Beast In Black, Firewind @ Islington Assembly Hall, Λονδίνο, 20/02/23

Μακρύ το ταξίδι για το Islington από εκεί που μένω και τώρα στα γεράματα δεν ήταν λίγες οι φορές που πριν και μετά συλλογιζόμουν την ορθότητα της απόφασης Δευτεριάτικα βράδυ να τρέχω βόρειο Λονδίνο για μια metal συναυλία. Αναρωτιόμασταν με τη παρέα μου κατά πόσο κιόλας θα συγκινήσει τους Άγγλους το εν λόγω σχήμα των disco-metal Beast In Black και των βετεράνων πλέον Firewind με το γνωστό παραδοσιακό power metal τους. Το μικρό venue (800 άτομα χωρητικότητα) μάλλον τελικά αποδείχτηκε μικρό αντικρύζοντας την τεράστια ουρά μία ώρα πριν ανοίξουν οι πόρτες (!) και κάτι κυρίους άνω των 60 παρακαλώ να ζητάνε κανένα περισσιο εισιτήριο για να μπουν στη συναυλία! Ομολογώ δεν τη περίμενα αυτή την εικόνα αλλά ήταν κάπως συγκινητικό μπορώ να πω.

To venue μικρό και προσεγμένο, σαν ένα όμορφο θεατράκι με μεγάλο μπαλκόνι. Πανάκριβη μπύρα £7.5 και παρατηρήσεις από τους υπερβολικούς Άγγλους σεκιουριτάδες επειδή ήθελα να κρεμάσω σημαία σαν γνήσιος Ελληναράς από το κάγκελο. Στις 8 ακριβώς σκάνε μύτη στην μικροσκοπική σκηνή ο Gus G με τη μπάντα του, τον Πέτρο στο μπάσο με ένα καπελάκι ιταλιάνικο, τον Johan Nunez ενθουσιώδη πίσω από τα drums και την γερμανόφατσα Herbie Langhans με πολύ μπρίο και κόκκινο σακάκι γιατί έτσι. To set τους μικρό με εννέα μόλις κομμάτια αλλά το ένα δυνατότερο από το άλλο και με παρουσίαση του νέου τους κομματιού "Destiny is Calling". To "Fire And The Fury" αποδόθηκε συγκλονιστικά με τη κιθάρα του Gus G να παίρνει πραγματικά φωτιά και το κομμάτι να ακούγεται δέκα φορές καλύτερο από το album. Φανταστική εμπειρία να το βλέπεις live. Δυνατό φινάλε με το πάντα διασκεδαστικό να ακούς "Maniac" όπου άρχισαν οι πρώτοι χοροί από το ενθουσιώδες κοινό και βαθιά υπόκλιση της μπάντας που φάνηκε και αυτοί να πέρασαν καλά.

Με μισή ώρα αναμονή περίπου ξεδιπλώθηκε το σκηνικό των Beast In Black που πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβα το τι θέλουν να πουν με τα διαστημικά τους σκηνικά και τις γυναίκες ρομπότ σε γυάλες αλλά οκ δεν ήρθαμε για τα σκηνικά. "Blade Runner" από το τελευταίο τους δίσκο για έναρξη σε ένα setlist με φανερή διάθεση προώθησης του "Dark Connection" χωρίς να παραλείπουν τα γνωστότερα χιτάκια τους που τους έκαναν μάλλον πολύ αγαπημένους στο κοινό που ήρθε να τους παρακολουθήσει. Λίγοι αλλά πραγματικά φανατικοί οπαδοί. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος με ένα μαύρο παλτό α-λα-Neo στο Matrix έδινε ακούραστα ρέστα με τη φωνάρα του και παρά το στερεοτυπικό και διαδικαστικό του show φάνηκε ότι είναι ένας εξαιρετικός frontman, πραγματικά ακούραστος. "Die By The Blade", "Unlimited Sin" και γινόταν πραγματικά ένα πάρτι με το συγκρότημα να χορεύει πάνω στη σκηνή και τον κόσμο να κάνει μέχρι και crowd surfing με τον κιθαρίστα Kasperi Heikkinen να χαμογελάει συνεχώς και να μην το πιστεύει. Φαινόταν ότι όλο το show ήταν καλά χορογραφημένο και κανένα πρόβλημα με αυτό αν και κάπως χανόταν η μαγεία του αυτοσχεδιασμού και η προβλεψιμότητα έκλεβε ελαφρώς από το όλο feeling. Στα 19 τραγούδια (!) ακούσαμε όλες τις επιτυχίες: "Crazy, Mad, Insane", "Blind And Frozen", "Oceandeep", "One Night In Tokyo" με τον Γιάννη να μας παρακινεί συνεχώς να χορέψουμε και το όλο σκηνικό της βραδιάς ήταν ένα τεράστιο Eurovision πάρτι. Να πω την αμαρτία μου κάπως με παραξένεψε το γεγονός ότι δεν υπάρχουν συνθεσάιζερ επί σκηνής. Γνωρίζω ότι το αφεντικό Anton Kabanen τα ηχογραφεί στο studio αλλά κονσέρβα πλήκτρα ενώ είναι το 50% της μαγείας των Beast In Black κάπως φαίνεται περίεργο.

Ωστόσο παρά τη γκρίνια μου ήταν μια τρομερά διασκεδαστική βραδιά και ο Έλληνας μέσα μου ένιωσε μια μικρή χαζουπερηφάνεια που ‘δικά μας παιδιά’ βρίσκουν τόση ανταπόκριση και κάνουν τόσο εξαιρετική δουλειά μουσικά και όχι μόνο. Όσοι βρεθείτε στο Principal στη Θεσσαλονίκη (21/3) και στο Gagarin στην Αθήνα (22/3) είμαι σίγουρος ότι θα περάσετε φανταστικά. Πάρτε τα dancing shoes μαζί σας, θα τα χρειαστείτε.

Φωτογραφίες: Δημήτρης Μωυσίδης και από τη σελίδα των συγκροτημάτων στο facebook