Unto Others: «Ελπίζω πως η σκληρή μουσική θα γίνει περισσότερο μελωδική»
Μια ενδελεχής κουβέντα για τη σύγχρονη σκληρή μουσική και την πορεία των Unto Others με τον ιδρυτή και ιθύνων νου του συγκροτήματος, Gabriel Franco
Never, Neverland" που αγαπήσαμε, όσο και με την επερχόμενη εμφάνισή τους στις 31 Ιανουαρίου στην Αθήνα, μια σε βάθος συζήτηση με τους Unto Others έμοιαζε μονόδρομος. Μαζί λοιπόν με τον κυρίως συνθέτη και ιδρυτή του συγκροτήματος, Gabriel Franco, καθίσαμε ένα απόγευμα και εξαντλήσαμε τις θεματικές.
Ποια καλύτερη συνθήκη, από το να έχεις διπλή αφορμή για να μιλήσεις με ένα από τα συγκροτήματα που και προσωπικά λατρεύεις, αλλά και έχουν κάνει ιδιαίτερη αίσθηση τα τελευταία χρόνια, με κάθε τους κυκλοφορία. Τόσο λοιπόν με την πρόσφατη κυκλοφορία τους, "Τι και αν η παράνοια με την αλλαγή του ονόματός τους από Idle Hands σε Unto Others ανήκει πλέον στο μακρινό παρελθόν (κι όμως, έχει περάσει αρκετός καιρός), από την πρώτη κυκλοφορία του "Mana", στο επιθετικό "Strength" που τους τοποθέτησε αμετακίνητα στο σκληρό μουσικό χάρτη έως και το συναισθηματικό μα αιμοβόρο "Never, Neverland", οι Unto Others διαγράφουν μια συνεχώς ανοδική πορεία, συνδυάζοντας ατόφιο heavy metal με gothic rock, black metal και ενίοτε post-punk πινελιές. Σήμα κατατεθέν τους, τα βαθειά φωνητικά του Franco που θυμίζουν μεν αρκετά αυτά των Danzig και Peter Steele, παρ’ όλα αυτά όμως φέρουν τη δική τους, ταυτοτική χροιά.
Από το παρόν των Unto Others μέχρι το μέλλον της σκληρής μουσικής, ο Franco κάλυψε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων με εμπεριστατωμένες απόψεις και μας αποκάλυψε ότι οι Unto Others θα βρίσκονται για μια ολόκληρη εβδομάδα κρυμμένοι κάπου δίπλα μας στην Αθήνα, αναμένοντας το αποκορύφωμα αυτής της διαμονής με τη συναυλία τους στο Temple την 31η Ιανουαρίου. Απολαύστε τι είχε να μας πει.
Συναντηθήκαμε σήμερα για να μιλήσουμε λίγο για το τι έχει κάνει η μπάντα σας, οι Unto Others τα τελευταία χρόνια και το γεγονός ότι θα έρθετε στην Ελλάδα, επιτέλους, μετά από λίγο καιρό. Πώς είναι λοιπόν η αρχή του 2025 που βρίσκει εσένα και τους Unto Others;
Πραγματικά πολύ καλά. Έχουμε μερικές περιoδείες στη σειρά. Θα έρθουμε, φυσικά, στην Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη, έχουμε μια ευρωπαϊκή περιοδεία και μετά θα περάσουμε από το Πουέρτο Ρίκο. Και μετά έχουμε κάποιες εμφανίσεις με τους Tribulation στις ΗΠΑ. Θα είναι μια γεμάτη χρονιά. Και είμαστε πολύ καλά.
Εντάξει, λίγο πολύ σε όλο τον κόσμο.
Ναι!
Είχα 40 demo και έπρεπε να τα μειώσω σε 16 τραγούδια
Έτσι και η προηγούμενη χρονιά ήταν κάπως μακρά για εσάς. Κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος, το "Never, Neverland" και καταφέρατε ακόμα περισσότερους ανθρώπους να σας αναγνωρίσουν μέσα από το τρίτο σας άλμπουμ. Πώς ήταν η διαδικασία σύνθεσης για το «Never, Neverland»;
Άρχισα να γράφω το πρώτο τραγούδι, το οποίο είναι στην πραγματικότητα το ομώνυμο κομμάτι το 2021, πριν καν βγει το "Strength", το είχα γράψει αυτό το τραγούδι. Ναι, χρειάστηκαν περίπου τρία χρόνια. Είχα 40 demo και έπρεπε να τα μειώσω σε 16 τραγούδια και αυτό ήταν κάπως δύσκολο. Απλώς διάλεξα τα τραγούδια για τα οποία είχα τελειώσει τους στίχους και αυτό ήταν όλο.
Και φαντάσου ότι κάποιοι σχολίασαν ότι το 16 ήταν μεγάλος αριθμός, αλλά στην πραγματικότητα είχατε ακόμα περισσότερα!
Ναι, είχα 40, 40 τραγούδια. Και δεν τους κοιτάω καν πλέον, δεν γυρίζω σε αυτά. Είναι σε κάποιο φάκελο. Δεν θα ασχοληθώ με αυτά, ανήκουν στο παρελθόν. Εστιάζω σε νέα τραγούδια καθώς προχωρώ, έτσι όσα σχεδόν γράφτηκαν και δεν επελέγησαν χάνονται στο χρόνο.
