Dødheimsgard: «Είμαι black metal, όχι το είδος, αλλά η πραγματική ιστορία»

You can find the english version of the interview here.

Κάθε δίσκος των Dødheimsgard είναι γεγονός. Οι Νορβηγοί avant-garde black metallers είναι ένα συγκρότημα που διαθέτει το δικό του, ζωντανό και ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του ακραίου ήχου. Οκτώ χρόνια μετά το κολοσσιαίο "A Umbra Omega", ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της προηγούμενης δεκαετίας για εμάς, η μπάντα επέστρεψε με ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα άλμπουμ της χρονιάς. Το "Black Medium Current" κατέφθασε και είναι συγκλονιστικό. Το συγκρότημα ανταποκρίθηκε στις πελώριες, στα όρια της υπερβολής, προσδοκίες, και παρά το ότι αυτή τη φορά δεν άνοιξε νέα πύλη στον χάρτη του ακραίου ήχου, δημιούργησε μια μαύρη τρύπα που κατάφερε να περικλύσει εντός της τα πάντα.

Ο ιθύνων νους του συγκροτήματος, ο κιθαρίστας, συνθέτης, και πλέον και τραγουδιστής, Vicotnik, είναι μια σπάνια περίπτωση δημιουργού. Ένα ενδιαφέρον και τετραπέρατο άτομο, ετοιμόλογο, που δεν φοβάται να εκφράσει τις απόψεις του, μέσω της τέχνης του ή και όχι. Συνεπώς, η επικοινωνία μαζί του, για δεύτερη φορά έπειτα από το 2015, ήταν δίκαιη και έγινε πράξη. Ο «αρχιτέκτονας του σκότους», ήταν αποκαλυπτικός, και υπέρ του δέοντος αναλυτικός. Μας εισήγαγε στον κόσμο του δαιδαλώδους νέου δίσκου, εξηγώντας αρκετές πτυχές του, αναλύοντας τις πηγές έμπνευσης καθώς και το πώς τον προσέγγισε συνθετικά και φωνητικά.

Δεν παρέλειψε βέβαια, να αναφερθεί και στις επικείμενες συναυλίες των Dødheimsgard στη χώρα μας, όπως και τα άλλα συγκροτήματα που συμμετέχει. Τέλος, ο Vicotnik, δέχθηκε να αιτιολογήσει εκτενώς και πτυχές της κοσμοθεωρίας του γύρω από ζητήματα που μόνο εύκολα ή προφανή δεν είναι. Με το "Black Medium Current" να είναι προ των πυλών μέσω της Peaceville Records, όντας βέβαιο πως θα απασχολήσει κάθε άτομο που θέλει να εξερευνήσει τα όρια του ακραίου ήχου, ο Vicotnik μας εισάγει στον κόσμο του, σε μια συζήτηση που ευελπιστώ να δώσει μια πιο πλήρη εικόνα γύρω από την μυθική οντότητα των Dødheimsgard. Καλή (και κριτική) ανάγνωση!

Καλησπέρα, είμαι ο Αποστόλης και σε καλωσορίζω ξανά στο Rocking.gr! Πρώτα απ’ όλα, συγχαρητήρια για το νέο σας δίσκο, είναι καταπληκτικός! Το "Black Medium Current" είναι ο πρώτος σας δίσκος μετά από οκτώ χρόνια! Παρόλο που δεν κυκλοφορούσατε ποτέ συχνά νέους δίσκους, πρέπει να ρωτήσω γιατί σας πήρε τόσο καιρό..!

Ευχαριστούμε πολύ!

Πάντα περνάμε μέσα από πολλές μεταμορφώσεις ενώ βγαίνουμε από τη διαδικασία μίας κυκλοφορίας. Οπότε, πάμε πίσω στο 2015 και τον τελευταίο δίσκο. Μετά, ακολούθησαν περιοδείες το 2016. Αλλαγές στη σύνθεση ακολούθησαν σύντομα μετά από αυτό. Έπειτα, προσπαθούσα να καταλήξω σχετικά με το που θα πάμε καλλιτεχνικά. Όταν είχα μια ξεκάθαρη ιδέα, τότε ήταν η στιγμή να αναζητήσουμε το περιεχόμενο. Το οποίο είναι λίγο μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας.

