Harley Flanagan: «Slayer και Metallica δε θα είχαν ίδιο ήχο χωρίς το hardcore»

O θρύλος της hardcore μουσικής σε μια συνέντευξη για το hardcore, τη Νέα Υόρκη, το βιβλίο του, τους Cro-Mags και να μην τα παρατάς

Από τον Ιάσονα Ρεπαντή, 20/08/2020 @ 11:31

Ο Harley Flanagan ζει, αναπνέει και είναι το NYHC. Για όσους ασχολούνται με το είδος, η ακρόαση των δίσκων τους δεν είναι προαιρετική αλλά προαπαιτούμενη. Παρακάτω ο Harley μιλάει χωρίς ενδοιασμούς για τη ζωή και την οικογένειά του, τη Νέα Υόρκη, για τις χρόνιες διαμάχες με τα άλλα μέλη, την αυτοβιογραφία του (Hard-Core: Life Οf Μy Οwn) και το νέο υλικό που έγραψε και κυκλοφόρησε δικαιωματικά επιτέλους υπό το όνομα Cro-Mags.

Harley Flanagan - Cro-Mags

Πριν ξεκινήσεις τις ερωτήσεις, μήπως μας είχες δει τότε που παίξαμε Ελλάδα;

Όχι δυστυχώς, σε έχω δει δύο φορές Λονδίνο. Πότε ήταν αυτό;

Το 2000. Το λάτρεψα το μέρος, θέλω πολύ να ξαναπαίξουμε.

Τώρα με τον νέο δίσκο και την περιοδεία το 2021 ελπίζω κάποιος promoter να σας φέρει. Την προηγούμενη φορά που ήρθατε δηλαδή ήταν μετά την κυκλοφορία του "Revenge";

Harley Flanagan: Ναι και η Ελλάδα είναι μια από τις αγαπημένες μου εμπειρίες από περιοδείες.

Αν ακούσεις αρκετή jazz θα καταλάβεις ότι αρκετές φορές οι καλύτερες στιγμές απλώς συνέβησαν και όσο και αν προβαριστεί ένα κομμάτι δεν θα γίνει τόσο καλό όσο εκείνη η στιγμή της ανακάλυψης του riff

Κατάλαβα, μακάρι να ξαναπαίξετε. Ήθελα να σε ρωτήσω για τα δύο εξαιρετικά EP/singles που κυκλοφόρησαν πέρυσι "Don’t Give In" και "From The Grave". Πότε έγραψες το υλικό;

Όταν μπήκαμε στο στούντιο πέρυσι για να γράψουμε το δίσκο (σ.σ.: "In The Beginning", 2020) είχα περίπου 25 κομμάτια τα οποία δεν ήταν όλα 100% τελειωμένα. Τα 6 από αυτά που ήταν έτοιμα μπήκαν στα δύο singles που ανέφερες. Στη συνέχεια ηχογραφήσαμε και τα υπόλοιπα και αποφάσισα ποιά κομμάτια θα μπουν στο δίσκο. Μου αρέσει ο συνδυασμός του καλο-προβαρισμένου τραγουδιού, αλλα με ένα περιθώριο για αυθορμητισμό στην ηχογράφηση στο studio. Δηλαδή να μπορείς να δοκιμάσεις μια ιδέα που σου ήρθε στη στιγμή γιατί έχω ανακαλύψει ότι πολλές φορές αυτό έχει όλη τη μαγεία και τη φωτιά της δημιουργίας. Αν ακούσεις αρκετή jazz θα καταλάβεις τι εννοώ, αρκετές φορές οι καλύτερες στιγμές απλώς συνέβησαν και όσο και αν προβαριστεί ένα κομμάτι δεν θα γίνει τόσο καλό όσο εκείνη η στιγμή της ανακάλυψης του riff. To "In The Beginning" έχει αρκετές από αυτές τις στιγμές μέσα. Όλα αυτά τα χρόνια που γράφω μουσική έχω το τρόπο μου να δουλεύω, ξέρω τι ψάχνω και τι θέλω να δημιουργήσω και μετά αφήνω χώρο για αυθορμητισμό και δημιουργικότητα.

