Planet Of Zeus: Η εκδίκηση είναι ένας δίσκος που ακούγεται 10 χρόνια μετά

Για να είμαστε και ακριβείς και δίκαιοι, είναι 11 χρόνια μετά. Απλά η στρογγυλοποίηση το κάνει πιο θελκτικό στο μάτι. Εκείνο που μετράει όμως είναι ο δίσκος, το περιεχόμενό του και το πως γέρασε. Γιατί κακά τα ψέματα, πολλές φορές ενθουσιαζόμαστε μόλις κυκλοφορήσει κάτι, με το πέρας των ετών όμως το τρώει η σκόνη στο ράφι και μένει μια γλυκιά ανάμνηση.

Δεν θα σου πω ψέματα: Ούτε που θυμόμουν τι είχα γράψει τότε και ήμουν περίεργος για το αν θα έγραφα τα ίδια και τώρα. Το περιβόητο τεστ γήρατος. Δεν θα άλλαζα ούτε ένα σημείο στίξης. Όταν επανέρχομαι στους Planet of Zeus και στην δισκογραφία τους, γίνεται σχεδόν πάντα με τον δίσκο αυτό και με το ντεμπούτο τους. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας αλλά τώρα εορτάζουμε το "Vigilante".

Προφανώς και το προσωπικό / υποκειμενικό στοιχείο έχει την μερίδα του λέοντος, τα safe places μου, εκεί που νιώθω άνετα και χαρούμενος. Στους Clutch, στους Maiden, στους AC/DC και στην έκπληξη που δεν περίμενα να εξελιχθεί σε έρωτα. Αν μου έλεγε κάποιος να κάνω ειδική μνεία σε ένα και μόνο τραγούδι των PoZ στην μέχρι τώρα δισκογραφία τους, το "The Beast Within" φαντάζει και είναι ακλόνητο όπως και τότε.

Πέρα από τις προσωπικές προτιμήσεις, κάπου υπάρχει κι ένας μικρός αντικειμενικός παράγοντας που αναδεικνύει την σημαντικότητα του δίσκου αυτού. Είναι το σημείο καμπής τους. Ο συνδετικός κρίκος του μέχρι τότε μουσικού τους παρελθόντος με το τότε αδημιούργητο μέλλον τους. Τα σημάδια γραφής είναι ευδιάκριτα και παρόντα για το πάντρεμα και την όχι επιτόπια στροφή στον ήχο τους.

Δεν ξήλωσαν γέφυρες προκειμένου να φτιάξουν καινούργιες. Με νέα και συγγενικά υλικά δημιουργήθηκαν αυτές κι αποτελούν πλέον ένα μέρος του στέρεου οικοδομήματός τους. Το "Vigilante" εξακολουθεί να έχει άξια εκπροσώπηση στις ζωντανές τους εμφανίσεις κι έχω την αίσθηση πως οι δημιουργοί του το κοιτάνε με καμάρι και περηφάνια, ακόμα κι όταν το 2014 δήλωναν πως δεν υπάρχει αύριο.

Τουτέστιν; Λάτρεις, και όχι μόνο, του βινυλίου διαλέξτε χρώμα κι αρχές Δεκεμβρίου η διπλή έκδοση του δίσκου θα είναι έτοιμη προς αποστολή. Κι εμείς ρε φίλε (μαζί σας κι εγώ) που δεν αρεσκόμαστε στα διπλά βινύλια τί θα κάνουμε;

Μια εξαίρεση πασά μου. Μια εξαίρεση.