Συνέντευξη God Is An Astronaut (Torsten Kinsella και Jamie Dean)

Με εφτά δίσκους στην πλάτη, πάμπολλες περιοδείες και πολλούς θαυμαστές, μιλήσαμε με τον Torsten Kinsella (και λιγάκι με τον Jamie Dean) των God Is An Astronaut. Σε μία συνέντευξη που πήρε μία τελείως απροσδόκητη στροφή και έγινε προσωπική όσο τίποτα, μιλήσαμε για τον τελευταίο τους δίσκο, "Origins", το κοινό του post-rock και την κριτική. Απολαύστε...

Λοιπόν, πώς πάει η περιοδεία μέχρι στιγμής;
Έχουμε κάνει μονάχα τρεις εμφανίσεις στην Ιρλανδία προς το παρόν. Τα βλέπω κυρίως σαν show προθέρμανσης, για να πάρουμε μία γεύση από το τι να περιμένουμε στον κύριο κορμό της περιοδείας. Επιστρέψαμε στο να είμαστε κουαρτέτο, η δοκιμαστική περίοδος πήγε μια χαρά και πιστεύω πως όλα θα κινήσουν ομαλά απόψε.

Κουαρτέτο; Διάβασα ότι ο τελευταίος σας δίσκος ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας πέντε ατόμων...
Ο τελευταίος δίσκος γράφτηκε κυρίως από μένα τον Pat O’Donnell -  που δεν είναι μέλος της μπάντας - αλλά συμμετείχε και ο Lloyd (Hanney, drums), ο Niels (Kinsella, μπάσο) και ο Jamie (Dean, κιθάρες και πλήκτρα). Χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν, κυρίως εγώ με τον Pat κάναμε τη δουλειά.

Συγχαρητήρια λοιπόν για τη δουλειά αυτή, προσωπικά πολύ την ευχαριστήθηκα. 7 LP για μία μπάντα, ιδίως στον χώρο που εκπροσωπείτε δεν είναι μικρό πράμα. Τι έχετε ακούσει για το δίσκο μέχρι τώρα;
Ε, ξέρεις, διχασμένες γνώμες. Σε κάποιους αρέσει το γεγονός πως είναι κάτι διαφορετικό, άλλοι δεν γουστάρουν που πήραμε μία κατεύθυνση πιο... Θέλουν πάλι τα ίδια. Κάποιοι ήθελαν κάτι διαφορετικό ενώ άλλοι πιστεύουν πως δεν αλλάξαμε όσο έπρεπε...

Είναι πολύ δύσκολο να ευχαριστήσεις τους πάντες. Το μόνο πράγμα που προσπαθήσαμε ήταν να κρατήσουμε τους εαυτούς μας χαρούμενους. Δεν ξέρω τι παραπάνω μπορούμε να κάνουμε απ' αυτό. Η μουσική παραείναι υποκειμενική για κάτι τέτοιο.

Από τη δική σου σκοπιά, ποιές ήταν οι μεγαλύτερες αλλαγές που επιχειρήσατε;
Βάλαμε στίχους και φωνητικά για πρώτη φορά. Έτσι τα τραγούδια διαφοροποιήθηκαν από τα ορχηστρικά που συνηθίζαμε να κάνουμε. Χρησιμοποιήσαμε και καινούργια όργανα, όπως χάλκινα πνευστά. Επίσης, πειράξαμε ελάχιστα τη δομή των κομματιών έτσι ώστε να είναι λίγο πιο άμεσο. Ξεφεύγει λίγο από την post-rock δομή με την εναλλαγή από ήρεμο σε άγριο. Είναι πιο άμεσο. Παίξαμε και με πειραματικούς ήχους στις κιθάρες, τα οποίο ο κόσμος περνάει για synth... Στην πραγματικότητα χρησιμοποιήσαμε ελάχιστα synthesizers στο συγκεκριμένο δίσκο, το περισσότερο είναι πειραματισμός με τις κιθάρες.

