Cro-Mags, Black Mamba, xResistenciAx @ Arch Club, 27/06/24

Μία από τις πρώτες hardcore συναυλίες που είχαν γίνει στη χώρα μας, μαζί με το διήμερο των Agnostic Front, ήταν και η συναυλία των Cro-Mags στο An Club. Σχεδόν εικοσιπέντε χρόνια μετά, ο ίδιος διοργανωτής ξανάφερε τους θρύλους του νεοϋορκέζικου hardcore στην Αθήνα, ικανοποιώντας μια επιθυμία τόσο δικιά μας, αλλά και του Harley Flanagan. Οι Cro-Mags στην καριέρα τους κατάφεραν να ξεπεράσουν το βάρος του ντεμπούτου δίσκου τους και μας έχουν κεράσει με αρκετό σπουδαίο υλικό. Μετά από μια μεγάλη δικαστική διαμάχη με τους πρώην συμπαίκτες του, ο Flanagan έχει πλέον την αποκλειστικότητα της χρήσης του ονόματος της μπάντας και μπορεί να περιοδεύει απρόσκοπτα.

Έναν χρόνο μετά την περσινή τους εμφάνιση με τους Agnostic Front, οι Γεωργιανοί xResistenciAx μας επισκέφθηκαν και πάλι. Ξεκινώντας το μικρό τους set δέκα λεπτά πριν από την ανακοινωμένη ώρα έναρξης (τα ύστερα του κόσμου!), έπαιξαν μπροστά σε ένα club που εκείνη την ώρα άρχιζε να γεμίζει. Το έργο το είχαμε ξαναδεί, οι xResistenciAx παραμένουν και τίμιοι και αρκετά beatdown. Ο τραγουδιστής τους είναι χαρακτηριστική μορφή και γυροφέρνει ακατάπαυστα τη σκηνή. Έζησε τις στιγμές του και το κερασάκι στην τούρτα ήταν η πρόταση γάμου που έκανε αμέσως μετά το τέλος του set στην αγαπημένη του, το οποίο συνοδεύτηκε με βέρα, αλλά και χειροκρότημα από μέρους μας. Ελαφρώς αμήχανη μεν, αφού η κοπέλα έδειξε έκπληκτη, αλλά αξιομνημόνευτη στιγμή. [Π.Κ.]

Τη σκυτάλη στη συνέχεια ανέλαβαν οι Black Mamba. Το αθηναϊκό hardcore σχήμα που τα τελευταία χρόνια είναι ιδιαίτερα δραστήριο συναυλιακά, συνέχισε την hardcore επίθεση «σκληραίνοντας» αισθητά τον ήχο της βραδιάς. Η μπάντα, που ομολογουμένως κάθε φορά που την πετυχαίνω στη σκηνή την βρίσκω εμφανώς πιο άνετη και ισοπεδωτική, κατάφερε στην περίπου μισή ώρα που παρευρέθηκε στο σανίδι του Arch να ζεστάνει ακόμη περισσότερο το κοινό. Ο ήχος ήταν εξαιρετικός και επέτρεπε στα κοφτερά riffs, που φάνταζαν βγαλμένα από τα ‘90s, όπως και στα διάσπαρτα breakdowns, να παρασύρουν τους παρευρισκόμενους. Μεγάλο όπλο φυσικά των Black Mamba, που ευελπιστώ να κυκλοφορήσουν και νέο υλικό σύντομα, παραμένουν τα πειστικά φωνητικά του frontman τους. Η χημεία όμως της μπάντας, καθώς και οι σφιχτές τους συνθέσεις, ως επί το πλείστον μέσα από το “Spit It Out” του 2018, είναι που κατέστησαν την εμφάνισή τους άκρως απολαυστική.

Δίχως καθυστέρηση στο πρόγραμμα, οι Cro-Mags άρχισαν να ανεβαίνουν στη σκηνή. Τα βλέμματα όλων βέβαια, ήταν στραμμένα στον μεγάλο πρωταγωνιστή της βραδιάς. Ο Harley Flanagan εμφανίζεται μπροστά μας, φορώντας μια περικεφαλαία (!) και με τσιγάρο στο στόμα, μέσα σε πλήρη αποθέωση. Ναι, και εδώ καταλαβαίνετε πως θα πήγαινε η βραδιά. Η μπάντα εκκινεί με το κλασικό “We Gotta Know” και τότε μόλις αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως βλέπουμε ζωντανά όντως τους θρύλους του αμερικάνικου crossover/hardcore. Συνέχεια με τα “No One’s Victim” και “From The Grave” μέσα από την άκρως ποιοτική προ τετραετίας δισκογραφική επιστροφή της μπάντας με το “In The Beginning”, που εκτιμήθηκαν από το κοινό.

Αναμενόμενα βέβαια, το βάρος του σετ θα έπεφτε στο εμβληματικό ντεμπούτο των Αμερικανών, “Age Of Quarrel”, καθώς και στο crossover μνημείο που ήταν ο δεύτερος δίσκος τους, το “Best Wishes”. Η τριπλέτα των “World Peace”, “Show You No Mercy” και “Malfunction” μέσα από τον κλασικό δίσκο του 1986, προκάλεσε φρενήρεις αντιδράσεις στο κοινό, με moshing και stage-diving να ξεκινούν και πρακτικά να μην σταματούν έκτοτε. Η τριάδα των μουσικών που πλαισιώνει τον Flanagan φαίνεται πως προσδίδει υγεία στο σχήμα και τιμά στο έπακρο την κληρονομιά των Cro-Mags. Διαυγέστατος ήχος – ξυράφι, πολεμικά τύμπανα, προσήλωση σε αυτά τα τιμημένα crossover κιθαριστικά riffs που thrash-άρουν πειστικότερα και από σημαίες του είδους, ουσία και μουσικότητα.

Έτσι, το πεδίο στη σκηνή ήταν ελεύθερο για τον Flanagan να λειτουργήσει ως πραγματικά μεγάλος frontman. Το ποιόν του και η προσωπικότητά του, είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες, και δεν θα αλλάξουν τώρα. Στα 57 του, το τέκνο της σκηνής της Νέας Υόρκης (την οποία παραλλήλισε με την Αθήνα σε ένα από τα δεκάδες «λογύδριά» του ανάμεσα στα κομμάτια), με την άκρως επεισοδιακή ζωή, παραμένει ακμαίο, πεισματάρικο, ισοπεδωτικό επί σκηνής. Ακόμη και όταν συχνά το χιούμορ του φαντάζει μιας άλλης εποχής. Φαίνεται πως έχει βρει την εσωτερική του γαλήνη, και έχει αφοσιωθεί πλήρως στη μουσική. Η παρουσία του επί σκηνής, η ενέργεια που μετέδιδε, η πειστικότητα με την οποία μας μετέφερε στα μέσα των ‘80s και η γενικότερη αύρα του, ήταν αποστάγματα ενός θρύλου. Δικαίως, ακόμη και όταν, επίσης δικαίως, τα «έψαλλε» στον κόσμο για το κάπνισμα, ο Flanagan ήταν ο απόλυτος λόγος για να παρακολουθήσεις αυτή τη συναυλία.

Από τις διαφοροποιημένες κομματάρες του “Best Wishes” (“Malfunction”, “Days of Confusion” και “The Only One”), ενός δίσκου με υπαρξιακά χαρακτηριστικά όπως εξήγησε ο Harley, αντιλαμβανόμασταν ακόμη και μέσα στο χάος της εμφάνισης της μπάντας, πως δεν πρόκειται για ένα ακόμη ιστορικό σχήμα. Οι Cro-Mags ήταν τόσο καλοί, που για τα 50 λεπτά που έμειναν στη σκηνή φάνταζαν ασυναγώνιστοι, με τα χαμόγελα των παρευρισκομένων, που διέθεταν και μεγάλο ηλικιακό εύρος, να το αποδεικνύουν. Όταν δε, τα πράγματα πήραν την πιο βίαιη, δρομίσια τροπή τους, με τα “These Streets” – “Street Justice” – “Survival Of The Streets” να χαρίζουν αμέτρητο πόνο, τότε νιώσαμε τι ήταν το hardcore εκείνης της εποχής στο πετσί μας. Κοινώς, ένα βιωματικό μάθημα ιστορίας, μιας άλλης, επιδραστικής εποχής.

Στο μεγάλο φινάλε της βραδιάς με το θρυλικό “Hard Times”, μέσα σε πανηγυρικό κλίμα, ήμασταν πλέον βέβαιοι πως η επιστροφή των Cro-Mags έπειτα από 24 χρόνια στην Αθήνα που τόσο αγαπούν σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, θα μείνει στη μνήμη μας για καιρό. Ένα μεγάλο συναυλιακό απωθημένο για την πλειοψηφία του εγχώριου κοινού σβήστηκε από τη λίστα αναμονής με ιδρώτα, πόγκο και headbanging. Από μια άποψη, το να σκεφτείς πως πριν το κέντρο της Αθήνας και το Arch Club, οι Cro-Mags άνοιγαν το, ιστορικό φετινό, φεστιβάλ No Values στην Καλιφόρνια, σου δίνει μια ενδιαφέρουσα προοπτική για τα πράγματα. Ο Flanagan, πριν αποχωρήσει φορώντας ξανά την τουριστική περικεφαλαία, μας ρώτησε αν έφερε εις πέρας στο έπακρο τη δουλειά του το βράδυ της Πέμπτης. Ο κόσμος φώναξε ναι, αναμενόμενα. Οι Cro-Mags πλέον υφίστανται για να τιμούν τους οπαδούς που τους κράτησαν ζωντανούς, και να τους επιβραβεύουν με νέα μουσική και τέτοιες εμφανίσεις. Ευτυχώς για εμάς, τους πετύχαμε σε εξαιρετική φάση, σε μια αξέχαστη βραδιά, κάνοντας μας να νιώσουμε ξανά έφηβοι. Όσο για τον κύριο Flanagan, έχει ήδη τη θέση του στην ιστορία της μουσικής. [Α.Ζ.]

Φωτογραφίες: Παντελής Κουρέλης