Μια περίπτωση αυτού που μόλις περιέγραψες θα έλεγες ότι είναι το τραγούδι "The Final Test" όπου αποφάσισες να τραγουδήσεις με έναν διαφορετικό τρόπο;

Ένιωσα ότι η μουσική με οδηγούσε σε ένα διαφορετικό τύπου φωνητικών απ’ότι στα υπόλοιπα κομμάτια. Δηλαδή το barking style όπως στο "Don’t Give In" πιστεύω δεν θα ταίριαζε. Παρ’όλο που το συγκεκριμένο είναι ένα γρήγορο hardcore τραγούδι έχει πολλές μελωδίες οπότε τα φωνητικά έπρεπε να το συνοδεύουν μελωδικά αντί να το τονίζουν με έντονο τρόπο.

Το σημαντικό είναι να παίρνεις έμπνευση από πολλές πηγές αλλά να τη διοχετεύεις στο δικό σου όραμα γιατί αλλιώς χάνεις την ταυτότητά σου

Γι' αυτό ακούγεται σε σημεία σχεδόν σαν να μουρμουρίζεις τραγουδιστά τους στίχους...

Ακριβώς, ενδιαφέρον που το πρόσεξες, γιατί στο background του τραγουδιού έχει πολλές κιθαριστικές μελωδίες τις οποίες αρχικά τις μουρμούρισα τραγουδιστά στο κιθαρίστα για να τις εξηγήσω και μετά να τις επεκτείνει. Επιπλέον έκανα κάτι σε αυτό το κομμάτι που δεν το έχω ξανακάνει. Ηχογράφησα δύο lead vocals και το ένα έχει μια ελάχιστη καθυστέρηση από το άλλο. Δεν μπορούσα να εξηγήσω πώς μου ήρθε η ιδέα αλλά εκείνη την περίοδο έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για τον Marvin Gaye και αυτό ήταν κάτι που έκανε στα φωνητικά του "What’s Going On". Το σημαντικό είναι να παίρνεις έμπνευση από πολλές πηγές αλλά να τη διοχετεύεις στο δικό σου όραμα γιατί αλλιώς χάνεις την ταυτότητά σου. Σε αυτό το δίσκο προσπάθησα να αποτυπώσω τα καλύτερα στοιχεία απ’ ό,τι έχω κυκλοφορήσει στο παρελθόν.

Πώς είναι η συνεργασία με τους κιθαρίστες στην μπάντα σου, Rocky George (ex-Suicidal Tendencies), Gabby Abularach (ex-Voodoocult);

Η διαδικασία είναι λίγο πολύ ίδια και με τους δύο: γράφω τα riff, τα τμήματα και τα arrangements αλλά δεν τους λέω τι ακριβώς να παίξουν. Τους δίνω μια ιδέα για το τι θα ήθελα να ακούσω αλλά δεν τους βάζω περιορισμούς γιατί έχουν και οι δύο εξαιρετικές δυνατότητες και συνεισφέρουν καταπληκτικές ιδέες όπως το μικρό arpeggio riff στο "No Turning Back" που πρόσθεσε ο Rocky.

Πες στον Θεό τα σχέδιά σου ώστε να μπορεί να γελάσει

Κοιτώντας κάποιος την πορεία σου την τελευταία δεκαετία είναι προφανές ότι ξεπέρασες μεγάλες δυσκολίες. Πήγες από τραυματίας και φυλακισμένος (σ.σ. το περιστατικά στο Webster Hall για το οποίο ο Harley κατηγορήθηκε και αθωώθηκε), στην κυκλοφορία ενός βιβλίου ορόσημο για το NYHC, στο να πάρεις πίσω το όνομα της μπάντας σου και τώρα στην ηχογράφηση/κυκλοφορία του νέου δίσκου. Είναι απίστευτη ιστορία, είχες σχεδιάσει κάτι απ’όλα αυτά;

