Old Man Gloom

Seminar VIII: Light Of Meaning

Profound Lore (2020)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 07/07/2020
Εκτεταμένος sludge θόρυβος με όλα τα στοιχεία που αγκαλιάζουν αυτό το project
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αυτός ο δίσκος είχε ανακοινωθεί ως η κυκλοφορία της μπάντας για φέτος, αλλά τελικά ακούσαμε μήνες πριν έναν ακόμα, το “Seminar IX: Darkness Of Being” σαν έκπληξη. Κάπως σαν την προηγουμένη κυκλοφορία τους λοιπόν που κυκλοφόρησε χωρίς καμία ενημέρωση ως δύο δίσκοι με την ίδια ονομασία.

Η βασική διαφορά αυτής της κυκλοφορίας, θυμίζοντας το "ΝΟ" είναι ο θόρυβος. Όλα σχεδόν τα κομμάτια αρχίζουν και τελειώνουν με ambient noise ήχους που ουσιαστικά προσδίδουν αρκετά λεπτά θορύβου και πειραματισμών στην κυκλοφορία αυτή. Tο mastering του δίσκου έγινε πάλι από τον James Plotkin, με γνωστές δουλειές σε πληθώρα συγκροτημάτων όπως Voivod, Thou, Pelican, Nadja, Khlyst, Khanate, Gnaw, 5ive και Isis. Ενώ η παράγωγη και η μίξη πραγματοποιήθηκαν ξανά από τον ειδήμονα πλέον στον χώρο, κιθαρίστα των Converge, Kurt Ballou!

Όπως και να το κάνουμε, παρά τις νέες ιδέες εδώ θα ακούσεις στοιχεία από Isis, Sumac και Cave In, όπως θα περίμενες. Αυτό είναι το ευχάριστο. Επίσης ευχάριστη είναι η αναμενόμενη και φυσιολογική προσθήκη του Stephen Brodsky (Cave In, Converge, Mutoid Man, Zozobra) στο μπάσο. Μετά τον χαμό του Caleb Scofield ήταν λογικό καθώς έχει συνεργαστεί με όλους και ήταν ο απολύτως κατάλληλος. Θυμίζω ότι οι υπόλοιποι, Aaron Turner (Isis, Twilight, Mammifer, Jodis, Greymachine, Lotus Eaters), Nate Newton (Converge, Doomriders, The Ocean) και Santos Montano στα τύμπανα παραμένουν σταθεροί και ουσιαστικά εδώ αποδίδουν φόρο τιμής στον φίλο τους που πέθανε τόσο πρόωρα. Υπάρχουν και προηχογραφημένα μέρη δικά του σε αρκετά κομμάτια. Το "Final Defeat" είναι σίγουρα αφιερωμένο σε αυτόν. Προσωπικά βρίσκω σε αυτή την μπάντα την πραγματική έννοια του όρου supergroup, χωρίς μάλιστα να το επιδιώκει και να το προωθεί κανείς.

Όσο η σαπίλα και το πανέμορφο και φορτωμένο sludge metal χτυπάει δυνατά, ο θόρυβος και η ένταση χτυπάνε κόκκινο σε όλα τα κομμάτια και η βασική βρωμιά του δίσκου συνεχίζει σταθερά, φτάνουμε στο ακραία ατμοσφαιρικό και ήρεμο (θυμίζει Neurosis) "Calling You Home" που δείχνει ότι το συγκρότημα έχει παρελθόν αλλά και μέλλον. Δεν θα μείνω σε άλλο κομμάτι, η ουσία είναι η συνέχεια, τα θορυβώδη περάσματα ανάμεσα τους και η αναμονή και προσμονή που σου δημιουργεί η οποία κουφώνεται αρκετά πετυχημένα στα ξεσπάσματα κάθε σύνθεσης. Δεν βρίσκω αδύναμο σημείο. Όλα ακούγονται εξαίσια.

Spotify
Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET