Iron Maiden, Ghost @ Armeec Arena (Σόφια), 16/06/14

Για άλλη μια φορά, Up The Irons!

Από τον Λάμπη Παρταλά, 09/07/2014 @ 12:10

Εικοσιέξι χρόνια μετά τον πιο ώριμη κυκλοφορία της χρυσής εποχής των Iron Maiden, οι Βρετανοί υπηρέτες του heavy metal βγήκαν να παρουσιάσουν για τρίτο συνεχόμενο καλοκαίρι τη μεγαλειώδη περιοδεία «Maiden England». Η Σόφια έχει εξελιχθεί σε βέβαιο σταθμό των περισσοτέρων συγκροτημάτων και η βροχερή 16η Ιουνίου ήταν η μέρα που ο Έβδομος Υιός γεννιόταν εκεί, στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας.  Με ίσως το πιο πλούσιο σόου που έχουν παρουσιάσει και την επίδοσή τους να κυμαίνεται -δεδομένης και της ηλικίας τους-  πολύ ψηλά, προσέφεραν αυτό που όλοι ζητούσαν.

Η γενικότερη οργάνωση μέσα και έξω από την Armeec Arena ήταν άψογη χωρίς να μπορώ να πω το ίδιο και για τον ήχο, ο οποίος, παρ’ όλο που στο κυρίως πιάτο βελτιώθηκε, δεν ήταν στα ποθητά επίπεδα.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Ghost με το "Year Zero", τη No1 επιτυχία τους αυτή τη στιγμή, ζεσταίνοντας αρκετά το μισογεμάτο γήπεδο. Πολύ δεμένο συγκρότημα, με επιβλητική σκηνική παρουσία, αλλά όντας support μπροστά στο κοινό των Iron Maiden δεν έδεσαν πολύ, με αποτέλεσμα τις μουδιασμένες αντιδράσεις του κόσμου. Το γενικότερο feedback που πήρα δεν ήταν ιδιαίτερα θετικό, μα σαν fan του συγκροτήματος μπορώ να πω ότι στάθηκαν πάρα πολύ καλά της περίστασης και προσέφεραν ό,τι είχαν, με τον Papa Emeritus II να αποτελεί σήμα κατατεθέν και τους καντηλανάφτες του να συμπληρώνουν το κολαστήριο που λέγεται Ghost. Δυστυχώς μέσα στον αδιάφορο κόσμο ήρθε και το μικρό setlist, διάρκειας 35 λεπτών, που δεν μπόρεσε να πείσει αρκετά.

Setlist: Year Zero / Con Clavi Con Dio / Prime Mover / Stand by Him / If You Have Ghosts (Roky Erickson) / Ritual / Monstrance Clock.

Λίγη ώρα αργότερα καταλάβαμε πως η συναυλία ήταν όντως sold out αφού επικράτησε το αδιαχώρητο, και ο ήχος του "Doctor Doctor" σήμανε την έναρξη μίας ακόμα value for money συναυλίας των Iron Maiden. Το "Rising Mercury" πήρε σειρά, με τα φώτα να «χορεύουν» μέσα στον χώρο και την εισαγωγή του "Moonchild" να σπέρνει τον πανικό. Οι φωτιές βρήκαν τον Dickinson μαινόμενο να τσιρίζει στο πρώτο κουπλέ και εμάς να χαμογελάμε με ικανοποίηση. Δεν επρόκειτο για μία πραγματική αναβίωση του "Maiden England", αλλά για ένα αρκετά πιστό γύρισμα εκεί στο 1988. Μόλις τρία διαφορετικά κομμάτια από πέρυσι, μα η ραχοκοκαλιά παρέμεινε ίδια. Αν κάποιος ήθελε να ακούσει το "Still Life", το "Killers" ή το "Infinite Dreams" θα απογοητευόταν, αλλά όσο υπήρχε το "Seventh Son Of A Seventh Son" δεν υπήρχαν περιθώρια γκρίνιας.



