Atreyu

Η ιστορία των Atreyu στον υπέροχα τρελό κόσμο της σύγχρονης heavy σκηνής θεωρείται δεδομένη. Δεν θα γίνει επανάληψη εδώ. Αν η μνήμη σου χρειάζεται φρεσκάρισμα, σκάλισε λίγο στις ψηφιακές R! σελίδες και θα βρεις αρκετές αναφορές. Οι παλιότερες πηγαίνουν τόσο πίσω που περιλαμβάνουν απευθείας σύνδεσμο για το προφίλ της μπάντας στο myspace. Απευθείας. Στο προφίλ. Του myspace. Δεν δύναμαι να το αναλύσω περισσότερο.

Σε περίπτωση που έχεις κρατημένη την εικόνα της πεντάδας όταν πάρταρε με την υπόλοιπη metalcore κλίκα στα χρόνια μετά το γύρισμα της χιλιετίας, αφήνοντας το στίγμα της στη σκηνή με λιπ γκλος και μαύρο, σκέψου ξανά. Κάποια συστατικά του ήχου που τους καθιέρωσε υπάρχουν ακόμα, έστω και τοποθετημένα στο πλάι των κάδρων. Την ίδια στιγμή, οι καιροί και οι ίδιοι έχουν αλλάξει. Θα ήταν παράλογο να έχουν μείνει στο τότε· όποιο τότε κι αν διαλέξεις.

Συνεχίζοντας από εκεί που άφησαν μια διετία πίσω, στο πρώτο τους βήμα με τον Brandon Saller να στέκεται μόνος πίσω από το μικρόφωνο στο κέντρο της σκηνής, οι συνθέσεις πατάνε γερά στο σήμερα και κοιτάζουν χωρίς ενδοιασμό προς την κατεύθυνση των ραδιοφώνων. Αυστηρά μιλώντας, αυτό δεν είναι κάτι νέο. Ακριβώς όπως και στο "Baptize", όμως, η στόχευση γίνεται με υπερβολικά πιο έντονο τρόπο απ' ότι για παράδειγμα στο "Lead Sails Paper Anchor".

Είτε το δεις ως συλλογή των τριών EP που κυκλοφόρησε το σχήμα μέσα στη χρονιά, είτε σαν μία ενιαία οντότητα, η έλλειψη ισορροπίας στο "The Beautiful Dark Of Life" ξεχωρίζει με γυμνό μάτι. Για κάθε κομμάτι που στέκεται γελώντας δυνατά στο τεντωμένο σκοινί, υπάρχει ένα άλλο που εξαφανίζεται πριν καν περάσει τη μέση. Αυτό που σίγουρα δεν μπορείς να του προσάψεις, είναι ότι παίζει εκ του ασφαλούς ή/και ότι το σύνολο δίνει την αίσθηση μίας διεκπεραιωτικής δουλειάς.

Χωρίς να το έχουν απαρνηθεί, οι Atreyu δεν έμειναν ποτέ κολλημένοι στο ιδίωμα που τους έβαλε στον χάρτη. Αυτό δεν αλλάζει τώρα. Ακόμα κι εκείνη η πρώτη επιστροφή με το "Long Live" μοιάζει σα μισοξεχασμένη ανάμνηση. Σε σύγκριση με τον προκάτοχό του, το ποτήρι εδώ μοιάζει τουλάχιστον μισογεμάτο, ενώ οι προθέσεις παραείναι καλές για να μην συνυπολογιστούν. Αν ρωτάς εμένα, αυτά δεν θα έπρεπε να θεωρούνται αρκετά για τους συγκεκριμένους.