Moron Police

Φαντάζομαι οι περισσότεροι χρειάζεστε συστάσεις για το ποιοι είναι αυτοί οι Moron Police, με τις πρώτες σκέψεις να είναι «Περίεργο όνομα και όμορφο εξώφυλλο». Κρατήστε και τα δυο αυτά επίθετα: στην περίπτωση των Νορβηγών οι λέξεις «περίεργο» και «όμορφο» χαρακτηρίζουν σχεδόν συνέχεις τις μουσικές τους, συνήθως ταυτόχρονα. Και, ναι, παίζουν progressive rock. Περίπου.

Δεν είναι ακριβώς νέα μπάντα, καθώς αυτή είναι η τέταρτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά τους, με το ντεμπούτο άλμπουμ τους να χρονολογείται πίσω στο 2012. Τους λες και καλά κρυμμένο μυστικό, το οποίο φρόντισε να φέρει λίγο πιο κοντά στην επιφάνεια ο Mike Portnoy, αποθεώνοντας την τελευταία τους δουλειά, ενώ στην γενέτειρά τους φαίνεται πως έχουν μια κάποια παραπάνω δημοφιλία. Κι ίσως ήρθε ο καιρός να τους μάθει περισσότερος κόσμος με το "Pachinko".

Πρόκειται για μια δουλειά που δεν προέκυψε τόσο εύκολα. Το 2022 ο drummer της μπάντας Thore Omland Pettersen έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και αρχικά αυτό έμοιαζε να είναι το τέλος των Moron Police, αλλά αποφάσισαν πως θα τον τιμούσαν καλύτερα αν συνέχιζαν να γράφουν και να κυκλοφορούν μουσική, όπως και έκαναν. Και η αίσθησή μου είναι πως - έστω καλά επικαλυπτόμενα - πολλά σημεία του άλμπουμ πραγματεύονται αυτή την απώλεια και είναι αφιερωμένα σε αυτόν.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν νομίζω ότι βγαίνει εύκολα άκρη με τον τρόπο που είναι γραμμένοι οι στοίχοι. Υποτίθεται πως υπάρχει μια ιστορία που λαμβάνει χώρα, κατά την οποία ένας άνθρωπος μεταμορφώνεται σε Pachinko, δηλαδή σε ένα Γιαπωνέζικο μηχάνημα που είναι κάτι ανάμεσα σε κουλοχέρης και pinball, ενώ χαρακτηρίζεται από έντονα χρώματα. Τι διάολο, Μουρακάμι διάβαζαν;

Κι αν το concept μοιάζει ήδη χαοτικό, η μουσική δεν υστερεί και πολύ. Το progressive rock, έχει ελάχιστα metal στοιχεία και πολύ περισσότερη pop τεχνοτροπία, πολύ piano, πολλά 80s synths, τεχνικά παιξίματα, κάμποσες αλλαγές, ακόμα περισσότερα layers και όλα αυτά με την πλειονότητα των τραγουδιών να κινείται χρονικά ανάμεσα στα τρία και τέσσερα λεπτά… Εκτός από το "Pachinko pt.1" που διαρκεί 11 λεπτά και το οποίο αποτελεί την καλύτερη και εντυπωσιακότερη σύνθεση του άλμπουμ. Την ίδια στιγμή, ένα έτερο highlight είναι το "Okinawa Sky", μια synth pop σύνθεση, την οποία ο βασικός συνθέτης, τραγουδιστής και κιθαρίστας των Moron Police, Sondre Skollevoll εμπνεύστηκε από το soundtrack της ταινίας "Drive". Οπότε, καταλαβαίνετε ότι το άλμπουμ είναι γεμάτο αντιθέσεις.

Γενικότερα, μέσα από τα τραγούδια και τις μελωδίες του άλμπουμ προκύπτουν διάφοροι συνειρμοί ως σημεία αναφοράς, οι οποίοι έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τον αδόμητο χαρακτήρα, το περιπετειώδες πνεύμα και την πολλή πληροφορία: Οι Thank You Scientist, οι The Dear Hunter, ίσως και οι Spock’s Beard, είναι μερικά από τα ονόματα που έρχονται φευγαλέα στο νου, μόνο που δεν προλαβαίνουν να μείνουν για πολύ πριν η μουσική αλλάξει κατεύθυνση. Κι όμως, αυτός ο φαινομενικός αχταρμάς λειτουργεί εξαιρετικά στις περισσότερες περιπτώσεις, ειδικά στο ξεκίνημα του άλμπουμ με το πιο πομπώδες "Nothing Brakes", το πυρακτωμένο "Alfredo And The Afterlife" και το εξαιρετικό "Waiting Around For You" σε ένα σημείο του οποίου κάθε φορά νομίζω ότι ο Daniel Gildenlow συμμετέχει στις αρμονίες.

Με τόση πληροφορία συμπυκνωμένη στα 60 λεπτά της διάρκειας του "Pachinko" θα ήταν δύσκολο να μην υπάρχουν στιγμές που το attention span του ακροατή τεστάρεται, ενώ προσωπικά βρίσκω στη ροή του άλμπουμ κάποιες συνθέσεις ελαφρώς λιγότερο ενδιαφέρουσες. Παρόλα αυτά, παραμένει μια εντυπωσιακή δουλειά, καταπληκτική στις πολύ καλές στιγμές της, με ιδιαίτερο χαρακτήρα και διαφορετική από τα συνηθισμένα, διατηρώντας εν τέλει ένα ξεκάθαρα θετικό πρόσημο. Προφανώς και αξίζει να τσεκαριστεί, ειδικά - όπως ήδη ειπώθηκε - από όσους θέλουν το prog τους «περίεργο» και «όμορφο».