Μακάρι να μπορούσα να σου πω ότι τα είχα σχεδιάσει λες και είμαι καμία ιδιοφυΐα, αλλά στην πραγματικότητα απλά πολεμούσα την κάθε μια μάχη ξεχωριστά. Ναι, έχω και είχα και τότε κάποιους μακροπρόθεσμους στόχους αλλά πες στο Θεό τα σχέδιά σου ώστε να μπορεί να γελάσει. Πιστεύω το προτέρημά μου είναι η προσαρμοστικότητα στις δυσκολίες που ξεπηδούν και έχει να κάνει με τα όσα έχω μάθει από το να είμαι μαχητής (σ.σ. Brazilian jiu-jitsu). Μιας και ανέφερες το βιβλίο, αυτό άρχισα να το γράφω από τα '90s αλλά πήρε χρόνια μέχρι να βρω τη φωνή μου. Βοήθησε ότι βρήκα συντάκτη πριν δέκα και χρόνια η οποία τελικά έγινε γυναίκα μου. Ήδη είναι 400 σελίδες, αν δεν με είχε βοηθήσει θα ήταν 1000 χωρίς κόμματα και τελείες (γέλια). Μετά προσπαθούσα για χρόνια να ταχτοποιήσω το θέμα με το όνομα της μπάντας και εντωμεταξύ πήγα κάποιες περιοδείες, έκανα κάποιες ηχογραφήσεις πληρώνοντας από την τσέπη μου, είχα μια συνηθισμένη δουλειά και προσπαθούσα να φροντίζω τα δύο μου παιδιά. Όποιος παίζει σε μπάντες ξέρει πόσο δύσκολο είναι να κάνεις το οτιδήποτε από άποψη χρόνου και χρημάτων. Όλα συμβαίνουν στο καιρό τους και θέλουν το χρόνο τους. Δεν ήμουν καλά ψυχολογικά μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, μου πήρε χρόνο μέχρι να βρω πάλι τα πατήματά μου.

Ακόμα και όταν δεν έχω λύσεις στα προβλήματά μου, δεν τα παρατάω, η επιμονή σε πάει μπροστά και κάποια στιγμή θα φτάσεις

Πάντως μετά το 2015 σταδιακά καταφέρνεις έναν-έναν μακροπρόθεσμους στόχους, όπως το να πάρεις το όνομα της μπάντας πίσω, να βρεις μουσικούς, να γράψεις τραγούδια και μετά να καταφέρεις να κυκλοφορήσεις νέο δίσκο Cro Mags, 20 χρόνια μετά...

Ναι αλλά πρέπει να ξέρεις ότι ακόμα και αν φαίνεται ότι κάποιος τα πάει καλά, πάντα υπάρχουν αγώνες και θέματα στο παρασκήνιο (παύση). Ο Anthony Bourdain (σ.σ.: ο οποίος έχει γράψει τον πρόλογο στο βιβλίο του Harley) ήταν στην κορυφή του κόσμου (παύση). Έχω αρκετούς αγώνες στη ζωή μου, έχω δύο έφηβα αγόρια, όποιος έχει παιδιά καταλαβαίνει τι εννοώ. Ακόμα και όταν δεν έχω λύσεις στα προβλήματά μου, δεν τα παρατάω, η επιμονή σε πάει μπροστά και κάποια στιγμή θα φτάσεις.

Θυμάμαι πλακωνόμουν 20 φορές με το ίδιο άτομο στη γειτονιά μου ώσπου στο τέλος γινόμασταν φίλοι, αυτά δεν γίνονται πια

Ας ανοίξουμε μια παρένθεση επειδή πρόσφατα αναφέρθηκες στις συμμορίες και στην παραβατικότητα με ένα μακρύ κείμενο στο Instagram. Αφορμή ήταν η δολοφονία του φίλου του γιου σου λίγο μετά αφότου είχαν αποχαιρετιστεί.

