Rockwave Festival: Blind Guardian, Beast In Black @ Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, 26/06/25

Η ετήσια συνήθεια που έγινε λατρεία, κοινώς, η συναυλιακή επιστροφή των Blind Guardian στην Ελλάδα, είχε κι εκείνη τον αστάθμητο παράγοντα της αλλαγής χώρου διεξαγωγής. Παρόλα αυτά, ομολογουμένως, η επιλογή της Τεχνόπολης προσέδωσε αρκετά πλεονεκτήματα σε μια διοργάνωση που χρειαζόταν τέτοια, και με το πέρας της βραδιάς αποδείχθηκε ταιριαστός χώρος για τις ανάγκες και τις συνθήκες που επικράτησαν.

Το ιδιαίτερα θετικό με το χρονοδιάγραμμα που είχε διαρρεύσει, είναι πως τηρήθηκε με ευλάβεια σε ό,τι αφορά τους χρόνους εμφάνισης των σχημάτων, αν και με μια εμφανή παραφωνία. Δεν γίνεται να μην σχολιαστεί η ουρά εκατοντάδων μέτρων από κόσμο που περίμενε να εισέλθει στον χώρο, ακόμη και αρκετά λεπτά μετά την έναρξη του set των Beast In Black, αλλά στη μεγάλη εικόνα, αυτό δεν επηρέασε την εμφανή προσπάθεια της διοργανώτριας να ανταπεξέλθει επιτυχώς των ιδιαίτερων συνθηκών.

Έτσι, δεκαπέντε λεπτά πριν τις οκτώ, οι Beast In Black θα επέστρεφαν στα εν Αθήναις συναυλιακά δρώμενα, αρκετά ορεξάτοι, αν και λειψοί. Βλέπετε, ένα πρόβλημα υγείας δεν επέτρεψε στον Anton Kabanen να ταξιδέψει στη χώρα μας, με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα μέλη, με προεξέχοντα τον Γιάννη Παπαδόπουλο, να επωμιστούν το φορτίο της επαρκούς αναπλήρωσης του απόντα και των όσων εκείνος προσφέρει επί σκηνής.

Σε ένα ανατατικό set γεμάτο από feelgood τραγούδια από το σύνολο της δισκογραφίας τους, δεν θα δυσκολεύονταν να μας παρασύρουν στους ρυθμούς τους, παρά τις συνθήκες έκτακτης ανάγκης που επικρατούσαν. Άλλωστε, ο Kabanen, εκτός από συνθέτης του συνόλου των συνθέσεων, στέκει και ως ένας επικοινωνιακός κιθαρίστας, ο ήχος του οποίου έλειπε από το ρυθμικό σκέλος των όσων μας παρουσίασαν. Παρόλα αυτά, ο Γιάννης Παπαδόπουλος το πήρε πάνω του σε μεγάλο βαθμό, είτε με τις εντυπωσιακές του ερμηνείες (αν και εμφανώς πιο βραχνός απ’ ότι συνήθως), είτε με τις επικοινωνιακές του δεξιότητες, με τις οποίες κέρδισαν χρόνο κι εντυπώσεις, παρά κάποια επί μέρους προβλήματα ήχου.

Σε εκτελεστικό επίπεδο παράπονα δεν υπάρχουν, σε επίπεδο διάθεσης ομοίως, με την μόνη - μικρή - παρατήρηση την πληθώρα προηχογραφημένων σημείων, που ενίοτε διαταράσσει ελαφρώς το συναυλιακό feeling. Τους περιμένουμε ξανά, πλήρεις αυτή τη φορά, σε δικό τους headline show, για την απόλυτη εμπειρία θέασης τους.