Παράλληλα, μοιράζομαι το χρόνο μου μεταξύ και των τριών συγκροτημάτων στα οποία είμαι ενεργό μέλος, ενώ είναι και τα τα τρία ενεργά στη χώρο των ζωντανών εμφανίσεων. Με μερικές guest εμφανίσεις εδώ κι εκεί, αλλά και κάποια πολύ χρήσιμα διαλείμματα μία στο τόσο, έτσι καταλήγουμε οκτώ χρόνια αργότερα. Δεν ήταν ποτέ ο σκοπός να μου πάρει τόσα πολλά χρόνια, αλλά έτσι το ήθελαν οι περιστάσεις. Για το μέλλον όμως, ελπίζω να καταφέρω να κόψω αυτά τα οκτώ χρόνια στη μέση. Τουλάχιστον.

Το κομμάτι "Architects Of Darkness" από το "A Umbra Omega", μου έδωσε μια γενική ιδέα σχετικά με το σε ποιο λαγούμι έπρεπε να επιμείνω

Ο δίσκος μοιάζει σαν μια εξέλιξη στα θεμέλια που έβαλε το "A Umbra Omega". Πόσο δύσκολο ήταν να βρείτε έναν νέο «προσωπικό» ήχο σε αυτό το δίσκο;

Λοιπόν, χρειάζεται υπομονή. Συνήθως αφιερώνω μια μακρά αρχικη φάση όπου απλά σκέφτομαι. Μέσα από αυτή τη σκέψη αναδύεται αργά ένα ομιχλώδες τοπίο, ενώ η σκέψη θέτει και το θεμέλιο των ιδεών που θέλω να επισκεφθώ, το οποίο με τη σειρά του βοηθά να κατασκευαστούν τόσο η ανάγνωση όσο και το γράψιμό μου. Επίσης μου ήρθε ενός είδους επιφοίτηση (σ.σ. "sort of a great pow") αυτή τη φορά, καθώς το κομμάτι "Architects Of Darkness" από το "A Umbra Omega", μου έδωσε μια γενική ιδέα σχετικά με το σε ποιο λαγούμι έπρεπε να επιμείνω.

Δεν είμαι όμως φιλόσοφος, είμαι καλλιτέχνης κι έτσι δεν προσπαθώ να δημιουργήσω με δογματική θέαση του κόσμου

Το "Black Media Current" επεκτείνεται σε μερικά επιστημολογικά θέματα που υπήρχαν τρόπον τινά παρόντα στο "A Umbra Omega". Τι σε τράβηξε στη φύση της επιστήμης και της ανθρώπινης συμπεριφοράς και σε οδήγησε να τα εξερευνήσεις καλλιτεχνικά;

Λοιπόν, υποθέτω ότι είναι μέχρι ενός σημείου ένα θέμα για το οποίο τρέφω ενδιαφέρον πέρα από τη μουσική. Η υπαρξιακή μεταφυσική, ενωμένη με αφηρημένες ιδέες, που λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικές σκηνές βιωματικού χαρακτήρα. Φυσικά η υπαρξιακή φιλοσοφία περικλείει ένα ευρύ φάσμα θεματικών, οπότε υποθέτω ότι τα κεντρικά μου αξιώματα, περίπου, όχι όμως αποκλειστικά, επικεντρώνονται γύρω από την προσωπική ελευθερία (και αν αυτή υπάρχει), την αντιξοότητα και την ευθύνη, το υπαρξιακό άγχος, ως μέσα για την αναζήτηση της ανακάλυψης του εαυτού. Συχνά τείνω να εστιάζω σε θέματα με δυϊστικά μέτρα σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει αιτιολόγηση που εγγυάται έναν θεό.