Αυτές ήταν οι κυρίως αλλαγές. Είναι απλά ένας πιο πειραματικός (στην κιθάρα) δίσκος από αυτό που θα κυκλοφορούσαμε συνήθως. Αυτό θέλαμε να κάνουμε. Ήταν κάτι διαφορετικό και ο επόμενός μας δίσκος θα είναι επίσης διαφορετικός.

Στην ουσία δηλαδή παίζατε με εφέ και πεταλάκια;
Ναι, διάφορες πεταλιέρες και διάφορους τόνους στην κιθάρα. Αντί να κάθομαι και να συνθέτω πάνω στην ακουστική κιθάρα, προτίμησα να πειράζω τα πετάλια και να παίζω συγχρόνως. Προσπαθούσα να συνθέσω κομμάτια έχοντας τα αναμμένα, παρά κλειστά.

Κατά κάποιο τρόπο μοιάζει με την γλυπτική. Έχεις όλη αυτή την ηχητική μάζα και από κει προσπαθείς να δημιουργήσεις κάποιο τραγούδι. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά παράλληλα και κάτι που με ενθουσιάζει πολύ, γιατί δουλεύεις στην ουσία ανάποδα. Παλιά, είχαμε την βασική μελωδία την οποία στολίζαμε, τώρα έχεις όλους τους παράξενους ήχους από τους οποίους προσπαθείς να αντλήσεις μουσική. Τελείως ανάποδα.

Το αστείο είναι πως τώρα που το 'κανα αυτό, είναι τόσο αναζωογονητικό να επιστρέφεις στην παλιά μέθοδο. Βγάζουμε τόσο πολύ καινούργιο υλικό τώρα, γιατί στην ουσία μας αναγκάζαμε να μη χρησιμοποιούμε την συνηθισμένη μας τεχνική. Ετοιμάζουμε ήδη το νέο μας δίσκο και έχει ήδη πάρει ένα πιο βαρύ και σκοτεινό χαρακτήρα

Υποθέτω πως ο καινούργιος τρόπος σύνθεσης είναι πιο εύκολος να τον προσεγγίσεις όταν δε δουλεύουν πολλά άτομα μαζί...
Ναι, υποθέτω πως από αυτή την έννοια δεν ήταν τόσο πολύ ένας δίσκος συνεργασίας. Ο καινούργιος θα είναι πιο πολύ σαν μία συλλογική προσπάθεια. Ο Jamie, O Niels και εγώ δουλεύουμε συνεχώς, γράφουμε, συνθέτουμε κομμάτια στο πιάνο, ε Jamie;

[Jamie] Ναι, η βασική ιδέα για το νέο δίσκο είναι να το κρατήσουμε έτσι σκοτεινό και έχουμε ήδη γράψει κάποιες βασικές μελωδίες τις οποίες θα εμπλουτίσουμε μέσα στους επόμενους μήνες. Μάλιστα, έχουμε και ένα καινούργιο κομμάτι το οποίος -για πρώτη φορά στην ιστορία της μπάντας- θα το παίξουμε ζωντανά πριν κυκλοφορήσει σε κάποιο LP. Ούτε όνομα δεν έχει. Πιστεύαμε πως θα ήταν ένας ενδιαφέρον τρόπος να δούμε την αντίδραση του κόσμου και προς το παρόν παίζει να ’ναι και το highlight του set...

[Torsten] Έτσι πιστεύω, ναι. Μας έχει ενθουσιάσει πολύ και θέλαμε να το συμπεριλάβουμε στα live ας. Παίξαμε λίγο με τον ήχο και με τους χρόνους. Ενώ διατηρεί την βασική μέθοδο σύνθεσης κομματιών που ακολουθούμε εδώ και χρόνια -δηλαδή το κομμάτι να περιστρέφεται γύρω από κάποια μελωδία- συνειδητά πειραματιστήκαμε με έναν πιο βαρύ τόνο και με διαφορετικούς χρόνους.

Ήταν πολύ απλό γιατί στην ουσία η μουσική έρρεε από παντού. Πρέπει να καταλάβεις πως για τρία χρόνια ανάγκαζα τον εαυτό μου να μη δουλεύει με εκείνο τον τρόπο. Τώρα πια είναι χείμαρρος. Το "Origins" ήταν μία ευχάριστη αλλαγή για μας, αλλά πιστεύω πως ο επόμενος δίσκος θα είναι -δεν θέλω να πω παρόμοιος- αλλά σίγουρα μία πιο σκοτεινό εκδοχή του τι θα περίμενε ο κόσμος από μας.

