The Wraith

Πάνε πέντε χρόνια από όταν η Southern Lord κυκλοφόρησε το ντεμπούτο των The Wraith, "Gloom Ballet", φυτιλιάζοντας όσα άτομα αρέσκονται σε αυτού του είδους το post-punk. Το σχήμα από το Los Angeles έμπλεξε έντεχνα το σκληρό αμερικανικό death rock με gothic και metal (σε όγκο) επιρροές, και αποτελούσαν τη νέα αγαπημένη μπάντα - νυχτερίδα της σκηνής. Η συνέχεια, δεν ήταν ιδανική. Ο τραγουδιστής Davey Bales πέθανε, και το μέλλον φάνταζε αβέβαιο. Το σχήμα, έπειτα από μια περίοδο αδράνειας, βρήκε στη φωνή του Harley Mace τη νέα του ταυτότητα, και επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ του "Ghost March".

Στο δεύτερο δίσκο τους οι Καλιφορνέζοι γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν και που στοχεύουν. Τα 37 λεπτά του "Ghost March" φέρνουν εκ νέου στο προσκήνιο όλες τις επιρροές της μπάντας, η οποία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στα ρυθμικά μέρη, φλερτάροντας με πιο gothic heavy metal φόρμες, όπως στο "End Of Times" που αν σκεφτείς μπάντες τύπου Unto Others, In Solitude, Final Gasp, The Night Eternal, είσαι στο σωστό δρόμο. Διάολε, ακόμη και οι πρωτεργάτες και βασική επιρροή Christian Death, την «έπαθαν» στο "Evil Becomes Rule" πρόπερσυ. Τα 10 κομμάτια του άλμπουμ ηχούν όλα βγαλμένα για ανελέητες επαναλήψεις, αφού, με τις φωνητικές γραμμές να σηκώνουν το βάρος, τα synth-ια σε διακριτικό ρόλο και τις κιθάρες να μην χάνουν το μέτρο, όλα είναι προσεγμένα στο έπακρο.

Ακούς για παράδειγμα το "Last Light" με τις ηλεκτρακουστικές και το γύρισμά του και καταλαβαίνεις πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που δεν θα σε κάνει να ξεκολλήσεις εύκολα. Οι Misfits (Samhain), The Damned, T.S.O.L., The Chameleons, AFI, Killing Joke, Death Cult, New Model Army, Fields Of The Nephilim, και The Cure ενυπάρχουν ακόμη. Αλλά ο αισθησιακός ορυμαγδός κομματιών όπως το "Seize The Night" υποδεικνύει πως οι The Wraith έχουν επιστρέψει με άγριες διαθέσεις. Ευτυχώς όμως, το σχήμα δεν παραδίδεται σε ένα διαρκές, και εύκολα επαναλαμβανόμενο up-tempo party. Το φινάλε του άλμπουμ με το "Sea Of Trees", είναι το μακάβριο post-punk κλείσιμο που αξίζει σε ένα δίσκο που δεν μένει στην αισθητική αλλά εμβαθύνει στην ουσία.

Η δισκογραφική επιστροφή των The Wraith ομολογουμένως σε πιάνει απροετοίμαστο. Η εναρκτήρια δυάδα του "Requiem For The Damned" με το νεύρο του και του "Overthrown" με τις γλυκές του μελωδίες προδιαθέτει για μεγάλα πράγματα. Το dark punk (βλ. The Estranged) "Only Shadows Remain" στη συνέχεια δείχνει πως οι The Wraith δεν έχουν ξεχάσει τις ρίζες και την σκηνή τους. Εκ νέου, οι The Wraith κυκλοφορούν ένα άλμπουμ που, κινούμενο σε συγκεκριμένα όρια και ηχοτοπία, πετυχαίνει με χαρακτηριστική ευκολία το στόχο του. Δηλαδή, προφανώς θα είχε κομμάτι μέσα ονόματι "Sanctuary".

Ξεροκέφαλο, αδιαφορώντας για τις διεθνείς εξελίξεις στο post-punk, με αέρα κλασικού δίχως να είναι νοσταλγικό, το "Ghost March" είναι ένα άλμπουμ που αν διασταυρωθείς μαζί του στις μουσικές σου περιπλανήσεις δεν θα το προσπεράσεις. Κοινώς, αν οποιοδήποτε από τα ονόματα που αναφέρθηκαν σε αυτή την παρουσίαση ξυπνάει κάτι μέσα σου, πάτα play ενστικτωδώς. Θα δικαιωθείς. Οι The Wraith με το δεύτερο δίσκο τους ξεπερνούν το θάνατο, γίνονται ένα με τις επιρροές τους και φαντάζουν ικανοί να προκαλέσουν ντόρο. Όχι πως αν μείνουν σε σκοτεινές και ανήλιαγες underground γωνίες θα παραπονεθούμε. Τα φαντάσματα επελαύνουν. Δεν θα σε πειράξουν.

Bandcamp