Έτσι, υπάγοντας το θεό στο αφηρημένο, πως αυτό επηρεάζει συγκεκριμένες άλλες οπτικές που σχετίζονται με τη συμπεριφορά και τις κατασκευές για τις οποίες έχουμε βρει ταμπέλες, όπως η πραγματικότητα, η αγάπη, τα ήθη και άλλα. Δεν είμαι όμως φιλόσοφος, είμαι καλλιτέχνης κι έτσι δεν προσπαθώ να δημιουργήσω με δογματική θέαση του κόσμου, παρουσιάζω θέματα που θεωρώ παγκόσμια κατά μία έννοια. Όπως το υπαρξιακό άγχος, δεν είναι τόσο σημαντικό για μένα να καταννοήσεις συγκεκριμένα την εμπειρία μου, καθώς πιθανόν θα έχεις τις δικές σου υποκειμενικές έννοιες να χωρέσεις στα θεματικά κουτιά που εγώ παρουσιάζω.

Με τους DHG κυκλοφορήσαμε το EP μας "Satanic Art" το 1997 και μετά το "666 International" το 1999. Έτσι, οι Doedsmaghird επικεντρώνονται στη χρονιά 1998

Ενώ το "Black Medium Current" διαρκεί σχεδόν 70 λεπτά γεμάτα εξαιρετικό υλικό, υπάρχουν επίσης οι Doedsmaghird, μια ύπαρξη που θεωρείς την «τελική απάντηση στο συνεχιζόμενο ταξίδι των DHG στο άγνωστο», και έχει κυκλοφορήσει ένα νέο κομμάτι που περιλαμβάνεται στη νέα συλλογή της Peaceville. Θα ήθελες να μας πεις περισσότερα για αυτό το project;

Το σχήμα των Doedsmaghird μου επιτρέπει να πηγαίνω και στις δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Μπορώ να κινούμαι μπροστά με τους DHG οπουδήποτε, σε οτιδήποτε και οποτεδήποτε, ενώ ταυτόχρονα οι DMH μου δίνουν την ευκαιρία να εστιάσω με μεγαλύτερη ευθύτητα σε, ας πούμε, περισσότερο συγκεκριμένες καλλιτεχνικές αξίες. To concept των DMH ξεκίνησε ως μια ιδέα. Με τους DHG κυκλοφορήσαμε το EP μας "Satanic Art" το 1997 και μετά το "666 International" το 1999. Έτσι, οι DMH επικεντρώνονται στη χρονιά 1998. Πως θα μπορούσε μια υποθετική κυκλοφορία να ακουγόταν αν είχε ποτέ υπάρξει αυτή στο 1998.

Το στουντιακό περιβάλλον ήταν ένα πολύ διαφορετικό μέρος στα ‘90s απ’ ότι είναι σήμερα. Έτσι, έπρεπε να ανακαλύψω μια μέθοδο με την οποία θα αναπλήρωνα τις διαφορές που υπήρχαν μεταξύ του τότε και του τώρα. Η προσέγγισή μου κατέληξε να είναι να μην υπεραναλύω αλλά ούτε και να υπερεπεξεργάζομαι το προϊόν. Για τη μουσική και τους στίχους, δεν προετοίμασα τίποτα. Απλά επινόησα το περιεχόμενο στο πόδι όσο ήμουν στο στούντιο, διοχετεύοντας αυτό που έμοιαζε αυθόρμητο εκείνη τη στιγμή. Αυτό αναφέρεται και στις ηχογραφήσεις της κιθάρας, τι κρατάω και τι όχι. Απλά να παίζεις και να μην εστιάζεις στα μικρά λάθη. Να αφήνεις τα ψεγάδια να είναι μέρος της ομορφιάς του.

Έτσι με πολλούς τρόπους, τόσο ο δίσκος των DHG όσο των DMH γράφτηκαν περίπου με τον ίδιο εξοπλισμό και σε παρόμοιο χρόνο, αλλά χρησιμοποιώντας δύο πολύ διαφορετικές μεθόδους. Όταν ο Cam ήρθε στο project τελικά, προσπάθησα να του αναμεταδώσω και να εκφράσω την ιδέα να τον προσεγγίσω για τη δημιουργία του δικού του περιεχομένου. Είμαι πολύ χαρούμενος με το αποτέλεσμα. Δύο πολύ διαφορετικά τέρατα από τον ίδιο γονιό, που και τα δύο αντιπαραθέτουν αλλά και αντανακλούν το ένα το άλλο.

