Οι Mamaleek κυκλοφόρησαν το 2018 το "Out Of Time", ένα από τα πιο «προχωρημένα» πειραματικά black metal άλμπουμ της δεκαετίας και το ολοκαίνουριο "Cadejos" EP αποτελεί μια καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση συνέχεια του. Όπου black metal βέβαια βάλε έναν αστερίσκο γιατί οι Mamaleek δεν παίζουν καν metal ή κιθαριστική μουσική. Πρόκειται για μια πειραματική μετεξέλιξη του black metal και για μια μεταφορά/μεταμόρφωση ενός κακόβουλου, εωσφορικού ψιθύρου κάτω από ανατολίτικα μοιρολόγια, ημι-ηλεκτρονικές λούπες και ethnic/funk υποψίες. Μην φανταστείς κάτι πολύ «μουσικό» όμως: ένα φαινομενικά παιχνιδιάρικο αλλά στην καρδιά πένθιμο groove θα σε παρασύρει στον υποβλητικό του παλμό και θα σε αφήσει γεμάτο/η δημιουργικές απορίες. Σε σχέση με τον προκάτοχο του, το "Cadejos" βασίζεται λιγότερο στην τέχνη του κολάζ και περισσότερο στο προαναφερθέν groove, κουβαλάει όμως το ίδιο αισθητικό βάρος και την ίδια αφηρημένη αποσπασματικότητα. Τα τρία τραγούδια του EP είναι πολύ σύντομα - μόλις 12 λεπτά - για να αναζητήσουμε νέες τάσεις στην μουσική τους, είναι όμως υπέρ του δέοντος αρκετά για να συντηρήσουν το αίνιγμα «των δύο ανώνυμων αδερφών που δημιουργούν από το San Francisco και την Βυρηττό», όπως περιγράφονται οι Mamaleek. Αίνιγμα γοητευτικότατο που κάθε intellectual ώριμος black οπαδός θα γουστάρει να λύσει.

Bandcamp

Στον κόσμο του σύγχρονου heavy ήχου, οι Northlane έχουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο όνομα. Από τις αρχές της δεκαετίας στέκονται εύκολα πάνω από «απλά καλώς» δισκογραφικά, με τα "Singularity" και "Node" να ξεχωρίζουν, καλλιτεχνικά και εμπορικά αντίστοιχα. Στο πέμπτο τους άλμπουμ, αδιαφορώντας για τις προσδοκίες των οπαδών και τους προφανείς δρόμους, οι Αυστραλοί επιχειρούν μια γενναία στροφή. Οι αλλαγές δεν είναι τεράστιες. Από τις τυπικές core δομές και τα djent κοψίματα στις nü αναφορές και τα ξεδιάντροπα μπλιμπλίκια, ωστόσο, υπάρχει μια σεβαστή απόσταση. Ο Marcus Bridge πλέον έχει καθιερωθεί πίσω από το μικρόφωνο, η παραγωγή είναι πεντακάθαρη σε βαθμό υπερβολής, και το πρώτο μισό μοιάζει εξωπραγματικά κολλητικό. Το "Bloodline" έχει καπαρωμένη μια θέση ανάμεσα στα δυνατότερα single της χρονιάς για τον χώρο. Το "4D" λογικά θα ακολουθήσει σύντομα. Η ισορροπία ανάμεσα στα heavy και τα πιασάρικα στοιχεία είναι πολύ λεπτή για να διατηρηθεί και στα σαράντα λεπτά του δίσκου, αλλά όταν επιτυγχάνεται είναι απολαυστική.