Up The Hammers Festival - Day 1: Armored Saint, Eternal Champion, Iron Angel κ.ά. @ Gagarin 205, 15/03/19

Κατα γενική ομολογία βιώσαμε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις ever

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 19/03/2019 @ 03:16

Το κυρίως μενού του δέκατου τέταρτου Up The Hammers Festival περιελάμβανε την πρώτη ημέρα μία μεγάλη ατραξιόν και συναυλιακό απωθημένο πολλών οπαδών του κλασικού metal, αλλά και έξι ακόμη συγκροτήματα που για διαφορετικούς λόγους αναμέναμε με ενδιαφερόν.

Ο μαραθώνιος του Σαββάτου ξεκίνησε με τους Air Raid και αρκετό κόσμο να βρίσκεται ήδη εντός και εκτός του Gagarin από τις τέσσερις το μεσημέρι. Δυστυχώς οι Σουηδοί θιασώτες του παραδοσιακού heavy metal δεν επιβεβαίωσαν πλήρως τις προσδοκίες μας, καθώς δεν φάνηκε να διαθέτουν αυτό το κάτι παραπάνω που χρειάζεται ένα συγκρότημα για να ξεχωρίσει και επί σκηνής, ειδικά όταν αυτή είναι μάλλον πιο μεγάλη από το συνηθισμένο, χωρίς βεβαίως να παρουσιάσουν κάποια χτυπητή αδυναμία.

Air Raid

Τα άλμπουμ τους είναι αξιόλογα με το προ διετίας "Across The Line" στο οποίο άλλωστε βασίστηκε το σετ τους να ξεχωρίζει, ο ήχος όμως δεν τους βοήθησε ιδιαίτερα, παρότι φάνηκε να είναι καλά προετοιμασμένοι. Η διασκευή στο "Rising Force" του Malmsteen, του οποίου έχουν άλλωστε οικειοποιηθεί αρκετές ιδέες, ήταν καλοδεχούμενη, και τουλάχιστον το φινάλε με τα "Black Dawn" και "Midnight Burner" άφησε καλές τελευταίες εντυπώσεις. Σε κάθε περίπτωση τους παρακολουθούμε και ελπίζουμε υπό διαφορετικές συνθήκες η συγκεκριμένη εμφάνιση να αποτελέσει εξαίρεση.

Αντιθέτως, ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσαν οι Lizzies από τη Μαδρίτη χωρίς να ιδιαίτερες έχουμε προσδοκίες. Πιθανότατα το σχήμα με μία κιθάρα βοήθησε να βγάλουν ένα από τους καλύτερους ήχους του διημέρου και με αυτό το δεδομένο το '80s hard 'n' heavy με garage-o-punk ενέσεις στο οποίο επιδίδονται με ιδιαίτερη επιτυχία γέμισε ευχάριστα τον χώρο - διόλου τυχαία δεν ήταν η πολύ καλή εκτέλεση του απανταχού ύμνου των θρυλικών MC5, "Kick Out the Jams".

Lizzies

Ο σταθερότατος και μάλλον αλάνθαστος Dani Vera πίσω από τα τύμπανα οδηγούσε το άρμα και οι τρεις δεσποινίδες σε κιθάρα, μπάσο και φωνή έδωσαν μια πρώτης τάξεως παράσταση. Τα τραγούδια από τα δύο full-length άλμπουμ, "Good Luck" και "On Thin Ice", που ακούσαμε μπορεί να μην αλλάξουν την ιστορία της μουσικής, είναι όμως καλοδουλεμένα στην απλότητά τους και με σωστή απόδοση μπορούν να κερδίσουν τον ακροατή. Μιλώντας προσωπικά, θα ξαναέβλεπα Lizzies χωρίς δεύτερη σκέψη, οπότε ελπίζω τώρα που έγινε η αρχή να μας ξανάρθουν σύντομα.

Οι Airged Lahm αποτελούν ένα από πολλά αξιόλογα σχήματα που έχει βγάλει η Ελλάδα στον ευρύτερο χώρο του επικού metal και για πολλούς ένα από τα πιο ξεχωριστά και ιστορικά. Μετά από πολλά χρόνια απουσίας από τα δρώμενα, οι βασικοί Αλέξανδρος Βασιλόπουλος (κιθάρες) και Γιώργος Θανασόπουλος (τύμπανα), πλαισιωμένοι από τους Αποστολάκη, Τριανταφύλλου και Boudamour σε φωνητικά, κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα, επέστρεψαν στην ενεργό δράση, με το βασικό σκέλος του φετινού Up The Hammers να αποτελεί ιδανική συγκυρία.

Airged Lahm

Κρίνοντας εκ την ανταπόκρισης του κοινού στα παλιά αγαπημένα κομμάτια, όπως το "EnDomain", το "Ragnarok" και το "The Silver Arm" με τη συμμετοχή των παλιών Τσιμά και Σοφικίτη, αλλά και από τα πολύ ενδιαφέροντα δύο καινούρια που ακούσαμε με πολύ καλή απόδοση, η επανεμφάνιση των Airged Lahm, έστω και κουτσουρεμένη σε σχέση με το πρόγραμμα που γνωρίζαμε, κρίνεται επιτυχημένη και είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη, με τα καλύτερα ελπίζουμε να είναι αυτά που θα έρθουν.

Αίνιγμα αποτελούσαν σε μεγάλο βαθμό οι Majestic Ryte, καθότι δεν διέφυγαν ποτέ από τα βαθιά υπόγεια του US metal και βρέθηκαν για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Τελικά αυτό που είδαμε και ακούσαμε ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Κατά την προσωπική μου άποψη, ήταν σαν να βλέπεις μια από τις πολύ καλές παλιές μπάντας του US metal, αλλά στα ξεκινήματά της με ό,τι συνεπάγεται αυτό, καθώς η τετράδα δεν φαίνεται να έχει προοδεύσει ιδιαίτερα τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Majestic Ryte

Η όποια αμφιβολία για τη σύνθεση και ιδιαίτερα για την καταγωγή του τραγουδιστή λύθηκε όταν ο Γρηγόρης Τσακνάκης απευθύνθηκε στο κοινό μιλώντας ελληνικά με ιδιαίτερη άνεση, ενώ συνολικά απολαύσαμε με καλό ήχο τα πέντε κομμάτια του περίφημου EP συν μερικά άλλα αγνώστου προελεύσεως, που δεν διέφεραν ιδιαίτερα από το γνώριμο ύφος των Majestic Ryte: US power μέτριων ταχυτήτων με μπόλικη μελωδία, αλλαγές, καλά παιξίματα και αναλλοίωτα στο χρόνο a la Arch, sing along φωνητικά. Μπράβο τους που το κυνηγάνε ακόμη και εδώ είμαστε για παν ενδεχόμενο. 

Όπως το Up The Hammers θέλει τις hard rock στιγμές του, έτσι θέλει και το speed/thrash ολοκαύτωμά του, και ευτυχώς οι Iron Angel εκτέλεσαν εις το ακέραιο την αποστολή τους, επιτελώντας το θεάρεστο έργο τους. Με μπροστάρη τον τρελό τυπά Dirk Schröder, ως προσωποοίηση της γερμανίλας που γουστάρουμε και της μεγάλης του Udo Dirkschneider σχολής, οι Γερμανοί speed metallers πήραν κεφάλια με απόλυτα ταιριαστό, άσχημο ήχο, γουστόζικο παίξιμο και περίσσεια ενέργεια.

Iron Angel

Στη μία ώρα που τους αναλογούσε, χώρεσαν συνολικά δώδεκα τραγούδια, έξι από το ντεμπούτο "Hellish Crossfire" του '85, τρία από το "Winds Οf War" του '86 και τρία ακόμη από το περσινό άλμπουμ της επιστροφής τους στην κανονική δισκογραφία "Hellbound". Μέσα στο γενικότερο χαμό ξεχώρισαν νομίζω το "Legions Of Evil" και το "Stronger Than Steel", ενώ η γενικότερη εντύπωση που μου έμεινε είναι η επιβεβαίωση της ικανότητας των παλιών συγκροτημάτων να γράφουν απλά και αξιομνημόνευτα τραγούδια. Άξιοι!

SETLIST
 

Metalstorm
Sinner 666
Ministry Of Metal
Legions Of Evil
The Metallian
Fight For Your Life
Heavy Metal Soldiers
Hellbound
Black Mass
Stronger Than Steel
Rush Of Power
Writing's on the Wall

Όσο μεγάλη ελπίδα και αν είναι οι Eternal Champion για το επικό metal και όσο δισκάρα αν είναι το "The Armor Of Ire" (που είναι), η τοποθέτηση των Τεξανών σε θέση co-headliner με μόλις ένα δίσκο θα μπορούσε να θεωρηθεί από κάποιον υπερβολική και παράτολμη, παρά το τελικό μαξιλάρι των ευρύτερα αποδεκτών Armored Saint. Η ανταπόκριση ήδη από το signing session υπήρξε καλό σημάδι, και όλες οι αμφιβολίες διαλύθηκαν με την τρομερή εμφάνιση του συγκροτήματος και την απίθανη ανταπόκριση του κοινού.

