Universe217, Yellow Devil Sauce, SuperPuma @ AN Club, 15/03/13

Κάθε εμφάνιση των Universe217 επί αθηναϊκού εδάφους αποτελεί και χαρμόσυνο νέο για τον γράφοντα, αφού και κάθε τέτοιο live αποτελεί και μια ξεχωριστεί εμπειρία. Ειδικά όταν μιλάμε για το release party του νέου τους δίσκου, "Never" (ο οποίος έχει στοιχειώσει τα ηχεία μου εδώ και δυο μέρες και θα τα πούμε σύντομα και αναλυτικότερα στην παρουσίαση του δίσκου), τότε υπάρχει ένας παραπάνω λόγος να εκστασιαστώ, αφού πάει καιρός που έχω να τους δω σαν headliners.

Τη βραδιά άνοιξε το αθηναϊκό σχήμα των SuperPuma, με μια αυτοσχέδια μασκότ φτιαγμένη από το σώμα μιας κούκλας-mannequin, ένα λαμπατέρ και ένα καπέλο, να μας καλωσορίζει. Τα παιδιά δεν τα ήξερα αλλά η εμφάνισή τους έδωσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να γίνει αυτό. Το show τους το άνοιξαν με μερικά περίεργα noise synths από ένα μαλλιαρό παλικάρι (γεια σου ρε Ηρακλή, τετραπέρατε!) που έμεινε πάνω στη σκηνή μόνο για το intro και έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει ένα όμορφο πάρτι, αποτελούμενο από heavy rock groove, πειραματικής φύσεως blues και τρελαμένους rock 'n' roll ρυθμούς. Τίγκα ανεβαστική η μουσική τους, έπαιξαν και μια ωραία διασκευή του Leadbelly και αποχώρησαν εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων. Όποιος θέλει να τους ακούσει περισσότερο, μπορεί να κατεβάσει τον δίσκο τους, "Big Cats On The Prowl", πληρώνοντας όσο θέλει, από το bandcamp τους: Superpuma1.bandcamp.com.

Σειρά είχαν οι Yellow Devil Sauce, μπάντα για την οποία ακούω μόνο τα καλύτερα, εδώ και αρκετό καιρό, αλλά δεν είχα την τύχη να τους δω. Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή το φανταστικό Rickenbacker που είχε ο μπασίστας, αλλά δεν έμεινα και πολύ σε αυτό γιατί για το επόμενο σαραντόλεπτο κοπανιόμουν στο ανελέητο groove της μουσικής τους. Αυτό είναι το stoner που γουστάρω. Αιχμηρό, παθιασμένο και riff-άτο με μια thrash χροιά στην κιθάρα να σκίζει το σύμπαν και να αυξάνει την πώρωση κατακόρυφα. Τα φωνητικά κάπου ανάμεσα σε Homme και Maynard Keenan, θεωρώ ότι ήταν το μοναδικό μείον αφού μου φάνηκαν κάπως flat με ελάχιστο γρέζι, που προς το τέλος του set τους όμως βελτιώθηκαν αφού φάνηκε να πωρώνεται και ο ίδιος ο frontman. Η μουσική τους παρ' όλα αυτά σκοτώνει, οπότε και στην επόμενη ζωντανή τους εμφάνιση θα είμαι εκεί να χτυπιέμαι.

Έφτασε όμως η στιγμή να πάμε στο «ψητό» της βραδιάς. Το έχω ξαναπεί, οι Universe είναι μπάντα που το μέγεθος της ποιότητας της μπορεί να εκτιμηθεί μόνο live. Καλά τα studio άλμπουμ, αλλά δεν έχουν παρά ελάχιστη σχέση με αυτό που κάνουν και με τον τρόπο που αποδίδουν τα κομμάτια τους live. Τα αλλάζουν, προσθέτουν όγκο, περισσότερες γραμμές και θέματα, τα μεγαλώνουν σε διάρκεια και γενικότερα παρουσιάζουν κάτι αρκετά διαφορετικό από αυτό που παρουσιάζουν με τις studio δουλειές τους. Η αλήθεια είναι ότι στους δίσκους δεν τους απολαμβάνω ούτε καν στο ένα εκατοστό από όσο τους απολαμβάνω live. Και είναι αστείο αυτό γιατί και οι δίσκοι τους είναι φανταστικοί.



Η τετράδα, λοιπόν, των Universe μας γάμησαν την ψυχή για άλλη μια φορά, παίζοντας ένα χορταστικό set 80-90 λεπτών παίζοντας κομμάτια απ' όλη τους την καριέρα, μαζί και κάποια ακυκλοφόρητα, δίνοντας βάση, φυσικά, στο νέο τους εντυπωσιακό πόνημα, "Never". Αλάνθαστοι, εξαιρετικά προβαρισμένοι και με καταπληκτικό ήχο (κάτι που ίσχυε και για τις προηγούμενες μπάντες), μας ταξίδεψαν σε πρωτόγνωρα μέρη, απίστευτης ομορφιάς, συντριπτικών ήχων και αστείρευτης μελαγχολίας. Ξεκίνησαν παίζοντας κομμάτια από τον νέο δίσκο και συνέχισαν μέσα σε ένα shoegaze παραλήρημα, παρουσιάζοντας ακυκλοφόρητα κομμάτια από την πρόσφατη live ηχογράφηση στο Knot Gallery. Η μαγική φωνή της Τάνιας έπαιζε με τα συναισθήματα μας σαν μαριονέτες, προσθέτοντας ακόμα περισσότερες λυτρωτικές τσιρίδες που σήκωναν την τρίχα, ενώ ο Μάνος με την διπλή του κιθάρα, έχτιζε έξοχες ατμόσφαιρες, οι οποίες εναλλάσονταν με heavy riff που ξεχαρβάλωναν σβέρκους.



Τα καινούρια κομμάτια ακούγονται κάτι παραπάνω από εκπληκτικά live, ενώ προς το τέλος έκαναν μια στροφή σε παλιότερο υλικό τους, παίζοντας το "Nothing" σε μια αδιανόητη εκτέλεση, τα "Swallow" και το υπέροχο "66", με τα επιληπτικά "Rise And Shine" να με κομματιάζουν, όπως επίσης και το επί χρόνια αποκλειστικά live έπος, "Never" (το οποίο επιτέλους αποκτάει studio μορφή, αφού περιλαμβάνεται στον νέο δίσκο). Η εμφάνισή τους ήταν εξωπραγματική. Πραγματικά το βράδυ της Παρασκευής πίστευα ότι παρακολουθούσα την καλύτερα μπάντα του κόσμου, επί σκηνής.

Η μοναδική μου ένσταση για μια κατά τ' άλλα, εξαιρετική βραδιά, ήταν αυτό το πεντάευρω εισιτήριο. Σαφώς και ήταν ευτελές το ποσό, αλλά γιατί να υπάρχει κιόλας, στην τελική; Ο κόσμος ήταν λίγος (για τα δεδομένα της συναυλίας) και πιστεύω ότι αυτό το πεντάευρω έπαιξε το ρόλο του. Πέρα από αυτό, τα πράγματα κύλησαν τέλεια, εφοδιαστήκαμε και με το πανέμορφο λευκό βινύλιο των Universe και είμεθα ωραίοι. Μέχρι την επόμενη φορά, που θα δούμε την υπέρτατη αυτή μπαντάρα ζωντανά, θα αφήσουμε το "Never" να μας στοιχειώνει την ψυχή. Να 'στε καλά ρε παίδες.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com