Buzzcocks, Dead Dranks @ Κύτταρο, 07/05/11

11/05/2011 @ 15:40
Το 1976 στο Manchester της Αγγλίας η μυρωδιά της κρύας μπύρας, μαζί με τη δυναμική ενός live των Sex Pistols, είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των, θρυλικών πια, Buzzcocks.  Χρησιμοποιώντας την ταχύτητα και το το ρυθμό του punk, ταίριαξαν την οργή του punk κινήματος με πιο pop μελωδίες. Χάρη στη στιχουργική μαεστρία του Pete Shelley, διαφοροποιήθηκαν από συγκροτήματα της εποχής τους, καθώς η θεματολογία των τραγουδιών τους ξέφυγε από το κλασικό ιδίωμα της οργής για το κατεστημένο.

Παρόλο που έχουν περάσει 35 χρόνια από την εποχή που «άναψαν» για πρώτη φορά τους ενισχυτές τους στη σκηνή, η επιρροή τους είναι εμφανής σε συγκροτήματα όπως οι Foo Fighters και οι Green Day. Οι 55άριδες πια Buzzcocks (οι εναπομείναντες Pete Shelley και Steve Diggle), μετά από ένα διάλειμμα τη δεκαετία του '80, συνεχίζουν να περιοδεύουν ανά τον κόσμο και να βγάζουν δίσκους. Έτσι, φτάνουμε στην επίσκεψη τους στο Κύτταρο το περασμένο Σάββατο.

Το Σαββατόβραδο, εκτός από τους Buzzcocks, προσέφερε άλλες δύο σημαντικές συναυλίες (Tim Booth, Blind Guardian). Στις εποχές που ζούμε, ακόμα και διαφορετικού είδους συναυλίες μπορούν να κλέψουν εισιτήρια η μία από την άλλη. Το Κύτταρο χωρούσε αρκετούς ακόμα είναι η αλήθεια, αλλά ο κόσμος που μαζεύτηκε είχε την κατάλληλη διάθεση, οπότε το κενό δεν το καταλάβαινες.



Οι νεκροί μεθύστακες (Dead Dranks) έπαιζαν στη θέση του support και πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν αρκετά καλοί. Και οι συνθέσεις τους και οι διασκευές που έπαιξαν ταίριαζαν με το κλίμα. Ο ήχος τους ήταν ανάμεσα σε garage rock και punk. Είναι αυτό που λένε η καλή βραδιά από την αρχή φαίνεται!

Όταν έσβησαν τα φώτα για δεύτερη φορά, ήταν η ώρα των Buzzcocks να ανέβουν στη σκηνή. Από τις πρώτες νότες του "Boredom", η γνώριμη ψηλή φωνή του Pete Shelley μας πήγε ένα ταξίδι από την εποχή που διαμορφωνόταν το punk κίνημα μέχρι σήμερα. Ο Steve Diggle ήταν αυτός που ξεχώριζε από την αρχή, μαζί με ένα μπουκάλι σαμπάνια και την κιθάρα του παραμάσχαλα.



Το συγκρότημα μπήκε αγριεμένο στη σκηνή, αποφασισμένο να μας δείξει πώς θα έπρεπε να γίνονται οι ζωντανές εμφανίσεις. Γεμάτοι ενέργεια, έπαιζαν τα τραγούδια χωρίς κενά μεταξύ τους και μέχρι να καταλάβουμε τι είχε συμβεί, έφτασε η σειρά του Steve να αναλάβει τα φωνητικά στο "Autonomy". Δεν ξέρω αν έφταιγε ότι ήταν τα γενέθλια του, αλλά ο Diggle ήταν τρελαμένος από την ώρα που βγήκε στη σκηνή μέχρι το τέλος της συναυλίας. Άλματα, αεροπλανικά γυρίσματα στη κιθάρα και ένταση, που τον έκαναν με διαφορά κύριο frontman των Buzzcocks.

Το ντελίριο συνεχίστηκε κυρίως με τραγούδια από την πρώτη περίοδο της καριέρας τους (1976-1981). Το κοινό χοροπηδούσε και προσέφερε τσίπουρο στον Diggle. Από το "Nothing Left" και μετά ξεκίνησε και το stage diving, με πρώτους τον τραγουδιστή και τον μπασίστα των Dead Dranks!



To πιασάδικο "What Do I Get?" έκλεισε το κυρίως set. Η θερμοκρασία ανέβηκε ακόμα περισσότερο στα encores, με mosh pits στο κέντρο του Κυττάρου και το χιλιοδιασκευασμένο "Ever Fallen In Love?" αλλά και το "Orgasm Addict" να ακούγονται από τα ηχεία. Στο κλείσιμο ο Diggle, τραγουδώντας «happy birthday» στον εαυτό του, άρχισε να χτυπάει το stand του μικροφώνου του στη σκηνή, συνεχίζοντας να έχει ενέργεια μικρού παιδιού.

Χρονικά η συναυλία ήταν περίπου μία ώρα και δέκα λεπτά. Ακόμα και για τη μουσική που παίζουν οι Buzzcocks, που τα κομμάτια τους είναι μικρά σε διάρκεια, πιστεύω ότι θα μπορούσαν να μας χαρίσουν ένα τέταρτο ακόμη. Βέβαια, ήταν τόσο απολαυστική και γεμάτη η βραδιά στο Κύτταρο, που αυτό το ξεχνάμε. Οι Buzzcocks είναι ακόμα ζωντανοί στη σκηνή και αντιπροσωπεύουν το punk rock των late '70s σε κάθε τους νότα.

Setlist:

01. Boredom
02. Fast Cars
03. I Don't Mind
04. Autonomy
05. Get on your own
06. Whatever Happened to...?
07. Why She's a Girl From the Chainstore
08. Sick City Sometimes
09. Moving Away From the Pulsebeat
10. Nothing Left
11. I Don't Know What to Do With My Life
12. You Say You Don't Love Me
13. Noise Annoys
14. Breakdown
15. Promises
16. Love You More
17. What Do I Get?
---------------------------
18. Harmony In My Head
19. Oh Shit!
20. Ever Fallen In Love?
21. Orgasm Addict

Ξενοφών Καράμπαλης
  • SHARE
  • TWEET