Πριν φτάσουμε όμως εκεί, υπήρξαν οι μεγάλες στιγμές του "Prisoner", του "Revelations" και του "Phantom Of The Opera" μέσα στα υπόλοιπα «κλασικά» κομμάτια. Και τι διάολο σημαίνει «κλασικά»; Αν έχεις αποφασίσει πως θα δεις τους Iron Maiden, γνωρίζεις πως θα ακούσεις κάποιες συγκεκριμένες συνθέσεις. Κάτσε και απόλαυσέ τες. Μάλιστα η απόδοσή τους είναι πάντα τόσο ικανοποιητική που και ο τελευταίος επικριτής θα (σιγο-)τραγουδήσει το "Trooper" και το "Number Of The Beast". Γεμάτοι ενέργεια οι Harris, Gers, λίγο πιο συντηρητικοί οι Murray, Smith, με τον Bruce να κάνει τα γνωστά τρεξίματα αριστερά και δεξιά, τα άλματα και ό,τι άλλο του κατέβει. Αυτό που δεν χωρά ο νους μου είναι πως κάποιες φαινομενικά αυθόρμητες στιγμές δεν είναι τίποτε άλλο από καλά προγραμματισμένες κινήσεις για να δώσουν λίγο προσωπικό χρώμα πέρα από το show. Επαγγελματισμός ας πούμε.



Μα κάπου εκεί κάθε αμφιβολία έμεινε πίσω, κάθε κακοπροαίρετη σκέψη εξαφανιζόταν και κάθε επικριτής σιγούσε. Ο προφήτης εμφανίστηκε και οι νότες του "Seventh Son Of A Seventh Son" ισοπέδωναν την Armeec Arena. Στο δωδεκάλεπτο που ακολούθησε, πέρασε το μεγαλείο των Βρετανών μπροστά μας στην ολότητά του. Να σημειωθεί πως ο Gers δεν ακούμπησε κανένα από τα τέσσερα solo πριν το τελευταίο λεπτό του κομματιού. Να σημειωθεί επίσης πως τον Gers τον αγαπάμε, αλλά κάποια πράγματα καλύτερα να τα παίζουν οι πρωτεργάτες. Ακολούθησαν τα "Fear Of The Dark" και "Iron Maiden" με τον κόσμο σε παροξυσμό.



Και για να προκαλέσουν ακόμη παραπάνω, αποφάσισαν να κάνουν reset στο encore. Με τα φώτα κλειστά ο λόγος του Churchill και τα αεροπλάνα στις οθόνες, δώσαν τη θέση τους στο "Aces High". Η συναυλία ξεκίνησε ξανά. Δεν περίμενα ένα τόσο δύσκολο, φωνητικά, κομμάτι στο τελευταίο μέρος της συναυλίας. Άψογοι και πάλι. Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι Iron Maiden συνεχίζουν να αποτελούν την κορυφαία heavy metal μπάντα που μπορεί να απολαύσει κανείς σήμερα. Δύο ακόμα για επίλογο και ένα live είχε φτάσει στο τέλος του.



Η συγκεκριμένη περιοδεία ήταν ό,τι πιο φαντασμαγορικό έχουν δώσει τα τελευταία πολλά χρόνια. Φωτιές, πυροτεχνήματα, εφέ, δύο αναδυόμενοι Eddie και ο κλασσικός κινούμενος στη διάρκεια του "Run To The Hills", συνέθεταν το οπτικό θέαμα. Μπορεί να άφησαν το "Wrathchild" απ' έξω λόγω κόπωσης, αλλά μετά από τόσες δεκαετίες θεωρείται ευλογία να υπάρχουν νέοι και γέροι που έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν το συγκρότημα σε αυτό το επίπεδο.

Για άλλη μια φορά, Up The Irons!

SETLIST

Moonchild
Can I Play With Madness
The Prisoner
2 Minutes To Midnight
Revelations
The Trooper
The Number Of The Beast
Phantom Of The Opera
Run To The Hills
Wasted Years
Seventh Son Of A Seventh Son
Fear Of The Dark
Iron Maiden

Encore:
Aces High
The Evil That Men Do
Sanctuary


Φωτογραφίες: Guerrillaphotography

  • SHARE
  • TWEET