Ο μεγαλύτερος στόχος μου για να ξεκινήσω μια μπάντα ήταν να είμαστε οι μόνοι που ακούγονται όπως εμείς
Αυτή τη φορά σας βρίσκουμε ξανά, τόσο δυνατούς με τον συνδυασμό gothic rock και heavy metal και ακόμα και στοιχείων black metal στο τελευταίο άλμπουμ. Όταν ξεκινούσατε για πρώτη φορά ως συγκρότημα, αναφέρατε ότι θέλατε να δημιουργήσετε κάτι μοναδικό, επειδή βαριόσασταν κάπως με τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να κάνουν το ίδιο συνεχώς. Νιώθεις ότι το πετύχατε αυτό τώρα που φτάσατε στο τρίτο σας άλμπουμ;
Δεν ξέρω. Δεν νιώθω ότι πρέπει να το αποφασίσω εγώ, για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, μάλλον θα μου φαινόταν λίγο προσβλητικό αν έκρινα τη δική μου μουσική, αλλά σίγουρα προσπάθησα. Προσπαθώ με κάθε δίσκο να κάνω κάτι. Έχω διαβάσει συνεντεύξεις που λένε ότι δημιουργήσαμε κάτι πολύ μοναδικό και έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους να λένε ότι είμαστε ένα μοναδικό συγκρότημα. Έτσι, είναι πολύ ωραίο να το ακούς αυτό. Αυτός ήταν ίσως ο μεγαλύτερος στόχος μου για να ξεκινήσω μια μπάντα, να είμαστε οι μόνοι που ακούγονται όπως εμείς, οπότε ελπίζω να το πετύχω. Αλλά ναι, η ανταπόκριση για τον δίσκο ήταν μεγάλη. Και χαίρομαι που οι άνθρωποι ασχολούνται με αυτόν. Φαίνεται να έχει πραγματικά πέραση στους ανθρώπους.
Σίγουρα ένα πράγμα που βρίσκω πολύ μοναδικό στην προσέγγισή σας είναι η πραγματική σας σχολαστικότητα στη λεπτομέρεια. Λίγο το χιούμορ , κάποιες αναφορές, τις πολύ χαρακτηριστικές σου κραυγές που και που, μερικές σφυρίχτρες, μερικές καμπάνες (σ.σ. cowbells). Μερικές αναφορές στην ποπ κουλτούρα. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον στη σύνθεση των τραγουδιών σας. Και ήθελα να ρωτήσω ποιο είναι το αγαπημένο σου μικρό «κόλπο» ας το πούμε μέσα στο "Never, Neverland", για παράδειγμα. Μια αναφορά στους στίχους, ή ένα πολύ συγκεκριμένο sample ή ένα σφύριγμα ή μια κραυγή κάπου που πραγματικά αγαπάς την προσθήκη του στο τελικό αποτέλεσμα.
Α αυτή είναι μια πραγματικά καλή ερώτηση. Στο "Flatline", το κάνω αυτό όταν λέω "flatline", στο παρασκήνιο ακούς αυτού του είδους το σφύριγμα. Είναι σαν ένας ήχος "hee". Το «έκλεψα» αν θέλεις, από το συγκρότημα Windir, γιατί μου άρεσε όταν το έκαναν αυτό σε ένα τραγούδι, νομίζω στο "On The Mountain Of Goats" ή κάτι τέτοιο. Ξεχνάω ακριβώς ποιο κομμάτι είναι. Αλλά ναι, κάνει αυτή την τρελή, νομίζω ότι είναι σαν μια παλιά νορβηγική λαϊκή κραυγή, και ήθελα πολύ να το βάλω εκεί. Ένιωσα ότι ακουγόταν πολύ δαιμονικό, σαν μία λάμια (σ.σ. banshee) ή κάτι τέτοιο. Αυτή είναι ίσως η αγαπημένη μου μικρή περίεργη ιδιορρυθμία του δίσκου.
Και πρέπει πραγματικά να λύσω την απορία μου εδώ. Είναι το τραγούδι "Raigeki" μια αναφορά στο Yu-gi-oh; Ή κάτι που δεν κατάλαβα;
Λοιπόν, ναι, ο τίτλος ήταν από το franchise Yu-Gi-Oh (σ.σ. από μία κάρτα που έχει πολύ δυνατή ιδιότητα και είναι πρακτικά ένας κεραυνός). Ναι, αλλά το τραγούδι είναι για έναν καμικάζι στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην πραγματικότητα, το βίντεο κλιπ είναι πολύ περιγραφικό ως προς αυτό, αν δεν κάνω λάθος.
Ναι, λοιπόν, το "Raigeki" σημαίνει κυριολεκτικά «αεροπορικό χτύπημα βομβαρδισμού» ή κάτι τέτοιο. Μεταφράζεται ως «χτύπημα κεραυνού», αλλά η κυριολεκτική μετάφραση είναι στην πραγματικότητα σχετική με τη λαογραφία των καμικάζι. Και μόλις τελείωσα την ανάγνωση ενός βιβλίου για έναν Καμικάζι και τις αφηγήσεις του για την εποχή του στο στρατό και σχεδόν έπρεπε να πάει να ανατιναχτεί. Και θεώρησα ότι ήταν πολύ καλό θεματικό υλικό.
Σίγουρα με ενδιαφέρουν οι αυτοκτονίες και οι φόνοι και όλα αυτά τα άκρα της ανθρωπότητας. Αλλά με ενδιαφέρουν και τα θετικά άκρα, όπως η συμπόνια και η αγάπη
Ήθελα κάπως να το πάω εκεί γιατί εντάξει με τις αναφορές και τις αστείες ιδιορρυθμίες, αλλά σε όλα τα άλμπουμ σας ασχολείσαι με πολλά σοβαρά θέματα. Για παράδειγμα, ανέφερες μια σκηνή πολέμου που είναι αρκετά συγκεκριμένη ιστορικά, και επίσης ασχολείστε με από έστω και ελαφριά θέματα υπαρξιακής κρίσης έως αυτοκτονικές σκέψεις και ιστορικά θέματα. Τι σε εμπνέει συνήθως για τους στίχους;
Ό,τι κι αν με ενδιαφέρει. Αυτά τείνουν να είναι τα πιο ακραία πράγματα στη ζωή, αλλά όσο μεγαλώνω, αυτό αλλάζει. Αλλάζουμε συνεχώς ως άνθρωποι, καθημερινά. Οπότε και η μουσική θα αλλάξει μαζί μας. Το "…Neverland" είχε συγκεκριμένα πολύ περισσότερες αισιόδοξες επιρροές. Ενώ το "Strength" ήταν πολύ σκοτεινό και το "Mana" είχε περισσότερο ως θέμα τη φαντασία στο επίκεντρο. Νιώθω ότι το "…Neverland" είναι λίγο πιο φωτεινό άλμπουμ, παρόλο που υπάρχουν μερικά σκοτεινά τραγούδια κι εδώ.