Ναι δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο δοξασμένο το να πεθαίνεις νέος για ασήμαντα πράγματα. Μου πήρε όλη μου τη ζωή να ξεστραβωθώ αλλά κατάλαβα εδώ και πολλά χρόνια ότι όλες αυτές οι βλακείες που συμβαίνουν στους δρόμους είναι ακριβώς αυτό: βλακείες. Όμως, τώρα τα ξαναζώ λόγω των γιων μου και είναι πιο τρομακτικό γιατί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ο κόσμος βλέπει με ρομαντισμό την παλιότερη εποχή, ότι τα πράγματα ήταν πιο επικίνδυνα κτλ. και ναι όντως κάποια πράγματα ήταν στη Νέα Υόρκη. Τώρα πια, όμως, η Νέα Υόρκη δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο ήταν παλιά. Καταρχάς πρέπει να έχεις ένα καλό εισόδημα για να μπορείς να μείνεις εκεί οπότε από αυτό και μόνο η κουλτούρα της πόλης έχει αλλάξει. Όταν ήμουν παιδί υπήρχε βία, εγκληματικότητα και ρατσισμός στο κέντρο, αλλά τώρα σε κάποιο βαθμό αυτά έχουν μεταφερθεί στις φτωχές πόλεις και προάστια. Όμως ο φίλος του γιού μου πυροβολήθηκε στο Brooklyn που είναι κέντρο ενώ γίνονται φόνοι και στο Manhattan που μένω εγώ. Η διαφορά είναι ότι όταν ήμουν παιδί οι πιθανότητες να σε πυροβολήσουν σε drive-by ήταν λιγότερες. Δεν παίζανε τόσο πολύ τα όπλα όπως σήμερα. Παλιά μια ολόκληρη συμμορία της γειτονιάς θα είχε από ένα όπλο και ίσως μια κοντόκανη καραμπίνα. Τώρα παίζουν παντού ούζις και γκλόκ. Παλιά έμπλεκες σε ένα καυγά και με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα έβγαινες ζωντανός. Τώρα σε πυροβολάνε. Θυμάμαι πλακωνόμουν 20 φορές με το ίδιο άτομο στη γειτονιά μου ώσπου στο τέλος γινόμασταν φίλοι, αυτά δεν γίνονται πια.

Ας πάμε λίγο στο βιβλίο σου (Hard-Core: Life Of My Own, Feral House, 2016) το οποίο καθώς το διαβάζω νιώθω ότι η Νέα Υόρκη είναι ο αόρατος συμπρωταγωνιστής επειδή περιγράφεις αναλυτικά το πως βίωσες την πόλη σε κάθε μια περίοδο.

Χαίρομαι που το ένιωσες αυτό γιατί καθώς το έγραφα ήθελα τη Νέα Υόρκη να είναι ένας από τους χαρακτήρες. Το περιβάλλον που διαδραματίζονται όλα είναι σαν κάτι το ζωντανό.

Πώς είναι τώρα που έχει ακριβύνει τόσο πολύ;

Δεν ήταν πάντα τόσο ακριβή. Θυμάμαι εποχές που πλήρωνες μερικά κατοστάρικα το μήνα για ενοίκιο σε διαμέρισμα και τώρα πληρώνεις δύο-τρία χιλιάρικα. Όμως, εδώ έχω μεγαλώσει, εδώ έχω τις ρίζες μου. Ζούσα στο διαμέρισμα των παπούδων μου αφότου πέθαναν και αυτό είχε ελεγχόμενο ενοίκιο. Είναι δύσκολο να με πάρεις από αυτήν την πόλη καθώς έχω ζήσει εδώ όλη μου τη ζωή. Δημογραφικά ο τόπος έχει αλλάξει τελείως καθώς τώρα είναι κυρίως πλούσιοι λευκοί από διάφορα μέρη των ΗΠΑ και του κόσμου αλλά ακόμα έχεις περιοχές με ντόπιους που βρίσκονται εκεί εδώ και πολλές γενιές.

