Hällas: «Στη Σουηδία, ο πολιτισμός έχει προτεραιότητα και λαμβάνεται σοβαρά υπόψη»

Marcus Petersson και Kasper Eriksson μιλούν στο Rocking, εν αναμονή της εμφάνισης τους στην Πρωτεύουσα

Από τον Σπύρο Κούκα, 20/01/2025 @ 10:47

 Σπουδαία μπάντα. Οι Σουηδοί Hällas είναι, αυτό που λέμε, η επιτομή της εκλεπτυσμένης δημιουργίας, με τα τρία άλμπουμ που μας έχουν χαρίσει μέχρι στιγμής να στέκουν απολύτως προτεινόμενα για όποιον αναζητά μελωδική, ονειρική prog μουσική με το βλέμμα στραμμένο στα '70s. έτσι, εν αναμονή της επερχόμενης εμφάνισης τους στην πρωτεύουσα, επικοινωνήσαμε με τους Marcus Petersson και Kasper Eriksson, οι οποίοι μας έδωσαν μια εκτενή εικόνα για το τί συμβαίνει αυτή τη στιγμή στις τάξεις του σχήματος.

Hallas 

Είστε μια μπάντα που αντλεί έμπνευση από τα '70s και τις φοβερές μπάντες που έδρασαν τότε. Θεωρείς ότι εκείνη η δεκαετία υπήρξε η πιο δημιουργική και μουσικά προοδευτική, συγκριτικά με τις επόμενες;

Marcus: Νομίζω ότι οι περισσότερες δεκαετίες ήταν πολύ δημιουργικές και μουσικά προοδευτικές αν το σκεφτείς, πραγματικά. Αλλά η δεκαετία του '70 έχει την πιο ελκυστική μουσική, ηχητικό τοπίο και ατμόσφαιρα. Τα συγκροτήματα τότε μάλλον έκαναν ένα μεγαλύτερο βήμα μουσικά από τις επόμενες δεκαετίες. Αλλά είχαν επίσης το πλεονέκτημα του καθαρού πεδίου. Όταν άνοιξε το κουτί της Πανδώρας της σκληρής μουσικής, σχεδόν ό,τι έγραφαν ήταν καινούργιο και φρέσκο. Αν καταλήξεις σε ένα riff σήμερα, μπορείς σχεδόν να είσαι σίγουρος ότι κάποιος άλλος έχει ήδη παίξει το ίδιο ή τουλάχιστον κάτι πολύ παρόμοιο.

Ως drummer, ποιες θα ανέφερες ως τις τυμπανιστικές στιγμές που στιγμάτισαν το rock κόσμο και θεωρούνται θεμελειακές για την εξέλιξη ή τις εντυπώσεις σου γύρω από το όργανο; Για παράδειγμα, επί προσωπικού θα μπορούσα να αναφέρω τα τύμπανα του Bill Bruford στο "Close To The Edge" ή την εισαγωγή του "Stargazer" από τον Cozy Powell…

Kasper: Υπάρχουν πάρα πολλές στιγμές για να διαλέξω, αλλά φυσικά κάποιοι ντράμερ με επηρέασαν περισσότερο από άλλους. Για παράδειγμα ο Barriemore Barlow των Jethro Tull, ο οποίος είναι ίσως αυτός που αναφέρεται περισσότερο όταν προσπαθώ να μιλήσω για αγαπημένους μουσικούς. Αλλά θα έλεγα ψέματα αν δεν ανέφερα το καταιγιστικό ντεμπούτο του Nicko McBrain στο "Piece of Mind" των Iron Maiden. Η μοναδική του οπτική στο drumming εξέλιξε πραγματικά το είδος του heavy metal και εξακολουθεί να αποτελεί, μέχρι σήμερα, τεράστια έμπνευση για εμένα προσωπικά. Και... παραλίγο να ξεχάσω, ο Neil Peart στο "2112". Δεν χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση, σωστά;

Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο, ποιες επιρροές σου θεωρείς ότι διαφαίνονται περισσότερο στην μουσική των Hällas; Το δικό μας μυαλό ως ακροατές πηγαίνει σε drummers όπως ο Phil Collins ή o Nick Mason, λόγω και της πιο ταξιδιάρικης φύσης της μουσικής σας…

Kasper: Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο, αλλά πραγματικά προσπαθώ να αναπτύξω τον δικό μου ήχο, ο οποίος είμαι σίγουρος ότι δεν είναι κάτι μοναδικό. Αλλά είναι αδύνατο να δημιουργήσεις μουσική χωρίς τις επιρροές σου στο μυαλό σου. Έτσι, μπορείτε σίγουρα να βρείτε μερικά μέρη που φέρουν το όνομα ορισμένων μουσικών, όπως το "Phil Collins groove", το "Vinnie Appice fill-in" ή κάτι παρόμοιο. Είναι πραγματικά δύσκολο να είσαι μοναδικός στη δεκαετία του 2020 και δεν είναι εξ ολοκλήρου αυτό που στοχεύουμε. Η μουσική ιστορία είναι σημαντική για όλους μας, με διαφορετικούς τρόπους.