Διαβάζω πολύ και τα ενδιαφέροντά μου είναι ευρεία και ποικίλα. Λατρεύω την εξερεύνηση. Λατρεύω το διάστημα. Μου αρέσει να σκέφτομαι. Σίγουρα με ενδιαφέρουν οι αυτοκτονίες και οι φόνοι και όλα αυτά τα άκρα της ανθρωπότητας. Αλλά με ενδιαφέρουν και τα θετικά άκρα, όπως η συμπόνια και η αγάπη. Η αγάπη και τα απλά πράγματα στη ζωή. Το να τρως ένα κομμάτι κέικ ή το να πάρεις μια ανάσα καθαρό αέρα, ή να μυρίσεις ένα λουλούδι ή απλά να κάθεσαι στον ήλιο - και όλα αυτά φαίνονται στη μουσική. Νομίζω ότι υπάρχει κάτι όμορφο σε κάθε στιγμή, είτε είναι κακό είτε καλό.
Είναι πολύ ενδιαφέρον που το λες αυτό γιατί η επόμενη ερώτησή μου ήταν ότι το είδα στο "Never, Neverland", ότι είναι κάπως πιο φωτεινός δίσκος ακόμα και ξεκινώντας από τα εξώφυλλα των άλμπουμ σας. Τα προηγούμενα σας φάνηκαν να αντιπροσωπεύουν ακριβώς αυτό που είπες. Το "Mana" ήταν περισσότερο στη φαντασία, ακόμα και από το όνομα, το "Strength" ήταν πιο σκληρό και μετά στο "Never, Neverland" έχουμε ένα πολύ όμορφο και ήρεμο εξώφυλλο με λουλούδια και πηγαίνει σε μια γλυκιά προσέγγιση, ακόμα σκοτεινή βέβαια, «γοτθικώς γλυκά» ας πούμε. Νιώθεις ότι αυτό αντιπροσωπεύεται και στη μουσική σας. Γιατί υπάρχουν τραγούδια σε πιο αργούς ρυθμούς όπως για παράδειγμα το "Angel Of The Night".
Δεν νομίζω ότι έχουμε πιο αργά κομμάτια από ό,τι στους άλλους δίσκους μας. Εννοώ, το "Jackie" είναι ένα αρκετά αργό τραγούδι με την ίδια ταχύτητα με το "Angel the night". Αλλά δεν το σκέφτηκα πραγματικά να το αναλύσω, για να είμαι ειλικρινής μαζί σου. Απλώς έγραφα μουσική και πάντα προσπαθώ να βρω το κοινό νήμα μεταξύ όλων των τραγουδιών. Όταν τελειώσω την ηχογράφηση και μετά, καταλαβαίνω πώς θέλω να «συσκευάσω» το δίσκο. Πώς θα παρουσιαστεί στους ανθρώπους. Είχαμε ένα εξώφυλλο. Απλώς δεν λειτούργησε, και κάναμε το βίντεο για το "Butterfly" με όλα αυτά τα πέταλα λουλουδιών. Και πίστευα ότι, φίλε, αυτό θα λειτουργούσε πολύ καλά για ένα εξώφυλλο. Ένας δικός μας άνθρωπος το έκανε αυτό σε ένα Σαββατοκύριακο και, όπως φαίνεται και από τον τίτλο, είναι το "Never, Neverland", είναι η ιδέα. Είναι αυτή η ζωή; Είναι απλώς ένα όνειρο; Και τι κάνουμε εδώ; Και οι ιστορίες που περιέχονται μέσα στον δίσκο το αντανακλούν.
Υπάρχει κάτι διασκεδαστικό και στα δύο, να παίζεις για 10.000 άτομα ή για 50
Στην πραγματικότητα επενδύσατε λίγο περισσότερο αυτή τη φορά στα βίντεο κλιπ σας. Βγάλατε μερικά όμορφα video clips για τα singles σας "Butterfly", "Momma Likes The Door Closed" ή "Raigeki". Αλλά. Ήθελα να μείνω στο βίντεο κλιπ του "Suicide Today", γιατί δείχνει μια εικόνα μιας πολύ συντριπτικής, αυτοοργανωμένης συναυλίας. Old school, ξέρεις, ανάμεσα στο κοινό. Θέλω, λοιπόν, να χωρίσω την ερώτησή μου σε δύο μέρη: πρώτον, πώς νιώσατε για το αποτέλεσμα των βιντεοκλίπ σας; Και το δεύτερο μέρος αφορά το βίντεο κλιπ του "Suicide Today". Πιστεύεις πως τώρα που μπορείτε να παίξετε σε μεγαλύτερες σκηνές σας λείπουν τέτοιου είδους συναυλίες;
Λοιπόν, ξέρεις, δεν είμαστε τόσο μεγάλοι όσο νομίζουν κάποιοι. Νομίζω ότι εξακολουθούμε να παίζουμε σε μικρά κλαμπ όταν είμαστε headline, αλλά ανοίγουμε μεγαλύτερες σκηνές για μεγαλύτερες μπάντες. Όταν κάνουμε εμφάνιση headline στην Ευρώπη, υποθέτω ότι παίζουμε σε λίγο μεγαλύτερες σκηνές, αλλά εννοώ εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάναμε μια συναυλία τον περασμένο μήνα σε έναν πολύ μικρό χώρο, οπότε δεν μου λείπει ακόμα. Είναι ακόμα διαθέσιμο σε μένα. Υπάρχει κάτι διασκεδαστικό και στα δύο, το να είσαι σε μια τεράστια σκηνή, να παίζεις με 10.000 άτομα ή οτιδήποτε άλλο είναι πραγματικά ωραίο. Το να είσαι σε μια μικρή σκηνή, να παίζεις μέχρι τα 50 άτομα, και να είναι πραγματικά ενθουσιώδεις άνθρωποι, είναι μάλλον πιο διασκεδαστικό. Επειδή είναι ακριβώς εκεί και η ενέργεια είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σας. Είναι αδύνατον να αποσυνδεθείς από αυτή την εμπειρία με στείρο τρόπο. Κάποια μέρα θα μου λείψει, και νομίζω ότι σε κάθε μπάντα που μεγαλώνει της λείπει. Γι' αυτό μπάντες όπως οι Metallica θα εξακολουθούν να κάνουν μικρά pop-up μυστικά σόου όπου παίζουν σε ένα μικροσκοπικό μπαρ επειδή θέλουν να το κάνουν. Και τους λείπει. Όσο για τα βίντεο κλιπ, ναι, είμαι πολύ χαρούμενος με το πώς έγιναν όλα. Ο Sam έκανε καταπληκτική δουλειά στο να καταγράψει το όραμά του και το όραμά μας, και νομίζω ότι το "Butterfly" ήταν για μένα το πιο εντυπωσιακό βίντεο.
