταφέρθηκε εν τέλει στο ανοικτό, κοστίζοντας ίσως σε όρους ομοιογένειας του κοινού, με το πλεονέκτημα όμως της έκθεσης σε περισσότερο κόσμο. Με αρωγό τον πολύ καλό ήχο και βασικά όπλα τα ταυράκια, το τρίο δικαιολόγησε πλήρως τη θέση που κατέχει στο πάνθεον του ορθόδοξου stoner, συνδυάζοντας ιδανικά το απαράμιλλο groove και το δυνατότερο hard rock των '70s με παραισθησιογόνες ψυχεδελικές και space rock πινελιές.

Ορίζοντας το power trio, οι Nebula χώρεσαν δεκαπέντε τραγούδια σε 80 λεπτά, με εκπληκτικό δέσιμο παικτικά και συνάμα άψογη απόδοση σε ατομικό επίπεδο, χωρίς περιττά λόγια και διακοπές, εκτός από τα καθιερωμένα πλην ειλικρινή "thank you" και μία αναφορά στην αποποινικοποίηση. Από ένα σύνολο παλαιότερων και νεότερων τραγουδιών ξεχώρισα σχεδόν μεταξύ ίσων το σπονδυλωτό "All the Way", το εμβληματικό "To the Center", καθώς και τους δυναμίτες "Man's Best Friend" και "Giant" που από νωρίς έθεσαν υψηλά στάνταρ. Εάν εν τέλει πρέπει να σταθούμε σε ένα πράγμα, αυτό είναι η εμβληματική φιγούρα του Eddie Glass που γκρούβαρε και σόλαρε ωσάν από άλλο πλανήτη, ευελπιστώντας ότι θα ξαναβρεθεί σύντομα στη χώρα μας για να ζωντανέψει μπροστά μας τα πολλά σπουδαία τραγούδια ενός συγκροτήματος που αξίζει της προσοχής παλαιότερων και νεότερων. (Θ.Ξ.)

Nightstalker

Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι πριν ακόμη ξεκινήσει η συναυλία οι πιο πιστοί οπαδοί τους συγκροτήματος έσπευσαν στο merch της μπάντας για να προμηθευτούν κυρίως το βινύλιο και τα μπλουζάκια από τον φρέσκο δίσκο τους, "Great Hallucinations". Όταν έχεις βάλει στόχο λοιπόν ένα φεστιβάλ να στεφτεί με επιτυχία θα καλέσεις τους Nightstalker, διότι το εγχώριο κοινό έχει την τάση να «κολλάει» και να διασκεδάζει με τις ίδιες μπαρουτοκαπνισμένες μελωδίες. 

Βέβαια, δεν είναι τυχαίο που από τα πρώτα κιόλας κομμάτια "Go Get Some” και “Baby God Is Dead” το κοινό και ιδιαίτερα οι μικρότερες ηλικίες του τραγουδούσαν απέξω τους στίχους και να συμπεριφέρονταν σαν να τους διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα. Όλη η ένταση από τις κιθάρες, η έκρηξη από τα τύμπανα, οι μπασογραμμές του βετεράνου Αντρέα Λάγιου και φυσικά τα αμφιβόλου ποιότητας φωνητικά του Αργύρη είναι προϊόντα δουλειάς πολλών ετών του συγκροτήματος και των ανθρώπων που δουλεύουν πίσω απ’ αυτό. Οπότε, είναι λογικό σε κάθε συναυλία τους, δικαιωματικά να απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους.

Τα αστειάκια περί ηλικίας και ωριμότητας κόπηκαν όταν το συγκρότημα δοκίμασε στο κοινό το καινούργιο κομμάτι, “Sweet Knife” και εκείνο απάντησε σιγοτραγουδώντας τους στίχους από το blues εγχείρημα που καταλήγει σε stoner χτυπήματα ειδικά κατασκευασμένα για αξέχαστες συναυλίες. Τίποτα δεν έχει τελειώσει για τους Nightstalker και κάθε φορά που έχουμε ανάγκη για λίγη εκτόνωση θα τρέχουμε στις συναυλίες τους. Απόδειξη η διάχυτη ευφορία όταν ζητήσαμε και πήραμε τα μουσικά ναρκωτικά μας, "Dead Rock Commandos" και “Children Of The Sun", σε ένα ιδανικό φινάλε μιας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας συναυλιακής βραδιάς. (Α.Χ)

SETLIST

 

Go Get Some
Baby God Is Dead
Zombie Hour
Superfreak
Brainmaker
Never Know (Supersonic)
Forever Stoned
Line
Soma
The Dog That No-one Wanted
Sweet Knife
Trigger Happy

Encore:

Dead Rock Commandos
Children Of The Sun

  • SHARE
  • TWEET