Harley Flanagan - Cro-Mags

Δούλεψες με κάποιον παραγωγό στο "In The Beginning";

Δούλεψα με τον Arthur Rizk ο οποίος κατά κάποιο τρόπο το έκανε co-produce. Βοήθησε πολύ με το μιξάρισμα ενώ εγώ ασχολήθηκα με όλα τα υπόλοιπα. Το καλύτερο μέρος της συνεργασίας μας ήταν ότι είχα κάποιον με τον οποίον μπορούσα να μοιραστώ τις ιδέες μου. Καμιά φορά όταν δουλεύεις πολλά πράγματα μαζί και ειδικά με πολλά τραγούδια αρχίζεις να αμφισβητείς τον εαυτό σου. Βοηθούσε που είχα κάποιον να μου πει «ναι, αυτό ακούγεται καλά» ή «αυτό δεν ταιριάζει» οπότε και ξεδιάλυνε το τοπίο.

Πώς απέκτησες εμπιστοσύνη για αυτόν; Είναι δύσκολο να βρεις κάποιον για αυτήν τη θέση που να καταλάβει την όλη «εικόνα» τραγούδια, δίσκος, ιστορία κτλ.

Είναι κάτι που χτίζεται σιγά σιγά. Βοήθησε ότι μου άρεσε σαν τύπος από τη στιγμή που τον γνώρισα, καθώς τα πηγαίναμε καλά. Περάσαμε πολύ χρόνο μαζί αράζοντας και μιλώντας, ακούγοντας μουσική. Όχι metal και hardcore, αλλά γενικά περίεργα πράγματα και έβαζε κάτι κομμάτια που με ξάφνιαζαν π.χ. του άρεσαν περίεργα κομμάτια που μου άρεσαν εμένα όταν ήμουν παιδί και καθώς είναι νεώτερος απορούσα πώς τα ήξερε. Ανυπομονώ να ξαναδουλέψω μαζί του στο μέλλον.

Έκανε και τη μίξη ή την κάνατε μαζί;

Έκανε μόνος του ένα μεγάλο κομμάτι, αλλά κάθε τόσο μου έστελνε δείγματα και του έστελνα σημειώσεις. Σε αυτό ήταν πάρα πολύ καλός, καταλάβαινε τι του έλεγα. Τον ξάφνιασε πόσο καλό αυτί έχω και έπιανα λεπτομέρειες π.χ. σε σημεία όπου δεν μου άρεσε η μίξη μεταξύ δύο οργάνων. Όλη αυτή η διαδικασία έχτισε μια καλή σχέση μεταξύ μας και επικοινωνούσαμε καλά.

Μου λείπει η «ζεστασιά» του ήχου της αναλογικής ηχογράφησης, αλλά τώρα τα πράγματα είναι πιο εύκολα και μπορείς να αφιερώσεις περισσότερο χρόνο στο γράψιμο

Έκανε και το mastering απ’όσο διάβασα και φαντάζομαι ηχογραφήσατε ψηφιακά;

Ναι, είναι δύσκολο να βρεις στούντιο για να ηχογραφήσεις αναλογικά σε ταινία. Θυμάμαι τις παλιές εποχές που κόβαμε την ταινία με ξυράφι για να κάνουμε ένα edit. Τώρα έχουν αλλάξει όλα αλλά δεν με πειράζει. Μου λείπει η «ζεστασιά» του ήχου της αναλογικής ηχογράφησης, αλλά τώρα τα πράγματα είναι πιο εύκολα και μπορείς να αφιερώσεις περισσότερο χρόνο στο γράψιμο. Επίσης τώρα πια ότι ηχογραφείς αποθηκεύεται στους σκληρούς δίσκους, ενώ θυμάμαι παλιότερα γέμιζες το δωμάτιο με μπομπίνες ταινίας, μετά τελείωνε και έπρεπε να αγοράσεις και άλλη και κόστιζε χρήματα... τουλάχιστον κάποια πράγματα έγιναν πιο εύκολα στη ζωή των μουσικών.