Το Wacken ήταν μια πραγματικά εντυπωσιακή εμπειρία, αλλά είχαμε χάσει τις τσάντες και τις αποσκευές μας και ήταν απλώς μια πολύ αγχωτική μέρα
Η παρανόησή μου για τις σκηνές που παίζετε αφού δεν έχω πολύ ξεκάθαρη εικόνα για τις σκηνές στην Αμερική, είναι μάλλον επειδή είχα την ευκαιρία να σας δω το περασμένο καλοκαίρι στο Brutal Assault. Υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι και ένιωσα ότι επιτέλους αναγνωρίζεστε. Και τώρα είμαι πολύ ενθουσιασμένη που θα σας δω σε μια μικρότερη σκηνή στη γενέτειρά μου. Μπορώ να δω τη διαφορά για την οποία μιλάς και το προηγούμενο καλοκαίρι βρεθήκατε βασικά να περιοδεύετε σε πολλές μεγαλύτερες σκηνές σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο και θέλω να ρωτήσω τελικά, ποια ήταν η αγαπημένη σας εμπειρία των περσινών περιοδειών.
Πραγματικά, πραγματικά απόλαυσα την καλοκαιρινή μας περιοδεία πέρυσι. Το όλο σκηνικό εκείνης της καλοκαιρινής περιοδείας, νομίζω ότι διασκέδασα περισσότερο στο φεστιβάλ Brutal Assault. Το Wacken ήταν μια πραγματικά εντυπωσιακή εμπειρία, αλλά είχαμε χάσει τις τσάντες και τις αποσκευές μας και ήταν απλώς μια πολύ αγχωτική μέρα και συνεχίσαμε ξύπνιοι από τη μία το πρωί και είμασταν όλοι πολύ, πολύ κουρασμένοι. Ήταν μια αγχωτική μέρα, αλλά το Brutal Assault ήταν απλά υπέροχο. Μου άρεσε αυτό το φεστιβάλ.
Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος.
Ω ναι.
Τώρα που κυκλοφορήσατε το νέο δίσκο, μιας που κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιοδείας δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα, έχετε και όλες τις άλλες περιοδείες που αναφέρατε να πλησιάζουν. Πώς νιώθετε για αυτές; Θα πάτε σε μέρη που δεν έχετε ξαναπάει;
Ναι, είμαι ενθουσιασμένος όταν είμαι ξεκούραστος! Όταν κοιμάμαι καλά, είμαι ενθουσιασμένος. Όταν είμαι σαν σήμερα, όπου είμαι πραγματικά κουρασμένος και κοιμήθηκα χάλια χθες το βράδυ, δεν είμαι! (γέλια) Οπότε νομίζω ότι το κλειδί είναι να κοιμάσαι καλά, αλλά είμαι ενθουσιασμένος για τις φετινές περιοδείες. Θα έχουν πλάκα, είμαι σίγουρος. Ξέρεις, είμαι πολύ ενθουσιασμένος που θα βγάλω πάλι το συγκρότημα εκεί έξω. Προσωπικά να νιώθω ότι δεν κάνουμε κάτι πολύ συγκλονιστικό αυτή την εποχή. Χρειάζεται να κάνεις κάτι λίγο πιο μεγαλειώδες, λίγο πιο στρατηγικό και όχι απλά, θα πάμε σε μια περιοδεία, θα πάμε σε μια άλλη περιοδεία χωρίς κάποιο πλάνο. Και δεν νιώθω ότι το έχουμε αυτό αυτή τη στιγμή. Οπότε είμαι λίγο απογοητευμένος με αυτό. Είναι βέβαια κάτι που μπορώ εύκολα να φροντίσω και να ακολουθήσω τη σωστή στρατηγική για τα επόμενα δύο χρόνια.
Με ενδιαφέρει να δω αν έχουμε αποκτήσει άλλους θαυμαστές στην Αθήνα από τότε!
