Ashenspire: «Σφοδρή μουσική για ένα σφοδρό μήνυμα»

Αν παρακολουθείτε τον ιστότοπό μας αλλά και τη metal σκηνή σήμερα, το πιθανότερο είναι πως το όνομα των Ashenspire, τώρα που φτάσαμε Δεκέμβριο, δεν σας είναι άγνωστο. Το avant-garde black metal σχήμα από τη Σκωτία, κυκλοφόρησε φέτος το δεύτερο άλμπουμ του, το εκπληκτικό "Hostile Architecture", έναν δίσκο που όπως φαίνεται αφήνει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στη σκηνή και τον ήχο γενικότερα, κάτι που η συντακτική μας ομάδα μπορεί να περηφανεύεται πως είχε αντιληφθεί από το καλοκαίρι. Φυσικά, το άλμπουμ αναδείχθηκε σε εμάς και ένα από τα 30 κορυφαία της χρονιάς γενικότερα, ελάχιστο δείγμα της ευρείας απήχησης που βρήκε γενικότερα. Σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο, το φετινό άλμπουμ των Βρετανών ήταν η προσωπική μου κορυφή για το 2022, γεγονός που κατέστησε προ πολλού την διάθεση για επικοινωνία απαραίτητη.

Η κρισιμότητα όμως των Ashenspire δεν περιορίζεται, προφανώς, σε αυτές τις ηλεκτρονικές σελίδες. Το συγκρότημα με την δίκαιη, φλογισμένη ορμή του πολιτικού του προτάγματος, με την φαντασία των πολυσχιδών του συνθέσεων, και κυρίως με την ικανότητά του να σκηνοθετει επιβλητικά και μνημονικά ηχοτοπία, βρήκε την ταυτότητά του ανάμεσα στις ετερόκλητές επιρροές του και παρέδωσε ένα πολυεπίπεδο αριστούργημα. Οι Alasdair (φωνητικά, τύμπανα) και Ben (μπάσο), έχοντας την καλοσύνη να απαντήσουν ειλικρινά και στοχευμένα, μας εισάγουν σε όλες τις διαστρωματώσεις του επαναστατικού τυφώνα που σάρωσε φέτος το metal. Στην κάτωθι συνέντευξη, τα δύο μέλη της μπάντας ξεδιπλώνουν τις απόψεις τους περί πολιτικής, φιλοσοφίας και τέχνης, φέρνουν στο φως όλες τις πτυχές του "Hostile Architecture", εκθέτουν τις απόψεις τους περί avant-garde, "rabm" και σκηνής εν γένει, προτείνουν μουσικές και κυρίως, μεταλαμπαδεύουν ένα μήνυμα ελπίδας και αλληλεγγύης. Ο λόγος στους Ashenspire λοιπόν!

Καλησπέρα σας, είμαι ο Αποστόλης και σας καλωσορίζω στο Rocking.gr! Έχουν περάσει πλέον κάποιοι μήνες από την κυκλοφορία του "Hostile Architecture". Τι ανταπόκριση έχετε λάβει μέχρι στιγμής; Την περιμένατε με κάποιο τρόπο;

Ben: Γεια σου Αποστόλη, είμαι ο Ben. Η ανταπόκριση έχει υπάρξει μέχρι στιγμής κατά κύριο λόγο θετική και σε μερικές περιστάσεις δίκαια κριτική. Ένα ιδανικό μίξ. Το ότι υπάρχει κόσμος που εκτιμάει αυτό τον δίσκο αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Θεωρώ πως είναι ένα σπουδαίο άλμπουμ και πιστεύω πως αν το ακούσει ο κόσμος θα προσέξει τουλάχιστον την μοναδική του τονικότητα.