Μας αρέσει να σκεφτόμαστε πως είμαστε σε θέση να ελέγχουμε 100% τις ταυτότητες μας, παρόλο που τις βιώνουμε να κατακερματίζονται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μας

Αν το έχω παρατηρήσει σωστά, η έννοια των «ταυτοτήτων» είναι επικρατούσα στο νέο δίσκο. Είναι αυτό, με οποιονδήποτε τρόπο, ένας σχολιασμός επί του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι κατασκευάζουν τις δικές τους στη ζωή τους;

Η ταυτότητα είναι ένα περίπλοκο θέμα. Τα ανθρώπινα όντα συνηθίζουν να σκέφτονται αφηγηματικά και όλοι υποφέρουμε λίγο ή πολύ από το σύνδρομο του αρχηγικού άνδρα/ γυναίκας. Πιστεύω ότι μας αρέσει να σκεφτόμαστε πως είμαστε σε θέση να έχουμε ποσοστό 100% ελέγχου επί των ταυτοτήτων μας, παρόλο που τις βιώνουμε να κατακερματίζονται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Τείνουμε επίσης να ταυτίζουμε τους εαυτούς μας διαλέγοντας προσωπικά χαρακτηριστικά που δεν συσχετίζονται απαραίτητα με την πραγματική μας φύση. Στη βάση όλου αυτού κατοικεί το υπαρξιακό άγχος για το οποίο μιλήσαμε προηγουμένως.

Υποθέτω για να το συνοψίσω σε μία έννοια κάποιος μπορεί να θέσει την ερώτηση˙ στην αναζήτηση της αλήθειας, μπορεί να είναι πολύ πιο ειλικρινές να αντιμετωπίσεις το υπαρξιακό σου άγχος από το να επινοείς δικαιολογίες ή γιατροσόφια για να βεβαιώσουν την περαιτέρω βοήθεια και ύπαρξη των ψευδών αφηγημάτων. Αυτό μπορεί να αναφέρεται σε μεγάλο αριθμό διαφορετικών οπτικών, αλλά συγκεκριμένα εγώ εστιάζω στην πίστη, και σε ποια έκταση οι διαφορετικές μορφές πίστης βρίσκουν εγγύηση.

Εάν κάποιος προβεί σε ισχυρισμό σχετικά με εμένα, τότε αυτός ο άνθρωπος φέρει το βάρος του να παρουσιάσει απόδειξη και να αιτιολογήσει την θέση του/της

Επιπρόσθετα, μιλώντας για ταυτότητες, υπήρξε μια συζήτηση πριν μερικές εβδομάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής σας, αναφορικά με κάποια σχόλια που έκανες, στα πλαίσια χιούμορ, σχετικά με το ταξίδι σας στο Μεξικό. Είναι η εθνική ταυτότητα, εκ προοιμίου, ένας επαρκής ισχυρισμός / καταφύγιο για την άποψη κάποιου πάνω σε κοινωνικά θέματα;

(Δεν είμαι 100% βέβαιος πως καταλαβαίνω την ερώτησή σου, αλλά αυτή είναι η απάντησή μου):

Εξαρτάται την περίσταση, εάν ο κατηγορικός ισχυρισμός είναι ανυπόστατος ή/και απατηλός (σ.σ. "fallacious"), η εθνικότητά μου ως αντεπιχείρημα είναι περισσότερο από επαρκής, επειδή δεν ήμουν υποχρεωμένος να παρέχω κάποιο επιχείρημα. Αλλά αφού το έκανα, πότε ένας ισχυρισμός είναι πιο έγκυρος από έναν άλλον; Επειδή, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η 100% βεβαιότητα, αλλά όταν ερμηνεύσεις πως η ερώτηση έχει απαντηθεί επαρκώς, ή έχει απαντηθεί μέχρι το σημείο που μπορεί κανείς να αντλήσει το πιο βέβαιο (σ.σ. "probable") συμπέρασμα;

Έστω ότι πεις σε εμένα, «σε είδα με ένα αμφιλεγόμενο t-shirt πριν 10 χρόνια, υποπτεύομαι πως έχεις ρατσιστικές τάσεις». Σε αυτή την υπόθεση, που οφείλω να συμπληρώσω πως είναι μια πολύ αδύναμη υπόθεση, θα απαντούσα πως η εθνικότητά μου είναι αρκετά καλή για να είναι μέρος του ανταποδοτικού ισχυρισμού του γιατί ο αρχικός ισχυρισμός είναι εξωφρενικός. Από την άλλη πλευρά, τι θα συνέβαινε εάν ήταν ένας πραγματικός ισχυρισμός εναντίον μου που αφορά την ίδια θεματική. Ας υποθέσουμε πως διεύθυνα ένα blog που εγκωμίαζε τον Trump και ανθρώπους όπως ο Nick Fuentes, τότε σε αυτή την περίσταση, το να παρουσιάσω την εθνικότητά μου ως απόδειξη της μη ύπαρξης ρατσιστικών τάσεων, θα ήταν μια πολύ αδύναμη αντεπιχειρηματολογία. Ας το αποδεχθούμε, διαφορετικές υποθέσεις, απαιτούν διαφορετικά βάρη απόδειξης. Αν μου έλεγες πως έχεις ένα σκυλί, δεν θα απαιτούσα κάποια απόδειξη για να σε πιστέψω, ακόμη και αν αποδεικνυόταν ψευδής ισχυρισμός. Αν όμως μου έλεγες στον αντίποδα, πως έχεις ένα ιπτάμενο σκυλί, τώρα αυτό θα απαιτούσε σοβαρές αποδείξεις για να το πιστέψω, ακόμη και εάν αυτό αποδεικνυόταν αληθές.

Κάτι που μας φέρνει στο περιβόητο αστείο (σ.σ. η συζήτηση ξεκίνησε έπειτα από απόπειρα χιούμορ του Vicotnik αναφορικά με επικείμενη συναυλία των DHG στο Μεξικό). Τι απόδειξη, στον αντίποδα, απαιτεί ο ισχυρισμός πως υφίσταται ρατσισμός σε ένα αστείο που δεν περιέχει κανέναν υπαινιγμό στην φυλή; Και όταν ο κόσμος ξεκινήσει να επινοεί πράγματα, δεν είναι ευθύνη μου να αποδείξω την άρνησή τους. Εάν κάποιος προβεί σε ισχυρισμό σχετικά με εμένα, τότε αυτός ο άνθρωπος φέρει το βάρος του να παρουσιάσει απόδειξη και να αιτιολογήσει την θέση του/της. Η παραπλανητική (σ.σ. "fallacious") ερμηνεία κάποιου και/ή οι συλλογισμοί δεν αρκούν για να απαιτούν υπαιτιότητα. Μπορεί να διασκεδάζω λίγο στο να παρασύρομαι σε τέτοιες συζητήσεις επειδή με ενδιαφέρουν θέματα αυτού του είδους, αλλά ας το αποδεχθούμε, ισχυρισμοί δίχως απόδειξη μπορούν να καταρριφθούν δίχως απόδειξη.

Επίσης με κάνει λίγο οργισμένο από την άποψη του ότι έχω βιώσει ρατσισμό κατά τη διάρκεια της ζωής μου, και είδα τον πατέρα μου να υφίσταται τόνους ρατσισμού, οπότε το να θεωρούν αυτοί οι βλάκες πως είναι ΟΚ να τριγυρνούν κατηγορώντας ψευδώς ανθρώπους για απαίσια πράγματα έχοντας ως βάση τίποτα περισσότερο από προσωπικές ερμηνείες και λανθασμένους συλλογισμούς είναι αποκρουστικό. Κατά τη γνώμη μου προκαλούν σχεδόν την ίδια ποσότητα ζημιάς στο σκοπό όσο και η ακροδεξιά. Οπότε είναι σημαντικό να τοποθετείται κανείς εναντίον του φαινομένου.

