Jag Panzer, Dexter Ward, Power Crue, Sacral Rage @ Κύτταρο Club, 23/04/14

Επική εμφάνιση, βγαλμένη από τα πιο τρελά όνειρα των οπαδών του συγκροτήματος

Από τον Κώστα Πολύζο, 25/04/2014 @ 13:59
Το ραντεβού με τους Jag Panzer -μια ιστορική μπάντα, παρότι από τις πλέον αδικημένες εμπορικά (τα λέμε και τα γράφουμε)- είχε δοθεί με το που ανακοινώθηκε το συγκεκριμένο live. Αυτό που έμενε να δούμε είναι ποιά θα ήταν η προσέλευση του κόσμου και ποιά θα ήταν η απόδοση της μπάντας, καθώς και πολύ καλά δεν είχαν χωρίσει οι δρόμοι τους με τον Conklin αλλά και έβγαιναν από το ψυγείο μετά από ένα σεβαστό διάστημα αδράνειας. Έξτρα κίνητρο για τους αναποφάσιστους σίγουρα αποτέλεσε η εμφάνιση και του Joey Tafolla μετά από πολλά χρόνια. Τελικά ο κόσμος τίμησε την μπάντα και αυτή με τη σειρά της τους αποζημίωσε πλουσιοπάροχα.

Οι Sacral Rage, με μια μικρή καθυστέρηση, βγήκαν στη σκηνή γύρω στις 8:30 και με άφησαν για άλλη μια φορά με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ο ήχος στο πρώτο τραγούδι είχε κάποια θέματα αλλά στη συνέχεια βελτιώθηκε και αυτό βοήθησε πάρα πολύ την μπάντα. Το prog / thrash / power που παίζουν αποδόθηκε πάρα πολύ καλά, με τον μπασίστα να οργώνει την ταστιέρα μην αφήνοντας να φανεί η έλλειψη δεύτερης κιθάρας.



Ο κόσμος που εκείνη την ώρα είχε μισογεμίσει το χώρο έδειξε να ανταποκρίνεται στη μουσική των Sacral Rage οι οποίοι δίκαια κέρδισαν το χειροκρότημα στο τέλος, μετά από μια υποδειγματική διασκευή στο "Phantasmagoria" των Annihilator με την οποία έκλεισαν την 35-λεπτη εμφάνισή τους. Στο δέσιμο και την απόδοση του υλικού δεν θα σταθώ καθώς το συγκρότημα δείχνει έναν αξιοζήλευτο επαγγελματισμό.  Η μόνη συμβουλή μου είναι πως θα ήθελα σε επίπεδο συνθέσεων να ψαχτούν περισσότερο και να αρχίσουν να «παίζουν» και με τις εναλλαγές θεμάτων και ταχυτήτων, κάτι που θα κάνει τη μουσική τους ακόμη πιο περιπετειώδη στα αυτιά μου.

Οι Power Crue που ακολούθησαν δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, μιας και βρίσκονται στη σκηνή για 20 χρόνια και απασχολούν περισσότερο τους οπαδούς του κλασικού heavy metal. Αυτό βέβαια δεν ξέρω αν δικαιολογεί το γεγονός πως ο κόσμος είχε αραιώσει λίγο εκείνη τη στιγμή. Ξεκίνησαν με το "Last Command" από το πρώτο τους άλμπουμ, "The Sign Of Rage", και από εκεί και μετά γίναμε μάρτυρες μιας υπερτίμιας εμφάνισης που διήρκησε 40 λεπτά. Παρουσιάστηκαν ορεξάτοι και αρκετά δεμένοι, παρά το πρόβλημα στην κιθάρα του Μπερτσάτου, η οποία ήταν πολύ χαμηλά και δυσκολευόσουν να την ακούσεις. Ο «Animal» πίσω από τα τύμπανα για άλλη μια φορά ήταν καταιγιστικός και ο άτιμος όσο κι αν σε ξεγελάει το παρουσιαστικό του (είναι λίγο αδύνατος και μικροκαμωμένος), είναι ένας ρυθμικός βράχος.



