Amon Amarth, Karma Violens @ Fuzz Club, 09/05/14

Όπως συνηθίζεται μετά από κάθε νέα τους κυκλοφορία, οι γνωστοί στο ελληνικό κοινό και όχι μόνο Σουηδοί Amon Amarth πέρασαν και από τα μέρη μας στα πλαίσια της προώθησης του τελευταίου τους δίσκου. Παρά τις επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις τους στην Αθήνα το Fuzz γέμισε, γεγονός που δείχνει και σε αυτή την περίπτωση την προσκόλληση του ελληνικού κοινού σε κάποιες μπάντες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αξίζουν της προσοχής μας.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Karma Violens στις 21:00 ακριβώς και νομίζω ότι αυτό που παρουσίασε το συγκρότημα δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Σαρωτικό, ογκώδες death metal υψηλών ταχυτήτων, που μεταλλάσσεται σε πιο αργόσυρτο και groovάτο όποτε αυτό χρειάζεται.



Όλο αυτό άρεσε στον κόσμο κάτι που γινόταν εμφανές από τις αντιδράσεις που σε ορισμένα σημεία ξεπέρασαν το σύνηθες για ένα support συγκρότημα, με αποκορύφωμα τη πολύ καλή διασκευή στο "Raining Blood" των Slayer. Τα circle pits συνεχίστηκαν μέχρι το πέρας της σαραντάλεπτης εμφάνισής τους, για να συνεχιστούν λίγο αργότερα με τους headliners.

Για όσους τους έχουν δει ξέρουν τι ακριβώς είναι αυτό που γίνεται στις συναυλίες των Amon Amarth. Οι υπόλοιποι είχαν την ευκαιρία να το ζήσουν σε όλη του την έκταση την Παρασκευή το βράδυ. Οι Σουηδοί δεν έκαναν τίποτα λιγότερο από αυτό που ξέρουν και μπορούν. Επικό, μελωδικό heavy / death metal και ξερό ψωμί. Από το πρώτο δευτερόλεπτο του "Father Of The Wolf" όλο το Fuzz άρχισε να χοροπηδάει, να χτυπιέται, να σπρώχνεται και να περνάει ωραία όπως επανειλημμένως ζήτησε ο πληθωρικός Johan Hegg.



Υψωμένα τσεκούρια, σφυριά και γροθιές υποδέχονταν τα μουσικά έπη που η μπάντα εξαπέλυε χωρίς σταματημό. Ακόμα και αν οι επιλογές στηρίχθηκαν στο μεγαλύτερο ποσοστό στους τελευταίους δίσκους, δεν πτόησε κανέναν. Αντιθέτως το σύνολο των κομματιών βρήκε θερμή ανταπόκριση από όλους. Σκοτωμός κανονικός.



Το σκηνικό που προσφέρουν οι Σουηδοί είναι ένα νοητό ταξίδι στην σκανδιναβική μυθολογία και στις ιστορίες που προκύπτουν από αυτή. Πολεμικές ιστορίες θέων και ηρώων. Αυτές ακριβώς τις παραστάσεις μας μετέφεραν για μια ακόμη φορά. Ομολογουμένως ήταν εξαιρετικοί και με σύμμαχο έναν ικανοποιητικό ήχο έγινε το έλα να δεις. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι και στα περίπου ενενήντα λεπτά που διήρκησε η εμφάνιση τους το κοινό δεν σταμάτησε να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της μπάντας, μέχρι τελικής πτώσεως. Οι μελωδίες και αρκετά πιασάρικα και συναυλιακά κομμάτια που έχουν στο οπλοστάσιο τους αναμφίβολα βοήθησαν σε όλο αυτό.



Ομολογώ ότι δεν ενθουσιάζομαι ιδιαίτερα όταν βλέπων ένα συγκρότημα ξανά και ξανά, αλλά οι Σκανδιναβοί μας αποζημίωσαν για μια ακόμη φορά και δεν άφησαν πολλά περιθώρια για αμφισβητήσεις σχετικά με τις δυνατότητες τους πάνω στη σκηνή.



Συνολικά ήταν μια πολύ όμορφη συναυλιακή βραδιά, από αυτές που έχουμε την ευκαιρία συχνά πυκνά να παρακολουθούμε και να περνάμε ωραία.

Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com