Θανάσης Παπακωνσταντίνου @ Fuzz Club, 11/02/11

«Και που θα πας απόψε;», «Στον Θανάση Παπακωνσταντίνου, παίζει στο Fuzz», «Αυτός δεν είναι κάτι σαν τον Μάλαμα;», «Χοντρικά ναι, μόνο που χαμογελάει».

Έχω χάσει το μέτρημα με τις φορές που έχω δει ζωντανά τον Θανάση. Φαντάζομαι το ίδιο θα συμβαίνει και με τους περισσότερους από τους φίλους του που εξαφάνισαν για άλλη μια φορά τα εισιτήρια για τις δύο ζωντανές του εμφανίσεις στην Αθήνα. Γιατί όμως κάποιος να ξαναδεί τον Θανάση; Εν αρχή, για να ακούσει τον εξαιρετικό "Ελάχιστο Εαυτό" παιγμένο ζωντανά, εν συνεχεία γιατί κάθε του συναυλία είναι μια γιορτή και τέλος γιατί πάντα έχει και κάποια έκπληξη για το κοινό του, που τον ακολουθεί πιστά, όλα αυτά τα χρόνια.

Ο χώρος γεμίζει και λίγο μετά τις 21.30 ο Θανάσης και η εξαιρετική του μπάντα ανεβαίνουν στη σκηνή, αρχίζοντας με δύο κομμάτια από το νέο του δίσκο, τα "Loco - Motivo" και "San Michele". Η πρώτη παρατήρηση που κάνουμε είναι πως ο νέος δίσκος ακούγεται ζωντανά πολύ πιο ζεστός από τη λίγο «κλινική» παραγωγή του studio. Παράλληλα, η υποχώρηση των εγχόρδων στον τελευταίο δίσκο φαίνεται και στις ενορχηστρώσεις του συνόλου του set του Θανάση, καθώς τα μπουζούκια του είναι πιο «πίσω» στον ήχο, για να αναδειχθούν τα πνευστά και οι φωνές. Προσωπικά λατρεύω τις πιο λαϊκές καταβολές του ήχου του τραγουδοποιού, αλλά δε μπορώ να μη σημειώσω ότι σε κάθε του εμφάνιση προσπαθεί να ξαναεφευρίσκει το παλαιότερο υλικό του και να το «πειράζει» ανάλογα, πράγμα που σαφέστατα δίνει ένα παραπάνω κίνητρο στον οποιονδήποτε για να πάει και να ξαναπάει να δει τον Θανάση σε συναυλία.

Η συναυλία συνεχίζεται με κομμάτια από όλη τη δισκογραφία, με τον Θανάση να είναι όπως πάντα χαμογελαστός και το συγκρότημά του σε μεγάλα κέφια και υψηλή απόδοση. Φυσικά, ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Φώτη Σιώτα φαίνεται και στις συναυλίες του, καθώς και πολλά από τα φωνητικά μοιράζεται με τον Θανάση, και είναι επίσης υπεύθυνος για πολλά από τα solo και τα «πειράγματα» στον ήχο του παλαιότερου υλικού του, βοηθούμενος προφανώς, από τη ζεστή του φωνή. Μεγάλο πλεονέκτημα του συγκροτήματος, επίσης, είναι η Ματούλα Ζαμάνη, που εκτός από φωνάρα, είναι και εξαιρετική performer και στα κομμάτια του Θανάση από τις συνεργασίες του με γυναίκες (όπως με τη Μελίνα Κανά, η οποία ήταν και παρούσα στο κοινό) πραγματικά καταγοήτευσε το κοινό του Fuzz και καταχειροκροτήθηκε (ειδικά στο "Μιλώ Για Σένα" προσωπικά ανατρίχιασα). Το λοιπό συγκρότημα έχει jam καταβολές και από τη μέση του set και μετά αυτοσχεδιάζει και «απλώνει» τα κομμάτια όπου μπορεί, φρεσκάροντας παράλληλα τα παραδοσιακά αλλά και τα χασικλίδικα ρεμπέτικα που διάλεξε και αυτή τη φορά ο Θανάσης να μας πει, καθώς και reggaeψε κομμάτια της Μοσχολιού και της Ρίτας Σακελλαρίου. Για τον Θανάση τον ίδιο, φυσικά, δεν έχουμε να γράψουμε κάτι παραπάνω: εξαιρετικός μουσικός, σωστός τραγουδιστής και πάντα απλός και χαμογελαστός, έδωσε στην ερμηνεία του μια ζεστασιά και ένα κέφι, που αν δεν τον έχεις δει ζωντανά μπορεί και να σαστίσεις. Έτσι είναι όμως ο Θανάσης, τραγουδά τον καημό της ζωής με κέφι και αυτό αντανακλάται στο κοινό, το οποίο τραγούδησε όλους τους στίχους, χορεύοντας παράλληλα σε όλα τα σημεία που μπορούσε. Φυσικά, τα συνθήματα κατά της αστυνομίας και υπέρ των μεταναστών ακούστηκαν και πάλι, και πώς θα μπορούσαν να λείπουν, άλλωστε, όταν ο Θανάσης έχει γράψει -και τραγούδησε και πάλι- τραγούδια για την ξενιτιά και τους ξένους.