Στο setlist τους υπάρχει σύγκρουση τάσεων καθώς το κλασικό παρελθόν ("Forever", "Stay Heavy") αντιπαραβάλλεται με την πιο μοντέρνα προσέγγιση των τελευταίων χρόνων ("Mental Pestilence"), αλλά ισορρόπησαν καλά τελικά, αν και πάντα θέλω να ακούω το "Before The End", το οποίο λόγω χρονικού περιορισμού έμεινε απ' έξω. Συγκινητική στιγμή αποτέλεσε η αφιέρωση του "Stay Heavy" στον εκλιπόντα Γιώργο Ροδόπουλο, κλείνοντας άλλη μια πολύ καλή εμφάνιση των Αθηναίων.

Setlist: Last Command / Dark Path / Forever / Kill of Α Soul / Years of Perfection / Pleasure For Flesh / Mental Pestilence / Stay Heavy

Πριν την εμφάνιση των Panzer εμφανίστηκαν ως secret act οι Dexter Ward, ίσα- ίσα για να αυξήσουν την προσμονή μας για το κυρίως πιάτο που θα ακολουθούσε. Καλή απόδοση και από αυτούς, η δεύτερη κιθάρα για άλλη μια φορά θαμμένη και τα 20 λεπτά πέρασαν νεράκι.



Setlist: Metal Rites / Stars And Stripes / Ghost Rider / Back To Saigon

Ώρα Ελλάδος 22:35 ...στην σκηνή εμφανίζονται οι Jag Panzer και το Κύτταρο για σχεδόν δύο ώρες μετατρέπεται σε κολαστήριο. Έχουν επιλέξει να μας ζεστάνουν αρχικά με τα "Battle Zones", "Death Row" και "When Metal Melts The Ice" από το EP "Tyrants" και μας βάζουν για τα καλά στο «παλιακό» κλίμα, μιας όπως μας ανακοινώνει ο Conklin θα απέδιδαν ζωντανά όλο το "Ample Destruction" (κάτι που ήταν γνωστό βέβαια). Ο Tetley μάλλον έχει κάποιο πρόβλημα και την βγάζει όλο το βράδυ στηριζόμενος σε σκαμπό, αλλά αυτό καμία επίπτωση δεν έχει στην απόδοσή του. Ο Stjerquist είναι υποδειγματικός και ο Briody ήρεμη δύναμη και δείχνει να το ευχαριστιέται. Ο Τύραννος όμως πάλι είναι φανταστικός. Κινητικός, θεατρικός (βγάζει μαχαίρι στο "Reign Of The Tyrants") και αποδεικνύει με άνεση πως η φωνάρα του δεν έχει αλλοιωθεί στο ελάχιστο. Όμως αυτή τη φορά δεν παίζει μόνος του μπάλα καθώς πολλά από τα βλέμματα του κοινού είναι στραμμένα στο Joey Tafolla. Ο κιθαρίστας της καρδιάς μας, είναι απλά καταπληκτικός και σχεδόν δεν χάνει νότα πουθενά.



Κλασικές χεβιμεταλλικές καταστάσεις επικράτησαν σε όλη τη διάρκεια του live, καθώς τα "Licensed To Kill", "Warfare" και "Symphony Of Terror" δεν αφήνουν περιθώρια για να στέκεσαι αποστασιοποιημένος. Η ώρα όμως είχε έρθει για το "Harder Than Steel" και παρέα με τον Θόδωρα τον Ξουρίδα ζήσαμε ένα απωθημένο, να ακούσουμε δηλαδή live το solo να το παίζει οTafolla, όπερ και εγένετο. Για τη συνέχεια και προκειμένου να τσεκάρω κάποια πράγματα (στα οποία θα αναφερθώ πιο κάτω), έφυγα από μπροστά και συνέχισα να παρακολουθώ από πιο πίσω ώστε να αποκτήσω μια περισσότερο σφαιρική άποψη για τα όσα διαδραματίζονταν. Αυτό που είδα ήταν πως το Κύτταρο είχε σχεδόν γεμίσει και συμμετείχε ενεργά, κάτι που εμφανώς «ανέβαζε» την μπάντα η οποία πραγματικά τα έδωσε όλα.