Το avant-garde είναι μια από αυτές τις ορολογίες που επιχειρεί να γεμίσει πολλαπλά κενά

Θεωρείτε τους εαυτούς σας ως μια black metal μπάντα και πώς νιώθετε για τον όρο "avant-garde";

Ναι, προέρχομαι από το χωροχρόνο του black metal, είμαι black metal, όχι το είδος, αλλά η πραγματική ιστορία. Το τι άποψη μπορεί να έχει κάποιος βλάκας (σ.σ. "dipshit") κάποιο άλλο χώρο και εποχή για το πώς ορίζεται πραγματικά το black metal, δεν με αφορά. Το avant-garde είναι μια από αυτές τις ορολογίες που επιχειρεί να γεμίσει πολλαπλά κενά. Παρόμοια με τη λέξη «πνευματικό», καταλήγει να περικλείει λίγο νόημα από μόνο του. Το εκτιμώ παρ’όλα αυτά, επειδή αυτός ο όρος μας προσδίδεται από αγάπη και σεβασμό.

Το τι προσδοκίες μπορεί να έχει κανείς δεν αποτελεί το πρότυπό μου όσον αφορά τη δημιουργικότητα

Γιατί επιλέξατε ως πρώτο single του δίσκου το "Abyss Perihelion Transit";

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι. Για να προκαλέσουνε υπομονή στον καταναλωτή. Εάν δεν μπορούν να αφοσιωθούν, μπορούν να προχωρήσουν. Επίσης μπορεί να προσπάθησα να αψηφίσω τις προσδοκίες λίγο. Το τι προσδοκίες μπορεί να έχει κανείς δεν αποτελεί το πρότυπό μου όσον αφορά τη δημιουργικότητα. Ένας άλλος λόγος που έβγαλε νόημα σε μένα ήταν πως αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι που δημιούργησα έπειτα από το "A Umbra Omega", οπότε κατά μια έννοια προσφέρω στον ακροατή την ίδια εμπειρία με αυτή που είχα. Το επόμενο τραγούδι που θα παρουσιάσουμε (σ.σ. πρόκειται για το "Det Tomme Kalde Mørke" που μόλις αποκαλύφθηκε), θα είναι το τελευταίο κομμάτι που έφτιαξα για το "Black Medium Current". Οπότε, περικλειόμενη ανάμεσα σε αυτά τα δύο τραγούδια, κατοικεί ολόκληρη η διαδικασία. Κατά πολλούς τρόπους, αυτά τα δύο τραγούδια είναι επίσης τα δύο κομμάτια που απέχουν το περισσότερο μεταξύ τους ηχητικά στο δίσκο, με το υπόλοιπο άλμπουμ να βρίσκεται κάπου στο ανάμεσο.

Το εξώφυλλο τραβάει το βλέμα με τη μία. Θα ήθελες να μας εξηγήσεις πώς συνδέεται με τις θεματικές του δίσκου; Έχω δει μέχρι και συγκρίσεις με το "Dark Side of the Moon"! Αλήθεια, επηρέασαν οι Pink Floyd, ή το ‘70s progressive/kraut rock γενικότερα, το δίσκο;

Στην πραγματικότητα είχα άλλα εξώφυλλα από τα ‘80s στο μυαλό μου όταν σκεφτόμουν το εξώφυλλο, αλλά φυσικά, βλέπω τη σύγκριση. Η ιδέα ήταν για τις φασματικές γραμμές να αντιπροσωπεύουν τη φυσική διάσταση στην οποία ζούμε, και για τον κενό χώρο να αντιπροσωπεύει τις δυνατότητες όλων όσων μπορούν να είναι.Το φάσμα είναι επίσης μια αναπαράσταση του φωτός και ο κενός χώρος το αντίθετο, ένα παιχνίδισμα γύρω από το γνωστό και το άγνωστο. Το φεγγάρι που απεικονίζεται ονομάζεται Ευρώπη, το μικρότερο από τα τέσσερα Γαλιλαϊκά φεγγάρια που βρίσκοναι σε τροχιά γύρω από το Δία. Το αγαπημένο μου φεγγάρι. Το οποίο είναι ένας κόσμος από μόνο του, υποψιαζόμαστε πως περιέχει μεγαλύτερο ωκεανό από ότι η Γη. Κάτι που είναι αρκετά εντυπωσιακό.