Μπορεί να επιστρέψω σε αυτές τις πληροφορίες στο τέλος, αλλά θέλω να ρωτήσω, καθώς κάνετε και τις επόμενες στάσεις σας, επιστρέφετε στην Αθήνα για δεύτερη φορά και στην πραγματικότητα έχει περάσει τόσος καιρός που είχατε ακόμη και διαφορετικό όνομα την προηγούμενη φορά. Πώς νιώθεις να επιστρέφεις σε μια πόλη που επισκέφτηκες στα πρώτα σου βήματα, αφού ας πούμε έλαβες κάποια αναγνώριση, πώς είναι η δεύτερη φορά;
Ω καλά, είμαι ενθουσιασμένος που θα περάσω επιτέλους λίγο χρόνο στην πόλη της Αθήνας. Κανονίζουμε μεγάλες διακοπές πριν την περιοδεία. Το πρώτο ταξίδι μας στα μέρη σας πετάξαμε και πήγαμε κατευθείαν στο χώρο και παίξαμε ζωντανά και μετά πετάξαμε την επόμενη μέρα, οπότε δεν είχα χρόνο στην Αθήνα. Πήγα στον Παρθενώνα και στην Ακρόπολη, μετά πήγα στην παραλία και αυτό ήταν. Αυτή τη φορά, λοιπόν, φτάνουμε περίπου μια εβδομάδα νωρίτερα και ξέρετε, απλώς κάνουμε τις κατάλληλες διακοπές πριν ξεκινήσει η περιοδεία. Όσον αφορά τον κόσμο, τους θαυμαστές και τη μουσική, την τελευταία φορά νομίζω ότι ήταν περίπου 60 άτομα, 70 άτομα στο κλαμπ Crow ή κάτι τέτοιο. Με ενδιαφέρει λοιπόν να δω αν έχουμε αποκτήσει άλλους θαυμαστές στην Αθήνα από τότε!
Κάτι συμβαίνει μπορώ να σου πω, αλλά είναι πολύ ωραίο που θα είστε εδώ από νωρίς. Νομίζω ότι θα περάσετε υπέροχα. Η Αθήνα είναι μια όμορφη, αρκετά καλή πόλη για εξερεύνηση.
Πάνω απ’ όλα καλή διάθεση! Αν συναντήσουμε θαυμαστές μας, είμαι σίγουρος ότι θα χαρούμε να υπογράψουμε οτιδήποτε και να βγάλουμε μια φωτογραφία.
Νομίζω ότι έβγαλαν έναν πολύ καλό δίσκο οι Zetra και ελπίζω να λάβουν την αναγνώριση που τους αξίζει
Είναι πολύ ωραίο να το ακούς. Λοιπόν ένα άλλο μικρό πράγμα που ήθελα να ρωτήσω ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον τραγούδι που σε βρήκα να κρύβεσαι εκεί μέσα. Δανείσες τη φωνή σου σε κάποιο τραγούδι που ονομάζεται "Moonfall" από ένα πολύ νέο επερχόμενο συγκρότημα, τους Zetra. Ξέρω ότι έχετε κάνει περιοδεία μαζί στο παρελθόν, αλλά πώς έγινε πραγματικότητα η συμμετοχή σου στο δίσκο τους;
Ναι, κάναμε περιοδεία μαζί το 2022 και επικοινώνησαν και μου είπαν, θα το τραγουδήσεις αυτό το κομμάτι στο "Moonfall"; Και ήταν τόσα πολλά μέρη που ήθελαν να τραγουδήσω. Ήταν σχεδόν σαν να τραγουδάω ολόκληρο το τραγούδι, οπότε είπα μόνο τα λόγια στη μέση και ήταν πολύ διασκεδαστικό. Μου αρέσει να μιλάω, ξέρεις. Μου αρέσει να παίζω με τη φωνή μου και να κάνω και άλλα πράγματα πέρα από το τραγούδι, γι' αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον και νομίζω ότι έβγαλαν έναν πολύ καλό δίσκο οι Zetra και ελπίζω να λάβουν την αναγνώριση που τους αξίζει, γιατί εργάζονται πολύ σκληρά και έχουν δουλέψει εντατικά για πολύ καιρό και είμαι τόσο ενθουσιασμένος που μπήκαν στο Nuclear Blast.
Νομίζω ότι θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Blake Ibanez από τους Fugitive και τους Power Trip
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, το άλμπουμ είναι καταπληκτικό. Εςύ, από την άλλη, αν μπορούσες να επιλέξεις έναν καλλιτέχνη για να συνεργαστεί μαζί σου σε ένα από τα μελλοντικά σου τραγούδια. Ποιος θα ήταν;
Λοιπόν, αυτή είναι μια μεγάλη ερώτηση. Προσπαθώ να σκεφτώ ποιον πραγματικά θαυμάζω μουσικά. Νομίζω ότι θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Blake Ibanez από τους Fugitive και τους Power Trip. Θα ήθελα πολύ να τραγουδήσω πάνω από ένα από τα riffs του. Νομίζω ότι ο Blake θα έγραφε ένα τραγούδι που σκοτώνει! Δηλαδή, τον αγαπώ αυτόν τον τύπο.