Οι περισσότεροι μουσικοί που γνωρίζω έχουν και πρωινή δουλειά για το βιοπορισμό τους

Ένα χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τους Hällas είναι η τόσο χαρακτηριστική, love-it-or-hate-it φωνή του Tommy Alexandersson. Θεωρείς πλεονέκτημα για μια μπάντα να υπάρχει μια τόσο αναγνωρίσιμη φωνή στις τάξεις της, ακόμη κι αν αυτή έχει κάποιες ιδιαιτερότητες ;

Marcus: Νομίζω ότι ο Tommy έχει μια από τις καλύτερες φωνές στον κόσμο. Τα άλλα παιδιά είχαν παίξει μαζί για λίγο πριν μπω στο συγκρότημα και η φωνή του ήταν ένας μεγάλος λόγος για τον οποίο ήθελα να γίνω μέλος. Προσωπικά, δεν μπορώ να δω πώς θα τη μισούσε κανείς. Νομίζω ότι είναι ένα μεγάλο μέρος του Hällas ήχου και ένα μεγάλο πλεονέκτημα που μας κάνει να ξεχωρίζουμε ακόμα περισσότερο.

Hallas

Αισθητικά είστε μια μπάντα που χαρακτηρίζεται από καλαισθησία. Πανέμορφα εξώφυλλα, ονειρικές μουσικές με τη μελωδία να κυριαρχεί, μουσικότητα και πρόοδος, εξελισσόμενοι από δίσκο σε δίσκο. Το επόμενο δημιουργικό βήμα σας, λοιπόν, πότε αναμένεται και τι μπορείς να πεις ότι θα μας επιφυλάσσει;

Marcus: Καταρχήν, ευχαριστώ πολύ! Αυτήν τη στιγμή έχουμε την απόλυτη εστίαση μας στη νέα μουσική. Αυτό θα είναι σίγουρα το επόμενο δημιουργικό βήμα και όχι σε ένα τόσο μακρινό μέλλον. Αλλά δεν μπορούμε να υποσχεθούμε κάτι πιο συγκεκριμένο. Δεν μπορείς να ελέγξεις τη δημιουργικότητα, όσο και να θες.

Η Σουηδία έχει μια μακρά μουσική παράδοση στο χώρο της rock, ενώ και κρατικά υπάρχει μεγαλύτερη υποστήριξη στις νέες μπάντες, συγκριτικά με άλλες χώρες. Ωστόσο, πως είναι πραγματικά η ζωή ενός Σουηδού μουσικού, είναι τόσο ιδανική όσο φαντάζεται ο μέσος ακροατής εκτός της χώρας σας;

Marcus: Κρύο, κυρίως! Αστειεύομαι, δεν κάνει πια τόσο κρύο αυτά τα χρόνια. Είμαστε πολύ ευγνώμονες που ζούμε σε μια χώρα όπου ο πολιτισμός έχει προτεραιότητα και λαμβάνεται σοβαρά υπόψη! Αυτό ήταν πολύ χρήσιμο όταν ήμασταν νεότεροι, νομίζω. Τούτου λεχθέντος, μεταβαίνοντας σε μια πιο σοβαρή κατάσταση ως συγκρότημα, τώρα πρέπει να πληρώσουμε για όλα μόνοι μας, δικαίως. Είναι πολλή δουλειά. Οι περισσότεροι μουσικοί που γνωρίζω έχουν και πρωινή δουλειά για το βιοπορισμό τους. Επίσης, γεωγραφικά η Σουηδία δεν είναι και τόσο σπουδαία όσον αφορά τις περιοδείες και τα ταξίδια. Είναι και χρονοβόρο και ακριβό να μετακινείσαι εδώ.

Οι Heavy Load ήταν μια τεράστια επιρροή στον τρόπο που παίζω κιθάρα

Ομολογώ πως λατρεύω και τις τρεις δουλειές που έχετε κυκλοφορήσει, αλλά τείνω να έχω μια μεγαλύτερη προτίμηση στο ντεμπούτο σας, το οποίο το θεωρώ κλασικό, πλέον, στο συγκεκριμένο χώρο που κινείστε. Παρόλα αυτά, πολύς κόσμος αντιμετωπίζει το ίδιο θέμα με τους αγαπημένους του καλλιτέχνες, προτιμώντας και αναδεικνύοντας το ντεμπούτο του εκάστοτε σχήματος, παρά τα άλμπουμ που ακολουθούν. Γιατί θεωρείς συμβαίνει αυτό;