Eternal Champion

Το μπάσιμο με το "Retaliator" υπήρξε ιδανικό, ο ήχος ήταν πολύ καλός ακόμη και στις πρώτες σειρές, και η απόδοση της μπάντας εξαιρετική, με τον θηριώδη Jason Tarpey να έλκει τα βλέμματα. Το ομώνυμο του δίσκου εν συνεχεία έβαλε φωτιά στο Gagarin και το ταξίδι πλέον δεν είχε επιστροφή, με τελευταίο αυθεντικό προορισμό το φοβερό και τρομερό "I Am Τhe Hammer" όπου έγινε της κολάσεως. Ενδιάμεσα και στο τέλος απολαύσαμε δύο διασκευές, ενδεικτικές των καταβολών και του καλού γούστου της μπάντας.

Eternal Champion

Το "Awakened By The Dawn" των σπουδαίων Mystic Force έβγαλε τρελά γούστα, ενώ το "The Veils Οf Negative Existence" στο φινάλε απέδειξε ποιοι επιβάλλεται να διασκευάζουν Manilla Road, για να μην πω να πάρουν τα κλειδιά και γίνω υπερβολικός. Κρίνοντας λοιπόν συνδυαστικά, λαμβάνοντας δηλαδή υπόψιν το υλικό, την απόδοση του συγκροτήματος και την ανταπόκριση του κόσμου, δικαιολογήθηκε απόλυτα η θέση εμφάνισης των Eternal Champion και ήδη μετράμε μέρες για την επόμενη επίσκεψη των Αμερικανών, όποτε αυτή κι αν έρθει.

SETLIST
 

Retaliator
The Armor Of Ire
The Last King Of Pictdom
Invoker
Awakened By The Dawn (διασκευή Mystic Force)
The Cold Sword
Sing Α Last Song Οf Valdese
I Am Τhe Hammer
The Veils Οf Negative Existence (διασκευή Manilla Road)

Με το ούτως ή άλλως γεμάτο από νωρίς σε σημαντικό βαθμό Gagarin να έχει φτάσει στα όρια του sold out, όλα ήταν έτοιμα για την επανεμφάνιση των φοβερών και τρομερών Armored Saint μετά από το 2000 και εκείνη το θρυλικό live στο An. Έχοντας την τύχη να βρεθώ τότε εκεί και παρακολουθώντας την πορεία της μπάντας ήξερα λίγο πολύ τι να περιμένω, σε αντίθεση με τους περισσότερους που μάλλον δεν περίμεναν ότι θα έβλεπαν κατά γενική ομολογία ένα από τα καλύτερα live ever.

Armored Saint

Ελάχιστα λεπτά μετά την προκαθορισμένη ώρα έναρξης και ενώ η κινητικότητα επάνω στη σκηνή έχει παύσει, ακούγεται από τα ηχεία το "DeliveringThe Goods" των Priest με τους συνειρμούς να είναι αναπόφευκτοι. Ένας ένας οι Αγιοι παίρνουν τις θέσεις τους στη σκηνή με τελευταίο τον απίθανο John Bush μέσα σε αποθέωση, και το ξεκίνημα με το "Win Hands Down" μετά το έναυσμα του Gonzo είναι σαρωτικό. Tο κοινό ακολουθεί τραγουδώντας το ρεφρέν και αμέσως σκέφτομαι τι έχει να γίνει παρακάτω, εφόσον ξεκινήσαμε έτσι.

Τα τρία πρώτα τραγούδια από τα τρία πρώτα άλμπουμ βάζουν φωτιά στο Gagarin και εξαρχής η συναυλία λαμβάνει μυθικές διαστάσεις, με δεκάδες, αν όχι εκαντοντάδες να έχουν παρασυρθεί σε ντελίριο ενθουσιασμού. Παλαιότερες και νεότερες κομματάρες διαδέχονται η μία την άλλη, το "Last Train Home" μας στέλνει, στο "Book Οf Blood" οι δισολίες είναι ανεπανάληπτες και στο "Symbol Οf Salvation" θαυμάζουμε σαν θεό τον Bush που έχει σκαρφαλώσει στα δεξιά.