Alasdair: Και από εδώ Alasdair. Η ανταπόκριση είναι ανέλπιστα θετική - μας τιμάει ιδιαίτερα να βλέπουμε τόσο κόσμο (σ.σ. "folk") να συνδέεται τόσο έντονα με το δίσκο. Νομίζω πως πιστεύαμε εξαρχής ότι το άλμπουμ θα έκανε κλικ στον κόσμο, αρκεί να κατάφερνε να βρει το δρόμο του στη δημόσια σφαίρα. Eίναι αρκετά τρελό το να βλέπουμε πόσο μακριά έχει ταξιδέψει.

Ήθελα ένα όνομα που να συνοψίζει τόσο τις εικόνες όσο και τις θεματικές για τις οποίες έγραφα

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Τι σημαίνει Ashenspire και γιατί το επιλέξατε ως όνομα της μπάντας;

Ben: Συγγνώμη φίλε (σ.σ. "compadre"), δεν γνωρίζω την μυθική προέλευση των Ashenspire. Ο Alasdair γνωρίζει δίχως αμφιβολία την απάντηση, αφιερώνει πολύ χρόνο στο να σκέφτεται αυτά τα πράγματα (σ.σ. " he puts a lot of thought into his thinking").

Alasdair: Το όνομα αρχικά αναφερόταν στις καμινάδες που κυριαρχούσαν στις βιομηχανικές γραμμές του ορίζοντα στις βρετανικές πόλεις των τελών του 19^ου αιώνα, γεγονός που φέρει προφανή συσχετισμό με το ντεμπούτο μας, αλλά αναφέρεται επίσης και στις πελώριες γκρι μάζες τσιμέντου που απαρτίζουν τον σύγχρονο ορίζοντα. Ήθελα ένα όνομα που να συνοψίζει τόσο τις εικόνες όσο και τις θεματικές για τις οποίες έγραφα.

‘Ήθελα να στραφώ προς ένα πιο αυθεντικό, μοναδικό μέρος, πιο προσωπικό, πιο ανθρώπινο, περισσότερο να βρούμε τη δική μας φωνή

Όταν κυκλοφορήσατε το ντεμπούτο σας, "Speak Not of the Laundanum Quandary", τραβήξατε την προσοχή με τη θεατρική και πειραματική προσέγγιση στο black metal. Έκτοτε, πέρασαν πέντε χρόνια. Κοιτώντας πίσω στο χρόνο, άλλαξε τίποτα αυτή τη φορά στην προσέγγισή σας σε σχέση με το ντεμπούτο, και γιατί αργήσατε τόσο;

B.: Ο χρόνος έχει μια συνήθεια να εμφανίζεται ως ζήτημα όταν θες να κάνεις πράγματα. Ο Alasdair είναι μια πολυάσχολη μέλισσα, όπως όλα μας. Ο Scott τα έθεσε όλα σε κίνηση με το να ενθαρρύνει τον Alasdair με το να αποφασίσει να υλοποιήσει αυτό για το οποίο συζητούσε για κάμποσο χρονικό διάστημα. Η προσέγγιση αυτή τη φορά διέφερε στο γεγονός πως ο Scott είχε ένα πιο αποκρυσταλωμένο όραμα του που θα ήθελε να πάει με αυτό το δίσκο ηχητικά, και ο Alasdair είχε εξελίξει τη δική του μουσική προσέγγιση.

A.: Ναι, ήταν μια αργή διαδικασία η προσπάθειά μας να ενεργοποιηθούμε ξανά. Ένιωθα αρκετά καμένος (σ.σ. "burnt out") έπειτα από το "Speak Not… και η επιστροφή μου στη συγγραφή πήρε το χρόνο της. Όσον αφορά την ηχητική μας παλέτα, ήθελα να στραφώ προς ένα πιο αυθεντικό, μοναδικό μέρος, πιο προσωπικό, πιο ανθρώπινο, περισσότερο να βρούμε τη δική μας φωνή.