Σε μια συναυλία που κράτησε τέσσερις (!) ώρες, ο Παπακωνσταντίνου και το συγκρότημά του κατάφεραν να ξανααποδείξουν γιατί το κοινό τους είναι τόσο αφοσιωμένο. Όταν σε μια συναυλία του Θανάση, πέρα από όλη την ευρύτερη αριστερά, μπορείς να συναντήσεις μαζί τύπους με μπλούζα Burzum αλλά και κοπέλες που στη συνέχεια μπορεί να πήγαιναν και στο σχήμα Ρουβά/Βίσση, ο Θανάσης αποδεικνύει πως είναι ένας γνήσιος σύγχρονος ρεμπέτης, που σέβεται και ξέρει την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, αλλά γράφει κομμάτια με βάση το σήμερα και στίχους αιώνιους, μουσική δηλαδή που αγγίζει όλο το φάσμα του κοινού. Σε ένα βράδυ που κατάφερε να παίξει ένα μεγάλο μέρος της δισκογραφίας του και πάλι να του ζητάμε να ακούσουμε αγαπημένα κομμάτια που κόπηκαν, όπως την "Παλιά Πληγή" ή το φετινό "Ανταρκτική", ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου απέδειξε πως όσες φορές και να τον δεις, δε θα χορτάσεις. Άλλη μια μαγική βραδιά λοιπόν, για το μεγαλύτερο σύγχρονο Έλληνα τραγουδοποιό και τους φίλους του. Εις το επανιδείν. Εκεί θα είναι, χαμογελαστός με το μπουζούκι του, και εκεί θα είμαστε και εμείς, από κάτω, να χορεύουμε και να ξορκίζουμε τις πίκρες της ζωής, μέσω των στίχων του.

Setlist:

Loco-Motivo
San Michele
Τειρεσίας
Αγρύπνια
Στυλίτης
Φιλί Αμέθυστο
Τρία Ρουμπαγιάτ
Κάτω Απ’το Μαξιλάρι
Βραχνός Προφήτης
Του Έρωτα Και Του Θανάτου
O Φορτίνο Σαμάνο
Τα Παξιμάδια
Σαμπάχ
Οι Τρεις Ανθοί
Φεϊρούζ
Όνειρο
Όταν Χαράζει
Ποίος Θα Με Θυμάται
Ορυχεία
Σ’αφήνω Γεια
Σα Μικρό Παιδί
Σιμούν
Μιλώ Για Σένα
Πεχλιβάνης
Έρημα Κορμιά
Ο Χάρος (παραδοσιακό ηπειρώτικο)
Ανδρομέδα
Στην Κοιλάδα Των Τεμπών
Στην Αμερική
Ο Πινόκλης (παλιό ζεϊμπέκικο)
Μανάκι Μου, Μανάκι Μου (Μαρίκα Παπαγκίκα)
Προσευχή (Ρεμπέτικο)
Ring Of Fire (από ηχολήπτες, Johnny Cash)
Fight For Your Right (To Party) (από ηχολήπτες, Beastie Boys)
Should I Stay Or Should I Go (από ηχολήπτες, The Clash)
Αλήτη (Βίκυ Μοσχολιού, reggae)
Αερικό
Άστρο Του Πρωινού
Καλογέροι
Στις Χαραυγές Ξεχνιέμαι
Όταν Τραγουδάω
Όταν Ζυγώνει Η Βραδιά (Ρίτα Σακελλαρίου)
Αποσπερίτης
Η Τράτα
Διάφανες Αυλαίες
Διάφανος

Λουκιανός Κοροβέσης