Winger, Danger Angel @ Sin City, 01/12/09

Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να τραγουδάς. Η γνωστή παραφρασμένη ρήση θεωρώ ότι ταιριάζει πολύ στην εικόνα του να παίζουν οι Winger εν έτη 2009 σε έναν χώρο πάνω κάτω 300-350 ατόμων χωρητικότητας. Όταν έχεις συνηθίσει να βλέπεις, βεβαίως όχι στην χώρα μας, την εν λόγω μπάντα να κάνει live εμφανίσεις σε μεγάλα στάδια η θέα ενός μικρού μαγαζιού είναι σίγουρα αποκαρδιωτική. Εννοείται ότι το είδος μουσικής των Winger δεν «πουλάει» πια τόσο όσο στο μακρινό παρελθόν αλλά και πάλι μου είναι «κάπως». Παρόλα αυτά η έλευση της μπάντας για δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες αποτελεί είδηση ειδικά για όσους έχουν μεγαλώσει με το συγκρότημα.


Ευτυχώς ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός εντός του μαγαζιού όταν το support group, οι Danger Angel, ανέβηκαν στην σκηνή. Το συγκρότημα είναι από τα πιο ελπιδοφόρα του χώρου. Αρέσκονται να παίζουν hard/glam rock με πολλά στοιχεία AOR το οποίο αποδίδουν με αρκετά μεγάλη επιτυχία. Μεγάλη attraction -με την καλή έννοια- αποτελεί ο τραγουδιστής που θα μπορούσε άνετα να είναι παιδί του Dee Snider. Εκτός αυτού και τα άλλα μέλη είναι το ίδιο καλά και έτσι η μπάντα δείχνει πολύ δεμένη και καλοδουλεμένη κάτι που «περνάει» και στο κοινό. Παρόλο που ο κόσμος ήταν αρκετά στατικός –ίσως γιατί τους έβλεπε για πρώτη φορά όπως εγώ- σίγουρα διασκέδαζε με αυτό που έβλεπε. Οι Danger Angel εκτός των δικών τους τραγουδιών έπαιξαν και διασκευές (“You Really Got Me”, “Separate Ways”, “Should I Stay Or Should I Go”, “Satisfaction”, “Born To Be Wild”) άλλες κατά την γνώμη μου καλά και άλλες όχι κάτι που έδωσε μια πιο party εικόνα στην εμφάνιση τους. Παρόλο που κάποια διασκευασμένα κομμάτια θεωρώ ότι δεν τους ταιριάζουν βάση γενικότερου στυλ μουσικής έκαναν ότι καλύτερο για αυτούς που είχαν έρθει να τους δουν όπου αυτό είναι που μετράει τουλάχιστον για μένα. Το ζεστό χειροκρότημα του κοινού ήταν η καλύτερη ανταμοιβή τους εν αναμονή και του παρθενικού τους album, το οποίο βάση συνολικής εμφάνισης αναμένεται με ιδιαίτερη προσμονή ειδικά από τους οπαδούς τους.



Ελάχιστα λεπτά μετά τις 22:30 οι Winger έκαναν και αυτοί την εμφάνιση τους επί σκηνής. Όπως προλόγισα η εικόνα που έβγαζε η μπάντα σε μια τέτοια μικρή σκηνή ήταν λυπηρή. Οι Winger έχουν μουσικούς που θέλουν χώρο για να εκφραστούν. Το “Pull Me Under” από την αναπάντεχα καλή τελευταία δουλειά τους “Karma” βάση της προηγούμενης πολύ μέτριας κατ εμέ προσπάθειας τους, άνοιξε το set list. Οι Winger δεν «μάσαγαν» ούτε από μέγεθος σκηνής ούτε από τίποτα. Από το πρώτο δευτερόλεπτο απέδειξαν ότι η φήμη που τους ακολουθεί μόνο τυχαία δεν είναι. Με πρωτεργάτη τον ίδιο τον Winger, αλλά και άξιους μουσικούς συνοδοιπόρους τους κιθαρίστες Reb Beach και John Roth αλλά και τον κύριο Rod «χταπόδι της drums» Morgenstein έδωσαν μια απίστευτη ορμή και δυναμική σε όλα τα τραγούδια τους. Είναι θαυμαστό ότι ξεκίνησαν και τελείωσαν το set list τους με εμφανή τάση να «ορμήξουν» από την σκηνή και να «κατεβούν» στην «αρένα» (ο θεός να την κάνει).