Το "RABM" ως ταμπέλα σχετίζεται περισσότερο με την ιδεολογική σκοπιά από την οποία γράφω στίχους - συστρατεύοντας τους εαυτούς μας με το με το αυξανόμενο κύμα αριστερών σχημάτων

Αυτοπροσδιορίζεστε τόσο ως "avant-garde" όσο και ως "red-anarchist black metal". Θεωρείτε πως ο παραδοσιακός (black) metal ήχος δεν ήταν συμβατός με το μήνυμά σας; Με άλλα λόγια, απαιτούν οι ριζοσπαστικές πεποιθήσεις προοδευτική μουσική για να εκφραστούν;

B.: Όχι. Μπορείς να κάνεις οτιδήποτε θέλεις με το οτιδήποτε, οποτεδήποτε θελήσεις. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος για να κάνεις το οτιδήποτε μουσικά. Τα ιδιώματα και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα μουσικά σύνορα είναι αυθαίρετα και χρηιμοποιούνται για διευκόλυνση.

A.: Για να είμαι ειλικρινής, είναι μόνο "Avant-garde" στο βαθμό που συναποτελείται από όσα συγκλίνουν από τις δικές μας εμπειρίες και προσεγγίσεις στη μουσική, γεγονός που καταλήγει να είναι λίγο…περίεργο! Θεωρώ πως είναι πολύ ξένη (σ.σ. "strange") μουσική για το μέσο ακροατή, ακόμη και για το μέσο metal ακροατή, αλλά το avant-garde εδώ λειτουργεί περισσότερο ως περιγραφή της μουσικής, όχι ως στόχος της. Το "RABM" ως ταμπέλα σχετίζεται περισσότερο με την ιδεολογική σκοπιά από την οποία γράφω στίχους - συστρατεύοντας τους εαυτούς μας με το με το αυξανόμενο κύμα αριστερών σχημάτων, παρά με το μουσικό ύφος.

Όντως απολαμβάνω μέρος του black metal, αλλά η μουσική που γράφουμε απλώς εφάπτεται σε αυτό. Δεν πιστεύω πως χρειάζεσαι άλλη μουσική εκεί έξω για να εκφράσεις τα πολιτικά σου πιστεύω εν γένει, και αν μη μη τι άλλο, punk μπάντες όπως οι Oi Polloi και anarcho-folk σχήματα το αποδεικνύουν αυτό, αλλά θεωρώ πως υπάρχει τόση πολλή επαναστατική προοπτική στην τέχνη που προβληματίζει και προκαλεί, όπως η avant-garde και η τέχνη του περιθωρίου, οτιδήποτε προκαλεί το status quo. Οι Deleuze και Guattari το αναλύουν αρκετά στο "Anti-Oedipus", το οποίο αξίζει να το διαβάσεις αν σε ενδιαφέρουν αυτές οι προσεγγίσεις.

Αντιμετωπίσατε ποτέ σας προβλήματα με την "rabm" ταμπέλα, ειδικά εντός της extreme metal σκηνής;

B.: Ηλίθιοι βρίσκονται παντού.

A.: Συναντάς συνήθως τον περίεργο τύπο, αλλά σπάνια έχει προκαλέσει πρόβλημα από μόνο του αυτό.

Όσο οι κοινωνίες συνεχίζουν να ανοίγονται και να εξελίσσονται, το ίδιο θα κάνει και η σκηνή

Πώς βλέπετε την (extreme) metal κοινότητα σήμερα, όσον αφορά την ανοχή της σε ακροδεξιές/σεξιστικές/φασιστικές πεποιθήσεις; Είναι τόσο ανοιχτόμυαλη όσο το ιδίωμα σήμερα;

B.: Είχα την τιμή να συναντήσω πολλούς αγαπημένους ανθρώπους στις περιοδείες μου όπου έπαιζα extreme metal μουσική. Έχω συναντήσει και τους περιστασιακούς μαλάκες (σ.σ. "shitcunt") με τις αρχαϊκές και οπισθοδρομικές αντιλήψεις επίσης. Παίρνω την εντύπωση πως είναι θέμα κουλτούρας, όπως πολλά άλλα ζητήματα στον κόσμο. Όσο οι κοινωνίες συνεχίζουν να ανοίγονται και να εξελίσσονται, το ίδιο θα κάνει και η σκηνή. Υπό πολλές έννοιες είναι ανοιχτόμυαλη, σίγουρα σε μερικά πράγματα δεν είναι. Ελπίζω να υπάρχει μηδενική ανοχή για μη ανεκτικές συμπεριφορές.