Δεν θεωρώ το goth είδος. Είναι περισσότερο αισθητική
Μιλώντας τώρα για τους Zetra, έχετε κάποιες ομοιότητες στην προσέγγισή σας. Πιστεύω ότι είναι κάτι από τη μίξη του heavy metal και του gothic rock και όλων αυτών των ήχων μαζί. Πραγματικά προωθήσατε αυτόν τον ήχο που δεν ήταν πολύ ενεργός τα τελευταία χρόνια και ήταν λίγο υποεκπροσωπούμενος. Τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου. Και μπορώ να πω ότι με την παρουσία σας και άλλες μπάντες όπως οι Night Eternal ή οι Poltergeist, ή ακόμα και οι τελευταίες δουλειές των Tribulation, αυτός ο ήχος επανέρχεται. Νιώθεις παρόμοια ή γνωρίζεις άλλες μπάντες που ωθούν τον ήχο αυτό προς τα εμπρός;
Πάντα μου άρεσαν οι Tribulation, και πάντα μου αρέσαν και οι The Night Eternal. Άκουσα πρόσφατα τον δίσκο ενός άλλου συγκροτήματος παρόμοιο με αυτούς. -Τι ήταν; Είναι από τη Νορβηγία. Ονομάζονται Year Of The Goat και είναι καταπληκτικοί, έχουν κι αυτοί παρόμοιο στυλ. Αλλά ποτέ δεν αποφάσισα να γίνουμε goth συγκρότημα. Ειλικρινά, δεν θεωρώ το goth είδος. Είναι περισσότερο αισθητική. Νομίζω ότι οι ακροατές μας μπορεί να απογοητευτούν στο μέλλον, γιατί ξέρω ότι θέλουν κάτι τέτοιο. Αν γράφαμε για τον Δράκουλα, τις νυχτερίδες και τους ιστούς αράχνης και το αίμα, θα τα πήγαινε πολύ καλά ο κάθε δίσκος μας, αλλά αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Μάλλον θα ακούσετε απλά ένα τραγούδι με θέμα τον Δράκουλα στην καλύτερη από εμάς, αλλά δεν θα διατηρήσουμε το goth στοιχείο για πάντα, είμαστε απλά κανονικοί τύποι. Το πιο κοντινό πράγμα που είμαστε είναι απλοί, καθημερινοί τύποι στο συγκρότημα μου. Φοράμε τα μαύρα στη σκηνή γιατί δεν θέλουμε να ντυθούμε με τα συνηθισμένα καθημερινά μας ρούχα. Είναι χαζή εμφάνιση, ντύνεσαι λίγο καλύτερα για σκηνή. Είμαστε απλώς αυτό που λένε "regular Joes". Χαίρομαι όμως που το είδος πάει καλά συνολικά. Ανοίγω πολύ το θέμα όμως!
Σχεδόν αναρωτιέμαι μόνος μου, είναι αυτό στο οποίο πρέπει να κλίνω, στο goth στοιχείο, γιατί εγώ πραγματικά δεν θέλω!
Xαίρομαι που ακούω. Στην πραγματικότητα προτιμώ οι μπάντες να κάνουν αυτό που δεν περιμένουν από αυτές και όχι το αντίθετο.
Νιώθω ότι είμαστε παρόμοιοι με τους Type O Negative με έναν τρόπο, που νιώθω ότι ο Peter εξακολουθούσε να κάνει ό,τι έκανε και στους Carnivore στην αρχή. Μπορεί κανείς να ακούσει την επιρροή των Carnivore στον πρώτο δίσκο Type O Negative. Αλλά δεν είχαν την επιτυχία τους μέχρι που είπαν, «ας γίνουμε εντελώς goth» με το «October Rust». Είχαν αρκετό από αυτό το goth στοιχείο στο "Bloody Kisses", αλλά όταν κυκλοφόρησαν τον εντελώς βαμπιρικό γκοθικό δίσκο τους, τότε η μπάντα τους ανατινάχθηκε και σχεδόν αναρωτιέμαι μόνος μου, είναι αυτό στο οποίο πρέπει να κλίνω, στο goth στοιχείο, γιατί εγώ πραγματικά δεν θέλω!
Και είναι χάλια που έτσι λειτουργεί ο κόσμος, γιατί θα ήθελα να δημιουργήσω, κάτι νέο. Δεν θέλω να επαναλάβω κάτι που έχει ήδη γίνει. Ωστόσο, ο Peter Steele, είναι ένας ενδιαφέρων τύπος. Ήταν επίσης εργάτης σε πάρκα για περίπου επτά χρόνια, μάζευε σκουπίδια, και έκανα αυτή τη δουλειά για περίπου επτά χρόνια κι εγώ. Νιώθω λοιπόν ότι έχω πολλά κοινά μαζί του και με τις απόψεις του για τη ζωή.
Ελπίζω η σκληρή μουσική να γίνει πιο μελωδική. Να χρησιμοποιεί περισσότερες αποχρώσεις. Να χρησιμοποιούν οι άνθρωποι λίγο το κεφάλι τους. Ίσως διαβάσουν ένα βιβλίο. Και να επιχειρήσουν να γράψουν κάτι με βαθιά αξία και νόημα που να δύναται να αντέξει στον χρόνο
Βρίσκω γενικά στην έκβαση της heavy metal μουσικής τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την καραντίνα, ακόμη περισσότερες μπάντες να προσπαθούν να αναμείξουν πολλά είδη και να προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό, να συνδυάσουν στοιχεία που οι άνθρωποι δεν είχαν συνηθίσει να βρίσκουν μαζί στο ίδιο κομμάτι. Πώς βλέπεις να πηγαίνει το μέλλον της σκληρής μουσικής, από την εμπειρία σου τόσο ως μουσικός όσο και ως ακροατής;
Στο mainstream, φρικτά. Από μικρός, σχεδόν κάθε μπάντα που τα πάει καλά στο mainstream, σχεδόν κάθε μπάντα, τη μισούσα, εκτός από τους Slipknot. Τους αγαπώ. Τους Avenged Sevenfold, επίσης, είναι πολύ ωραίοι. Αλλά όπως αυτή τη στιγμή, φαίνεται να υπάρχει αυτή η τάση της υπερέκθεσης του chugga chugga hardcore, και απλά δεν είμαι σε αυτό τον ήχο καθόλου. Και πραγματικά ελπίζω να μην είναι αυτό το μέλλον. Γιατί ο σκληρός τύπος πηγαίνει καμαρωτος και λέει για τον εαυτό του chug, chug, chug. Τι στο καλό συμβαίνει, φίλε; Απλώς, δεν αντέχω αυτό το χάλι. Ελπίζω λοιπόν να μην είναι αυτό.