Blind Guardian κι ελληνικό κοινό. Μια σχέση λατρείας που έχει χτιστεί χρόνια τώρα και συντηρείται αμείωτη, έδωσε ακόμη μια φορά τα διαπιστευτήρια της, με τους αγαπημένους Γερμανούς Βάρδους να γεμίζουν ασφυκτικά ακόμη έναν εγχώριο συναυλιακό χώρο. Για το τί και πώς καταλήξαμε από τη σκηνή του Λυκαβηττού σε εκείνη της Τεχνόπολης, ο νοών νοείτω και δεν θα ήταν ταιριαστό να αναλωθούμε σε πολλές κουβέντες για αυτό το σκέλος της βραδιάς. Το μουσικό κομμάτι είναι αυτό που πάντοτε στέκει ως το σημαντικότερο, και σε αυτό αποζημιωθήκαμε στο ακέραιο, όσοι παρευρεθήκαμε στο γνωστό χώρο του Κεραμεικού.

Με το επικότροπο "Ninth Wave" να ανοίγει το χορό των παρουσιαζόμενων συνθέσεων από την ποιοτικότατη και μακροσκελή δισκογραφία των κορυφαίων power metallers, τα πάντα θα έμοιαζαν λίγο πιο όμορφα και ανεκτά για τις επόμενες δύο – και βάλε – ώρες της εμφάνισης τους - ακόμη και η, εν πολλοίς, ανυπόφορη ζέστη που ζορίζει τέτοια εγχειρήματα πολυπληθούς προσελεύσεως αυτήν την εποχή.

Για τις αντιδράσεις του κόσμου, αυτή η μπάντα πρέπει να λογίζεται από τις πλέον αγαπημένες του εγχώριου μεταλλικού κοινού, με επευφημίες, sing along και διαρκή συμμετοχή σε κομμάτια της πρώιμης και ύστερης Blind Guardian δισκογραφίας να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της όλης εμπειρίας. Με σύμμαχο τον ήχο, που αποδείχθηκε άξιος των περιστάσεων και δίχως στερούμενη ένταση, οι Γερμανοί έδωσαν και πάλι ό,τι καλύτερο είχαν, με τη λεπτομέρεια αυτής της ανεπιτήδευτης, γοητευτικής οικειότητας με τις ιδιαιτερότητες και τις συνήθειες του εγχώριου κοινού και της μπάντας, εκατέρωθεν παρούσας.

Παρόλα αυτά, οι μικρές συναυλιακές εκπλήξεις, που δίνουν άλλη γοητεία και χάρη σε κάθε νέα τους επίσκεψη εδώ, δεν έλειψαν. Σημαντικότερη κι επιβλητική, η απόδοση του 14 λεπτών "And Then There Was Silence" από το "A Night At The Opera", μιας σύνθεσης από μόνη της απαιτητικής, πόσο μάλλον σε συνθήκες συναυλιακής της παρουσίας. Κατά τα λοιπά, ο επικοινωνιακότατος Hansi δεν παρέλειψε να εκθειάσει τα όσα διαδραματίζονταν μπροστά στα μάτια του, ειδικά σε στιγμές όπως τα refrain του "Nightfall", του "Majesty" ή άλλων κλασικών ασμάτων της ιστορίας τους - και, προφανώς, του μόνιμου highlight του "Bard's Song".

Αποκορύφωμα, όπως αναμενόταν, το "Valhalla" που προλογίστηκε/απαιτήθηκε από το ίδιο το κοινό και το εκτεταμένο sing along του, συνεχίστηκε από τη μπάντα σε μια εξαιρετική απόδοση του, και έκλεισε με το refrain του να δονεί το χώρο και να σφραγίζει το κυρίως μέρος της εμφάνισης τους, πριν το encore. Εκεί, το "Mirror, Mirror" θα επιστέγαζε μια πλήρη, χορταστική εμφάνιση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ανανεώνοντας ατύπως το ραντεβού για το συντομότερο δυνατό – καμία έκπληξη αν αυτό προκύψει σε βάθος ενός χρόνου. Άλλωστε, οι Blind Guardian έχουν κερδίσει με το σπαθί τους να λογίζονται ως ένα συγκρότημα που μιλά στο θυμικό του εγχώριου κοινού, με τη συνέπεια και την απόδοση τους να επιβραβεύονται με αυτές τις συνεχείς, απόλυτα επιτυχείς, εμφανίσεις τους εδώ.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής