Αφιέρωμα: Guns N' Roses - The story behind

Ένα από τα ποδοσφαιρικά πειράγματα που συνηθίζουν οι οπαδοί, είναι να ρωτούν περιπαιχτικά τους αντίπαλους οπαδούς για το «Τι δεν έχει δει ένα παιδί 15/17/19 χρονών», με την απάντηση να είναι «Την ομάδα σας να παίρνει πρωτάθλημα». Σε αντιστοιχία, στο χώρο της μουσικής, η ερώτηση πάει κάπως έτσι: «Τι δεν έχει δει ένα παιδί 17 χρονών;»… «Τους Guns N’ Roses να βγάζουν δίσκο με νέο υλικό!». Μέχρι πρότινος αυτό ήταν αλήθεια, όμως στις 23 Νοεμβρίου, οι GNR κυκλοφόρησαν επιτέλους το “Chinese Democracy”!

Το rocking.gr προσπαθεί στο παρακάτω αφιέρωμα να μεταφέρει μέσα από διάφορες πηγές, όπως συνεντεύξεις μελών (πρώην και νυν) του συγκροτήματος, δηλώσεις τους από συναυλίες, αλλά και φήμες, τα γεγονότα που μας οδήγησαν στην κυκλοφορία του νέου δίσκου των Guns N’ Roses, ξεκινώντας από το 1993 και καταλήγοντας στο σήμερα.

Πολλά γεγονότα που συνέβησαν στο διάστημα που εξετάζουμε, όπως οι διάφορες μηνύσεις εκατέρωθεν των μελών της μπάντας, οι δηλώσεις επί δηλώσεων, καθώς και τα projects που ακολούθησαν τα πρώην μέλη του group, έχουν σκόπιμα παραληφθεί.

Αθήνα, 24 Μαΐου, 1993: Η πρώτη συναυλία των Guns N’ Roses στη χώρα μας. Πολλά έχουν ακουστεί για τη σχεδόν 3ωρη καθυστέρηση του συγκροτήματος να ανέβει στη σκηνή. Οι περισσότεροι αποδίδουν το γεγονός στο ότι ο Axl Rose έπαιζε γκολφ στο ξενοδοχείο, ενώ τα υπόλοιπα μέλη ήταν «απασχολημένα» με αιθέριες υπάρξεις, έχοντας παράλληλα εκνευριστεί από την χαμηλή προσέλευση του κοινού. Ήταν μόνο αυτό όμως; Μια σιβυλλική δήλωση του Dizzy Reed (πλήκτρα), μία ημέρα μετά, έδωσε τροφή για πολλές σκέψεις: «Όταν γράψαμε το “Civil War”, δεν είχαμε ακριβώς την Αθήνα στο μυαλό μας!».

Τι είχε γίνει; Αν και ποτέ δεν έχει επιβεβαιωθεί, υπάρχει η φήμη για έναν καβγά ανάμεσα στον Axl και στα υπόλοιπα μέλη, για το ζήτημα του δικαιώματος του ονόματος των GNR. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αργότερα, ο Axl όντως απέκτησε τα δικαιώματα του ονόματος.

23 Νοεμβρίου, 1993: Κυκλοφορεί το "The Spaghetti Incident?". Είναι η πρώτη και τελευταία συμμετοχή του κιθαρίστα Gilby Clarke σε δίσκο των GNR, χωρίς να λάβουμε υπόψη το live album που κυκλοφόρησε αργότερα.

Τα τραγούδια του συγκεκριμένου δίσκου είχαν ηχογραφηθεί στο μεγαλύτερο ποσοστό τους κατά την διάρκεια των “Illusions” sessions, με τον Izzy στη ρυθμική κιθάρα. Ο Gilby χρειάστηκε να ηχογραφήσει ξανά τα μέρη του Izzy. Το σκηνικό αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές κατά την διάρκεια του “Chinese Democracy”, με διαφορετικούς όμως πρωταγωνιστές.

Αργεντινή, 24 Ιουλίου, 1993: Το τελευταίο show των GNR με το line up του “Use Your Illusion”. Ήταν η μεγαλύτερη -μέχρι τότε- περιοδεία στην ιστορία της ροκ μουσικής. Το συγκρότημα έπαιξε συνολικά 192 συναυλίες, σε 27 χώρες. Την περιοδεία αυτή, που κούρασε τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά το group, πάνω από 7 εκατομμύρια θεατές είδαν τη μπάντα.



1994: O Gilby απολύεται από τους GNR και τη θέση του παίρνει ο κολλητός του Axl, και γνωστός στο group, Paul Huge. Το όνομά του συναντάμε στα credits του “Back Off Bitch” και στο ακυκλοφόρητο “Shadow Of Your Love”. Η κίνηση αυτή φέρνει μια πρώτη διατάραξη στη σχέση του Αxl με το βασικό κιθαρίστα, Slash. O Slash θεώρησε ότι από τη μία ο Gilby δεν έπρεπε να φύγει, εάν και ποτέ δεν έθεσε βέτο, αλλά και από την άλλη ότι ο Huge δεν είναι τόσο καλός για το επίπεδο των GNR.

Το ποτήρι ανάμεσα στον Axl και τον Slash ράγισε λίγο καιρό αργότερα, και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης της διασκευής του “Sympathy For The Devil”, των Rolling Stones. O Slash αναφέρει χαρακτηριστικά: «Συμμετείχαμε στο soundtrack με σκοπό να είμαστε όλοι μαζί στο ίδιο studio και να δουλέψουμε ως group». Με τη διαφορά ότι η κατάσταση ήταν τελείως αλλιώτικη…

Από τη μια είχαμε τον Αxl να δουλεύει μαζί με το Huge σε ένα στούντιο, και τα άλλα μέλη να δουλεύουν σε διαφορετικό. Όταν ο Slash διαπίστωσε ότι ο Huge πείραξε τα μέρη του, κατάλαβε ότι η κατάσταση του group ήταν χειρότερη από όσο πίστευε.

Για σύντομο χρονικό διάστημα, ο Αxl έφερε στην μπάντα τoν Zakk Wylde. Δύο από τους καλύτερους lead κιθαρίστες στο ίδιο γκρουπ;

Στα χαρτιά η ιδέα ήταν ιδανική, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να δουλέψει στην πραγματικότητα. Το πείραμα αυτό κράτησε για λίγο. Πάντως από αυτή τη συνεργασία, τόσο ο Slash όσο και ο Zakk έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις, και έκτοτε έχουν παίξει μαζί σε διάφορα show με τις μπάντες τους.

Τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν ο Slash παρουσίασε στον Axl κάποια κομμάτια που είχε γράψει, με τον δεύτερο να τα απορρίπτει αμέσως. Όπως ο Slash αναφέρει σε μια συνέντευξη του: «Του παρουσίασα το υλικό που είχα γράψει. Και ο Axl το απέρριψε γιατί ήθέλε κάτι διαφορετικό ως προς τον ήχο. Έτσι πήρα τα τραγούδια και άρχισα να παίζω μαζί με τον Inez και τον Sorrum. Τότε κατάλαβα ότι είχα αρχίσει να φτιάχνω μια μπάντα και αυτό με οδήγησε στο να τα κυκλοφορήσω. Μετά από λίγο καιρό ο Axl μου είπε ότι ήθελε τα κομμάτια για το νέο δίσκο τον GNR. Ήταν όμως πολύ αργά».

Τα τραγούδια αυτά κατέληξαν στο προσωπικό άλμπουμ του Slash, “It’s Five O’ Clock Somewhere”.

Τι είχε πραγματικά συμβεί; Ο Axl ήθελε να οδηγήσει την μπάντα σε διαφορετικά μονοπάτια, βάζοντας στη μουσικής της στοιχεία από group όπως οι Nine Inch Nails και οι White Zombie, αλλά και hip-hop ήχους, loops κτλ. Τα τραγούδια του Slash ήταν στο μουσικό ύφος του “Appetite For Destruction”, με φυσικό αποτέλεσμα οι μεγάλοι εγωισμοί των δύο να χτυπήσουν κόκκινο. Εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο Slash ήταν πάντα αντίθετος και με την μουσική κατεύθυνση των “Illusions”, με τις ορχήστρες, τα πιάνο και όλα τα σχετικά...

Ούτε o Axl ούτε o Slash υπήρχε περίπτωση να υποχωρούσαν, την ώρα που έλειπε από το group κάποιος (Izzy) που θα μπορούσε να συμβιβάσει τα πράγματα.

Επειδή όλα κρίνονται από την ιστορία, το “It’s Five O’ Clock Somewhere” ήταν κατά γενική ομολογία ένα κάλο album, αλλά όχι τόσο καλό για τα standard των GNR. Μην ξεχνάμε ότι ήταν η εποχή που το grunge κυριαρχούσε και οι συνθήκες της εποχής δεν ευνοούσαν για ένα hard rock δίσκο. Ποιος από τους 2 θα υποχωρούσε; Κοιτώντας τώρα τα γεγονότα, βγάζεις το συμπέρασμα ότι μάλλον θα έπρεπε οι υπόλοιποι να πήγαιναν με τα νερά του Axl, να κυκλοφορούσε το album όπως ήθελε αυτός και εάν δεν πήγαινε κάλα να είχαν οι ίδιοι το πάνω χέρι για τη μετέπειτα μουσική πορεία των GNR.

Η κατάσταση όσο πήγαινε και χειροτέρευε όμως, με αποτέλεσμα ο Slash να φύγει επίσημα από το συγκρότημα στις 30 Οκτωβρίου του 1996. Λίγο καιρό μετά, έφυγαν από το group και ο Duff McKagan (μπάσο) με τον Matt Sorum (drums), αφήνοντας από το line up των “Illusions” μονό τον Dizzy Reed και με τον Axl.

Το δίλημμα για τον Axl ήταν τότε το ακόλουθο: Παίρνουμε έναν κιθαρίστα κλώνο του Slash, ή προχωράμε ένα βήμα παραπέρα; Η απάντηση ήταν ο Robin Finck, με προϋπηρεσία στους Nine Inch Nails. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Matt Sorum ήταν αυτός που τον είχε προτείνει για να παίξει μαζί με τον Slash, αλλά τα γεγονότα έφεραν τελικά τον Finck στη θέση του Slash, στις lead κιθάρες.

Στο μπάσο ήρθε ο Tommy Stinson, ενώ στα drums δοκιμάστηκε ο Chris Vrenna, για να αναλάβει τελικά ο Josh Freese. Από το σημείο αυτό άρχισαν οι διάφορες φήμες για το άτιτλο ακόμα album. Mια από αυτές ήταν ότι ανάμεσα στους διάφορους παραγωγούς του album, υπήρχαν ονόματα όπως αυτά του Moby, καθώς και του Youth, που είχε δουλέψει με τους Verve.

Σε μια εποχή που ακόμα το internet δεν ήταν τόσο διαδεδομένο, οι πληροφορίες που υπήρχαν για τους GNR ήταν ελάχιστες. Ο ίδιος ο Axl είχε σχεδόν εξαφανισθεί και οι δημόσιες εμφανίσεις του ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Οι φήμες που υπήρχαν έλεγαν για ένα electronica-influenced album, με τον πιθανό τίτλο “Cockroach Soup” ή “2000 Intentions”.

Το 1998 αναφέρθηκε ότι ο Sean Bevan (ΝΙΝ, Marylin Manson) είχε αναλάβει την παραγωγή του album.

Το 1999 είναι μια γεμάτη χρονιά για τους GNR. Για αρχή, ο Finck φεύγει από τους GNR, για να πάει ξανά στους NIN. Στο soundtrack της ταινίας του Arnold Schwarzenegger, “End Of Days”, υπάρχει ένα νέο τραγούδι των GNR, το πρώτο original τραγούδι μετά τα “Illusions”. Το “Oh My God”, με ξεκάθαρα industrial ήχο, δεν μπορούμε να πούμε ότι έλαβε και την καλύτερη αποδοχή από τους οπαδούς των GNR, και πολύ σύντομα ξεχάστηκε. Από ό,τι έχει φανεί να εννοηθεί από διαφορές πηγές, το 1999 πρέπει να γράφτηκε το 80% των τραγουδιών που υπάρχουν τελικά στο νέο άλμπουμ, και από εκεί και πέρα άρχισαν οι προσθαφαιρέσεις στα ίδια τα κομμάτια.

Επιπρόσθετα, την ίδια χρονιά, ανακοινώνεται και ο επίσημος τίτλος του album: “Chinese Democracy”! Ο Axl εμπνεύστηκε για τον τίτλο από την ταινία “Kundun”. Η προσδοκία ήταν το album να κυκλοφορήσει σύντομα.

Σε μια συνέντευξη του Axl με τον Kurt Loder, ανάμεσα σε άλλα αναφέρει τη συμμετοχή του Brian May σε μερικά τραγούδια του album, καθώς και ότι δουλεύουν σε περίπου 70 τραγούδια.

Το 2000 βρίσκει τους GNR να δουλεύουν με τον Roy Thomas Baker (Queen, Ozzy) στην παραγωγή. Παράλληλα έχουμε την προσθήκη του ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟΥ αλλά και ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΥ Buckethead στις κιθάρες.

Κατά πολλούς, το καλύτερο σημείο του “Chinese Democracy” είναι τα solo του Buckethead, και ο Axl σωστά άφησε απείραχτο το 95% της δουλειάς του Buckethead, παρότι ο κιθαρίστας αποχώρησε από την μπάντα το 2004. Το κατά πόσο ταίριαζε ή όχι στους GNR και το μεγάλο debate για το εάν είναι καλύτερος αυτός ή ο Slash, δεν είναι κάτι που μπορεί να απαντηθεί αβίαστα.

Το σίγουρο είναι ότι με τον Buckethead οι GNR αλλάξαν μουσική κατεύθυνση και με αυτόν ήρθαν πιο κοντά στο όραμα που είχε ο Axl.

Η διαφορετικότητα που δίνει ο Buckethead στα τραγούδια φαίνεται στη σύγκριση διαφόρων demo που υπάρχουν δίχως τον Buckethead, με τα ίδια κομμάτια όπως ακούγονται μετά τις προσθήκες που έκανε σε αυτά ο χαρισματικός κιθαρίστας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το “TWAT”. Όσοι είχαν ακούσει και τις 2 εκδοχές του τραγουδιού, συμφωνούν ότι με τον Buckethead είναι πολύ καλύτερο.

Μια ακόμα αλλαγή υπάρχει στη σύνθεση του group, με τον Brain (Praxis, Tom Waits) στη θέση του Josh Freese και τον Finck να επιστρέφει στους GNR. Μάλιστα, ο Brain χρειάστηκε να ηχογραφήσει ξανά τα μέρη του πρώην ντράμερ, όχι με τον δικό του τρόπο, αλλά νότα προς νότα όπως τα είχε παίξει αρχικά ο Freese.

H πρωτοχρονιά του 2001 βρίσκει τους GNR να παίζουν το πρώτο τους live μετά από 7 χρόνια στο House Of Blues. Λίγες ημέρες μετά, οι GNR είναι headliners στο Rock In Rio III στη Βραζιλία, σε ένα κοινό που ξεπερνάει τις 200.000, παίζοντας ένα set list με αρκετά από τα κλασικά τους κομμάτια, καθώς και 4 νέα τραγούδια: Το “Madagascar”, “Silk Worms”, “The Blues”, “Chinese Democracy”.

Τα shock των οπαδών είναι απανωτά, βλέποντας: Τον Αxl να έχει πάρει κιλά και τη φωνή του να μην είναι σε καλή φόρμα. Τον Finck να βρίσκεται στη σκηνή με gothic εμφάνιση. Τον Buckethead να παίζει με την περιβόητη μεταμφίεση, δηλαδή με μία μάσκα στο πρόσωπο και έναν κουβά των KFC στο κεφάλι. Ένα extra μέλος στα keyboards (τον Chris Pitman). Ένα από τα χειρότερα κομμάτια που έχουν γράψει, το “SilkWorms”. Τον Axl να κάνει κατά την διάρκεια του set list διάφορα καυστικά σχόλια για τα πρώην μέλη και να υπερασπίζεται ιδιαίτερα τον Paul Huge, που τώρα τον ανάφερε ως Paul Tobias, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «δίχως τον Paul δε θα υπήρχαν πια οι GNR».

Τι μένει από την εμφάνιση τους; Το δέσιμο που είχε η μπάντα στα παλιά κομμάτια, οι αλλαγές που έκανε ο Buckethead στα solo του Slash και ότι 3 από τα καινούρια κομμάτια είχαν προοπτικές για κάτι αντάξιο του ονόματος των GNR,. Το show τελειώνει με τον Axl να ευχαριστεί δημόσια την assistant του Beta, ένα όνομα που στην συνέχεια θα συναντήσουμε ξανά.

Από αυτό το show, και για όσο καιρό ο Buckethead παρέμεινε στο group, ένα από τα highlight ήταν το solo που έκανε στο “Nightrain”, δίνοντας πάτημα στους οπαδούς για τη σύγκριση ανάμεσα σε αυτόν και στον Slash.

Στη συνέχεια, οι GNR ανακοινώνουν μια Ευρωπαϊκή περιοδεία η οποία αναβλήθηκε λόγω ασθένειας του Buckethead.



To 2002 βρίσκει τους GNR με νέο κιθαρίστα στις live εμφανίσεις τους. Ο Tobias, ευτυχώς, δεν ένιωθε άνετα να παίζει ζωντανά, παραμένοντας στην μπάντα μόνο στο studio, και αντικαταστάθηκε από το γνωστό για τις session συνεργασίες του, Richard Fortus, ο οποίος μάλιστα ήταν υποψήφιος να έρθει πριν από τον Buckethead, αλλά οι υποχρεώσεις που είχε εκείνο το διάστημα δεν του επέτρεψαν να μπει στους GNR. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν στην Κίνα, τον Αύγουστο του 2002, με τον Axl να δείχνει στους οπαδούς μέσω του video wall φωτογραφίες, που αποδείχτηκαν αργότερα το εξώφυλλο του album. Μια σύντομη Αμερικάνικη περιοδεία τερματίστηκε γρήγορα για διάφορους απροσδιόριστους λόγους, ενώ μία ανεπάντεχη εμφάνιση τους στα MTV music awards, με ένα medley 3 τραγουδιών, περισσότερο κακό έκανε παρά καλό στους GNR.



Για το διάστημα των ετών που ακολουθεί, υπάρχει μια περίεργη ησυχία στο στρατόπεδο των GNR, με τις φήμες να θέλουν όλα αυτά τα χρόνια τον Axl να έχει παρουσιάσει το album τουλάχιστον 3 φορές στη δισκογραφική εταιρεία, και αυτή με την σειρά της να το απορρίπτει με διάφορες δικαιολογίες. Όπως ο ίδιος ο Tom Zutant (o άνθρωπος που ανακάλυψε τους GNR και προσπάθησε να εμπλακεί στο project μπας και τελειώσει ποτέ το album) ανάφερε σε μια δήλωση του: «Το album είναι πραγματικά πολύ καλό, αλλά υπάρχει hit single; Γιατί δίχως αυτό, το album δεν πρόκειται να πουλήσει 20.000.000 αντίτυπα.»

To 2004 βρίσκει τους GNR δίχως τον Buckethead, o οποίος έφυγε από την μπάντα. Ο Buckethead αναφέρει ως κύριο λόγο αποχώρησης του το ότι είχε κουραστεί με το ότι η μπάντα δεν μπορούσε να τελειώσει το album, ενώ ο Axl ισχυρίζεται ότι ο Buckethead χρησιμοποίησε τους GNR για να γίνει γνωστός, καθώς και ότι η εκκεντρική συμπεριφορά του δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μία ερώτηση του Zutant προς τον Buckethead, σχετικά με το τι θα τον έκανε να νιώθει καλύτερα στο studio. Η απάντηση του Buckethead ήταν αποστομωτική: «Εάν μπορούσα να είχα ένα κοτέτσι να μένω μέσα, έναν δικό μου κόσμο να ζω, τότε θα μπορούσα να παίζω πολύ καλύτερα». Μερικές ημέρες αργότερα η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε.

Ο καιρός περνούσε, με τους GNR να έχουν αλλάξει ξανά παραγωγό. Φτάνουμε λοιπόν στο 2006, με τον Axl να παραβρίσκεται σε ένα πάρτυ για την κυκλοφορία του νέου –τότε- album των Korn, “See You on the Other Side”.

Στην αναπόφευκτη ερώτηση για το “Chinese Democracy”, απαντάει χαρακτηριστικά: «Προσπαθώ να κάνω κάτι διαφορετικό. Μερικά τραγούδια θυμίζουν λίγο Queen. Κάποιοι θα πουν ότι δεν ακούγεται σαν Axl Rose, δεν ακούγεται σαν Guns N' Roses. Αλλά θα σας αρέσουν σίγουρα κάποια τραγούδια. Δουλεύουμε πάνω σε 32 τραγούδια και τα 26 έχουν σχεδόν τελειώσει. Από αυτά, τα 13 θα είναι στον δίσκο.»

Τελικά δεν είχε πολύ άδικο, 2 χρόνια μετά 14 τραγούδια βρίσκονται στον δίσκο.

Το 2006 αρχίσαν οι διαρροές των κομματιών του album, από τις οποίες, όπως πιστεύω, άλλες έγιναν σκόπιμα, από άτομα που ήταν πολύ κοντά στο group, και άλλες όχι. Το αποτέλεσμα είναι ότι καλώς ή κακώς, μέχρι και το καλοκαίρι του 2008, είχαμε ακούσει τα 9 από τα 14 κομμάτια του album και το στοιχείο της έκπληξης χάθηκε.

Κατά τη διάρκεια του 2006 ανακοινώνονται διαφορές συναυλίες σε μεγάλα Ευρωπαϊκά φεστιβάλ, και το 1ο show στο Hammerstein Ballroom στην Νέα Υόρκη σηματοδοτεί τη μεγάλη επιστροφή των GNR, καθώς και την έλευση του Ron Thal ή Bumblefoot ως τρίτου κιθαρίστα. Οι εμφανίσεις αυτές απέδειξαν πολλά. Καταρχήν ο Axl ήταν σε πολύ καλύτερη φόρμα τόσο μουσικά όσο και από πλευράς εμφάνισης. Και προπάντων με μια διάθεση ότι ήρθε για να ανακτήσει τον θρόνο του.

Επιπρόσθετα, ο Finck εγκατέλειψε το gothic look και ο Bumblefoot, o οποίος τεχνικά είναι στο επίπεδο του Buckethead, απέδειξε με τη μία ότι ταιριάζει στο στυλ των GNR και η σκηνική του παρουσία δεν είχε καμία σχέση με αυτή του Buckethead.

Το διάστημα εκείνο, πολλοί Έλληνες οπαδοί πήραν σβάρνα την Ευρώπη και παρακολούθησαν τους GNR. Ο γράφοντας είχε την χαρά να τους δει ζωντανά στο θρυλικό Download Festival. Εκεί, οι GNR απέδειξαν γιατί είναι πολύ μεγάλο συγκρότημα. Τα άπειρα προβλήματα που αντιμετώπισαν είχαν ως αποτέλεσμα η συναυλία να διακοπεί, το κοινό να ρίχνει μπουκάλια στην σκήνη και τον Axl να λέει νευριασμένος στη Beta ότι είναι έτοιμος να φύγει. Το λέω και το πιστεύω ότι εάν έφευγαν τότε, θα είχε έρθει το τέλος των GNR. Στη συνέχεια όμως, η συναυλία απογειώθηκε, και όσοι την έζησαν θα την θυμούνται για πάντα. Μία ευτυχής συγκυρία μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε ζωντανά τους GNR και στην Ελλάδα, σε μία πολύ καλή συναυλία. Η περιοδεία συνεχίσθηκε σε όλο τον κόσμο και κατά γενική ομολογία στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία.



Ο τότε manager του group έκανε την ατυχή δήλωση ότι για το album «έχουν μείνει μόνο 13 Τρίτες μέχρι το τέλος του χρόνου» και ότι «μπορεί απλά να εμφανιστεί ξαφνικά στα δισκοπωλεία», πράγμα που οδήγησε στη λήξη της συνεργασίας του με τους GNR, και τον Αxl για πρώτη φόρα να δηλώνει επίσημα ως tentative (πιθανή) ημερομηνία κυκλοφορίας, την 6η Μαρτίου 2007.

Επειδή από τον Axl οι ειδήσεις έβγαιναν με το σταγονόμετρο, άτυπος εκπρόσωπος των GNR ανέλαβε ο Sebastian Bach, που περιόδευε μαζί τους ως support και πολλές φορές έκανε ντουέτο με τον Axl στο “My Michelle”. Από τον Bach μαθαίναμε για το σχέδιο του Axl να κυκλοφορήσει 3 album σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, για το ντουέτο που έκανε μαζί τους στο τραγούδι “Sorry” και για το πως θα ακούγεται το album, ανεβάζοντας κατά πολύ τις προσδοκίες.



Το 2007, επίσημα ανακοινώνεται στην ιστοσελίδα των GNR ότι το album έχει ολοκληρωθεί, ο Bumblefoot και ο drummer Frank Ferrer, που αντικατέστησε τον Brain το 2006, έχουν προσθέσει μερικά σημεία στο album και ότι απομένουν μόνο οι τελευταίες λεπτομέρειες. Αργότερα, η Beta πρόσθεσε ότι ο Axl και η δισκογραφική εταιρεία προσπαθούν να έρθουν σε συμφωνία για την καλύτερη προώθηση του album και τελικά τον Μάρτιο του 2008 ο Axl ανακοίνωσε ότι το management των GNR αναλαμβάνει το team των Irving Azoff και Andy Gould, που προηγουμένως είχαν δουλέψει με τους The Eagles, Van Halen και διάφορα άλλα group.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους, με τα γεγονότα να είναι λίγο πολύ γνωστά, με την πρόσκληση / πρόκληση του αναψυκτικού Dr. Pepper, με τη σύλληψη από το FBI του ατόμου που έβγαλε στο internet 9 κομμάτια, με τη συμφωνία για την διανομή του album στην Αμερική αποκλειστικά από το Best Buy, για να καταλήξουμε στο σήμερα, λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του album, με φήμες για video clip, με μηδέν συνεντεύξεις από τα μέλη του group και το καλύτερο για το τέλος: Τον Finck και τον Brain κατά 99% να μην αποτελούν πια μέλη των GNR.

Στο booklet του album υπάρχει αναλυτική περιγραφή για όλους που δούλεψαν για να έρθει εις πέρας το project. Για παράδειγμα, μνημονεύεται το όνομα του Youth, που όπως είδαμε είχε δουλέψει με τους GNR το 1997. Είναι περίεργο να διαβάζεις πως για το ίδιο τραγούδι έχουν ανακατευτεί τουλάχιστον 3 παραγωγοί.

Τελικά γιατί καθυστέρησε τόσα πολλά χρονιά το album. Η μεγαλομανία του Axl; Η δισκογραφική εταιρεία; Οι αλλαγές των μελών; Τα τραγούδια δεν ήταν τόσο καλά; Ένας συνδυασμός των προηγουμένων; Την απάντηση θα τη μάθουμε, ελπίζουμε σύντομα, από επίσημα χείλη.

Τόσο χρόνια παρακολουθούσα στενά τους GNR. Είναι απορίας άξιον το πως ένα από τα μεγαλύτερα group είχε με διαφορά τη χειρότερη ιστοσελίδα που υπάρχει, με ελάχιστη έως καθόλου πληροφόρηση για το group. Η αγάπη των οπαδών κράτησε ζωντανούς τους GNR και δικαίως στα credit του album υπάρχουν οι ευχαριστίες του Axl προς τους ιδιοκτήτες ορισμένων fan sites.

Το μύθο για το album τον δημιούργησαν διάφορες δηλώσεις από διάφορες πηγές και η έλλειψη επίσημης πληροφόρησης δημιούργησαν προσδοκίες πέρα από κάθε λογική.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τραγούδι “Prostitute”, για το οποίο ο Paul Buckmaster (Elton John, David Bowie) είχε δηλώσει: «είναι ένα 4λεπτό δυναμικό κομμάτι. Του έχω προσθέσει ενορχηστρώσεις που δίνουν στο τραγούδι άλλη διάσταση. Είναι σαν την φωτιά και τον πάγο». Η τελευταία του πρόταση δημιούργησε προσδοκίες για ένα τραγούδι στο ύφος του “Appetite”, ενώ το τραγούδι, όπως αποδείχτηκε, είναι κάτι το διαφορετικό.

Για το “This I Love”, που υπάρχει σα φήμη από το 1993, έχει ακουστεί ότι θα είναι η απάντηση στην τριλογία τvn “November Rain”, “Estranged” και “Don’t Cry”, και ότι είναι μέσα στα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει ποτέ ο Axl.

Ένα 16 δευτερολέπτων δείγμα από το τραγούδι “Checkmate”, που ποτέ δεν αποδείχτηκε εάν είναι τραγούδι των GNR, δημιούργησε απίστευτες προσδοκίες και πολλούς οπαδούς να φτάσουν στο σημείο να παραπονιούνται για την έλλειψη του, δίχως να ξέρουμε εάν όντως είναι τραγούδι των GNR. Χιλιάδες τέτοια παραδείγματα υπήρχαν όλα αυτά τα χρονιά. Μια απλή δήλωση για το album έφερνε αναστάτωση στα forum.

Στον μικρόκοσμο των GNR, nicknames όπως Jarmo, Mysteron, Fernado, Mister Saint Laurent, Christos AG, ήταν η πηγή για διάφορες πληροφορίες, που άλλες βγήκαν αληθείς και άλλες όχι. Και όλα αυτά τα χρόνια οι οπαδοί περίμεναν υπομονετικά. Η αναμονή τελείωσε. Το εάν το album είναι καλό ή όχι... αυτό είναι ένα άλλο επεισόδιο.

Για το αφιέρωμα, οι σπουδαιότερες πηγές πληροφόρησης ήταν τα ακόλουθα site:
http://www.heretodaygonetohell.com
http://www.gnrsource.com/index2.htm
http://www.gunsnroses.gr