Playgrounded

Οι Playgrounded είχαν κάνει αισθητή την παρουσία τους στους εναλλακτικούς prog κύκλους με το προ πενταετίας ντεμπούτο τους, οπότε η εξέλιξη και συνέχεια της δημιουργικής τους πορείας αναμενόταν με αρκετό ενδιαφέρον στους ήδη μυημένους στη μουσική τους ακροατές. Με το δεύτερο τους πόνημα να σμιλεύεται από τις πνιγηρές ατμόσφαιρες του βιομηχανικού Ρότερνταμ και της Αθήνας εν καιρώ κρίσης, αλλά και από συγγραφικά αριστουργήματα όπως ο "Ξένος" του Albert Camus, καταλαβαίνει κανείς πως το ζήτημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας για την μπάντα έχει βαθιά θεμέλια που δεν περιορίζονται μονάχα στα μουσικής φύσεως ζητήματα.

Στο "In Time With Gravity", του οποίου το ιδιαίτερο εξώφυλλο φιλοτέχνησε η Ισμήνη Χριστακοπούλου, συναντούμε οχτώ συνθέσεις προοδευτικής, εναλλακτικής μουσικής, με μια post rock αισθητική σε ό,τι αφορά τη δομική τους ανάπτυξη. Βρίσκοντας πηγή έμπνευσης σε σχήματα όπως οι Karnivool, οι Tool και οι Nine Inch Nails, αλλά φλερτάροντας συγχρόνως με τη βαρυσήμαντη μελαγχολική τάση των Anathema και των Deftones, οι Playgrounded συνθέτουν καθοδηγούμενοι από ένα συναίσθημα απώλειας, με απώτερο σκοπό την επέκταση των δημιουργικών τους ορίων.

Σίγουρα, μονάχα εύκολο δεν είναι να προσεγγίσεις την πραγματική φύση του υλικού, αφού τα αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία και η συγκροτημένη χρήση των πιο heavy κιθαριστικών στιγμών προσδίδουν μια απρόσιτη, σχεδόν μονόχνοτη ψευδο-industrial αύρα, περιπλέκοντας τον προοδευτικό καμβά των επιμέρους προαναφερθέντων επιρροών. Έτσι, ο δίσκος ακούγεται καλύτερα σε στιγμές που η πνευματική απομόνωση βρίσκεται σε σειρά προτεραιότητας, και ιδανικά στα τελειώματα μιας δύσκολης μέρας, καθώς ο ενδοσκοπικός χαρακτήρας του ενδείκνυται και παρουσιάζει καθαρτικές επιδράσεις στον ψυχισμό.

Παρ' όλα αυτά, κι έχοντας επιλέξει συνειδητά να οικειοποιηθώ ξανά το ντεμπούτο τους προτού δώσω ακροάσεις στο νέο δίσκο, θεωρώ πως η δημιουργία του "In Time With Gravity" συνέβη σχεδόν αβίαστα, ευνοούμενη από την προσωπική και καλλιτεχνική ωρίμανση των συντελεστών του και κερδίζοντας σε θέματα συνοχής, αλλά χάνοντας από άποψη μεμονωμένων στιγμών. Βέβαια, αυτό μονάχα επιλήψιμο δεν θεωρείται στα δικά μου μάτια, αλλά, καλώς ή κακώς, η ύπαρξη μεμονωμένων κομματιών μέσα από το άλμπουμ που να ξεχωρίζουν λίγο παραπάνω από τα υπόλοιπα βοηθά σε πολλούς περισσότερους τομείς από μονάχα τον προφανή εμπορικό.

Εν τέλει, θαρρώ πως το δεύτερο δισκογραφικό βήμα της μπάντας φανερώνει μια πορεία προς τη σωστή κατεύθυνση, στην οποία φαίνεται πως οι παγιωμένες συνθετικές λογικές τείνουν να εκλείψουν. Ουσιαστικά, οι Playgrounded επιδιώκουν να απαλλαγούν από την ύπαρξη των «πρέπει» που υπάρχουν έντονα στον metal χώρο, συνθέτοντας κατά βάση διαισθητικά κι ενιαία και αναδεικνύοντας τη σπουδαιότητα του όλου. Κι αυτή η νοοτροπία, όπως έχει συμβεί τις περισσότερες φορές και σε ανάλογες περιπτώσεις, θα τους αναδείξει καλλιτεχνικά, έχοντας όμως το τίμημα του να απευθύνονται σε ένα κατά βάση περιορισμένο, συγκεκριμένο κοινό.

Η παρουσίαση του δίσκου θα γίνει την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου στο Temple (Ιάκχου 17, Γκάζι, Αθήνα)