Μετά από τόσα χρόνια αναγνωρίζω ότι ίσως δεν είναι ότι καλύτερο να τους κλειδώνεις όλους στο ίδιο μέρος για την ηχογράφηση

Αυτός πρέπει να είναι ο πρώτος σου δίσκος που ηχογράφησες ψηφιακά.

Ναι το προηγούμενο (σ.σ.: "Revenge", 2000) είχε ηχογραφηθεί αναλογικά στα Normandy Sound studios. Όταν ηχογραφήσαμε το "Best Wishes" (1989) εκεί είχε πρωτοποριακό για την εποχή εξοπλισμό αλλά δεν έκαναν αναβάθμιση με την πάροδο των χρόνων. Πάντως μου άρεσε τότε εκεί γιατί ήταν απομονωμένα και αισθανόμασταν άνετα. Ήταν μακριά από τη Νέα Υόρκη και δίπλα του είχε ένα μικρό σπίτι ώστε να μπορεί η μπάντα να μείνει εκεί και να αφοσιωθεί στη μουσική χωρίς αποσπάσεις. Τώρα που το ξανασκέφτομαι μετά από τόσα χρόνια αναγνωρίζω ότι ίσως δεν είναι ότι καλύτερο να τους κλειδώνεις όλους στο ίδιο μέρος για την ηχογράφηση (γελια).

Το "Best Wishes" ήταν η αρχή για το cross over. Ήταν η πρώτη φορά που μια hardcore μπάντα πέρασε στο metal

Πάντως και είκοσι χρόνια αργότερα το "Revenge" έχει πολύ καλό ήχο για το είδος...

Κατά τη γνώμη μου το "Revenge" και ο νέος δίσκος "In The Beginning" είναι τα αγαπημένα μου. Φυσικά το Age Of Quarrel έθεσε ψηλά τον πήχη και έκανε τη διαφορά σε σχέση με ότι άλλο κυκλοφορούσε, ειδικά στη Νέα Υόρκη. Μετά με το "Best Wishes" ήταν η αρχή για το cross over. Ήταν η πρώτη φορά που μια hardcore μπάντα πέρασε στο metal. Ενώ το αντίθετο είχε συμβεί..

Harley Flanagan - Cro-Mags

Για πες κανα παράδειγμα;

Οι Slayer δεν θα είχαν τον ήχο που έχουν αν δεν ήταν το hardcore. Το ίδιο και οι Metallica, Pantera και άλλοι.

Πάμε σε κάτι άλλο τώρα, πώς βρίσκεις συμβόλαιο με δισκογραφική για τους Cro-Mags το 2020; Το όνομα το είχες πάρει καταρχάς;

Για την ακρίβεια δεν είχαμε τελειώσει με την ηχογράφηση όταν έκανα τη συμφωνία με τη δισκογραφική. Να ξεκαθαρίσω κάτι που πολύς κόσμος δεν γνωρίζει: πάντα είχα το όνομα Cro-Mags. Απλώς, έπρεπε να πάω στο δικαστήριο για να σταματήσω τους άλλους από το να το χρησιμοποιούν παράνομα και το συμβόλαιο ήρθε εν μέσω της διαδικασίας. Δεν χρειαζόταν να αποδείξω κάτι αλλά ο άλλος τύπος (σ.σ.: εννοώντας τον πρώην τραγουδιστή των Cro-Mags) είχε ένα δικηγόρο γκρούπι ο οποίος του έκανε όλες τις δουλειές τζάμπα. Έπρεπε να πληρώσω κάπου διακόσιες χιλιάδες δολλάρια για να πάρω πίσω το όνομα. Δεν μπορείς να πας μπροστά αν κάποιος πουλάει αυτό που είναι δικό σου. Αυτοί οι τύποι είναι τυχεροί που περιόδευαν χρόνια με το όνομα της μπάντας μου. Τέλος πάντων, κοιτάζω μπροστά όχι πίσω. Έκανα διάφορες προσπάθειες να φέρω όλα τα παλιά μέλη μαζί και από διάφορες περιόδους. Ρώταγα τι θα πρέπει να γίνει επιτέλους για να σταματήσει η έχθρα; Αλλά είμαι ο μόνος απ΄όλους που έχει οικογένεια και παιδιά ενώ αυτοί μάλλον είναι ακόμα στο παρελθόν και ζούνε μέσα στον εγωϊσμό τους.