To πέρας του "The Crucifix" αποτέλεσε και το άτυπο χώρισμα της βραδιάς σε δύο μέρη. Το "Black" σηματοδότησε την έναρξη του δεύτερου μέρους και πολλές καρδιές πρέπει να σκίρτησαν στο άκουσμά του καθώς έφεραν στο μυαλό το μακρινό 1997 και την επανεμφάνιση του συγκροτήματος με τη δισκάρα "The Fourth Judgment". Η σεμιναριακή απόδοση συνεχίστηκε από την μπάντα και το "Shadow Thief" προκαλεί ντελίριο ενθουσιασμού. Αρχικά ο Conklin βγαίνει ντυμένος ληστής και στη συνέχεια κατά τη διάρκεια του solo βγάζει κάτι στιλέτα και προσποιείται πως μαχαιρώνει τον Tafolla από πίσω. Με την τριάδα "Future Shock", "Call Of The Wild" και "Tyranny" κλείνουν το κυρίως μέρος της εμφάνισής τους και μετά από ένα διάλλειμα μερικών δευτερολέπτων επανεμφανίζονται για να παίξουν το "Chain OF Command" και το "Fast As A Shark" των Accept, και μας καληνυχτίζουν αφήνοντας θετικότατες εντυπώσεις.



Κρίνοντας την εμφάνιση των Jag Panzer θα εστιάσω σε δύο αρνητικά. Το πρώτο, που καμία ευθύνη δεν φέρει η μπάντα, ήταν η θαμμένη κιθάρα του Briody και η όχι καλή ακουστική του Conklin στις πρώτες σειρές. Είναι αμαρτία ο άνθρωπος που έφτιαξε το συγκρότημα (παρέα με τον Tetley και τον Conklin όπως αναφέρθηκε κιόλας κάποια στιγμή) και αποτελεί τον βασικό συνθέτη να μην ακούγεται όσο πρέπει. Για τη Φωνή δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη, αλλά στις πιο πίσω θέσεις ακουγόταν «καμπάνα». Δεύτερο και μάλλον περισσότερο ως παρατήρηση το λέω και όχι ως παράπονο είναι το setlist. Προφανώς θέλανε να εστιάσουν στην «εποχή Tafolla», αλλά την επόμενη φορά δεν πρέπει να ξεχάσουν πως έχουν φοβερή δισκογραφία και χωρίς τον Joey που θα πρέπει να τιμήσουν. Επίσης μάλλον λύθηκε και το ερώτημα «Tafolla ή Broderick;». Χωρίς να θέλω να σε στεναχωρήσω, Chris, και με δεδομένο πως είσαι όντως παιχταράς, την ψυχή που βάζει ο Joey δεν την έχεις.



Κατά τα άλλα ...απίστευτη εμφάνιση από το συγκρότημα. Το μόνο που θα πω πριν κλείσω είναι να αναλογιστούμε οι παρευρισκόμενοι το ότι ήταν ανενεργοί για κάμποσο καιρό και με λίγες μόνο πρόβες βγάλανε αυτό το αποτέλεσμα. Δόξα και τιμή λοιπόν για τους Πανζεραίους. Αναμένουμε τον καινούριο δίσκο και τους περιμένουμε να μας ξανάρθουν. Είμαι σίγουρος πως όλοι θα είμαστε και πάλι εκεί.
SETLIST

Battle Zones
Death Row
When Metal Melts The Ice
Licensed To Kill
Warfare
Symphony Of Terror
Harder Than Steel
Generally Hostile
The Watching
Reign Of The Tyrants
Cardiac Arrest
The Crucifix
Black
Shadow Thief
Call Of The Wild
Future Shock
Tyranny

Encore:
Chain Of Command
Fast As A Shark (διασκευή Accept)

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com

  • SHARE
  • TWEET