Manic Street Preachers @ Terra Vibe, 06/10/07

Μέσα σε διάστημα 2 ημερών είδαμε δύο από τις μεγαλύτερες μπάντες που έχει βγάλει η Αγγλία τα τελευταία 20 χρόνια. Κακά τα ψέματα, η συναυλία των Muse είχε ανεβάσει κατά πολύ τις προσδοκίες μας και θεωρούσα ότι από εδώ και πέρα οι Muse θα ήταν σημείο αναφοράς για τις μετέπειτα συναυλίες. Έτσι, ελαφρά προκατειλημμένος, έφτασα στο Terra Vibe για να παρακολουθήσω μια από τις αγαπημένες μου μπάντες. Περπατώντας προς την είσοδο, άκουσα το support group να ολοκληρώνει το sound check, ενώ η ώρα είχε πάει ήδη 19:15. Η μικρή καθυστέρηση είχε ως αποτέλεσμα το support να βγει στη σκηνή στις 20:00.




Αν και υπήρχε η καλή διάθεση να τους παρακολουθήσουμε, μετά από 2 κομμάτια κατευθυνθήκαμε προς το bar για να είμαστε έτοιμοι για τους Manics. Σε λιγότερο από 30 λεπτά οι Katrin The Thrill είχαν ολοκληρώσει το set list και μας αποχαιρέτησαν αφήνοντας μέτριες εντυπώσεις.



Παρατηρώντας τον κόσμο, όπως σωστά επισήμανε γνωστός συντάκτης του rocking, θυμηθήκαμε την προσέλευση που υπήρχε την ώρα που έπαιζαν οι Europe, την πρώτη μέρα του φετινού Rockwave. Μετά βίας οι παρευρισκόμενοι ξεπερνούσαν τις 2 με 2,5 χιλιάδες. Όσο καλό είναι το Terra Vibe για συναυλίες με αρκετό κόσμο, τόσο ακατάλληλο φαίνεται για συναυλίες με λίγο. Οι περισσότεροι προτίμησαν τους Muse και οι Manics, παρά την ιστορία τους και το γεγονός ότι θα έπαιζαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δεν κατάφεραν να μαζέψουν ικανοποιητικό αριθμό ατόμων. Από ό,τι πληροφορηθήκαμε, ούτε και το καλοκαίρι, που ήταν πακέτο με τους Smashing Pumpkins, η προπώληση είχε πάει ιδιαίτερα καλά.



Κι όμως, όταν ξεκίνησε η συναυλία και για τα επόμενα 90 λεπτά γίναμε μάρτυρες μιας από τις καλύτερες συναυλίες που έχουμε δει ποτέ στη χώρα μας. Η αρχή του set list έγινε με το "You Love Us". Οι Manics για την περιοδεία είχαν και τη βοήθεια 2 session μελών, σε κιθάρα και keyboards / σαξόφωνο αντίστοιχα, κάνοντας τον ήχο του group ακόμα πιο δεμένο. Για τη συνεχεία το πρώτο single του τελευταίου τους album, το ραδιοφωνικό "Your Love Alone Is Not Enough". Μιας και όλο το καλοκαίρι, με την τρελή προώθηση από τα ραδιόφωνα, είχαμε συνηθίσει να το ακούμε με τη συμμετοχή της Nina Persson των Cardigans, στο live φάνηκε ότι έλειπαν τα σημεία της. Κάπου εκεί ήρθε η ώρα για ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ οι Manics, το "Motorcycle Emptiness", με το κοινό να αρχίζει να παίρνει φωτιά.



Η απόδοση του group ήταν παρά πολύ καλή. Θα μπορούσαν άλλοι στη θέση τους να «στραβώσουν» με τόσο λίγο κόσμο και να κάνουν απλά μια τυπική εμφάνιση. Όμως οι Manics έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Με τον James Bradfield σε συνεχή επικοινωνία με το κοινό, να προλογίζει τα κομμάτια, να μας παροτρύνει να συμμετάσχουμε και εμείς ενεργά στο live, να ζει πραγματικά αυτό που κάνει, μας απέδειξε ότι είναι ένας από τους καλύτερους frontmen που υπάρχουν στην αγγλική σκηνή. Το set list ήταν δομημένο σε όλη την ιστορία του group, ενώ η καλύτερη στιγμή του live, και μια από τις καλύτερες που έχω δει γενικά σε live, είτε σε Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, ήταν όταν ο Bradfield βγήκε μόνος του με μια ακουστική κιθάρα για να μας τραγουδήσει το "The Everlasting". H ερμηνεία του σε αυτό το κομμάτι και τα όσα μας το μετέδωσε δύσκολα αποτυπώνονται σε λόγια. Το αυθόρμητο χειροκρότημα όλων μας στο τέλος του κομματιού ήταν η καλύτερη επιβράβευση για τον ίδιο.



Ενώ η μια επιτυχία διαδεχόταν την άλλη, ο Bradfield μας ενημέρωσε πως το "If You Tolerate This, Your Children Will Be Next" θα ήταν το τελευταίο τραγούδι του set list. Μετά από μία φοβερή εκτέλεση μας αποχαιρετάνε και εκεί έγινε αυτό που μου χάλασε μια τέλεια συναυλιακή βραδιά. Δεν ξέρω εάν είναι στην ιδιοσυγκρασία τους να μην κάνουν encore. Εάν είναι έτσι, τότε δε μπορώ να πω τίποτα παραπάνω. Όμως για περίπου 5 λεπτά ο κόσμος δεν έλεγε να φύγει με τίποτα από το Terra Vibe και ζητούσε επίμονα ένα encore. Και μόνο να έβγαιναν οι Manics και να έλεγαν ότι ευχαριστούμε πολύ για την υποστήριξη σας, αλλά δεν έχουμε άλλο κομμάτι να παίξουμε θα ήταν αρκετό. Όμως ούτε αυτό έγινε.



Ας είναι, με αυτό το μικρό παράπονο και με την ελπίδα (;) να τους ξαναδούμε κάποια στιγμή στη χώρα μας, οι λίγοι που βρεθήκαμε στη συναυλία είδαμε ένα group σε μια εμφάνιση που ήταν ίση, ίσως και ελαφρώς καλύτερη, από τη συναυλία των Muse. Από τη μία είχαμε το show των Muse και από την άλλη μια καθαρή συναυλία, χωρίς show, αλλά με ένα συναίσθημα που μόνο οι Manics θα μπορούσαν να προσφέρουν.

Για την ιστορία, το set list ήταν το ακόλουθο:

01. You Love Us
02. Everything Must Go
03. Your Love Alone Is Not Enough
04. From Despair To Where
05. Motorcycle Emptiness
06. Ocean Spray
07. Kevin Carter
08. Autumnsong
09. La Tristesse Durera (Scream To A Sigh)
10. Little Baby Nothing
11. Faster
12. Send Away The Tigers
13. A Design For Life
14. The Everlasting (acoustic)
15. Australia
16. I'm Just A Patsy
17. You Stole The Sun From My Heart
18. Motown Junk
19. If You Tolerate This Your Children Will Be Next