White Dog

Κοίτα να δεις τώρα σε τι ξαφνικό μπελά βρεθήκαμε. Τα θέλαμε και τα πάθαμε; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα; Διαλέγω το δεύτερο εκ μέρους της υπόλοιπης συντακτικής ομάδας, καθώς το έχουμε το κολύμπι, ενώ υποψιάζομαι σφόδρα πως κανείς μας δεν έχει την ικανότητα της αιώρησης κι ως εκ τούτου της πτήσης.

Έχει περάσει που λέτε μια τετραετία από τότε που για κάποιο λόγο ο πρώτος δίσκος των White Dog κατέκτησε την πρώτη θέση της Rocking λίστας με τα καλύτερα της χρονιάς. Ένα γεγονός που μνημονεύεται σχεδόν καθημερινά ανάμεσά μας μέχρι και σήμερα και που έχει δώσει τροφή για άπειρα σενάρια και καζούρα. Και πού είναι το κώλυμα θα με ρωτήσεις τώρα και δεν θα σε αδικήσω.

Πρώτη μας φορά είναι που βγάζουμε κουλαμάρες; Προφανώς και όχι. Θα το ξανακάνουμε; Προφανώς και ναι. Έλα μου όμως που το "Double Dog Dare" έχει όλα τα φόντα να χαρακτηριστεί καλύτερο από τον προκάτοχό του. Οποία η θέση μας; Μπαίνει by default στο φετινό #1 με τον ηλίθιο επαγωγικό μου συλλογισμό ή ταράζουμε συθέμελα το σύστημα με την άλλη πιο ηλίθια ιδέα που έχω κατά νου και θα την αποκαλύψω στο τέλος;

Μέχρι να φτάσω εκεί, έχω να δηλώσω πως η κατά κόρον αύξηση της Allman Brothers αισθητικής είναι έκδηλη από δω μέχρι το Τέξας και πάλι πίσω. Με τα πόδια. Επίσης έχω την υποψία πως τα μέλη της μπάντας ήταν πέντε και γίναν έξι. Μπορεί και να κάνω λάθος. Πρώτη φορά θα ‘ναι; Το εξώφυλλο προϊδεάζει για πιο southern καταστάσεις και δεν πέφτω έξω.

Ο γκαράζ ήχος της κιθάρας, μου είναι και πάλι γνώριμος, επιβεβαιώνοντας τον τότε ισχυρισμό μου περί ομοιότητας με την Έρεμπρο σκηνή και το ερώτημα επανέρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα: Το αβγό έκανε την κότα ή το ανάποδο; Σα να έχει μειωθεί η ψυχεδέλεια των Τεξανών εδώ, αλλά δεν το ακούω καθόλου ως μεμπτό.

Σα να μπήκαν δυνατά στην μουσική τους εξίσωση και οι ZZ Top και μάλλον ακούω δεύτερα γυναικεία φωνητικά στο καλύτερο μπάσιμο δίσκου για φέτος. Που συνοδεύεται από μνημειώδες video clip ανυπολόγιστης καλλιτεχνικής αξίας. Το ότι δεν παίρνουν τους εαυτούς τους στα σοβαρά, δεν συνεπάγεται πως δεν είναι μουσικαράδες.

Το τελευταίο και όχι καταϊδρωμένο "The Last ‘Dam’ Song", θυμίζει τις Lynyrd Skynyrd εποχές που έπαιρνε ο καθένας το σόλο του, από τα πλήκτρα μέχρι το μπάσο, με την κιθάρα να κλείνει το όργιο αυτό και μαζί τη σύνθεση. Η ιδανική περίπτωση για να παρουσιάσεις τα μέλη της μπάντας στις ζωντανές εμφανίσεις. Η ιδανική στιγμή να μοιραστώ ό,τι πιο χαζό έχει κατεβάσει η κούτρα μου…

…και που ακούει στο όνομα «Εκτός Συναγωνισμού». Έπειτα από σχεδόν 20-21 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας του Rocking στα μουσικά δρώμενα, ίσως ήρθε η ώρα να πρωτοτυπήσει και να εξαφανίσει τα καλούπια της μονοτονίας. Πόσες φορές μπορεί να ξανασυμβεί έστω και διαφορετικούς λόγους; Ελάχιστες θαρρώ. Καλό θα είναι να υπάρχει όμως μια καβάτζα για όποτε χρειαστεί. Εάν όμως απορριφθεί παμψηφεί η πρόταση αυτή, που είναι και το πιθανότερο σενάριο, δεν μου αφήνετε άλλο περιθώριο πέραν της δεύτερης εναλλακτικής. Με οποιοδήποτε τρόπο. Θεμιτό ή αθέμιτο. Και θ΄ακούτε το "Frozen Shadows" μέχρι να σβήσει ο ήλιος.

Το Λευκό Σκλι ψόφο δεν έχει. Venceremos!