Armored Saint

Το "Aftermath", συγκλονιστικότερο κατ' εμε τραγούδι των Armored Saint προκαλεί ρίγη συγκίνησης, το "Left Hook From Right Field" αποδίδεται τρομερά με τον Bush να τραγουδάει μέσα στο κοινό και να σερφάρει, πριν το grand finale χωρίς το στημένο παιχνίδι για encore. Πάρτε λοιπόν "Reign Οf Fire", "Can U Deliver", "Mad House" και αντίο ζωή. Μέσα σε 80 λεπτά είδαμε το metal το αληθινό, με μία εμφάνιση οδοστρωτήρα που δεν άφησε τίποτα όρθιο.

Το δέσιμο της μπάντας είναι καταπληκτικό (μην ξεχνάμε ότι οι τύποι έπαιζαν εξαιρετικά όταν ήταν 20 χρονών και άλλοι δεν ξέρανε καλά καλά να κουρδίζουνε) και η διάθεση όλων στα ύψη. Ο Gonzo είναι τέρας πίσω από τα τύμπανα και κινητήριος δύναμη (μερικά λεπτά μετά την έναρξη ξεχαρβάλωσε το hi-hat), το κοπάνημα και το παίξιμο του Vera, ο οποίος σύμφωνα με τον Bush άφησε την ερωμένη του για να επιστρέψει στη γυναίκα του, είναι απίστευτο, και οι κιθάρες του Sandoval και του Duncan, όπως έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια, ξερνάνε φωτιές.

Armored Saint

Κορυφαίος όλων ο John ο Bush, τόσο σαν ερμηνευτής, όσο και ως frontman. Αναφέρθηκε ουκ ολίγες φορές στο Up The Hammers και στην πρώτη επίσκεψη των Armored Saint στη χώρα μας, έστειλε οικολογικό μήνυμα, μας υπενθύμισε την ιστορία των προγόνων μας, μίλησε για τη φιλοσοφία που ξεκίνησε από τα μέρη μας και πόσο σημαντικό είναι να σκεφτόμαστε και τέλος μας άφησε άφωνους με τις ερμηνείες του. Ο άνθρωπος παρά τα 55 του χρόνια ακούγεται καλύτερος από ποτέ, και είτε προέρχεται από άλλον πλανήτη, είτε αποτελεί θαύμα της φύσης.

Για την ιστορία, ο ήχος ήταν τρομερός, παρότι μπότα και μπάσο μπούκωναν κάπως τουλάχιστον στις πρώτες σειρές, και το setlist προς τιμήν της μπάντας που εξακολουθεί να δισκογραφεί, έστω και αραιά, περιελάμβανε τραγούδια από όλους τους δίσκους. Σίγουρα κάποια τραγούδια έλειψαν, πιθανότατα να χωρούσαν κανα-δυο ακόμη, αλλά όταν ακούς από πολλούς, οπαδούς και μη, ότι ήταν ένα από τα καλύτερα live που έχουν δει ποτέ, όχι μόνο στα πλαίσια του καθαρού heavy metal αλλά και γενικότερα, τα πολλά λόγια είναι περιττά.

Armored Saint

Η πρώτη ημέρα του δέκατου τέταρτου Up The Hammers λοιπόν θα μνημονεύεται εσαεί για μία από τις καλύτερες εμφανίσεις που έχουν πραγματοποιηθεί ή θα πραγματοποιηθούν στα επόμενα χρόνια του φεστιβάλ, ενώ συνολικά τα πάντα κύλησαν άψογα, με διάθεση στα ύψη, πολλές μπύρες, πολλές καλές μουσικές και ουδέν απρόοπτο, όπως ακριβώς έχουμε συνηθίσει τα τελευταία αρκετά πλέον χρόνια. Η επόμενη μέρα επεφύλασσε αρκετές συγκινήσεις, ενώ ήδη περιμένουμε επόμενο Μάρτιο και όσα ωραία πρόκειται και πάλι να ζήσουμε. Up The Hammers, Down The Nails!

Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη

SETLIST
 

Win Hands Down
March Οf Τhe Saint
Long Before I Die
Raising Fear
That Was Then, Way Back When
Last Train Home
After Me, the Flood
Book Οf Blood
Symbol Οf Salvation
Mess
Aftermath
Left Hook From Right Field
Reign Οf Fire
Can U Deliver
Mad House

  • SHARE
  • TWEET