A.: Ελπίζω να ωριμάζει και να εξελίσσεται. Η μισαλλοδοξία είναι βασισμένη στο φόβο – θα ήθελα ο κόσμος στην μέταλ κοινότητα να είναι γεμάτος και ικανοποιημένος.

Το black metal ειδικότερα, εξερευνούσε ανέκαθεν διαφορετικά μουσικά πεδία, και πειραματιζόταν με άλλα ήδη. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη πολύς κόσμος το ταυτίζει με την "trve cvlt scandicore" εικόνα και ήχο. Γιατί θεωρείτε πως συμβαίνει αυτό και πως θα μπορούσαμε να αλλάξουμε αυτή την πεποίθηση;

B.: Συμβαίνει όντως αυτό; Όσοι θέλουν να ξέρουν θα βρουν τον τρόπο. Θα υπέθετα πως αυτό αλλάζει μόλις ο κόσμος αποδεχθεί την ιδέα πως το ιδίωμα χρησιμεύει μόνο ως κατηγοριοποίηση ή για διευκόλυνση. Είναι απλώς μια λέξη, ή λέξεις. Η έκφραση και ο σκοπός είναι που έχουν σημασία, και αυτό είναι κάτι που μπορείς να το ακούσεις. Να ακούμε πρώτα.

A.: Είναι φυσικό το γεγονός πως ένα καλλιτεχνικό κίνημα θα έχει τους ακολούθους και τους «ιδιοκτήτες» του, όσους ασπάζονται την ορθοδοξία ως αλήθεια και όσους κινούνται διαρκώς μπροστά προς την αναζήτηση μιας πιο ειλικρινούς και αληθινής έκφρασης. Το black metal για εμένα είναι αυτό το δεύτερο κύμα στην Σκανδιναβία - αυτό που με ενδιαφέρει είναι τι έπεται, γεννημένο από τις ρίζες που φύτρωσαν από τις ρίζες του black metal. Μουσική που διευρύνει τα όρια σε αυτό τον κόσμο συχνά αποκαλείται Black Metal αλλά τώρα υπάρχει σε ένα κόσμο πάνω από δέκα χρόνια από τότε που το post-black metal ήταν στην ακμή του - γιατί να επιμένουμε σε αυτό; Το Black Metal είναι ένα στοιχειολογικό (σ.σ. "hauntological") υποκείμενο.

Σφοδρή μουσική για ένα σφοδρό μήνυμα. Αυτή ήταν η πρόθεσή μας με τον δίσκο

Στον ήχο σας ενσωματώνετε πολλά θεατρικά, κλασικά, jazz και προοδευτικά στοιχεία, καθώς και επιρροές από σχήματα όπως οι A Forest Of Stars, Dodheimsgard, Arcturus, Devil Doll. Εάν συμφωνείτε, θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας μερικές (όχι αυστηρά μουσικές) επιρροές που σας έστρεψαν προς αυτά τα χαρακτηριστικά;

B.: Σφοδρή μουσική για ένα σφοδρό μήνυμα. Αυτή ήταν η πρόθεσή μας με τον δίσκο. Η ειλικρίνεια και το παίξιμο με εντιμότητα είναι κρίσιμα. Βοήθησα τον Scott με μερικά θέματα engineering, συμφωνήσαμε πως θα έπρεπε να ηχεί αρκετά τρελό (σ.σ. "mental"). Σε όλους μας αρέσει μια μεγάλη ποικιλία μουσικής, ταινιών και λογοτεχνίας. Διαφορετικές φιλοσοφικές και πολιτικές ιδέες συζητούνται μεταξύ μας, καθώς και πράγματα όπως το φαγητό και το dungeons & dragons.

