Full Of Hell & Primitive Man

Υπό κανονικές συνθήκες, οι Full Of Hell και οι Primitive Man δεν θα χρειαζόντουσαν συστάσεις στο ενημερωμένο για τα τεκταινόμενα του ακραίου ήχου κοινό. Αλλά εδώ ελιτισμοί δεν χωράνε. Οι πρώτοι, είναι ένα από τα πιο σημαντικά πειραματικά σχήματα του ακραίου ήχου. Με αφετηρία το powerviolence/grindcore, του οποίου αποτελούν σημαιοφόρους, μπλέκουν ηλεκτρονικά και noise στοιχεία με τον όγκο των κυκλοφοριών τους να αναδεικνύει την ικανότητά τους να συνθέτουν μια ενιαία ταυτότητα. Στο ίδιο μήκος κύματος, οι Primitive Man είναι μια τριάδα η οποία ωθεί διαρκώς το post/sludge/doom metal της σε όλο πιο φρικαλέα επίπεδα.

Κοινό στοιχείο και των δύο καλλιτεχνών, η διάθεση για συνεργασία. Αποτελώντας δύο από τους κύριους εκφραστές της διαρκούς τάσης των δίσκων συμπράξεων και splits, δίνουν στον ακραίο ήχο ένα αίσθημα κοινότητας και σύμπραξης το οποίο φαινομενικά παραμεριζόταν ως ενάντιο στο προσωπικό στοιχείο των ακροάσεων. Κοινώς, το υπαρξιακό σκοτάδι των μουσικών των δύο μπαντών, από αντίθετες αφετηρίες, όσο μηδενιστικό και απόλυτο και αν είναι, δεν το περιορίζουν στην εξατομικευμένη εμπειρία. Διότι εμπειρία είναι και η δημιουργία και η επίκλησή του.

Συνεπώς, η απόφασή τους να κυκλοφορήσουν το συνεργατικό "Suffocating Hallucination" όχι μόνο είναι λογική, αλλά δεδομένης και της φιλίας τους, την οποία διαπιστώσαμε και στα panels του περσινού Roadburn, αλλά πιθανώς και αργοπορημένη. Το, διάρκειας 35 λεπτών άλμπουμ, είναι εκ πρώτης ακροάσεως αυτό ακριβώς που προοικονομούσε η ανακοίνωσή του. Μια επίπονη, βασανιστική, θορυβώδης και λασπώδης λιτανεία. Οι πέντε συνθέσεις του, εκφράζουν μια κυνική λακωνικότητα, η οποία καταφέρνει να παρουσιάζει μια πολυεπίπεδη διαστρωμάτωση.

Κύριος μοχλός, είναι το ακραίο sludge. Μην σκεφτείς την μέση μπάντα που σου έρχεται στο μυαλό, διότι αυτοί οι κύριοι δεν είναι τέτοιοι. Εδώ, κάθε riff, κάθε χτίσιμο και ξέσπασμα, δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά λειτουργικά. Είναι η στέρεη μάζα που συνενώνει τις φριχτές ambient/noise ατμόσφαιρες. Το "Suffocating Hallucination" αφιερώνει πολύ χρόνο σε αυτές. Τα 6μιση λεπτά του "Dwinding Will" δεν είναι ένα ακόμη ιντερλούδιο αλλά μια εμπειρία βγαλμένη από κολασμένα soundtracks. Οι Full Of Hell είναι μάστορες σε αυτά, είτε σε εξατομικευμένο, είτε σε συνεργατικό πλαίσιο. Αυτή μάλιστα, είναι, μαζί με τα, εκ νέου άπιαστα, φωνητικά του Dylan Walker, η κύρια ηχητική συνεισφορά τους.

Συνεπώς, φαινομενικά η προσωπικότητα των Primitive Man υπερέχει ηχητικά. Το επικό και δύστροπο φινάλε του άλμπουμ με το "Tunnels Of God", αρκεί για να πειστείς για του λόγου το αληθές. Θυμίζοντας στιγμές αντάξιες Mizmor & Thou, με φαρμακερά leads και μια λυτρωτική άνοδο που μετατρέπεται σε έξοδο, επιμένοντας στην διαχείριση του σκοταδιού ως τεμνόμενου χώρου, εμπνέοντας εμπιστοσύνη για τις δυνατότητες των δημιουργών του. Φυσικά, νωρίτερα, το "Bludgeon" υπενθυμίζει γιατί οι Full Of Hell είναι οι ηγέτες που προανέφερα. Μια αναλαμπή αστραπιαίου τρόμου, που συνεισφέρει στο κατακλυσμικό αποτέλεσμα.

Από την έναρξη του δίσκου με το "Trepanation Of Future Joys" γίνεται αντιληπτό πως το "Suffocating Hallucination" είναι ένας δίσκος που απαιτεί προσήλωση. Οι επιφανειακές ακροάσεις, θα τον αδικήσουν, αφού η χάρη του, δηλαδή η ψυχολογική του στόχευση, κρύβεται στις ηχητικές γωνίες που ξεπροβάλλουν αφού κάτσει η ομίχλη των ντεσιμπέλ και της παραμόρφωσης. Μένοντας πιστό στο όνομά του, το άλμπουμ είναι μια ιδανική ευκαιρία για να εμβαθύνεις στην ευρύτερη σκηνή που ανήκουν τα σχήματα. Αν πεισθείς για τις ετερόκλητες πτυχές που ξεπροβάλλουν, τότε οφείλεις να λιώσεις τη δισκογραφία τους. Η σύμπραξη των Full Of Hell και Primitive Man είναι άρτια, πειστική, διαθέτει αποψάρα, και ακόμη και αν εκτιμηθεί από στενό κύκλο «φανατικών» οπαδών, δεν θα αργήσει να φτάσει και στ αυτιά ανυποψίαστων. Καλή τύχη.

Bandcamp