Πολύ πιθανό να πηγάζει από την αντίδραση του κόσμου στο "Origins", με την έννοια ότι μας τσάντισε κάπως. Ο κόσμος τείνει να κρίνει το διαφορετικό πολύ άδικα. Επιστρέφουμε, κεφάλι κάτω, μόνο δουλειά. Θα δούμε τι θα γίνει...

Κατά τη δική μου εκτίμηση, το κοινό του post-rock είναι από εκείνα που δεν συγχωρούν. Είναι μάλιστα πιο έντονο, γιατί το είδος χαρακτηρίζεται από πολύ συγκεκριμένες δομές που είναι κάτι που περιμένει να δει ο κόσμος, ντε και καλέ. Να ξεφύγεις λίγο από αυτό και σου τη λένε...
Ναι, στο μυαλό μου το post-rock μοιάζει πολύ με την dance, με την έννοια πως υπάρχουν κάποιοι κανόνες που πρέπει να ακολουθήσεις. Στη dance, για παράδειγμα, άμα θες να παίξουν τη μουσική σου στα club, δεν πρέπει να ρίξεις τις ταχύτητες κάτω από 120 bpm. Βρίσκω κάπως παρεμφερές το post-rock.

Πίσω στην Ιρλανδία, οι κριτικοί, δεν είναι χαζοί. Βλέπουν τη λούπα που έρχεται ξανά και ξανά. «Να 'το ήρεμο σημείο... Νααα 'τη και η τρικυμία!» και αυτό για εμάς έχει καταντήσει κάπως ηλίθιο. Αυτό είναι το στοιχείο του post-rock το οποίο δεν θέλω να επαναλαμβάνω. Το ίδιο κολπάκι.

Με ενοχλεί που, επειδή δεν το κάναμε στον τελευταίο δίσκο, κάποιοι παρεξηγήθηκαν και εκνευρίστηκαν μαζί μας. Δεν ξέρω τι να πω, είναι δύσκολο να το αποτυπώσω με λέξεις. Έχει να κάνει με το τι θεωρείται cool και το τι όχι στις μέρες μας. Δεν πιστεύω πως η μουσική κρίνεται όπως θα 'πρεπε. Θα 'πρεπε να κριτικάρετε από τη δύναμη της μελωδίας, από τη δύναμη του περιεχομένου της. Πιστεύω πως οι φίλοι του post-rock έχουν χάσει το όλο νόημα.

Πιστεύω, πιστεύω ειλικρινά, πως είχαμε γράψει ένα πολύ δυνατό δίσκο. Πιστεύω πως ο κάθε κριτικός έξω από τον post-rock χώρο θα το καταλάβαινε, ενώ πιο ειδικοί ήταν «Πφφ, αυτό δεν είναι καλό. Δεν είναι post-rock. Απογοήτευση της χρονιάς!» Το βρίσκω στενόμυαλο και -ως συνθέτης- προσβλητικό, και γύρω από αυτά τα συναισθήματα θα βασίζεται ο νέος δίσκος.

Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν. Η μουσική είναι τόσο υποκειμενική και ο καθένας μπορεί να έρθει να σου πει πως αυτά που γράφεις είναι μαλακίες ή καλά. Κανένα από τα δύο δεν ισχύουν. Είναι στην τελική ξεκάθαρα στην κρίση του καθενός.

Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο κόσμος είναι πως βάζω τα πάντα μέσα στη μουσική μου, τα πάντα. Η μουσική μου είναι τόσο προσωπική για μένα, γιατί είναι εγώ! Είναι μια μορφή του εαυτού μου. Ένιωθα πως με τιμωρούσαν επειδή ήμουν χαρούμενος για μια φορά στη ζωή μου. Ο τελευταίος δίσκος αντιπροσώπευε την χαρά μην και την αισιοδοξία το ότι τα πράγματα πηγαίνανε δεξιά, και ύστερα σου χτυπάει την πόρτα η ασέβεια της post-rock κοινότητας.