A.: Ναι, οι επιρροές ποικίλουν από τη λογοτεχνία μέχρι τη στιγμή που ακούς ένα πλανόδιο μουσικό στη Buchanan Street. Υποθέτω πως κυνηγήσαμε μια όσο πιο ευρεία και βαθιά παλέττα εμπειριών και έκφρασης μπορούσαμε, έτσι ώστε να ήμασταν όσο το δυνατόν πιο ελεύθεροι να παρουσιάσουμε πώς νιώθουμε μέσω της μουσικής.

Πώς αντιλαμβάνεστε το πότε είναι η ώρα να μπλέξετε τις συνθέσεις ή να αλλάξετε κατεύθυνση, αναφορικά με τις δραστικές εναλλαγές μερικών κομματιών σας;

B.: Ο Alasdair μερικές φορές παρασύρεται γράφοντας τεχνική μουσική επειδή φαίνεται πως θα είναι διασκεδαστικό να την παίζουμε ζωντανά. Υπάρχει διαρκώς ένα εμπρός – πίσω που θέλαμε να είναι παρόν σε κάθε τραγούδι, το δυναμικό εύρος είναι σημαντικό.

A.: Παρά το πόσο προσχηματικό και αν ακούγεται… γίνεται όταν νιώθουμε σωστό να γίνει.

Θα επιθυμούσατε να ξεναγήσετε το κοινό πίσω από το εξώφυλλο και τον τίτλο του άλμπουμ; Θεωρώ πως διαθέτει μια αισθητική anarcho-punk κολάζ που συνοψίζει τέλεια το μήνυμά σας.

A.: Νομίζω πως η απόλαυση της τέχνης που δημιούργησε ο Tobias είναι η εξερεύνησή της – βούτα μέσα σε αυτό, κοίτα πιο κοντά, δες τι μπορείς να βρεις. Υπάρχουν ψήγματα τόσων πολλών διαφορετικών πραγμάτων εκεί μέσα.

B.: Ο Tobias Holmbeck είχε τον έλεγχο της καλλιτεχνικής κατεύθυνσης με συζητήσεις και προσθήκες από τον Alasdair. Ο τίτλος είναι μια εισαγωγή στο άλμπουμ και τις θεματικές του. Αυτό είναι όλα όσα θα ήθελα να σχολιάσω αναφορικά με τίτλο και εξώφυλλο, συγγνώμη. Διαβάστε τους στίχους και δείτε τι μπορείτε να σκεφτείτε.

Υπάρχει όμως και κάτι σχετικά με την ενέργεια και το πάθος του hardcore - η ένταση και η σοβαρότητα του πολιτικού μηνύματος

Αλήθεια, επηρεάζεστε καθόλου από το hardcore, ή το D.I.Y. ήθος γενικότερα;

B.: Ναι, το ήθος πιθανώς. Διότι κυριολεκτικά, κάνε το μόνο σου. Ο Scott και εγώ έχουμε συνεργαστεί για αρκετά χρόνια και αυτός συγκεκριμένα μου έμαθε πώς να τρέχω μια στουντιακή ηχογράφηση, από το στήσιμο μέχρι το mixing και το mastering. Πώς να φτιάξεις ένα δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος μόνος σου. O Alasdair εισήλθε στο ραντάρ μας κάποια στιγμή το 2014. Τα υπόλοιπα μέλη των Ashenspire από διάφορες θέσεις δραστηριοποιούνται στην τοπική περιοχή. Ο καθένας μας το κάνει για τον εαυτό του, και όταν βρισκόμαστε μαζί για να δημιουργήσουμε, θέλουμε να τα κάνουμε όλα για εμάς.

A.: Υπάρχει όμως και κάτι σχετικά με την ενέργεια και το πάθος του hardcore – η ένταση και η σοβαρότητα του πολιτικού μηνύματος.