Marcus: Από την οπτική γωνία των ακροατών νομίζω ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της μαγείας του να βρεις μια νέα μπάντα που σου αρέσει. Υπάρχει μυστικισμός που συνδέεται με το όλο θέμα και νομίζω ότι δημιουργείται έναν ιδιαίτερο δεσμό από τα τραγούδια κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ίσως επειδή δεν γνωρίζεις ακόμα τόσα πολλά για το συγκρότημα. Όταν έρχεται το δεύτερο άλμπουμ, έχεις μεγαλύτερες προσδοκίες, αλλά είσαι και πιο εξοικειωμένος με τη μουσική και το συγκρότημα. Ωστόσο, εξακολουθείς να ελπίζεις ότι τα συναισθήματα που είχες ακούγοντας το πρώτο άλμπουμ θα είναι παρόμοια, κάτι που σπάνια συμβαίνει. Είναι κάτι σαν συνέχεια μιας ταινίας. Προσωπικά, διαπιστώνω ότι όταν πέφτω πάνω σε ένα συγκρότημα που έχει ήδη κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, προτιμώ συχνά το δεύτερο άλμπουμ από το πρώτο. Ο ήχος είναι πιο εκλεπτυσμένος. Ως μουσικός νομίζω ότι το φαινόμενο σχετίζεται. Είναι πολύ δύσκολο να επαναλάβεις τη μαγεία του να βρεις έναν νέο ήχο και έναν τρόπο να παίζεις με νέους ανθρώπους. Υπάρχει συχνά ένας ενθουσιασμός με ένα πρώτο άλμπουμ. Στο δεύτερο άλμπουμ, έχεις αρχίσει να εσωτερικεύεις το μοτίβο και να βλέπεις τις μανιέρες, κάτι που διαταράσσει την παιχνιδιάρικη διάθεση.

Hallas

Ως ακροατές, σίγουρα ακούτε πολλή και ποικίλη μουσική από διάφορα ιδιώματα. Παρόλα αυτά, όταν φθάνουμε στο σημείο της μουσικής έκφρασης, πως κατασταλάζει ένας μουσικός στο να ενταχθεί σε ένα μουσικό ρεύμα και να το υπηρετήσει; Θυμάμαι, για παράδειγμα, την τελευταία φορά που είχαμε μιλήσει με τον Marcus Petersson, ο οποίος είχε αναφέρει πως στην μπάντα ακούτε από Madonna μέχρι Darkthrone, κάτι που δύσκολα θα διακρίνει κάποιος στη μουσική σας…

Marcus: Για εμάς νομίζω ότι το heavy metal και το progressive rock είναι η μέση λύση. Ενώ όλα τα μέλη διακλαδίζονται στη μουσική τους προτίμηση, η heavy rock/metal μουσική είναι εκεί που όλοι ενωνόμαστε. Έτσι, η χρήση αυτού ως βάσης ήρθε φυσικά. Αλλά το πιο ενδιαφέρον μέρος της δημιουργίας μουσικής με τους Hällas είναι το πώς να ενσωματώσεις όλες αυτές τις άλλες επιρροές με συνεκτικό και καλαίσθητο τρόπο. Κυρίως προσομοιάζεται σαν ένας χορός δυναμικής και ατμόσφαιρας.

Σε ένα πιο δυσάρεστο τόνο, πριν μερικές ημέρες έφυγε από τη ζωή ο Ragne Wahlquist, μια από τις σημαντικότερες μουσικές μορφές για το σουηδικό metal των '80s. Ποιες οι σκέψεις σου πάνω σε αυτό το γεγονός;

Marcus: Αυτά ήταν πολύ θλιβερά νέα. Ακούω Heavy Load χρόνια. Τον συναντήσαμε μόνο για λίγο στο Keep It True πέρυσι, αλλά απ' ό,τι ακούω, φαίνεται ότι ήταν ένα πολύ συμπαθητικό άτομο με ευγενική καρδιά και πολύ πάθος. Οι Heavy Load ήταν μια τεράστια επιρροή στον τρόπο που παίζω κιθάρα.

Επιστρέφετε στην Ελλάδα σε μερικές ημέρες, για μια εμφάνιση αυτή τη φορά στην Αθήνα. Τι θυμάσαι από την τελευταία σας εδώ εμφάνιση και τι αναμένεις από τον κόσμο της πρωτεύουσας;

Marcus: Η τελευταία μας φορά στην Ελλάδα ήταν μόλις μερικούς μήνες πριν, οπότε ελπίζω να θυμάμαι τα περισσότερα! Ήταν η πρώτη μας εμφάνιση και μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Ο κόσμος ήταν πολύ φιλόξενος και το πλήθος ήταν μεγάλο. Θυμάμαι πολύ έντονα την εμφάνιση μας, ήταν μια δυνατή εμπειρία. Αλλά νομίζω ότι οι Αθηναίοι μπορούν να είναι και πιο φωνακλάδες, σωστά;  

  • SHARE
  • TWEET