Phantom Spell: «Δεν είναι μεγάλο το άλμα από την παραδοσιακή folk μουσική στo heavy metal»

Έχοντας προκαλέσει ήδη αίσθηση τα προηγούμενα χρόνια στην σκηνή του underground παραδοσιακού heavy metal, συνδυάζοντας το '70s progressive rock με το το επικό και το proto-metal, οι Phantom Spell επανέρχονται με το καταπληκτικό δεύτερο full-length άλμπουμ ονόματι "Heather & Hearth".

Σε αυτήν την ευχάριστη συγκυρία, ο mainman Kyle McNeill, επίσης κιθαρίστας και τραγουδιστής των Βρετανών heavy metallers Seven Sisters, μας μίλησε για το ιδιαίτερο μουσικό ύφος του project, την δημιουργική διαδικασία, τα πλάνα για το μέλλον, την πρώτη και την επερχόμενη εμφάνιση στο Up The Hammers Festival.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι απόψεις του για την συμπερίληψη και την queer κοινότητα, σε συνδυασμό με τον κόσμο του metal, την κοινωνία και την πολιτική. Ας διαβάσουμε τα όσα είχε να μας πει και ας ακούσουμε ξανά και ξανά το "Heather & Hearth".

Γειά σου Kyle, είμαι ο Θοδωρής από την Ελλάδα και σε καλωσορίζουμε στο Rocking.gr!

Γειά! Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.

Λοιπόν, νομίζω ότι αγαπώ σχεδόν εξίσου το hard rock της δεκαετίας του '70 και το κλασικό heavy metal. Εκτιμώ τους Seven Sisters, δεν είμαι όμως οπαδός. Αλλά ερωτεύτηκα αμέσως τους Phantom Spell. Υποθέτω ότι δεν είμαι ο πρώτος που στο λέει!

Όχι, δεν είσαι. Μπορεί να ισχύει και το ένα και το άλλο - κάποιοι μου έχουν πει ότι προτιμούν τους Seven Sisters και φυσικά και τα δύο είναι ok. Ή κανένα από τα δύο, χα! Αυτή είναι η ομορφιά της μουσικής, αλλά και κάθε τέχνης, ότι από τη στιγμή που θα απελευθερωθεί, τότε η ίδια η τέχνη δεν ανήκει πλέον αυστηρά στον δημιουργό. Ο καθένας έχει τη δική του εκδοχή των αγαπημένων του τραγουδιών ή έργων τέχνης, καθώς όλοι αλληλεπιδρούμε με διαφορετικούς τρόπους. Μακάρι να μπορούσα να ακούσω τη δική μου μουσική μέσα από τα αυτιά κάποιου άλλου.

Υποθέτω επίσης ότι πρώτα κόλλησες με το heavy metal και αργότερα το rock της δεκαετίας του '70, αυτό συμβαίνει συνήθως με τους μεταλλάδες!

Κάπως έτσι, ναι. Οι πρώτες μου εμπειρίες με τη μουσική ήταν μέσω των γονιών μου. Η μαμά μου έπαιζε πολύ Pink Floyd στο σπίτι, κάτι που σίγουρα μου έμεινε. Ο μπαμπάς μου ασχολούταν με το thrash metal όταν ήταν κάτι αναδυόμενο στη δεκαετία του '80. Όλο το κλασικό thrash υλικό το βρήκα φυσικά μέσω εκείνου. Την progressive μουσική την ανακάλυψα στις αρχές της εφηβείας μου, όταν όταν ξεκίνησε να διευρύνεται το διαδίκτυο και μπορούσες να βρεις πράγματα εκεί. Αγόραζα επίσης δίσκους βινυλίου σε πολύ χαμηλές τιμές από το τοπικό δισκοπωλείο. Απλώς ρίσκαρα σε κάτι που φαινόταν ωραίο και τις περισσότερες φορές απέδιδε!

Ας μιλήσουμε για το καταπληκτικό δεύτερο full-length άλμπουμ. Νομίζω ότι η φωνή σου ακούγεται καλύτερη και επέτρεψέ μου να πω ότι φαίνεται πιο πρωτότυπο από το "Immortal's Requiem". Ποιες είναι οι βασικές διαφορές κατά τη γνώμη σου;

Πίστεψέ με, κανείς δεν είναι πιο επικριτικός με τη φωνή μου από εμένα. Αμφιβάλλω αν θα μπορούσες να πεις κάτι που θα με αναστάτωνε περισσότερο από αυτά που λέω στον εαυτό μου, χα. Είναι δύσκολο για μένα να κρίνω τη φωνή μου με αυτόν τον τρόπο. Αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου σπουδαίο τραγουδιστή, πιστεύω ότι έχω μια αρκετά αναγνωρίσιμη φωνή. Υποθέτω ότι απλώς τραγουδάω περισσότερο, οπότε ίσως να έχω βελτιωθεί λίγο! Επίσης, βελτιώνομαι στην επιλογή της σωστής τονικότητας για το τραγούδι και έχω μεγαλύτερη επίγνωση των σημείων στη φωνή μου που μπορεί να είναι προβληματικά. Υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά να μάθω, οπότε ελπίζω να συνεχίσω να βελτιώνομαι με την πάροδο του χρόνου.

Υποστηρίζω με σθένος ότι τα καλά τραγούδια έχουν την μεγαλύτερη σημασία, ειδικά στην σημερινή εποχή. Στην περίπτωση όμως των Phantom Spell, το ύφος είναι τόσο ξεχωριστό. Είναι σαν να έχεις hard/prog rock της δεκαετίας του '70 με μια epic metal πινελιά!

Δηλαδή πώς θα ήταν η ζωή χωρίς καλά τραγούδια; Δεν θα τολμούσα ποτέ να υπονοήσω ότι βελτιώνω κάτι που έχει προηγηθεί, αλλά πριν ξεκινήσω τους Phantom Spell είχα πάντα την επιθυμία να πάρω όλα τα αγαπημένα μου μέρη στο prog rock και να τους προσθέσω λίγο περισσότερο "oomph". Υποθέτω ότι αυτό είναι μέρος αυτού που προσπαθώ να κάνω. Με απλά λόγια, απλώς προσπαθώ να γράψω μουσική που θέλω να ακούσω.

Η μουσική των Hällas είναι κάποως παρόμοια, αλλά σε ένα διαφορετικό, πιο spacey πλαίσιο, ενώ οι Phantom Spell έχουν μια ισχυρή folk βάση.
  
Ναι, σίγουρα! Λατρεύω τους Hällas. Αμφιβάλλω αν αυτό θα εκπλήξει κανέναν. Θα έλεγα ότι η μουσική τους δεν έχει τις ρίζες της σε «παραδοσιακές» δομές τραγουδιών. Μου αρέσει πολύ αυτό που έκαναν οι Kansas σε άλμπουμ όπως το "Leftoverture" και το "Point Of Know Return". Είναι καλό και ευθύ songwriting διανθισμένο με παιχνιδιάρικες ιδέες και εκτελεστική δεινότητα. Προσπαθώ να διοχετεύσω όσο το δυνατόν περισσότερο από αυτό.

Δεν είναι και τόσο μεγάλο άλμα να περάσεις από την παραδοσιακή folk μουσική στo heavy metal

Στην Ελλάδα λατρεύουμε αυτό που αποκαλούμε επικό heavy metal ή epic metal. Πολλά χρόνια πριν, διάβασα κάπου ότι το "Argus" των Wishbone Ash, ένα άλμπουμ-μνημείο του (επικού) hard rock, έχει folk επιρροές. Και ήταν σαν να ανοίχτηκε ένας καινούριος κόσμος για μένα.

Α, σίγουρα. Ειδικά στη Βρετανία, υπήρχε μια έντονη αναβίωση της folk μουσικής εκείνη την εποχή, οπότε έκανε την εμφάνισή της σε πολλή μουσική τότε. Δεν είναι και τόσο μεγάλο άλμα να περάσεις από την παραδοσιακή folk μουσική στo heavy metal. Οι ρυθμοί, οι μελωδίες, οι ακολουθίες των συγχορδιών. Όλα είναι συνυφασμένα με τον ιστό του metal. Ακόμα και η παράδοση της αφήγησης ιστοριών στο heavy metal έχει μεταφερθεί από τη φολκ μουσική.

Εκτός από τα κλασικά των '70s όπως οι Sabbath, οι Purple, οι Rainbow και οι Uriah Heep, ποια '70s (prog) άλμπουμ ή συγκροτήματα θα έπρεπε να ακούσει ένας οπαδός των Phantom Spell, ώστε να κατανοήσει πλήρως τη μουσική σας;

Χωρίς συγκεκριμένη σειρά:
Camel - "The Snow Goose"
Return To Forever - "Romantic Warrior"
Kansas - "Leftoverture" 
Genesis - "Selling England By The Pound"
Jethro Tull - "Heavy Horses"

Παρακολουθώντας τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού να εκτυλίσσεται, με έκανε μόνο να εκτιμήσω περισσότερο τα μέρη που αποκαλώ σπίτι μου.

Ποιό είναι το νόημα του τίτλου του άλμπουμ "Heather & Hearth";

Η ιδέα για τον τίτλο ξεκίνησε να σχηματίζεται πέρυσι, όταν επέστρεφα στην πόλη μου. Στο τελευταίο ταξίδι με το τρένο από το Leeds στο Burnley, περνάς μέσα από μια υπέροχη εξοχή. Οι φαινομενικά αέναα γκρίζοι ουρανοί και οι μουντοί λόφοι, διακοσμημένοι με αυτές τις λάμψεις από ρείκια (heather), μου ενέπνευσαν ένα τόσο νοσταλγικό συναίσθημα. Ήθελα να διοχετεύσω αυτό το συναίσθημα. Την αίσθηση του ανήκειν. Την αίσθηση του σπιτιού. (σ.σ.: hearth σημαίνει εστία) Δυστυχώς, απέκτησε περαιτέρω νόημα καθώς έχουμε παρακολουθήσει τόσους πολλούς ανθρώπους που διά της βίας τους αφαιρούνται τα σπίτια τους. Παρακολουθώντας τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού να εκτυλίσσεται, με έκανε μόνο να εκτιμήσω περισσότερο τα μέρη που αποκαλώ σπίτι μου.

Στο άλμπουμ, έχουμε δύο επικά κομμάτια διάρκειας άνω των έντεκα λεπτών, ένα σχεδόν έξι λεπτών και τρία ακόμη λιγότερο από τέσσερα λεπτά σε διάρκεια. Αυτό είναι ένα μάλλον ασυνήθιστο μείγμα! Όταν συνθέτεις μουσική, θέτεις γενικότερα κάποια όρια;

Νομίζω ότι τα όρια καθορίζονται από τον τύπο του εξοπλισμού που μου αρέσει να χρησιμοποιώ. Αν και πρόκειται κυρίως για ψηφιακές προσομοιώσεις, διατηρώ τον «εξοπλισμό» που χρησιμοποιώ σε πράγματα που θα ήταν διαθέσιμα στη δεκαετία του '70. Αυτό καθορίζει την ηχητική παλέτα. Τα υπόλοιπα είναι απλώς η προτίμησή μου. Λατρεύω τον ήχο των prog και metal δίσκων των '70s, οπότε προσπαθώ να μιξάρω τη μουσική μου με αυτόν τον τρόπο. Απλώς ακολουθώ την καρδιά μου και τα αυτιά μου. Όσον αφορά τις διάρκειες των τραγουδιών, προσπαθώ να αφήνω τις ιδέες να υπαγορεύουν πόσο θα διαρκέσει ένα τραγούδι. Είναι μια πράξη ισορροπίας μεταξύ του να αφήνω τις ιδέες να ρέουν και της χρήσης της συνθετικής ικανότητας ώστε να κατευθυνθούν όλα προς το σημείο που θέλεις.

Γιατί επέλεξες να διασκευάσεις το "Old Pendle"; Ποιά είναι η ιστορία αυτού του τραγουδιού;

Το "Old Pendle" γράφτηκε τη δεκαετία του '40 στο ύφος ενός παραδοσιακού folk τραγουδιού και αφορά έναν διάσημο λόφο στην περιοχή Pendle του Lancashire που ονομάζεται Pendle Hill (έκπληξη!). Έχει στενούς δεσμούς με την ιστορία των μαγισσών στη βόρεια Αγγλία και αποτελεί ορόσημο για πολλά χρόνια. Δεν γνώριζα το τραγούδι μέχρι που η Paula, η σύζυγός μου, το βρήκε στο διαδίκτυο και μου το υπέδειξε. Το ερωτεύτηκα αμέσως και ταίριαζε τόσο καλά με το θέμα του άλμπουμ που ένιωσα ότι απλά έπρεπε να το διασκευάσω. Μπορείτε να δείτε το Pendle Hill από το σπίτι μου στο Burnley. Με συνοδεύει σε όλη μου τη ζωή και είναι ωραίο να αποτίω φόρο τιμής σε έναν τόσο στριφνό και παλιό λόφο.

Αν και οι Phantom Spell παίζουν ζωντανά με κανονική πλήρη μπάντα, όλα τα όργανα στο άλμπουμ τα παίζεις εσυ. Θα ισχύει αυτό για πάντα;

Ελπίζω πως όχι! Θα ήθελα πολύ τα παιδιά της μπάντας να συνεισφέρουν στην ηχογράφηση. Τουλάχιστον θέλω να ηχογραφήσω τον Josevi να παίζει ζωντανά τύμπανα. Αυτή θα ήταν μια τεράστια βελτίωση σε σχέση με τον προγραμματισμό που κάνω. Ελπίζω πως στην επόμενη κυκλοφορία θα μπορέσω να το κάνω αυτό.

Έκανες επίσης όλη τη μίξη του άλμπουμ, είσαι πραγματικός μάστορας της τέχνης σου. Ασχολούσουν πάντοτε με την παραγωγή και τον ήχο;

Σε ευχαριστώ πολύ! Ναι, έχω κάνει και τη μίξη. Η ηχογράφηση μουσικής είναι αυτή η υπέροχη ισορροπία επιστήμης και καλλιτεχνίας που πραγματικά απευθύνεται στη φύση μου (σπασίκλας). Η μίξη είναι δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να είναι υπέροχη, αλλά εξαρτάται αποκλειστικά από το υλικό με το οποίο δουλεύεις. Ευτυχώς, επειδή ηχογραφώ ο ίδιος τα πάντα για το Phantom Spell, ξέρω ακριβώς με τι θα δουλέψω. Χρειάστηκαν πολύς χρόνος και πολλές δοκιμές με λάθη για να φτάσω στο σημείο όπου οι μίξεις μου δεν ακούγονται εντελώς χάλια. Έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου, αλλά είμαι ικανοποιημένος με το πώς έχει βγει το "Heather & Hearth". Ήθελα πολύ να αναπνέει ο δίσκος. Ακούω πολλούς δίσκους που κυκλοφορούν σε αυτή την παραδοσιακή heavy metal σκηνή και είναι εξαιρετικά συνθλιμμένοι και άψυχοι. Τα τύμπανα ακούγονται όλα τα ίδια. Ο τόνος της κιθάρας είναι σε όλα ο ίδιος. Δεν το θέλω αυτό. Θέλω να ακούσω τον χώρο και την προσωπικότητα κάθε εκτέλεσης. Είναι ειρωνικό να το λέω εγώ αυτό, λαμβάνοντας υπόψη πόσα ψηφιακά όργανα χρησιμοποιώ, δείχνει όμως ότι αν προσεγγίσεις οτιδήποτε με τη σωστή νοοτροπία, μπορείς να πετύχεις εξαιρετικά αποτελέσματα.

Έχουν συμβεί τόσες πολλές θετικές αλλαγές χάρη στην εκστρατεία που διεξάγουν τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας

Έχεις αναφέρει σε ανάρτησή σου ότι θέλεις η μουσική των Phantom Spell να είναι ένας χώρος αποδοχής, αναζήτησης, ανθεκτικότητας και αλήθειας - σε πολλά από όσα βασίζεται η queer κοινότητα. Θα μπορούσες να μας πεις σχετικά κάτι περισσότερο;

Νομίζω ότι είναι σαφές. Έχουν συμβεί τόσες πολλές θετικές αλλαγές χάρη στην εκστρατεία που διεξάγουν τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Τα queer άτομα είναι πραγματικά από τα πιο ανθεκτικά, επειδή το ίδιο τους το δικαίωμα ύπαρξης αμφισβητείται καθημερινά και παρόλα αυτά η κοινότητα ευδοκιμεί και αναπτύσσεται. Είναι οι ήρωές μου. Είμαι αμφιφυλόφιλος, αλλά πολύ εύκολα περνάω για ετεροφυλόφιλο άντρα επειδή έχω γυναίκα σύζυγο και δεν φαίνομαι αμέσως queer. Είμαι αρκετά συγκρατημένος και δεν ανοίγομαι αμέσως στους ανθρώπους. Έτσι, πιέζω τον εαυτό μου να μιλώ πιο ειλικρινά στο διαδίκτυο σχετικά με το δικό μου queerness, επειδή αυτό εξυπηρετεί δύο σκοπούς. Πρώτον, ενημερώνει τα queer άτομα ότι είναι ευπρόσδεκτα στον χώρο μου. Δεύτερον, τσαντίζει τους φασίστες.

Στο ίδιο θέμα, υπάρχει το στερεότυπο ότι οι πραγματικοί ροκάδες και μεταλλάδες είναι μάτσο τύποι, ενώ η συμπερίληψη θα πρέπει να θεωρείται θεμελιώδης αρχή για την κοινότητά μας. Ποια είναι η δική σου εμπειρία;

Λοιπόν, όπως είπα, περνάω πολύ εύκολα για ετεροφυλόφιλος άνδρας. Είμαι λευκός και με όψη βορειοευρωπαίου. Το έχω πολύ εύκολα. Στην underground σκηνή είναι σίγουρα καλύτερα από ποτέ. Ειλικρινά, νομίζω ότι οι νεότερες γυναίκες, οι queer και οι έγχρωμοι που θέλουν να ασχοληθούν με τη metal μουσική απλώς βρίσκουν περισσότερους χώρους στην μοντέρνα metal σκηνή. Είναι πιο βολικό. Υπάρχει μεγαλύτερη εκπροσώπηση από τους καλλιτέχνες - αν διαβάσετε το περιοδικό Kerrang! για παράδειγμα, θα δείτε πολλά νεότερα συγκροτήματα με μέλη που είναι γυναίκες, queer ή έγχρωμοι να προωθούνται στην πρώτη γραμμή των αντίστοιχων ιδιωμάτων τους. Είναι περισσότερο εξωστρεφώς, ποικιλόμορφο και πολύχρωμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η underground σκηνή του παραδοσιακού metal δεν έχει αυτούς τους χώρους ή αυτό το είδος εκπροσώπησης - όπως είπα, είναι καλύτερη σήμερα από ό,τι έχω γνωρίσει ποτέ - αλλά δεν είναι τόσο εξωστρεφής όσο το περισσότερο mainstream metal. Πρέπει να καταλάβουμε πως όταν τρανς άτομα δολοφονούνται στον δρόμο απλώς και μόνο επειδή υπάρχουν, αν ένας χώρος (ή ένα συγκρότημα, venue, φεστιβάλ, οτιδήποτε) δεν λέει ανοιχτά ότι υποστηρίζει την queer κοινότητα, τότε είναι μια απλή τακτική επιβίωσης να μην πας σε αυτόν τον χώρο. Δεν μπορείς να το ρισκάρεις γιατί το ποιόν εμπιστεύεσαι, πού περνάς τον χρόνο σου και με ποιούς βρίσκεται στο περιβάλλον σου μπορεί να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Ακούγεται πολύ ισχυρό να το θέτω έτσι, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα, και πολλά queer άτομα. Για να είμαστε απολύτως σαφείς, το να λέμε όλα αυτά δεν σημαίνει ότι οι άντρες πρέπει να σταματήσουν να είναι μάτσο και ότι πρέπει να κάνουμε cancel οτιδήποτε δεν είναι queer και δεν είναι βαμμένο σε γαμημένα ουράνια τόξα. Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο θέμα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο οι μάτσο τρουμεταλλάδες δεν μπορούν να «τα σπάνε» μαζί με queer άτομα και να ακούνε Manilla Road. Τίποτα δεν θα με έκανε πιο ευτυχισμένο.

Έχετε περισσότερα κοινά με την τρανς γυναίκα που αγωνίζεται για τον σκοπό της να ουρεί σε δημόσιες τουαλέτες παρά με καθάρματα όπως ο Trump και ο Musk που δεν διαδίδουν τίποτα άλλο παρά μίσος και παραπληροφόρηση

Είναι η σεξουαλικότητα πολιτικό ζήτημα; Πιστεύεις ότι τα hard rock και heavy metal συγκροτήματα σήμερα θα έπρεπε να είναι περισσότερο πολιτικοποιημένα;