Σε όλο τον κόσμο, και την Ελλάδα προφανώς, τα κρατικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας πρόταξαν μια απολυταρχική μορφή επιβολής. Πόσο σημαντικοί είναι οι δημόσιοι χώροι στα πλαίσια της πολιτικοποίησης σήμερα;

B.: Ο χώρος είναι σημαντικός, συνυπογράφω.

A.: Η κοινωνία χρειάζεται τους δημόσιους χώρους για όλα τα projects – η γη είναι δική μας.

Ας βουτήξουμε στο άλμπουμ. Ξεκινάτε το δίσκο με το οκτάλεπτο "The Law Of Asbestos". Γιατί το επιλέξατε ως εναρκτήριο και τι δυσκολίες συναντήσατε στην ενσωμάτωση βιολιού και dulcimer σε αυτό;

B.: Δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από το εναρκτήριο. Είναι η δήλωση της πρόθεσης μας καθώς και μια ένδειξη όσων είναι να διαδραματιστούν. Το dulcimer ταίριαξε σαν γάντι χάρη στον Otrebor (σ.σ. Botanist) και ο James δεν είχε πρόβλημα να φέρει τη μαγεία του στο τραπέζι με το βιολί του.

A.: Για μένα, στιχουργικά και θεματικά, λειτουργεί σαν μια αφηρημένη έννοια σε σχέση με ολόκληρο το άλμπουμ – δηλαδή, εάν θες να πάρεις μια ιδέα από το άλμπουμ αλλά δεν έχεις χρόνο να εμβαθύνεις σε αυτό, το πρώτο τραγούδι βάζει το μήνυμα και τις μουσικές ιδέες μπροστά και στο επίκεντρο.

Η κοινότητα είναι η ραχοκοκαλιά της επανάστασης

Το "Beton Brut", στιχουργικά επικεντρώνεται σε θέματα αναφορικά με τους φόβους και τον ψυχισμό ενός queer ατόμου. Θα θέλατε να μοιραστείτε την έμπνευση πίσω από το κομμάτι; Πόσο σημαντική είναι για εσάς η πολιτική των ταυτοτήτων στο σημερινό κοινωνικό πεδίο;

A.: Έχει να κάνει με τις εμπειρίες μου καθώς μεγάλωνα σε μια κοινότητα και ένα σπίτι όπου οι ηγεμονικές αντιλήψεις περί φύλου και σεξουαλικότητας αποτελούσαν την μόνη πιθανή εξήγηση του κόσμου, και πως η απελεφθέρωσή μου από αυτή τη νοοτροπία άλλαξε την αντίληψή μου. Βγαίνοντας στον κόσμο και δημιουργώντας δεσμούς με κόσμο που μου έδωσε το χώρο να εξερευνήσω τον άνθρωπο που είμαι, ήμουν, και θα είμαι.

Όσον αφορά την πολιτική των ταυτοτήτων, συχνά φαντάζει σαν ένα τσεκούρι που έρχεται κατά πάνω μας, αλλά έχω βρει τόση χαρά στην κοινότητα με άλλα queer άτομα. Η κοινότητα είναι η ραχοκοκαλιά της επανάστασης. Η διασταύρωση εμπειριών για τη δημιουργία ανθρώπων, είναι η κατανόηση πως οφείλουμε να δούμε την αλήθεια – πως έχουμε πολύ περισσότερα κοινά από όσα μας χωρίζουν. Η αλληλεγγύη είναι ο στόχος.