Ένα βράδυ δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από το αφεντικό της Victory Records και στην αρχή νόμιζα ότι ήταν φάρσα

Οπότε πώς έγινε το συμβόλαιο με τη δισκογραφική τελικά;

Να σου πω την αλήθεια δεν έχω ιδέα. Ένα βράδυ δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από το αφεντικό της Victory Records και στην αρχή νόμιζα ότι ήταν φάρσα. Τα υπόλοιπα κύλησαν εύκολα και τώρα είμαι και με την Arising Empire στην Ευρώπη. Πρόσφατα η Victory Records πουλήθηκε στην Concord οπότε τώρα έγινε Mission Two Entertainment και ο νέος δίσκος Cro Mags θα είναι η πρώτη τους κυκλοφορία.

Τα "Age Of Quarrel" και "Best Wishes" στοιχίζουν πολύ ακριβά, τώρα με το νέο συμβόλαιο θα επανακυκλοφορήσουν ώστε να μπορούμε να τα αγοράσουμε σε φυσιολογικές τιμές;

Προσπαθούμε. Πιστεύω ότι θα το καταφέρουμε. Η μπάντα έχει τόσο θυελλώδες παρελθόν που είναι πολύ δύσκολο να βγάλουμε άκρη. Του χρόνου θα είναι 35 χρόνια από την κυκλοφορία του "Age Of Quarrel" οπότε ελπίζω να επανακυκλοφορήσει. Θα γίνει αλλά δεν μπορώ να εγγυηθώ πότε.

Καλά κάνουν και βγάζουν ό,τι λεφτά βγάζουν οι Misfits. Γιατί πρέπει να τα βγάζουν μόνο οι ποπ μπάντες ή ράπερς;

Για πες μου για τα show που έκανες με τους Misfits στις αρένες και πώς ένιωσες συγκρινοντάς τα με τις αναμνήσεις από τα μικρά clubs της Νέας Υόρκης αρχές δεκαετίας '80;

Τους είδα πάρα πολλές φορές τότε, δεν θυμάμαι πόσες και που. Max’s Kansas City, Irving Plaza… Είμαστε φίλοι από παλιά και μου αρέσουν πολύ. Η φάση με τα κομμάτια και τους στίχους και τα devilocks (γελια). Δεν μου άρεσαν ποτέ οι KISS αλλά οι Misfits ήταν το πιο κοντινό σε αυτό το show που μου αρέσουν. Άπειροι ενισχυτές και τεράστια κρανία στη σκηνή. Ήταν τέλειοι. Ο Glenn μου έστειλε μειλ απ΄το πουθενά και με ρώτησε αν θέλω να παίξω πρώτος στη συναυλία τους στο New Jersey πριν ακόμα πάρω το όνομα πίσω. Κάναμε 5 συναυλίες μαζί τους. Όλες οι μπάντες έπαιξαν και γαμώ και όσοι ήταν εκεί ξέρουν γιατί πέρασαν τέλεια. Και καλά κάνουν και βγάζουν ό,τι λεφτά βγάζουν, γιατί πρέπει να τα βγάζουν μόνο οι ποπ μπάντες ή ράπερς; Χαίρομαι για αυτούς.