Τα τραγούδια που τους έχουν χαρακτηρίσει έρχονταν το ένα μετά το άλλο σαν χαστούκι στον κόσμο και τα παλιά αλλά και τα πιο καινούργια. Ήταν πολύ έξυπνη κίνηση από το group να βάλει στο set list του τα πιο «δυνατά» και groovy κομμάτια από τις τελευταίες δυο δουλειές του και έτσι όλη η εμφάνιση εξαιρουμένων των μπαλάντων κρατούσε το κοινό σε μια συνεχή εγρήγορση και κέφι. Θέλοντας και μη το πόδι και η γροθιά δεν μπορούσαν να μείνουν ακίνητα σε κανένα σημείο της εμφάνισης τους. Ο κος Winger όσο μεγαλώνει θεωρώ ότι γίνεται πολύ πιο γοητευτικός, έτσι οι θηλυκές παρουσίες ήταν αρκετές στις πρώτες σειρές για να τον δουν και να τον χαζέψουν από κοντά. Ο ίδιος ανταπέδιδε την αγάπη που του έδειχναν όπως μπορούσε. Δυστυχώς καμία από αυτές δεν ήταν λίγο πιο «χαλαρή και άνετη» για να δώσει μια άλλη εικόνα στην βραδιά. Δεν πειράζει. Στα “Miles Away” και “Down Incognito” στην σκηνή ανέβηκε ο πολύ γνωστός στον hard/AOR χώρο, Γιώργος Γάκης ο οποίος τραγούδησε μαζί με τον Winger αυτά τα δυο υπέροχα τραγούδια χαρίζοντας μας μια πολύ ωραία εικόνα αφού το να εκτιμάται ένας Έλληνας καλλιτέχνης είναι σίγουρα κάτι αξιοπρόσεκτο.



Στα “Easy Come Easy Go”, “Cant Get Enough” και “Seventeen”, 3 από τα old time classics του συγκροτήματος το θερμόμετρο της πώρωσης ανέβηκε κατακόρυφα κάτι άκρως αναμενόμενο. Ευτυχώς οι Winger είχαν άξιο βοηθό τον πολύ καλό ήχο κάτι που «ανέβασε» στο μέγιστο την όλη τους εμφάνιση. Να σημειωθεί ότι λίγο πριν βγουν στην σκηνή ο διοργανωτής παρακάλεσε τον κόσμο να καπνίζει όσο το δυνατόν λιγότερο γιατί ο Kip Winger είχε ένα μικρό πρόβλημα υγείας. Το αίτημα του το σεβάστηκε αφενός στο έπακρο ο κόσμος αλλά αφετέρου είχε πολύ πλάκα η εικόνα που δημιουργήθηκε στα δυο μικρά «διαλείμματα» των solo κιθάρας και drums που δεν τραγουδούσε ο Winger όπου σχεδόν όλοι όσοι ήταν μπροστά στην σκηνή άναψαν ταυτόχρονα σαν συνεννοημένοι τσιγάρο μέχρι να ξαναπάρει το μικρόφωνο. Εικόνες μοναδικές και αξέχαστες από τη μια αλλά από την άλλη απόδειξη του πόσο υπολογίζονται οι καλλιτέχνες σε δύσκολες στιγμές.



Είχε περάσει περίπου μιάμιση ώρα και κάτι όταν εγκατέλειψαν την σκηνή εννοείται καταχειροκροτούμενοι. Άλλωστε μετά από τέτοια εμφάνιση δεν περίμενε κανείς κάτι άλλο από ένα συγκρότημα που έδωσε τα πάντα επί σκηνής τιμώντας όσους τους παρακολουθήσαν. Κρίμα και πάλι κρίμα που η συναυλία δεν δόθηκε σε μεγαλύτερο χώρο για να τους απολαύσουν πολλοί περισσότεροι. Θα μου πείτε «καλά πόσοι να δουν πια Winger ζωντανά το 2009; Δεν είμαστε στην δεκαετία του 1980 που μεσουρανούσαν». Άντε να δώσεις απάντηση σε αυτό..... Τι να πεις;       

Για την ιστορία τα set list τους ήταν:                                                                                               

Danger Angel (με μια μικρή επιφύλαξη):
Com’ On Rock Me / Runaway Angel / Until The Morning Light / You Really Got Me/Rebel Yell / Poison Dreams / Rebel Son / Separate Ways / Burning Hearts / Should I Stay Or Should I Go / Satisfaction / Born To Be Wild / Hangover   

Winger:
Pull Me Under / Blind Revolution Mad / Easy Come Easy Go / Stone Cold Killer / Miles Away / Rainbow In The Rose / Deal With The Devil / Down Incognito / The Great Escape / Guitar Solo Reb Beach / You Are The Saint I Am The Sinner / Drum solo / Headed For A Heartbreak / Can’t Get Enuff / Seventeen / Madeleine / Hungry / Helter Skelter