Η χρήση ηλεκτρονικών και πιάνου στο άλμπουμ είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα. Κατά μια έννοια, ως προς αυτό, θεωρώ το "Black Medium Current" ως ευθύ διάδοχο του "666 International". Πως προσεγγίζεις θέματα σύγχρονης ή/και κλασικής μουσικής;

Ποτέ δεν σκέφτηκα το δίσκο ως διάδοχο του "666", υπό αυτή την οπτική, μοιάζει περισσότερο σαν να σχετίζεται αρκετά κοντά με το "A Umbra Omega", συγκεκριμένα με το τραγούδι "Architect Of Darkness". Αυτό ήταν το σημείο εκκίνησής μου αυτή τη φορά. Πραγματικά ένιωσα πως υπήρχαν πολλά περισσότερα να εξερευνήσω εκεί, τόσο ηχητικά όσο και θεματικά. Μου αρέσει η τέχνη της μουσικής, σε όλες τις μορφές της, οπότε είναι μόνο φυσικό για μένα πως κάποια άλλα ερεθίσματα τρυπώνουν μέσα στους δίσκους μου.

Ο θάνατος είναι η μόνη πραγματική μου ιδιοκτησία

Στο "Voyager", λες "death is all I have, death is all I need". Πώς διαμόρφωσε η έννοια του θανάτου, πνευματικού ή φυσικού, το δίσκο;

Κοίτα, από την οπτική μου, ο θάνατος είναι η μόνη πραγματική μου ιδιοκτησία, και αποδεχόμενος αυτό, σε αντάλλαγμα υπονοείται το πόσο σημαντική είναι αυτή η ζωή. Το γεγονός πως ο θάνατος είναι η μόνη πραγματική μας ιδιοκτησία, μας παρέχει πολλά στοιχεία αναφορικά με τη συμπεριφορά καθώς και το που συχνά βασίζουμε τους ψευδείς ισχυρισμούς μας.

Ξεκίνησα να δουλεύω στα φωνητικά μου έχοντας ως σκοπό να τα αναλάβω στους DHG, πριν ενταχθώ στους Dold Vorde Ens Navn

Πόσο απαιτητική ήταν η ηχογράφηση των φωνητικών στο δίσκο; Έπαιξε καθόλου ρόλο η εμπειρία σου με τους Dold Vorde Ens Navn στη φωνητική σου προσέγγιση;

Οι δίσκοι των Dold Vorde Ens Navn μου παρείχαν εκπαίδευση και κάποια εμπειρία στο πώς να τραγουδώ σε ολόκληρα άλμπουμ, κάτι που ποτέ δεν είχα κάνει στο παρελθόν. Όμως, πραγματικά ξεκίνησα να δουλεύω στα φωνητικά μου έχοντας ως σκοπό να τα αναλάβω στους DHG, πριν ενταχθώ στους DVEN. Το ότι προέκυψαν στην πορεία οι Dold Vorde Ens Navn ήταν μια μεγάλη σύμπτωση που είμαι βέβαιος πως επηρέασε και οφέλησε στις ερμηνείες μου στους DHG.

Βρίσκω το σύμπαν να είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα μυστικιστική εμπειρία

Ένα άλλο ζήτημα που κυριαρχεί στο δίσκο, είναι αυτό της υποκειμενικής θέασης της πραγματικότητας ενάντια στην αντικειμενικότητα των αιτιακών γεγονότων. Ως μαθηματικός, με έχω πιάσει αρκετές φορές να κατοικώ σε αυτό το δυισμό. Υπήρχαν γεγονότα, ή προσωπικές εμεπιρίες, που σε κατεύθυναν προς αυτό το ρεύμα σκέψης, και αν ναι, θα μπορούσες να μοιραστείς τίποτα;

Βλέπεις, μου αρέσει το φιλοσοφικό περιεχόμενο. Επίσης περνάω πολύ χρόνο διαβάζοντας / βλέποντας / ακούγοντας περιεχόμενο από τους Dillahunty, Harris, Dennet μεταξύ άλλων.