Δεν είμαι ειδικός στην πολιτική θεωρία και δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους ολόκληρης της queer κοινότητας. Πιστεύω ότι τα γεννητικά όργανα ή/και η σεξουαλικότητα των ανθρώπων πρέπει να συζητούνται στα mainstream μέσα ενημέρωσης και να προωθούνται στην πρώτη γραμμή της πολιτικής συζήτησης σαν να αποτελούν κάποιο είδος απειλής; Όχι. Το εάν το ΝΑΤΟ πρέπει να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ μιας χώρας είναι ένα πιο πιεστικό πολιτικό ζήτημα, για παράδειγμα. Το φύλο και η σεξουαλικότητα των ανθρώπων έχουν χρησιμοποιηθεί ως πολιτική τροφή για πολύ καιρό. Είναι τακτικές απόσπασης της προσοχής και διχασμού. Έχετε περισσότερα κοινά με την τρανς γυναίκα που αγωνίζεται για τον σκοπό της να ουρεί σε δημόσιες τουαλέτες παρά με καθάρματα όπως ο Trump και ο Musk που δεν διαδίδουν τίποτα άλλο παρά μίσος και παραπληροφόρηση. Θα το θέσω ως εξής: Οι μόνοι άνθρωποι που δεν θα ωφεληθούν από το να είμαστε όλοι περισσότερο πολιτικοποιημένοι είναι οι άνθρωποι στην εξουσία που καταστρέφουν αυτόν τον πλανήτη και δολοφονούν παιδιά σε μακρινές ακτές. Η μουσική ήταν πάντα συνδεδεμένη με την πολιτική και η ομάδα του τύπου «ω, θα έπρεπε να είναι μόνο η μουσική, αφήστε την πολιτική έξω από αυτήν» πρέπει να βγάλει τα κεφάλια της από τον κώλο της και να ελέγξει τα προνόμιά της. Ίσως να διαβάσει ένα βιβλίο ιστορίας που δεν έχει γραφτεί από κάποιον λευκό άνδρα.

Πιστεύεις ότι μέχρι τώρα έχεις πετύχει περισσότερα με τους Phantom Spell από όσα περίμενες; Ποια είναι τα σχέδιά σου για αυτό το project στο εγγύς μέλλον, αλλά και μακροπρόθεσμα;

Απολύτως. Δεν είχα καμία προσδοκία όταν ξεκίνησα τους Phantom Spell, οπότε είμαι πραγματικά έκπληκτος με το πόσο καλή αποδοχή έχουν. Στο εγγύς μέλλον, φυσικά, θα κυκλοφορήσει ένα νέο άλμπουμ! Θα παίξουμε σε μερικά club στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Σεπτέμβριο και έχουμε κλείσει κάποια φεστιβάλ για το 2026, τα περισσότερα από τα οποία δεν έχουμε ακόμη ανακοινώσει. Θα ήθελα η μπάντα να συμμετάσχει κάποια στιγμή σε κάποια ηχογράφηση. Έχω επίσης μερικές ιδέες που ίσως είναι λίγο μεγαλόπνοες για να τις υλοποιήσω αυτή τη στιγμή, αλλά θα δω αν μπορώ να τις κάνω να λειτουργήσουν!

Είδαμε τους Phantom Spell να παίζουν πέρυσι στο Up The Hammers Festival, μια πραγματικά σπουδαία εμφάνιση, και ανυπομονούμε να σας ξαναδούμε του χρόνου, στην επετειακή έκδοση του φεστιβάλ. Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου, αλλά και οι προσδοκίες σου;

Ανυπομονούμε κι εμείς να επιστρέψουμε! Είναι ένα τόσο μαγικό φεστιβάλ - η ατμόσφαιρα είναι υπέροχη. Επίσης, ανυπομονώ να ξαναφάω στην Αθήνα. Το φαγητό είναι απίστευτο. Η πιο όμορφή μου ανάμνηση από πέρυσι ίσως είναι όταν η η γυναίκα μου η Paula κι εγώ παρακολουθούσαμε από το μπαλκόνι να παίζουν οι Visigoth. Αυτή είναι μια από τις heavy metal καλύτερες συναυλίες που έχω δει ποτέ. Ήταν μια τόσο υπέροχη ατμόσφαιρα και παράσταση.

Kyle σ' ευχαριστώ για την υπέροχη μουσική σου και για τον χρόνο σου. Τα λέμε σύντομα στην Αθήνα! Τα τελευταία λόγια ανήκουν σε σένα...

Μην το λες - σ' ευχαριστώ για την φιλοξενία και για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Θα ήθελα απλώς να ευχαριστήσω όλους τους θαυμαστές μου που διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη. Σημαίνει πραγματικά τόσα πολλά για μένα να έχω την υποστήριξή σας. Ανυπομονώ να σας δω ξανά στην Αθήνα του χρόνου!