Το σύνθημά σας, "no great men, only the great many", είναι κάτι που έχει ριζωθεί στα μυαλά των ακροατ(ρι)ών. Θα μπορούσατε να μας αποκαλύψετε πως προέκυψε, καθώς και τις θεματικές του κομματιού όπου εμφανίζεται, του "Tragic Heroin";

A.: Μου αρέσει απλώς να παίζω με τις λέξεις, αλήθεια. Συλλογιζόμουν πάνω στη θεωρία του Μεγάλου Ανδρός στην ιστορία ποου κυριαρχεί σε κεντρώους και πιο συντηρητικούς κύκλους, και παρατήρησα πως η εναντίωσή της – πως η ιστορική πρόδοος είναι θεμελιωμένη πάνω στις πλάτες των προσπαθειών της πλειοψηφίας, της εργατικής τάξης – λειτουργούσε ιδανικά για ένα παιχνίδι με τις λέξεις. Το "Tragic Heroin" σχετίζεται με την εθιστική ποιότητα των απλοϊκών απαντήσεων σε περίπλοκα προβλήματα, και και με την καταθλιπτική φυγή που εμποτίζει την καπιταλιστική πραγματικότητα του κόσμου, ότι δηλαδή ο πιο ζοφερός κόσμος είναι αυτός που δεν έχει ψευδαισθήσεις. Στον πυρήνα του, είναι ένα κάλεσμα στη μάχη – να αγκαλιάσουμε τη ζωή και ο ένας τον άλλο, ένας καλύτερος κόσμος είναι δικός μας για να τον κατακτήσουμε.

Ο φασισμός είναι το τελευταίο προπύργιο του κεφαλαίου

Tο τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ είναι ένα κάλεσμα σε δράση εναντίον του σύγχρονου φασισμού. Αναφέρετε το στίχο "desperate times call for desperate measures". Επηρέασε το πολιτικό σκηνικό της χώρα σας τον δίσκο, και γενικότερα, θεωρείτε πως οι κοινωνίες έφτασαν σε ένα σημείο καμπής όσον αφορά την αναβίωση του φασισμού;

A.: Mολονότι θεωρώ πως η προφορά μου κρύβεται λίγο στο άλμπουμ, ο στίχος είναι "Desperate times call for disparate measures" (σ.σ. καλά πήγε αυτό) – όταν το έγραψα, σκεφτόμουν το πώς η οδύνη υπό τον καπιταλισμό είναι αναπόφευκτη, και επιστρέφει ανά τους καιρούς, και όποτε το κάνει, ξεπροβάλλουν πολλές προτεινόμενες λύσεις, και ο φασισμός δεν μένει ποτέ στη γωνιά του. Η γοητεία του αποδιοπομπαίου τράγου μπροστά στο πρόσωπο του υπαρξιακού τρόμου και της δυστυχίας έχει αποδειχθεί αποτελεσματική και τοξική, και αυτό είναι ο λόγος που ο καπιταλισμός και ο φασισμός πάνε χέρι χέρι – οποτεδήποτε χειροτερεύσουν οι συνθήκες, όταν το έδαφος είναι όσο πιο γόνιμο για να οικοδομηθεί η επανάσταση, όταν ο κόσμος μπορεί να δεί καθαρά πόσο σάπιο είναι όλο αυτό…ο φασισμός μπαίνει στη μέση για να κατηγορήσει τους λάθος ανθρώπους. Τότε, καθώς ο φασισμός μεγαλώνει, η μάχη διεξάγεται με σκοπό να επιστρέψουν τα πράγματα σε «μια κανονικότητα», το status quo το οποίο διατάραξε ο φασισμός.

Μόνο μπροστά στο πρόσωπο της Ναζιστικής Γερμανίας θα μπορούσε ο Winston Churchill να αναδειχθεί ως ήρωας. Και έτσι, επιστρέφουμε στον καπιταλισμό, στην «ασφάλεια» του κέντρου. Ο φασισμός είναι το τελευταίο προπύργιο του κεφαλαίου. Το βλέπω αυτό πεντακάθαρα στο Ηνωμένο Βασίλειο με το λυσσαλέο μίσος προς τα trans άτομα και τους πρόσφυγες – είναι απλώς οι τελευταίοι στη μακριά γραμμή των αποδιοπομπαίων τράγων. Αποδεικνύει πως ο καπιταλισμός είναι υπό κρίση ξανά.

