«A Buyer's Guide»: Darkthrone

Από τους Αντώνη Κονδύλη, Φίλιππο Αλέκου, 26/04/2013 @ 12:46
Με μια πορεία που ξεκίνησε πριν από 25 περίπου χρόνια από κάποιο διαμέρισμα του παγωμένου Όσλο, πέρασε από διαφορετικούς μουσικούς τόπους και συνεχίζει ακόμα να μας εκπλήσσει, μη ξέροντας τι να περιμένουμε σε κάθε καινούριο δίσκο, οι Darkthrone δεν ήταν ποτέ μια συνηθισμένη μπάντα.

Darkthrone

Ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του '80 παίζοντας death metal όπως επίτασσε η εποχή και έπρατταν οι περισσότεροι σύγχρονοί τους, αλλά το δεύτερο τους άλμπουμ, "A Blaze In The Northern Sky", έφερε προ εκπλήξεως τόσο την Peaceville όσο και το κοινό της εποχής, πυροδοτώντας την έκρηξη του δεύτερου και ουσιαστικότερου black metal κύματος. Ώσπου κάποια στιγμή στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας βαρέθηκαν και στράφηκαν σε old school heavy metal και punk μονοπάτια.

Darkthrone

Οι παλαιότεροι τους ξέρουν καλά, οι νεώτεροι ενδεχομένως να έχουν μπερδευτεί με όλες αυτές τις αλλαγές και να μην γνωρίζουν τι πραγματικά σημαίνουν οι Darkthrone. Αυτό που πρέπει όλοι να θυμούνται είναι ότι σε κάθε φάση της καριέρας τους, τόσο ο Fenriz όσο και ο Nocturno Culto, οι δύο πυλώνες του συγκροτήματος δηλαδή, έπρατταν πάντοτε αυτό που γούσταραν, περνούσαν καλά και παράλληλα προσέφεραν κάποια από τα επιδραστικότερα και σημαντικότερα άλμπουμ στην ιστορία του ακραίου ήχου.

Masterpieces
Darkthrone - Under A Funeral Moon Under A Funeral Moon
Peaceville (1993)

Οι Darkthrone όντας ανέκαθεν μία εξαιρετικά δραστήρια μπάντα δεν άφησαν πολύ καιρό να περάσει από την κυκλοφορία της παρθενικής black metal τους δουλειάς. Το "Under A Funeral Moon" ήρθε να αποκρυσταλλώσει και να ραφινάρει τον «μπάσταρδο» ήχο του "A Blaze..." και να δημιουργήσει το δεύτερο κατά σειρά αριστούργημα τους. Εδώ εισάγεται ο μινιμαλισμός στις συνθέσεις και την παραγωγή που θα χαρακτηρίσει τόσο την μουσική των ίδιων των Darkthrone τα επόμενα χρόνια όσο και την υπόλοιπη σκηνή, ξερνώντας μια στρατιά μιμητών. Το "Under A Funeral Moon" το διακρίνει μία εξωπραγματική ποιότητα, εβρισκόμενο και στο peak της δημιουργικότητας του γκρουπ, και είναι αριστούργημα για πολλούς λόγους, αλλά όταν ένας δίσκος περιέχει το ύμνο -κυριολεκτικά- του black metal δεν χρειάζεται να πεις πολλά περισσότερα.

Φίλιππος Αλέκου
Darkthrone - Transilvanian Hunger Transilvanian Hunger
Peaceville (1994)

Οι ίδιοι οι Darkthrone, αφού κατάφεραν να βάλουν το νερό στο αυλάκι, συνεχίζουν να σημαδεύουν το ιδίωμα και να προσφέρουν μοναδικές στιγμές. Το “Transilvanian Hunger” είναι ο πρώτος τους δίσκος χωρίς τον Zephyrous στις κιθάρες και παράλληλα η αποθέωση αυτού που τότε λέγαμε True Norwegian Black Metal. Blastbeats, επαναλαμβανόμενο riffing, πρωτόγονη παραγωγή, αδυσώπητη βλασφημία, satanic poetry του Fenriz, συνεπικουρούμενος από τον Count Grishnackh, και όλα αυτά φιλτραρισμένα μέσα από ένα τετρακάναλο οδηγούν σε ένα absolute classic της μπάντας. Αιώνιοι ύμνοι, που αποτελούν ένα σημαντικό κεφάλαιο της black metal μυθολογίας. Ένα εικόνισμα για τους οπαδούς του ιδιώματος. Unholy black metal, ίσως στην κορυφαία του στιγμή.

Αντώνης Κονδύλης
 
Cornerstones
Darkthrone - A Blaze In The Northern Sky A Blaze In The Northern Sky
Peaceville (1992)

Cornerstone όχι μόνο για τους Darkthrone, αλλά για ολόκληρο το black metal. Μια απρόσμενη επίθεση μέσα από το απόλυτο σκοτάδι. Οι κιθάρες «ξυράφι», τα χαοτικά φωνητικά, η παγωμένη και απόκοσμη ατμόσφαιρα, το κατάμαυρο εξώφυλλο απλώνουν ένα σκοτάδι στον metal πλανήτη και δείχνουν ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Ερχόμενοι σε επαφή με την βαριά κληρονομιά των Bathory και αξιοποιώντας τις διδαχές τους, οι Darkthrone οδηγούν το black metal σε ένα ξεκάθαρο ηχητικό μονοπάτι και προσδίδουν το attitude που αναζητούσε, αφαιρώντας παράλληλα την αφέλεια που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια. Το statement του εσώφυλλου («...We are the rapists of your dream of heaven...») δίνει το σύνθημα. Ορδές ακολουθούν και από εκείνη τη στιγμή τίποτα πια δεν ήταν όπως πριν. Και μόνο η θύμησή του προκαλεί δέος. Ένα ανυπέρβλητο black metal μνημείο.

Αντώνης Κονδύλης
Darkthrone - Panzerfaust Panzerfaust
Moonfog (1995)

Το εναρκτήριο "En Vind Av Sorg" αποτελεί τον συνδετικό κρίκο με το "Transilvanian Hunger", αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά είναι τα κατά βάση αργά κομμάτια και ένας πιο στιβαρός ήχος σε σχέση με το παρελθόν. Οι Celtic Frost σημαδεύουν για τα καλά την μουσική του δίσκου και η παρουσία τους είναι πιο έντονη από ποτέ. Αυτό που ξεχωρίζει είναι οι κιθάρες με τα χαρακτηριστικά, επαναλαμβανόμενα riff, καθώς δείχνουν να έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικό λόγο και σε συνδυασμό με τα οργισμένα φωνητικά, την πρωτόγονη παραγωγή και τον τραχύ ήχο συνθέτουν ένα ακόμα κλασσικό δίσκο της μπάντας. Κορυφαία στιγμή το γεμάτο επιβλητικότητα και μίσος "Quintessence".

Αντώνης Κονδύλης
 
Worth Exploring
Darkthrone - Ravishing Grimness Ravishing Grimness
Moonfog (1999)

Υποτιμημένο διαμάντι των Darkthrone, το "Ravishing Grimness" σπάνια το ακούς να αναφέρεται σε συζητήσεις για την δισκογραφίας τους. Ίσως πληρώνει εν μέρη το κακό timing, μιας και βγήκε μία εποχή που το ενδιαφέρον για τους Νορβηγούς είχε αρχίσει να μειώνεται. Εκτός από έναν φοβερό δίσκο, αποτελεί ίσως και την πρώτη ένδειξη της αλλαγής στην μουσική προσέγγιση των Νορβηγών. Οι ταχύτητες πέφτουν αισθητά (για τα δεδομένα του γκρουπ πάντα), τα σιδηροδρομικά riff υποχωρούν και μια περισσότερο doom ατμόσφαιρα εγκλωβίζει τον ακροατή. Η τραχύτητα και η παγωνιά παραμένουν κοινός παράγοντας και συνδετικός κρίκος με το παρελθόν τους. Το κατάμαυρο και ζοφερό "Lifeless" επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω.

Φίλιππος Αλέκου
Darkthrone - Sardonic Wrath Sardonic Wrath
Moonfog (2004)

Θα περίμενε κανείς ότι μετά από δέκα συνεχόμενους δίσκους μία μπάντα θα άρχιζε να παρουσιάζει κάποια συνθετική δυστοκία. Όχι ετούτη εδώ η μπάντα όμως. Κυκλοφορεί το "Sardonic Wrath", τον τελευταίο αμιγώς black metal δίσκο της και κλείνοντας έναν κύκλο ετοιμάζεται να ανοίξει έναν καινούριο. Οι Celtic Frost-ισμοί που εισήγαγε το '95 το "Panzerfaust" εδώ γιγαντώνονται, ενώ το προσεκτικό αυτί μπορεί να διακρίνει και μία αύξηση στα punk που ελλοχεύουν αδιόρατα σε διάφορα σημεία του δίσκου. Μία επιρροή στον ήχο τους που προμήνυε πολλά για την συνέχεια.

Φίλιππος Αλέκου
Darkthrone - Circle The Wagons Circle The Wagons
Peaceville (2010)

Οι Darkthrone έχουν κάνει ήδη αλλαγή πορείας και ήταν εμφανές ότι έψαχναν να βρουν μια νέα μουσική ταυτότητα και έναν προσωπικό ήχο. Μετά από τρία άλμπουμ, στο "Circle The Wagons" αφήνουν στην άκρη κάποιους ακροβατισμούς, φιλτράρουν στο ακέραιο τις επιρροές τους και μας παρουσιάζουν συνολικά μια πιο ώριμη εικόνα, καλοδομημένες συνθέσεις, βελτιωμένα καθαρά φωνητικά, ενσωματώνουν και κάποια επικά στοιχεία και δείχνουν ότι στη νέα τους εποχή έχουν να μας προσφέρουν και άλλες συγκινήσεις. Old school metal με την σφραγίδα των Darkthrone.

