Πέντε άνθρωποι της μουσικής μιλάνε για τον νέο δίσκο των Last Drive

Τώρα που πέρασε κάποιος καιρός από την κυκλοφορία του άλμπουμ και το έχουμε εμπεδώσει, ζητήσαμε από πέντε ανθρώπους που ασχολούνται με τη μουσική να μας πουν τη γνώμη τους για το έβδομο LP των Last Drive με τίτλο το όνομά τους - ο δίσκος θα παιχτεί ολόκληρος στο Gagarin, το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου. Μαζί με τους Last Drive οι Jack Heart & The Love Ghosts.

Άρης Κωνσταντέλλος (αρθρογράφος - Rocking.gr, ραδιοφωνικός παραγωγός Indieground)

Συνήθως μια μπάντα χρησιμοποιεί το όνομα για τίτλο δίσκου στο ντεμπούτο της. Λογικό μιας και είναι η μία και μοναδική στιγμή που συστήνεται στον κόσμο. Οι Last Drive μας έχουν συστηθεί και έχουν γίνει κομμάτι της ζωής μας τριάντα χρόνια τώρα. Στο δικό μου το μυαλό, η επιλογή τους για ομώνυμο δίσκο δείχνει την διάθεσή τους να επαναπροσδιορίσουν και να ξαναγνωριστούν με το κοινό τους. Να μας δώσουν να καταλάβουμε ότι είναι εδώ και πρόκειται να μείνουν. Όχι μένοντας στις δάφνες του παρελθόντος, αλλά με καινούρια πράγματα. Με φρέσκια προσέγγιση. Το "Always The Sun" βάζει υποψηφιότητα για κορωνίδα σε μελλοντικό best of και γίνεται κραυγή στις συναυλίες. Το "Yiagos" είναι το καλύτερο κομμάτι που δεν έγραψαν ποτέ οι Floyd της πρώτης εποχής. Το "Wave" σε προσκαλεί να καβαλήσεις surf και να κυνηγήσεις κύματα.Το "Snakecharmer" με το ρεφρέν να σου κολλάει στο μυαλό με το πρώτο άκουσμα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν όντως οι Drive ήθελαν να επανασυστηθούν μαζί μας, αλλά αν ναι, το έκαναν με τον καλύτερο τρόπο.

Τόλης Αποστολίδης (μουσικός, The Dark Rags)

Είχα την τύχη να γνωρίσω τους Last Drive σε αρκετά μικρή ηλικία και μπορώ να πω οτί είναι μια μπάντα που με έχει σημαδέψει (με πολλους τρόπους), αλλά μια από τις πιο δυνατές μου εμπειρίες στη διαδρομή μου μαζί τους ήταν, βραδιά σχολείου, να ακούω από τα ακουστικά στο ραδιόφωνο μια μεταμεσονύχτια συνέντευξη του Αλέξη και του Χρήστου στον Θανάση Μήνα, όπου έπαιζαν τα κομμάτια που τους καθόρισαν μουσικά. Η κασσέτα που ηχογράφησα έμεινε στο walkman για μήνες και η μουσική που έπαιξαν, στα αυτιά μου για πάντα.

Fast Forward στο 2018, οι Last Drive κυκλοφορούν τον ίσως πιο πολυαναμενόμενο δίσκο της καριέρας τους, που όμως είναι ο λιγότερο αναμενόμενος μουσικά! Σε μια περίοδο που δίκαια απολαμβάνουν την μεγαλύτερη αποδοχή που είχαν, ενώ θα μπορούσαν άνετα να γεμίσουν τα αυλάκια με ένα νέο "I Love Cindy", ένα νέο "Have Mercy" ή ένα νέο "Overloaded" (κομμάτια που είμαι σίγουρος πως έχουν στο τσεπάκι τους), μας έδωσαν έναν «δύσκολο» δίσκο με οκτώ δαιδαλώδεις συνθέσεις που όμως περιέχουν όλα αυτά που είχε και η πολυπαιγμένη μου κασσέτα. Το γκαράζ, το surf, το rock 'n' roll, οι Velvet, η ψυχεδέλεια, o Sly Stone και οι Funkadelic, το punk, η Αυστραλία και οι Suicide, οι Jane's Addiction, οι Sister Double Happiness και οι Dramarama όλα βρίσκονται κρυμμένα σε έναν δίσκο-επιστέγασμα των 30 και βάλε χρόνων της βόλτας των Drive. Ο καλύτερος τους δίσκος; Μάλλον οχι. Ο πιο προσωπικός; Σίγουρα!

