Cro-Mags

Δεν είναι εύκολος τύπος ο Flanagan. Για την ακρίβεια οι ιστορίες του, από τα νεανικά του χρόνια μέχρι και τα τελευταία περιστατικά με πρώην μέλη της μπάντας, φανερώνουν μια, το λιγότερο περιπετειώδη και ταλαιπωρημένη, ζωή. Μουσικά, οι διαμάχες για την κηδεμονία του ονόματος των Cro-Mags έληξαν πριν ένα χρόνο και ο θρύλος του New York Hardcore κινήθηκε αστραπιαία. Μαζί με τα μέλη του προσωπικού του σχήματος επανέφερε στο studio τη νέα έκδοση των Cro-Mags και ένας νέος δίσκος έπειτα από 20 χρόνια, άρχισε να διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Η αρχή έγινε πέρυσι, με την κυκλοφορία του "Don’t Give In" EP. Με τη γενικότερη αίσθηση να αποτυπώνει μια ανανεωτική κατεύθυνση, ο επερχόμενος νέος δίσκος δεν θα μπορούσε να αποτελεί κάποιο ξεγραμμένο στοίχημα. Και τα τρία τραγούδια του EP, όπως και αυτά ενός δεύτερου, του "From The Grave" του περασμένου Δεκεμβρίου, περιέχονται στο πρώτο δισκογραφικό πόνημα της μπάντας εδώ και είκοσι χρόνια, ονόματι "In The Beginning". Ο Flanagan ήθελε διακαώς να κυκλοφορήσει νέο υλικό, τώρα που φάνηκε να σταθεροποιεί τη ζωή του, ήθελε να βρει την ψυχική του ηρεμία.

Είναι ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο να διατυπωθεί μια αφοριστική απάντηση στο αν μπορεί ένας νέος δίσκος των Cro-Mags να είναι επίκαιρος. Ειδικά μετά από όσα έχουν μεσολαβήσει, η νοσταλγία φαντάζει ως καθοριστικός παράγοντας για την ενασχόληση των ακροατών με το "In The Beginning". Κατά τη γνώμη μου, έτσι, αδικείται η ποιότητα του άλμπουμ. Ο δίσκος, αφορά κάθε οπαδό του hardcore, παλιό ή νέο. Σίγουρα, το ιδίωμα, από τις πρώτες δισκάρες των Cro-Mags και ολόκληρης εκείνης της σκηνής, έχει διανύσει έτη φωτός. Αν όμως υπάρχουν ακόμη σκηνές που κινούνται στο παραδοσιακό στυλ και ξεπετάγονται διαρκώς, αυτό συμβαίνει γιατί ο ήχος και ο αέρας των δίσκων αυτών, δεν έχει ξεπεραστεί.

Το "In The Beginning", επαναφέρει αυτή την ουσία. Ηχητικά, είναι ένα αμάλγαμα των δυο πρώτων δίσκων των Cro-Mags. Η παραγωγή, άριστη, επιτρέπει τις συνθέσεις να έχουν τον απαιτούμενο όγκο. Δεκατρείς συνθέσεις που ακούγονται πανεύκολα και απολαυστικά, σε 38 λεπτά διαδέχονται ασταμάτητα η μια την άλλη. Ο Flanagan έχει αναλάβει τα φωνητικά πέρα από το μπάσο, και η εκφορά του είναι βαθειά και ωμή. Φροντίζει να βγάλει τον πιο οργισμένο και διψασμένο εαυτό του, με τους υπόλοιπους μουσικούς να ακολουθούν κατά πόδας. Οι Abularach και Rocky George στις κιθάρες, επαναφέρουν τον crossover αέρα με τα κοφτερά riffs και τα απανταχού παρόντα leads, διανθίζοντας εξαιρετικά τα καταιγιστικά τραγούδια.

Βέβαια, τα τεχνικά χαρακτηριστικά δεν είναι αρκετά για να πείσουν περί ποιοτικής επιστροφής της μπάντας. Όσο και αν ο ήχος του δίσκου αποπνέει μια νοσταλγική διάθεση, δεν παύουν να απαιτούνται αξιομνημόνευτες στιγμές. Από τους ήδη γνωστούς κεραυνούς "Don’t Give In" και "From The Grave", με συμμετοχή του Phil Campbell παρακαλώ στο δεύτερο, μέχρι την προσωπική αδυναμία "No One’s Coming" που ορίζει το σκεπτικό του Flanagan, και το "No Turning Back", τα breakdowns και τα χαρακτηριστικά ρεφραίν δίνουν και παίρνουν. Φυσικά, υπάρχουν και στιγμές όπως το διαφοροποιημένο "The Final Test" που περιπλέκει τα εποχής "Best Wishes" φωνητικά του Flanagan με το στυλ των τεράστιων Bad Brains, ή το ορχηστρικό "Between Wars" που επαναφέρει αυτήν την ινδουιστική αύρα που ανέκαθεν συντρόφευε φευγαλέα την μπάντα.

Οι Cro-Mags είναι από αυτές τις περιπτώσεις, που, όπως επιτάσσει ο κώδικας του hardcore, πάλεψαν για όλα τους τα κεκτημένα. Στο "One Bad Decision" βλέπουμε και πιθανώς μια αυτοκριτική, χρωστούμενη από τον Flanagan στον ίδιο του τον εαυτό. Ο δίσκος, κλείνει με το "There Was A Time", που μου θύμισε το "I Remember" από την περσινή επιστροφή των έτερων Agnostic Front. Οι Cro-Mags αναπολούν με τη σειρά τους εκείνες τις τόσο έντονες εποχές, από το εξώφυλλο μέχρι τον τίτλο. Όχι άδικα. Ο Flanagan ήταν από τους ανθρώπους που γέννησαν έναν ήχο.

Στα δέκα του χρόνια συναναστρεφόταν με τον Andy Warhol και τον Joe Strummer, στα δώδεκα του έπαιζε τύμπανα και περιόδευε με τους Stimulators, ζώντας όσα διαδραματίζονταν εντός του CBGB περιχώρων, και στα δεκαεννιά του κυκλοφορούσε το "Age Of Quarrel". Ήταν εκεί, στο ξεκίνημα. Και σήμερα, δίνει ένα ηχηρό παρών με έναν απροσδόκητα απολαυστικό δίσκο.

Youtube