Αντώνης Κονδύλης
 
Nerd Alert
Darkthrone - Soulside Journey Soulside Journey
Peaceville (1991)

Πριν καταφέρουν να γίνουν το απόλυτο τοτέμ του black metal ήχου, οι Darkthrone είχαν προλάβει να διαπρέψουν σε ακόμα ένα τομέα. Με την δεκαετία του '90 στην αυγή της και τη death metal σκηνή να κοχλάζει και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, η μπάντα -όντας κουαρτέτο τότε- πετάγεται μια βόλτα μέχρι τα Sunlight Studio και με παραγωγό τον Tomas Skogsberg και λίγη βοήθεια από τους φίλους τους τους Entombed, ηχογραφούν ένα διαμάντι Σουηδικού death metal. Παρότι σπάνια παίρνουν credit για αυτό, το "Soulside Journey" ήταν ένα από τα σπουδαιότερα album της εποχής και συνέβαλε και αυτό στην διαμόρφωση της σκηνής. Δεν ξέρω πως το αντιμετωπίζουν οι σκληροπυρηνικοί blacksters, αλλά για τους οπαδούς του old school death metal ήχου είναι δίσκος αριστούργημα και must have.

Φίλιππος Αλέκου
 
Keep Away
Darkthrone - The Cult Is Alive The Cult Is Alive
Peaceville (2006)

Μετά την κυκλοφορία κάποιων από τους σημαντικότερους black metal δίσκους όλων των εποχών, οι Νορβηγοί είχαν την άνεση να αλλάξουν την ηχητική τους κατεύθυνση. Το πρόβλημα δεν είναι η αλλαγή του ήχου, αλλά το ότι δείχνουν να μην το έχουν δουλέψει όσο θα έπρεπε για να παρουσιάσουν κάτι ολοκληρωμένο. Το αποτέλεσμα είναι ένα μείγμα παλιακού metal με έντονα punk μπολιάσματα. Από το πρώτο άκουσμα γίνεται σαφές ότι η προσπάθεια τους αυτή έχει κενά. Οι επιρροές από τους Celtic Frost έχουν ενσωματωθεί με άγαρμπο τρόπο και ένας προσωπικός ήχος σε αυτό το νέο μονοπάτι χρειάζεται ακόμα δρόμο για να οριστικοποιηθεί. Είναι μάλλον η πιο αδύναμη στιγμή στην πορεία της μπάντας, χωρίς να στιγματίζει την ιστορία της.

Αντώνης Κονδύλης
 
Live
Darkthrone Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας. Οι Νορβηγοί το έχουν ομολογήσει πολλάκις στο παρελθόν, αλλά και πρόσφατα, ότι θεωρούν τις συναυλίες χάσιμο χρόνου. Οπότε μην περιμένετε κάποια επίσημη κυκλοφορία από αυτούς. Μοναδική παρηγοριά κάποια video στο διαδίκτυο, κάκιστης ποιότητας, από τις πρώτες ημέρες του συγκροτήματος. Είπαμε δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή.

Αντώνης Κονδύλης


A Compilation
80-λεπτο compilation σε ένα συγκρότημα με 16 δίσκους κακά τα ψέματα δεν βγαίνει. Ακόμα και διπλό CD να το έκανε κάποιος, πάλι λειψό θα ήταν. Όποτε απλά και μόνο στη λογική του «παίρνω μια τζούρα» -έτσι για δοκιμή ρε παιδί μου- ακολουθούν κάποιες επιλογές που θα μπορούσαν να φέρουν κάποιον αμύητο σε επαφή με το ντουέτο από την Νορβηγία και δύνανται να λειτουργήσουν σαν αφετηρία για περαιτέρω εμβάθυνση στη δισκογραφία του συγκροτήματος.

01. In The Shadow Of The Horns  (A Blaze In The Northern Sky)
02. Unholy Black Metal (Under A Funeral Moon)
03. Skald Av Satans Sol (Transilvanian Hunger)
04. Quintessence (Panzerfaust)
05. Blasphemer (Total Death)
06. Lifeless (Ravishing Grimness)
07. Command (Plaguewielder)
08. Divided We Stand (Hate Them)
09. Sjakk Matt Jesu Krist (Sardonic Wrath)
10. Graveyard Slut (The Cult Is Alive)
11. Circle The Wagons (Circle The Wagons)
12. Leave No Cross Unturned (The Underground Resistance)
  • SHARE
  • TWEET