Το αστείο είναι πως με τραβάει  και με επηρεάζει πολύ περισσότερο ο αρνητισμός. Δεν έχει καμία σημασία που λάβαμε καλές κριτικές από το Classic Rock ή από άλλα περιοδικά, απλά φαίνεται πως με ελκύει ο αρνητισμός, «δεν ανήκουμε στο post-rock»...

Νιώθω... Ξέρεις τι; Χέστηκα. Απλά θέλω να παίζω μουσική, να παίζω κιθάρα, αυτό. Καθόλου εγωισμοί, τίποτα. Μόνο μουσική. Θα κόψουμε τις προβολές και τα οπτικά εφέ. Δεν με νοιάζει η παρουσίαση του πράγματος πλέον. Απλά θα παίξω κιθάρα. Χέστηκα. Αλλά έτσι νιώθω, ειλικρινά, και θέλω να το περάσω προς τα έξω.

Κάποιοι βλέπουν τη μουσική μας και σκέφτονται πως έχει ξεφτίσει, πως είναι ανέμπνευστη, κλπ. Τα έχω διαβάσει όλα και με πνίγει. Ξέρω πως δεν είναι αλήθεια, αλλά μέσα, με σημαδεύει. Τώρα, έχω υιοθετήσει μία νοοτροπία με την οποία είμαι χαρούμενος. Απλά δε με νοιάζει. Δε με νοιάζει αν ο κόσμος βγει από το live απόψε και πει πως ήταν σκατά. Δε μας ενδιαφέρει.

Πιστεύω πως έπρεπε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο και πιστεύω πως είναι και ο μοναδικός τρόπος να επιβιώσεις σ’ αυτή τη μπίζνα.

Έχεις ξαναϋπάρξει σε αυτή την αρνητική διάθεση προηγουμένως στην καριέρα σας; Είπες πριν πως για το "Origins" ήσουν πολύ χαρούμενος και πως τον λατρεύεις σαν δίσκο...
Πραγματικά μου αρέσει. Μπορώ να τον ακούσω από την αρχή μέχρι το τέλος άνετα. Αυτός ήμουν εγώ, τότε. Είναι σαν μια φωτογραφία της συναισθηματικής μου κατάστασης εκείνη την περίοδο. Υποθέτω πως τώρα κάθεται άλλος άνθρωπος μπροστά σου...

Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πόσο προσωπικό είναι να γράφεις μουσική. Την βγάζεις προς τα έξω και μετά εκείνοι της αλλάζουν τα φώτα. «Δεν είναι τάδε», «δεν είναι αληθινό», «μόνο η παραγωγή αξίζει». Με εξοργίζει αυτό το πράμα! Μακάρι να μου τα έλεγαν στα μούτρα όλα αυτά και να βλέπανε πόσο «αληθινά» είναι. Είναι πιο «αληθινό» από οποιαδήποτε άλλη μπάντα στον πλανήτη, τόσο αληθινό είναι. Αυτό είναι που θέλω να εξωτερικεύσω στις ζωντανές μας εμφανίσεις. Να δείξω στον κόσμο πόσο αληθινά είναι όλα. Ότι είμαι αληθινός και είμαι εδώ για να το αποδείξω.

Δεν θέλω να το κάνω με λόγια, αλλά με πράξεις, να γράψω μουσική την οποία πιστεύω ειλικρινά, και αυτό είναι όλα όσα έχω να πω για το θέμα. Πραγματικά δε θέλω να περάσω το μήνυμα πως είμαι τσαντισμένος ή κάτι τέτοιο. Δεν είμαι.

Καταλαβαίνω, περισσότερο με πικρία έχει να κάνει.
Ε, περίπου. Κοίτα, όταν ξεκινήσαμε με το πρώτο μας άλμπουμ, Κάτι τέτοιο δεν θα είχε αναφερθεί ποτέ. Γράφαμε μουσική πολύ απλά επειδή είχαμε ξεμείνει στην Ιρλανδία και δεν υπήρχε άλλος τρόπος διαφυγής. Κάνεις δεν ήθελε να μας προσφέρει συμβόλαιο, οπότε γράφαμε μουσική που αντιπροσώπευε αυτά που νιώθαμε τότε. Το ίδιο ισχύει και για το "All Is Violent...".