Μάνος Καρακατσάνης (μουσικός, Mani Deum, The Man & His Failures)

Το φαινόμενο Last Drive είναι πιο σύνθετο απο τη μουσική αυτή καθεαυτή. Θεωρώ οτι έχει να κάνει πολύ και με τους ανθρώπους της μπάντας. Οι Last Drive ειναι τα ίδια άτομα που ειναι onstage και κάτω από τη σκηνή. Αληθινοί, αγνοί, θέλουν να φτιάχνουν μουσική και να μιλάνε γι' αυτά που τους προβληματίζουν. Και αν με ρωτάς, αυτό ειναι το rock 'n' roll. Αγνό και αληθινό.

Ο νέος ομότιτλος δίσκος ειναι ο δίσκος που έπρεπε να βγεί σε μια στιγμή πολύ ιδανική.

"Το Always The Sun" ειναι σίγουρα ένα απο τα καλύτερα κομμάτια της πορείας τους και ενας -χωρίς υπερβολή- ύμνος για τα live τους. Το "Snakecharmer" είναι εκεί για να μη σου ξεκολλήσει ποτέ από το κεφάλι. Το "Angel" είναι εκεί για να σε κάνει να θες άλλο ενα ποτήρι από το ποτό σου και το κλείσιμο με το "Yiagos" σε αφήνει με κόκκους ερήμου στο στόμα. Το "The Last Drive", είναι απο τα καλύτερα άλμπουμ των Last Drive; Να είσαι σίγουρος πως ναι...

Νικόλας Κοκολάκης (μουσικός, Jack Heart & The Love Ghosts)

Ωμό, πηγαίο, αγνό rock 'n' roll όπως πρέπει να είναι χωρίς φιοριτούρες. Ένας δίσκος που μυρίζει Αθήνα. Ένας δίσκος που βγάζει αλήθεια και οι The Last Drive ξέρουν πολύ καλά πώς να το κάνουν αυτό.

Ακούγοντας τα κομμάτια του άλμπουμ μεταφέρεσαι απο το σαλόνι σου κατευθείαν στο Gagarin κάθιδρος μύστης της ροκ τελετουργίας, όπως την πρώτη φορά που τους είδες ζωντανά. Ο ομώνυμος δίσκος τους απόλυτα ταιριαστός με το όνομά τους. Κάθε φορά ξεκινάμε για το τελευταίο ταξίδι. Κάθε φορά, μέχρι την επόμενη.

Κώστας Καραβοκύρης (Dj / υπεύθυνος παραγωγής)

Να πω για τον «κόκκινο δίσκο» των Last Drive; Θα πω. Ο τελευταίος τους δίσκος, λοιπόν, είναι σίγουρα μέσα στους πέντε καλύτερους δίσκους του 2018.

Ήταν κάτι που περίμενα με ανυπομονησία ήδη από το promo single - ήξερα πως θα ήταν κάτι μεγάλο. Με το που ήρθε επιτελους στα χέρια μου και τον άκουσα, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν «αυτόματα κλασικός».

Οι Last Drive επανήλθαν με ήχο σκληρότερο, με τη '90s εκδοχή τους εξελιγμένη και μας πόρωσαν.

Αν μετά από τόσα χρόνια μπορείς και προσθέτεις και άλλα κλασσικά κομμάτια στο ρεπερτόριό σου ε, είσαι μεγάλη μπάντα: οι Last Drive είναι τόσο νέοι που εξελίσσουν και εξελίσσονται. Και αυτό είναι σπουδαίο.