Ελπίζω η σκληρή μουσική να γίνει πιο μελωδική. Να χρησιμοποιεί περισσότερες αποχρώσεις. Να χρησιμοποιούν οι άνθρωποι λίγο το κεφάλι τους. Ίσως διαβάσουν ένα βιβλίο. Και να επιχειρήσουν να γράψουν κάτι με βαθιά αξία και νόημα που να δύναται να αντέξει στον χρόνο, κάτι που μπορεί να κάνει ένα τραγούδι των Led Zeppelin. Ή μπορούσαν να κάνουν και οι Black Sabbath. Στην πραγματικότητα, τραγουδήστε για κάτι που έχετε να πείτε αντί για "Γεια, είμαι ο καλύτερος". Δεν μου αρέσει να βροντάω το στήθος μου επιδεικτικά. Δεν μου αρέσει να καυχιέμαι, δεν μου αρέσει τίποτα από αυτά.
Πρέπει να αποδείξουμε με τον τέταρτο δίσκο μας ότι αξίζει τον κόπο να ακούσει κανείς τη μουσική μας, όχι να σκέφτονται για εμάς απλά: «Ναι, αυτό είναι το συγκρότημα που είπε το "Give Me To The Night"
Αυτή είναι μια αρκετά ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Αναρωτιέμαι αν στη θέση σας, που υπάρχουν πλέον τρεις δίσκοι που έτυχαν μεγάλης αναγνώρισης από τους ανθρώπους που γράφουν για μουσική και αγαπήθηκαν λίγο πολύ από το κοινό, αισθάνεστε πίεση για να συνεχίσετε στον τέταρτο δίσκο ή σκέφτεστε πως «ό,τι είναι να έρθει θα έρθει»;
Υπάρχει λίγο αυτό με τον τέταρτο δίσκο. Όταν έχεις μόνο έναν ολοκληρωμένο, έχεις το «α, ολοκαίνουργιο συγκρότημα». Όταν έχεις δύο, και ο κόσμος λέει, «μπορούν να αντέξουν; Α, ο πρώτος δίσκος δεν είναι τόσο καλός όσο ο δεύτερος δίσκος. Όχι τόσο καλό όσο το πρώτο.» Μετά έχεις τον τρίτο δίσκο που υποτίθεται ότι οφείλει να είναι το κορυφαίο επίτευγμά σας, εκεί που αποκτάς ταυτότητα ως συγκρότημα και κάθε δίσκος μετά από αυτό είναι ο κόσμος εντελώς «ω ναι, αυτό το συγκρότημα έβγαλε έναν άλλο δίσκο. ΕΝΤΑΞΕΙ". Και αυτό πραγματικά πρέπει να παλέψουμε τώρα, πρέπει να αποδείξουμε με τον τέταρτο δίσκο μας ότι αξίζει τον κόπο να ακούσει κανείς τη μουσική μας, όχι να σκέφτονται για εμάς απλά: «Ναι, αυτό είναι το συγκρότημα που είπε το "Give Me To The Night"». Ή το συγκρότημα που είτε το "Can You Hear The Rain". Αυτή είναι η πρόκληση μας ώστε να προχωρήσουμε μπροστά. Ο τέταρτος δίσκος δεν είναι ελκυστική ιδέα. Δεν είναι εύκολο να τον πουλήσεις σωστά.
Καταλαβαίνω τι εννοείς. Κατά τη γνώμη μου, πολλά από τα τραγούδια σας έχουν φόντα για hits. Μιας και μιλάμε σχετικά με την επιτυχία σας και το "Never, Neverland", τα πήγε καλά την προηγούμενη χρονιά και μόλις ξεκινήσαμε το 2025, θα μου αναφέρεις μερικά από τα αγαπημένα σου άλμπουμ για το 2024;
Ω. Ναι! Λοιπόν, για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, δεν έχω ακούσει καθόλου μοντέρνα μουσική που να μπορώ να σκεφτώ. Ο δίσκος των Blood Incantation ήταν πολύ καλός. Τι άλλο βγήκε πέρυσι; Μου άρεσε πολύ το άλμπουμ των Tribulation. Υπήρχαν μερικές ακόμη κυκλοφορίες πέρυσι. Προσπαθώ να σκεφτώ μερικές. Αυτά είναι τα δύο που μου έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή. Νόμιζα ότι και οι δύο ήταν καλοί δίσκοι. Αν σκεφτώ βαθύτερα, τι άλλο - ξέρω ότι οι Judas Priest έβγαλαν δίσκο, αλλά άκουσα το "Invincible Shield" και ό,τι άλλα singles έβγαλαν, θεωρώ ότι ήταν καλά. Αλλά δεν έχω καταφέρει να ακούσω ολόκληρο τον δίσκο ακόμα. Ναι, δεν έχω πια επαφή με τα πράγματα. Μου έγινε πάρα πολύ υπερβολικό το να παρακολουθώ στενά τις νέες κυκλοφορίες και είχε αρχίσει να με αγχώνει, έτσι απλά, κάπως σταμάτησα, αλλά σιγά σιγά επανέρχομαι σε αυτό.
Εντάξει, καταννοώ, βρέθηκα στην κατάστασή σου. Σε κάποιες χρονιές συμβαίνει πάρα πολύ, αλλά μετά θέλεις να ασχοληθείς με αυτό ξανά γιατί σε ελκύει. Υπάρχει μια ερώτηση που κάνω σε όλους, ποιοι είναι από τους πέντε δίσκους που ακούς συχνά τις τελευταίες εβδομάδες;
Ναι, σίγουρα ότι θα ήταν αυτά που παίζω στο πικάπ μου πρόσφατα. Άκουγα ξανά Fancy. Έχετε ακούσει ποτέ για τον Fancy; Ο italo-disco τραγουδιστής από τα 70s .
Ω, όχι, οι γνώσεις μου σε αυτό το είδος είναι σχεδόν ανύπαρκτες.