Αυτό το περιεχόμενο εμπλέκεται με τις δικές μας οπτικές.

Ναι, είχα μερικές προσωπικές εμπειρίες αλλά δεν θεωρώ ειλικρινά πως είναι απαραίτητο να εμβαθύνω σε αυτό συγκεκριμένα για να σχηματίσω τη μεγάλη εικόνα. Το παράδοξο της ελεύθερης βούλησης μπορεί για να είναι ο νούς ακόμα και ικανός να συλλάβει την έννοια της ελευθερίας, το σύμπαν θα πρέπει να είναι ντετερμινιστικό. Βλέποντας πως σε ένα τυχαίο σύμπαν αίτιο και αποτέλεσμα δεν θα είναι ενδεχομενικά, θα ήταν αδύνατο για εμάς να έχουμε αυτή τη συζήτηση αυτή τη στιγμή.

Υπάρχουν αρκετές υπαρξιακές ιδιότητες σε αυτό το δίσκο, και δεν θεωρώ πως απαντώ καμία ερώτηση. Αλλά, θέτοντας αυτά τα ερωτήματα και συλλογιζόμενος γύρω από αυτά, αγγίζω κάτι αληθινό για όλους μας. Κάτι οικουμενικό που σε προσκαλώ να προσεγγίσεις με τους δικούς σου όρους. Αλλά ναι, δεν είναι μόνο οι θεματικές καθεαυτές, αυτά τα ζητήματα είναι εμπειρικά, καθοδηγούμενα από την δική μου οπτική γωνία. Βρίσκω το σύμπαν να είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα μυστικιστική εμπειρία, οπότε δεν θέλω να γράψω για δόγματα ή παραμύθια, θεωρώ πως αυτό το μόνο που καταφέρνει είναι να φθηναίνει την πραγματική ιστορία.

Είμαστε στη διαδικασία δημιουργίας νέου δίσκου (σ.σ. με τους Ved Buens Ende), οπότε ας δούμε αν θα καταφέρουμε να το πράξουμε

Κατανοώ πως τώρα ρωτάω πολλά, αλλά υπάρχει κανένα νέο από τους Ved Buens Ende;

Ναι, είμαστε στη διαδικασία δημιουργίας νέου δίσκου (σ.σ. με τους Ved Buens Ende), οπότε ας δούμε αν θα καταφέρουμε να το πράξουμε. Είναι εύκολο να βάλεις απλά το logo σου σωστά στο εξώφυλλο, αλλά ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι να συσχετίζεται το υλικό με ό,τι προϋπήρξε. Ειδικά σε αυτή την περίσταση όπου υπάρχει ένα κενό που επεκτείνεται για δεκαετίες.

Είμαι πραγματικά δυσαρεστημένος από την τελευταία μου εμφάνιση στην Αθήνα. Ήταν ένα πικρό χάπι για να το καταπιώ

Τελευταία ερώτηση, και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τον χρόνο σου! Αναμένεστε να επιστρέψετε στην Ελλάδα με τους Dodheimsgard για δύο συναυλίες τον Σεπτέμβρη. Τι θα έπρεπε να περιμένουμε όσον αφορά αυτό τον τομέα, αλλά και στο μέλλον γενικότερα;

Είμαι πραγματικά δυσαρεστημένος από την τελευταία μου εμφάνιση στην Αθήνα. Ήταν ένα πικρό χάπι για να το καταπιώ, και μάλλον περισσότερο επειδή η Αθήνα είναι ένα από τα πιο σημαντικά μέρη για μένα. Από πολλές απόψεις η Ελλάδα είναι το σημείο μηδέν για μένα, για κάποιους λόγους. Είναι σημαντικό ο σεβασμός που σου δίνεται να επιστρέφεται ισάξια. Και με λυπει να παραδεχθώ, πως στην τελευταία μου επίσκεψη εκεί, δεν σας έδωσα αυτό που αξίζατε. Οπότε μπορείς να περιμένεις από μένα να κάνω τα πάντα μέσα στις δυνάμεις και ικανότητές μου για να επανορθώσω για αυτό το γεγονός.