Από εκείνο το σημείο και έπειτα, τα πράγματα άρχισαν να ζορίζονται λίγο, καθώς εκείνος ο δίσκος ήταν αρκετά επιτυχημένος και ο κόσμος άρχισε να αναρωτιέται αν μπορούμε να επαναλάβουμε τις επιτυχίες του παρελθόντος. Το θέμα ήταν πως ποτέ δεν θέλαμε να τις επαναλάβουμε και ο κόσμος συνέχιζε να μας λέει πως δεν καταφέραμε να φτάσουμε την επιτυχία του "All Is Violent..." και άλλοι λέγανε πως δεν διαφοροποιηθήκαμε αρκετά από εκείνο τον δίσκο!

Τότε είναι που όλη αυτή η «μόλυνση» -έτσι τη λέω- άρχισε να επηρεάζει -έτσι λίγο- τον τρόπο που σκεφτόμασταν. Το θέμα είναι πως στο τελευταίο δίσκο, πραγματικά δε μας επηρέασε τίποτα. Ήταν η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που δεν έδινα δεκάρα για τι ήθελε ο κόσμος και ήμουν ενθουσιασμένος. Το ότι το απέρριψαν πολλοί όμως με εκνεύρισε αρκετά. Έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά το έχω αποδεχτεί τώρα, όλα είναι κουλ, γιατί στο κάτω-κάτω, αυτό είναι τέχνη, να αντιδράς στο ερεθίσματά σου. Οπότε υποθέτω πως αυτό κάνω, απλά αντιδράω στις αντιδράσεις άλλων και θα δεις πως αντιπροσωπεύεται από το νέο κομμάτι που θα ακούσεις απόψε. Συνοψίζει όλων μας τα συναισθήματα.

Για να είμαι ειλικρινής, εγώ ευχαριστήθηκα τον τελευταίο δίσκο. Πιστεύω πως ο τρόπος με τον οποίο εισάγατε τα φωνητικά στα κομμάτια σας, μέσω vocoders και άλλα διάφορα, έκαναν τη διαφορά και σας κράτησαν μακριά από το να χαρακτηρίσει κάποιος τα κομμάτια σας σαν «κανονικά» τραγούδια...
Και έχεις μετά και αυτούς που λένε πως έπρεπε να ’χαμε πάρει μεγαλύτερο ρίσκο και να γράφαμε κανονικά τραγούδια. Αυτό όμως είναι κάτι που ποτέ δε θέλαμε. Οδηγήσαμε τους God Is An Astronaut ακριβώς όσο μακριά θέλαμε ως προς τα φωνητικά. Μου αρέσουν κομμάτια όπως το "Reverse World", το λατρεύω εκείνο το κομμάτι, λατρεύω τη μελωδία. Άλλα όλα αυτά ήταν τότε. Δεν επαναλαμβανόμαστε, αλλά δε θα σταματήσουμε να υποστηρίζουμε εκείνο το δίσκο.

Τελικώς, στη μουσική, πρέπει να πειραματίζεσαι, να κάνεις διαφορετικά πράγματα, και αυτό ακριβώς κάναμε. Σε κάποιους άρεσε, σε άλλους όχι.

Ξέχασα να αναφέρω πως είμαι από το Rocking.gr, ένα ελληνικό μουσικό site.
Όμορφα!

Η Ελλάδα έχει μία γενικότερη αδυναμία στο post-rock και σε σας. Έχετε τίποτα ξεχωριστές αναμνήσεις από την τελευταία φορά που ήρθατε;
Jamie, πότε ήταν η τελευταία φορά που παίξαμε στην Αθήνα;

[Jamie] Βασικά, ήταν η πρώτη φορά που έπαιζα ζωντανά με τη μπάντα. Το 2011 ήταν που παίξαμε στην Αθήνα. Υπήρχαν διάφορες αστείες ιστορίες από το live μας εκεί, αλλά μάλλον θα ήταν καλύτερο να μην επεκταθούμε. Μία συγκεκριμένη μου έρχεται στο μυαλό (γέλια).