Δεν πειράζει! Άκουγα τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Ακούω πολύ από Dokken, το "Under Lock And Key". Λιώνω επίσης από τους ZZ Top, το "El Loco" έναν από τους πιο άθλιους δίσκους τους, κατά τη γνώμη μου, για κάποιο λόγο. And Cradle Of Filth μετά, έχουν ένα άλμπουμ που ονομάζεται - είναι ένας ζωντανός δίσκος από το 2000. Νομίζω ότι λέγεται. Σκατά, το ξεχνάω, το έχω εδώ, μια στιγμή, λέγεται "11 Burial Masses".
Που το θυμήθηκες αυτό;
Ναι. Λοιπόν, αυτός είναι ο αγαπημένος μου δίσκος. Έχω το DVD και μου αρέσει περισσότερο από τα ηχογραφημένα των Cradle Of Filth. Νομίζω ότι ο Danny Filth ακούγεται τόσο ακατέργαστος και βαρύς και μου αρέσουν όλες οι μικρές αποχρώσεις που υπάρχουν στη συγκεκριμένη ζωντανή ηχογράφηση. Ο τελευταίος δίσκος είναι οι Black Sabbath με το "Heaven And Hell".
Τίποτα δεν ξεπερνά έναν κλασικό δίσκο!
Ναι, αυτό είναι άλλο ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ. Ειδικά το τραγούδι "Heaven And Hell", μου προκαλεί ανατριχίλες κάθε φορά που το ακούω!
Ο επόμενος δίσκος, θέλω να είναι 30 λεπτά, 35 λεπτά, δέκα τραγούδια. Και κάθε ένα θα είναι πανέμορφο, στιχουργικά και μουσικά
Ευχαριστώ που το μοιράστηκες! Και τώρα, τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους Unto Others μετά τον τεράστιο αριθμό περιοδειών που έρχονται το 2025; Ανέφερες κάποια πράγματα στην αρχή, σχετικά με την οικοδόμηση μιας στρατηγικής όσων αφορά το τι θέλετε να κάνετε και την δημιουργία ενός τέταρτου δίσκου που θα έχει πραγματικό νόημα για εσάς. Ποια είναι όμως η πιο δομημένη ιδέα για το τι θέλετε να κάνετε;
Ο επόμενος δίσκος για μένα πρέπει να είναι ο καλύτερος μας δίσκος. Ξέρω ότι αυτό είναι πολύ κλισέ για έναν καλλιτέχνη να το πει, αλλά το εννοώ πραγματικά, έτσι ένιωσα στο "Strength" και το "Never, Neverland". Ένιωσα τεράστια πίεση για να πετύχω. Δεν το νιώθω πια αυτό και προσπαθώ να κάνω ένα βήμα πίσω και θέλω να γράψω μόνο την πιο πιασάρικη metal εκδοχή των Unto Others. Θέλω να γράψω τα πιο πιασάρικα τραγούδια όλων των εποχών και κάθε τραγούδι πρέπει να έχει νόημα και αξία και θέλω να πω κάτι με κάθε τραγούδι. Ακόμα κι αν είναι κάτι ηλίθιο, πρέπει να σε κάνει να νιώθεις κάτι σε κάθε γραμμή. Κάθε στίχος χρειάζεται να με κάνει να νιώσω κάτι. Και πιστεύω ότι αυτό μου έλειπε τελευταία. Είναι στους στίχους μου και έπρεπε να κάνω κάτι καλύτερο, ώστε να είναι η κύρια εστίασή μου. Το να μην λες τίποτα δεν είναι αρκετά καλό. Πρέπει να βεβαιωθώ ότι όλα είναι υπέροχα, όσο καλύτερα γίνεται, τουλάχιστον ως το σημείο που μπορώ εγώ να τα καταφέρω και να μην λέω ψέματα στον εαυτό μου. Ο επόμενος δίσκος, θέλω να είναι 30 λεπτά, 35 λεπτά, δέκα τραγούδια. Και κάθε ένα θα είναι πανέμορφο, στιχουργικά και μουσικά. Και μετά εκτός από αυτό, θα αποκτήσω σύντομα έναν γιο, οπότε η ζωή μου θα αλλάξει λίγο. Μάλλον θα επηρεάσει και τη μουσική μου.
Ω, συγχαρητήρια!
Σε ευχαριστώ πολύ! Είμαι λοιπόν πολύ ενθουσιασμένος για μια μικρή αλλαγή. Πασχίζω καλλιτεχνικά επτά χρόνια και ξεπερνάω τα όρια λίγο μερικές φορές με τη δουλειά. Νομίζω ότι η ζωή δεν είναι απλώς μουσική. Και υπάρχουν περισσότερα στη ζωή από τις περιοδείες και τον εαυτό μου. Είμαι ενθουσιασμένος που θα βάζω σύντομα λίγη από την ενέργειά μου σε άλλους ανθρώπους λίγο περισσότερο καθώς μεγαλώνω.
Αυτό ακούγεται πραγματικά σαν ένα πολύ καλό σχέδιο και είμαι πολύ χαρούμενη για σένα. Και μοιάζεις ενθουσιασμένος. Έχουμε λοιπόν μερικά λεπτά ακόμα και σε ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσες χρόνο για να απαντήσεις στις ερωτήσεις μας σήμερα. Ελπίζω να συναντηθούμε, όσο είστε στην Αθήνα. Σίγουρα θα σας δω στη συναυλία, αλλά για την ώρα κλείσε τη συνέντευξη με ό,τι επιθυμείς προς τους ακροατές σας και τους αναγνώστες μας.
Εντάξει. Λοιπόν, ελάτε να μας δείτε! Θα παίξουμε στο Temple στις 31 Ιανουαρίου. Ένα βράδυ Παρασκευής. Και ναι, ελάτε να δείτε το νέο μας υλικό, για πρώτη φορά έπειτα από πέντε χρόνια. Θα υπογράψουμε όλα σας τα πράγματα. Θα βγάλουμε φωτογραφίες αν θέλετε και θα πιούμε μια-δυο μπίρες Άλφα και απλά θα περάσουμε όλοι καλά!