Εάν μπορούσατε να επιλέξετε πέντε δίσκους από το 2010 και έπειτα που θεωρείτε πως εκπροσωπούν καλύτερα το avant-garde metal, ποιοι θα ήταν;

B.: maudlin of the Well - "Bath/Leaving Your Body Map" (2001)

Ved Buens Ende - "Written In Waters" (1995)

Altar of Plagues - "Teethed Glory And Injury" (2013)

A.: Oranssi Pazuzu - "Kosmonument"

Plebeian Grandstand - "Lowgazers"

Με τη χρονιά να έχει ρίξει σχεδόν αυλαία, υπάρχουν άλμπουμ (πέραν του δικού σας, χαχα!) που θα προτείνατε στους αναγνώστες ως κορυφαία για φέτος;

B.: Hällas - "Isle Of Wisdom"

Joan Shelley - "The Spur"

Richard Dawson - "The Ruby Cord"

A.: Abest - "Molten Husk"

Petrol Girls - "Baby"

Bad Breeding - "Human Capital"

Gospel - "The Loser"

Birds in Row - "Gris Klein"

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, αν οι Ashenspire δεν ήταν μια metal μπάντα, τι θα ήταν;

B.: Μια μικρή ομάδα που τρέχει ένα τοπικό φούρνο κάπου στην παραθαλάσσια Σκωτία.

A.: Ξέρεις, ειλικρινά αυτό φαντάζει μαγικό. Στο Cromarty ίσως;

Θα αγαπούσα να δω περισσότερη αυθεντικά επαναστατική μουσική, ή τουλάχιστον τέχνη που αναζητά την απελευθέρωση

Πως βλέπετε την μέταλ σκηνή σε πέντε χρόνια, αλλά και τι θα ευχόσασταν να μετατραπεί;

B.: Σε μεγάλο βαθμό το ίδιο. Οι παρυφές μπορούν να ενθουσιάζουν αλλά για εμένα δεν έχει πολλά να προσφέρει. Δεν είμαι σίγουρος για το εάν θα ευχόμουν να είναι τίποτα διαφορετικό, απλώς μου αρέσουν άλλα πράγματα από το metal αυτές τις ημέρες.

A.: Θα δούμε υποθέτω. Μακάρι να είναι λίγο λιγότερο περιορισμένη, λίγο περισσότερο απελευθερωμένη. Θα αγαπούσα να δω περισσότερη αυθεντικά επαναστατική μουσική, ή τουλάχιστον τέχνη που αναζητά την απελευθέρωση.

Θα πάμε εκεί που είμαστε επιθυμητοί. Η Ελλάδα φαντάζει αξιαγάπητη!

Τελευταίες ερωτήσεις, και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο σας! Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τη μπάντα; Υπάρχουν πλάνα που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας; Ελπίζω πως στο μέλλον θα μας επισκεφθείτε εδώ για μια συναυλία!

B.: Το μέλλον είναι λαμπρό στο στρατόπεδο των Ashenspire. Θα είμαστε στη Δανία για τρείς συναυλίες τον Φεβρουάριο και θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές συναυλίες στο Ηνωμένο Βασίλειο σε κάποια φάση. Θα γράψουμε περισσότερη μουσική επίσης. Ο οποιοσδήποτε είναι ευπρόσδεκτος να ρωτήσει. Θα πάμε εκεί που είμαστε επιθυμητοί. Η Ελλάδα φαντάζει αξιαγάπητη! Μερικοί από εμάς δουλεύουμε πάνω στο νέο άλμπουμ του Rylan που θα ηχογραφήσουμε στις αρχές του νέου έτους επίσης.

A.: Έχουμε αρκετά πλάνα στα σκαριά - δεν μπορώ να μοιραστώ πολλά τώρα, αλλά το 2023 αναμένεται να είναι ένα φωτεινό έτος, γεμάτο με χαρά και νέες εμπειρίες!