Απ' ότι μπορώ να θυμηθώ, δεν έχουμε παίξει στην Ελλάδα έκτοτε, αλλά θυμάμαι πως ήταν ένα πολύ καλό live. Θυμάμαι πως οι Έλληνες οπαδοί μας αντιδρούσαν πολύ θερμά στα κομμάτια μας, και αυτό ήταν τότε, το 2011. Θα ’λεγα τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, το live θα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό!

[Torsten] Ήταν να επιστρέψουμε το Φλεβάρη ή το Γενάρη, αλλά άλλαζαν συνεχώς οι ημερομηνίες μεταξύ του ατζέντη μας και του προμότερ. Μέχρι να συμφωνηθούν όλα, κάποια μέλη της μπάντας δεν μπορούσαν να παρευρεθούν και με μεγάλη μας θλίψη αναγκαστήκαμε να ακυρώσουμε τη συναυλία.

Βασικά, πιστεύω πως απλά αναβλήθηκε και πως σκοπεύουμε να επιστρέψουμε αργότερα μέσα στη χρόνια. Είναι σίγουρα αυτός ο στόχος μας. Μειώσαμε το προσωπικό μας τώρα έτσι ώστε να μπορέσουμε να παίξουμε σε περισσότερες συναυλίες. Αναγκαίο κακό.

Σε μία προηγούμενη συνέντευξη που κάνατε με το site, σας ρωτήσαμε από πού προέρχεται το όνομά σας κλπ. Αναρωτιέμαι, έχετε κάνει ποτέ καμιά βόλτα στα σχόλια του YouTube κάτω από κάποιο τραγούδι σας; Γνωρίζεστε για τους ανούσιους καυγάδες θρησκευτικού περιεχομένου που γίνονται εκεί;
Γενικά πιστεύω πως ο κόσμος αντιδρά στη θρησκεία πολύ υπερβολικά. Είναι απλά ένα όνομα. Ο κόσμος τείνει να παίρνει τα πράγματα πολύ κυριολεκτικά. Δεν ξέρω τι να πω, είναι απλά ένα όνομα από μία ταινία...

[Jamie] Δεν μπορείς να ελέγξεις το πως θα ερμηνεύσει κάποιος κάτι. Δεν είχε - και ποτέ δε θα ’χει - κάποιο θρησκευτικό νόημα πίσω από το όνομα τη ς μπάντας. Είναι απλά όνομα από μία ταινία. Αυτό.

Κάθε τόσο και λίγο όμως έχεις αυτόν που θεωρεί πως είναι προσωπική επίθεση στα πιστεύω του. Καμία σχέση. Δεν μπορείς να το ελέγξεις.

[Torsten] Προσωπικά, πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει κάποιος βαθμός ανέχειας για τα πιστεύω του άλλου, αλλά ακόμα και να είσαι φανατικός Χριστιανός και σου φαίνεται το όνομα της μπάντας μου προσβλητικό, έ είναι παιδική συμπεριφορά. Δεν προσπαθούμε να προσβάλλουμε κανέναν. Δεν είναι καν προσβλητικό. Είναι ένα όνομα. Θεέ μου!

Είναι μία φράση από ταινία. Ο κόσμος λέει πως ο Θεός μπορεί να είναι οτιδήποτε, γιατί να μην είναι αστροναύτης ή πουλί; Δεν πουλάω τις απόψεις μου στον κόσμο γιατί πιστεύω πως είναι ιερά πράγμα να μπορείς να πιστεύεις σε αυτό που θες. Δεν είναι η δουλειά μας να λέμε τι να πιστεύουν και τι όχι.

Ακριβώς! Έκλεψα πολύ από τον χρόνο σας και θα ήταν και αδύνατο να συνεχίσουμε υπό αυτές τις συνθήκες (άρχισε να παίζει το support και έπρεπε να φωνάζουμε ο ένας στον άλλο). Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Εγώ ευχαριστώ, ελπίζω να ευχαριστηθείς το show.