Κάτι άλλο τώρα, είσασταν από τους πρώτους που κάνατε quarantine show έστω και αν δεν ήταν προγραμματισμένο γιατί ακυρώθηκε η συναυλία τελευταία στιγμή όταν ακόμα ξεκινούσε η πανδημία. (σ.σ.: δείτε το, είναι δωρεάν στο YouTube). Πιστεύεις ότι αυτού του είδους shows ήρθαν για να μείνουν;

Ναι, είναι κάτι δημοφιλές τώρα και δεν θα εξαφανιστεί. Θα είναι μέρος του μέλλοντος αλλά δεν θα αντικαταστήσει τα κανονικά shows. Κάποια στιγμή θα έρθει η ανοσία και το εμβόλιο. Και δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί θα μπορεί ο κόσμος να παρακολουθήσει ενα show σε άλλη χώρα που δεν θα μπορούσε να πάει λόγω χρημάτων. Φυσικά δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον ενθουσιασμό του να είσαι εκεί αλλά αυτό έλεγα και πριν, πρέπει να προσαρμοστούμε και να βρούμε νέες λύσεις.

Harley Flanagan - Cro-Mags

Φαντάζομαι έχετε πολλά show κλεισμένα για το 2021;

Θα έχει πολύ τρέξιμο γιατί έχουμε όλα τα φεστιβάλ που ακυρώθηκαν φέτος και επιπλέον δικό μας τουρ. Τώρα μας έρχονται και πολλές προτάσεις λόγω του νέου δίσκου και ονόματος. Επίσης, όλο αυτό το καιρό γράφω κομμάτια τα οποία θα αρχίσουμε να τα ηχογραφούμε. Ελπίζω να έχουμε νέο δίσκο έτοιμο φέτος ώστε να μην χρειάζεται να σταματήσουμε τις συναυλίες του χρόνου και να πάμε κατευθείαν σε κυκλοφορία. Προσπαθώ να είμαι όσο παραγωγικός γίνεται και όχι να κάθομαι να παραπονιέμαι για την πανδημία.

Τέλος, μια άλλη σου αγάπη είναι το Brazilian Jiu Jitsu και περιγράφεις αναλυτικά τη σχέση σου με το άθλημα στο βιβλίο σου. Ήσουν από τους πρώτους μαθητές του Renzo Gracie όταν πρωτοήρθε στις ΗΠΑ στη Νέα Υόρκη...

Ναι, ακούγοντάς το τώρα από κάποιον είναι λίγο περίεργο καθώς το BJJ και οι Gracies είναι τώρα πια ονόματα αλλά ήμουν από τους πρώτους μαθητές του όταν είχε λιγότερους από ντουζίνα. Είμαι πολύ περήφανος που είμαι ένας από αυτούς.

Βλέπω άτομα στην ηλικία μου και άτομα που παίζαμε μουσική μαζί και έχουν γεράσει πολύ άσχημα. Το γεγονός ότι για μια δεκαετία ήμουν εκτός μουσικής ίσως μου έκανε καλό, γιατί διατηρήθηκα σε καλή φυσική κατάσταση

Σκέφτηκες ποτέ να παρατήσεις τελείως τη μουσική και να ασχοληθείς αποκλειστικά με τη διδαχή BJJ;

Δεν το είπα ποτέ, ούτε το αποφάσισα συνειδητά, αλλά αυτό έγινε για περίπου μια δεκαετία. Μεγάλωνα τα παιδιά μου και παράλληλα παρέδιδα μαθήματα και συμμετείχα σε διαγωνισμούς. Βλέπω άτομα στην ηλικία μου και άτομα που παίζαμε μουσική μαζί και έχουν γεράσει πολύ άσχημα. Δεν φαίνονται καλά. Το γεγονός ότι για μια δεκαετία ήμουν εκτός μουσικής ίσως μου έκανε καλό γιατί διατηρήθηκα σε καλή φυσική κατάσταση. Ζούσα σαν αθλητής ενώ οι φίλοι μου δεν πρόσεχαν τους εαυτούς τους. Είμαι 53 και νιώθω 33 οπότε τα χρόνια που ήμουν εκτός μου έκαναν καλό.

Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, ελπίζω να τα πούμε σε συναυλία του χρόνου.

Και εγώ το εύχομαι και θα παίξουμε κομμάτια από το "In The Beginning" και τα καλύτερα κομμάτια από τη δισκογραφία μας…

  • SHARE
  • TWEET